กิ่งเหมย

ประเทศไทย

กิ่งเหมย สาวน้อยวัยใส อายุ 20 ปี น่ารัก อ่อนโยน แต่สู้คน คุณย่าของอีธานรับเธอมาเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ และตอนนี้เธอกำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิยาลัยเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง

"หนูเหมยลูกทำอะไรอยู่หืม ไปทานข้าวได้แล้ว" เสียงเรียกของหญิงชราเอ่ยเรียกคนที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ศาลาริมนํ้าให้ไปทานข้าว

"อ่านหนังสืออยู่ค่ะคุณย่า" กิ่งเหมยขานตอบพร้อมหันไปส่งยิ้มหวานให้กับท่าน

"พอก่อนลูก เลิกอ่านก่อนไปทานข้าวกับย่าก่อนนะป่ะ วันนี้ย่าทำแต่ของโปรดหนูเลยนะ" หล่อนเอ่ยบอกหลานสาวพร้อมกับมองเด็กสาวด้วยความเอ็นดู ตั้งแต่รับเด็กคนนี้มาเลี้ยงดูเด็กคนนี้ไม่เคยทำให้หล่อนหนักใจเลยสักครั้งจึงไม่แปลกที่หล่อนจะรักและเอ็นดูกิ่งเหมยมาก

"ก็ได้ค่ะ คราวหลังคุณย่าไม่ต้องมาตามหนูด้วยตัวเองก็ได้นะคะ ให้เด็กมาตามก็ได้ คุณย่าจะไม่ได้ลำบาก" ว่าจบก็เดินเข้าไปประคองหญิงชราเพื่อจะเข้าไปในบ้าน

"ไม่ลำบากหรอกจ๊ะ ถือว่าออกกำลังกาย" คนแก่ยิ้มบอก

"ค่ะๆ งั้นไปทานข้าวดีกว่าคะ" จากนั้นทั้งคู่ก็เดินประคองกันเข้าไปในบ้านเพื่อรับประทานอาหาร

.....

"หนูเหมย" คุณหญิงไพลินเอ่ยเรียกหลานสาวระหว่างนั่งรับประอาหาร

"คะคุณย่า"กิ่งเหมยเงยหน้าขึ้นมองผู้เป็นย่า

"ตาธามจะกลับจากฮ่องกงอาทิตย์หน้านี้แล้วนะ หนูพร้อมหรือยังลูก" หล่อนเอ่ยถาม

"ค่ะ หนูพร้อมแล้ว" ท่านหมายถึงเรื่องงานหมั้นที่เธอต้องหมั้นกับคุณธามหลานชายแท้ๆของท่าน ซึ่งเธอเองก็ปฏิเสธไม่ได้

"หนูรู้ใช่ไหมลูก ว่าตาธามรักหนูมาก" คุณหญิงไพลินเอ่ยบอกกับหลานสาวที่ตนรักไม่ต่างจากหลานแท้ๆ ว่าหลานชายของหล่อนนั้นรู้สึกอย่างไรกับเธอ

"ค่ะ หนูรู้" ใช่เธอรู้ รู้มาตลอดแต่ก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไปเลยเลือกที่จะไม่แสดงความรู้สึกออกไป

"แล้วหนูรู้ใช่ไหมว่านิสัยของตาธามเป็นยังไง อย่าทำให้ตาธามโกรธหรือไม่พอใจ และหนูห้ามดื้อกับพี่เขานะลูก ย่าไม่อยากเห็นหนูต้องเสียใจ" คุณหญิงไพลินเอ่ยเตือนหลานสาวด้วยความหวังดี เพราะตนรู้นิสัยของหลานชายดีว่าหลานชายหล่อนนั้นเป็นคนยังไง ยามดีดีจนใจหายยามร้ายใครก็เอาไม่อยู่

"ค่ะ คุณย่า" ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะว่าคุณธามเป็นคนยังไง ถึงเขาจะรักจะชอบเธอมากก็เถอะแต่ไม่ใช่ว่าเขาจะยอมเธอไปซะทุกอย่าง เธอต้องทำตามคำสั่งของเขาเกือบทุกอย่างพอขัดเข้าหน่อยก็ทำหน้ายักษ์ใส่ ยิ่งเวลาโกรธนะไม่ต้องพูดถึง โคตรหน้ากลัวอะไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เขาเลยแหละแม้กระทั้งคุณย่า

"ทานต่อเถอะ"

"ค่ะ"

พอทานอาหารเสร็จกิ่งเหมยก็ขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องของอีธาน

"ไลน์!" เสียงไลน์ของกิ่งเหมยดังขึ้นขณะที่กำลังจะทิ้งหัวลงนอน มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูว่าใครส่งข้อความมา