บทย่อ
นุชพินตา ควรเป็นเจ้าสาวที่น่าอิจฉาที่สุดที่ได้แต่งงานกับ ปุลวัชร เจ้าบ่าวที่ทั้งหล่อ รวย เนื้อหอม เป็นเจ้าชายในฝันของสาวๆ ทั้งเมือง แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าบ่าวในฝันนั้น...ทั้งไร้หัวใจ และไม่ได้รักเธอสักนิด! การแต่งงานที่ไร้รัก อยู่กันไปก็มีแต่เจ็บปวดเท่านั้น แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอไม่อาจปฏิเสธ แม้จะต้องถูกเขาทำร้ายหัวใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะทำอย่างไรหากใจที่ไม่คิดปรารถนารักกลับอยากได้ความรักจากเขา ------------------------------ “เธอเคยนอนกับผู้ชายหรือเปล่า” เขาถามออกมาจากปากร้าย ตอนที่เธอได้ยินถึงกับสะอึก ไม่คิดว่าเขาจะถามตรง ๆ และในนาทีต่อมา นุชพินตาก็รู้สึกโกรธมาก หญิงสาวโต้เขากลับ “ทำไมผู้ชายดี ๆ การศึกษาดี ๆ ถึงได้พูดจาแบบนี้คะ มาพูดดูถูกกัน เมื่อกี้ก็หาว่าพวกเราขายตัว และตอนนี้ยังมากล่าวหาฉันอีกว่าฉันสำส่อน คุณถามคำถามแบบนี้กับผู้หญิงทุกคน ที่คุณเคยนอนด้วยหรือยังไงคะ” ความเจ็บปวดระบายออกมาทางสายตา เขาเป็นบ้าอะไรกันนี่ คำพูดแบบนี้มาจากสันดานข้างในหรือเพราะว่าเขาเมา “แล้วเธอเคยมีอะไรกับผู้ชายหรือเปล่าล่ะ” เขาย้ำอีกครั้ง จ้องสบตาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ “ปากร้าย ประโยคนี้คุณไม่ควรถามออกมาด้วยซ้ำไป” จากที่เรียกเขาว่าพี่ปุ่น ชักขุ่นและมีอารมณ์โมโหขึ้นมาเปลี่ยนสรรพนามที่คนฟังก็รู้ว่าห่างเหิน “ผู้หญิงที่ดี ๆ ที่ไหน จะตอบตกลงแต่งงานกันชายแปลกหน้าอย่างรวดเร็วโดยไม่คิด เวลาเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้น” “แล้วมันยังไงคะ” นุชพินตาก็ไม่ยอมเหมือนกัน “เธออาจจะเป็นมือสองก็ได้” ‘เมื่อคืนเขาไปนอนที่ไหน แล้วไปนอนกับใคร’ ‘อ้อ… ก็คงจะเป็นผู้หญิงคนนั้นสินะ’ ดวงตาเศร้าลง เธอลุกขึ้นไปเปิดม่านหน้าต่าง และมองออกไปยังท้องทะเล แสงอาทิตย์กระทบกับระลอกคลื่นที่ไล่เรียงกันกระทบเข้าฝั่ง นุชพินตาถึงกับถอนหายใจดังเฮือก ‘ฉันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ มาให้เขาย่ำยีเล่นใช่หรือไม่’ เฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมา ‘ยะหยาอย่าเสียใจไปเลยนะ เธอต้องทำตัวเองให้เข้มแข็ง แข็งแรงเถอะ ในเมื่อเธอก็ไม่ได้รักเขาเหมือนกัน’ คำพูดปลอบโยนตัวเอง ‘ใช่… ฉันไม่ได้รักเขา และจะเกลียดเขาให้มากกว่านี้’ เธอตอกย้ำคำนี้เข้าไปในหัวใจของตัวเองด้วยความมุ่งมั่นและสายตาที่แน่วแน่ แม้จะรู้สึกเจ็บแน่นในหัวอก ------------------------------ “ฉันจะหย่ากับเธอ” เขาเอ่ยอย่างใจดำ หญิงสาวถึงกับใจหล่นวูบ เธอเม้มขบริมฝีปาก กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว นุชพินตาพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว “นางผู้หญิงไร้ยางอาย แพศยาฉันเกลียดผู้หญิงหลายใจ ฉันเกลียดผู้หญิงที่นอกใจ ไปให้พ้นจากบ้านของฉัน ไปให้พ้นจากหน้าฉัน พรุ่งนี้จะให้ทนายทำใบหย่า” “พี่ปุ่นคะ” เธอยกมือขึ้นมาไหว้เขาปลก ๆ “เราสองคนเพิ่งแต่งงานกันเองนะคะ ยะหยาไม่อยากให้คุณลุงและคุณย่าเสียใจ” “แต่สิ่งที่เธอทำล่ะ มันน่าอาย แล้วเธอไม่ละอายบ้างเหรอ หน้าด้าน” เขามีอาการเสียใจ และหัวเสีย นุชพินตาเอง เธอไม่คิดว่าปุลวัชรจะปากร้ายด่าทอเธอได้ถึงเพียงนี้ “ฉันจะหย่ากับเธอแน่นอน เตรียมปากกาไว้เซ็นใบหย่าในวันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน” พูดจบ เขาเดินเข้าไปใช้มือปัดแจกันที่อยู่ใกล้ และชกบานกระจกที่ใช้ตกแต่งอยู่ในห้องโถงด้วย จนกระจกแตกละเอียดทั้งบาน มือของปุลวัชรมีเลือดไหลซึม เขาจะเดินเข้าห้องทำงานและปิดประตูตามหลังดังโครม นุชพินตาตกใจ และหวาดกลัวกับสิ่งที่เธอได้เห็น ความดีใจที่สามีจะกลับมา เธอจะบอกข่าวดีเขา และกินข้าวด้วยกัน ได้มลายหายไปสิ้น มีเพียงความเศร้าเข้ามาทับถมอยู่ในจิตใจของนุชพินตา แล้วหญิงสาวยกมือขึ้นมาปิดหน้าปิดตาปล่อยโฮ
บทที่ 1
การแต่งงานที่ไม่ปรารถนา
คฤหาสน์จงจรัสแสง
งานแต่งงานของปุลวัชรและนุชพินตาถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมกับความตั้งใจของคุณปภินวิทย์และคุณคำรัก ที่หวังอยากจะให้ลูกชายเพียงคนเดียวของพวกเขาเป็นฝั่งเป็นฝา โดยใช้วิธีการต่าง ๆ ที่จะจัดการให้ปุลวัชร แต่งงานจนได้
ภายในห้องรับรองที่จัดเตรียมไว้สำหรับเจ้าสาว นุชพินตานั่งจ้องหน้าของตัวเองในกระจกอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง ใบหน้าหมดจดตอนนี้เต็มไปด้วยสีสันที่แต่งแต้ม
ในหัวใจของเธอรู้สึกหวิว ๆ เธอกำลังจะแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ ซึ่งไม่เคยเห็นหน้า และเจอะเจอกันมาก่อน
‘ทำไมฉันไม่ปฏิเสธเสียงแข็งนะ คุณลุงเกตุสิงห์ท่านไม่บังคับฉันหรอก แต่ว่าบุญคุณที่ค้ำหัว บุญข้าวแดงแกงร้อนที่ราดรดตั้งแต่ฉันอายุเพียงสามเดือนจนถึงปัจจุบัน ฉันจึงปฏิเสธคุณลุงไม่ได้ และยิ่งคุณย่าสุรัตนาด้วยแล้ว ท่านเป็นเหมือนแม่คนที่สอง ถึงแม้ไม่ได้ให้กำเนิด แต่ท่านก็รักดูแล ส่งเสียให้เรียนหนังสือ’
หญิงสาวถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ มันตีบตันจนไม่มีเสียงพูด นุชพินตานั่งนิ่งให้ช่างแต่งหน้าของตัวเองมาเป็นชั่วโมงแล้ว
“น้องยะหยาสวยมากเลยนะคะ พี่แต่งหน้าเจ้าสาวมาไม่รู้ตั้งกี่คน แต่น้องเป็นคนที่สวยจริง ๆ โดยเฉพาะดวงตาคู่นี้ ช่างน่าทึ่งเสียเหลือเกิน” ช่างแต่งหน้าเอ่ยชมอย่างจริงใจ พร้อมกับช้อนปลายคางของเธอขึ้นอย่างพิจารณา
“ทำไมหรือคะ”
“ก็สวยจริง ๆ น่ะสิคะ ตากลมแวววาว ยิ่งขนตายาวงอนแบบนี้ ไม่ต้องใช้ขนตาปลอมเลยค่ะ สุดยอดจริง ๆ พี่ยกนิ้วให้” พูดพลางหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมาจดจ้องไปที่ใบหน้าของเจ้าสาว
“พี่ขออนุญาตถ่ายรูปได้ไหมคะ พี่จะเก็บไว้เป็นที่ระลึก และอีกอย่างหนึ่ง พี่จะขอเอาไปลงในเพจเจ้าสาวของพี่ด้วย ต้องขอเลยว่าเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของพี่นะคะ”
“พี่ชัญญ่าขา ยะหยาไม่อยากให้พี่เอารูปของยะหยาไปลงเลยค่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะคะ น้องยะหยาออกสวยขนาดนี้ แหม...” ท้ายเสียงผิดหวัง
“เอ่อ… คือว่ายะหยาไม่อยากเป็นข่าว และก็ไม่อยากให้มีรูปของยะหยาลงไปตามสื่อต่าง ๆ ด้วยนะคะ” พูดเหมือนมีความในใจ
“ทำไมล่ะคะ สาว ๆ ทั่วประเทศนี้ ก็ต่างอิจฉาน้องยะหยาที่ได้แต่งงานกับคุณปุลวัชรผู้ชายที่ทั้งหล่อ ทั้งรวย เนื้อหอมระดับประเทศเลยนะคะ มีแต่สาว ๆ มาห้อมล้อม น้องยะหยานี่แหละเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลกแล้วค่ะ”
นุชพินตาไม่ได้เอ่ยอะไร ใคร ๆ ก็ต่างบอกว่าดี แต่เธอนั้นรู้ตัวเองดีว่าเธอไม่ได้เต็มใจที่จะแต่งงาน หญิงสาวมีคนรักอยู่แล้ว พานคิดไปถึงไตรเทพไม่ได้
‘ยะหยาผิดเต็มประตูค่ะพี่ไตร ที่ยะหยาทำแบบนี้ พี่ไตรคะ ยะหยาขอโทษนะคะ ยะหยาไม่อยากจะทำแบบนี้เลย แต่ยะหยาไม่สามารถปฏิเสธคำขอร้องของคุณลุงและคุณย่าได้ ยะหยาขอโทษพี่ไตรจริง ๆ ทั้งที่เราสองคนได้ตกลงและสัญญากันเอาแล้วว่า เราสองคนจะแต่งงานกัน มันคงจะไม่มีวันนั้นอีกแล้วค่ะ ยะหยารู้เพียงอย่างเดียว ตอนนี้ยะหยากำลังทำหน้าที่ของตัวเองเพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณทั้งสองค่ะ ยะหยาไม่รู้หรอกนะคะว่า วันข้างหน้าชีวิตของยะหยาจะเป็นอย่างไร หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่ยะหยาจะบอกกับพี่ไตร คือ ยะหยาขอโทษ และขอคืนคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับพี่ค่ะ ยะหยาหวังเพียงน้อยนิดว่าพี่ไตรจะให้อภัยยะหยาค่ะ’ ดวงตาหม่นเศร้า หัวใจร้าวราน ชีวิตเธอเป็นของคุณย่ากับคุณลุง เพียงเอ่ยปากเธอก็ยินดีที่จะทำตาม
นุชพินตาได้พิมพ์ข้อความนี้เอาไว้ในมือถือ หญิงสาวอ่านทบทวนข้อความนี้เป็นร้อย ๆ รอบ เธอพิมพ์เอาไว้เพื่อที่จะส่งให้ไตรเทพ แต่สุดท้ายนุชพินตาก็ไม่ได้ส่งอยู่ดี เธอไม่มีความกล้าพอ ทั้งกลัวว่าหากไตรเทพรู้ว่าเธอจะเข้าพิธีวิวาห์ในวันนี้ เขาอาจจะขอให้เธอเปลี่ยนใจ รวมถึง เธอเกรงว่าเขาจะมาร่วมงานแต่งนี้ นั่นอาจจะสร้างปัญหาให้กับเธออย่างใหญ่หลวง
ความรักเป็นพิษเสมอ หากคนที่มีความรักแบบไม่สมหวัง
นุชพินตาได้แต่จ้องหน้าตัวเองในกระจกด้วยความสงสาร ไม่รู้ว่าเธอจะอยู่และแก้ไขสถานการณ์นี้ได้อย่างไร
ไม่มีทางแก้ไขแล้วล่ะ เพราะทุกอย่างกำลังเดินทางไปยังจุดที่ยากจะแก้ไข นุชพินตาคงต้องปล่อยให้มันเป็นไป เพราะว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ เธอก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเขาแล้ว
‘คุณปุลวัชร’ ชื่อที่เธอเพิ่งได้ยินและรู้จักเมื่อไม่นานมานี้ เธออดที่สมเพชตัวเองไม่ได้ นุชพินตาจะก้าวเข้าสู่ประตูวิวาห์กับเขา แต่เธอยังไม่เคยเจอตัวจริงของปุลวัชรเลย
พี่ชัญญ่าบอกว่าดีใจกับเธอที่ได้แต่งงานกับคนที่สมบูรณ์พร้อมที่สุด แต่สำหรับเธอแล้วมันโคตรน่ากลัวที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่รู้จัก แถมยังที่เป็นคนที่สาว ๆ หมายตาหมายปอง
นุชพินตาได้อ่านประวัติของเขาในสื่อต่าง ๆ แล้ว เธออ่านข้อความเหล่านั้นซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ เพื่อที่จะได้ทำความรู้จักกับเขา ปุลวัชรได้ชื่อว่าเป็นเซเลบหนุ่มที่หล่อกระชากหัวใจของสาว ๆ และยังเป็นหนุ่มคาสโนว่าคนหนึ่งที่เปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้า ตกเป็นข่าวกับสาวสวยที่มีชื่อเสียงหลายคน ได้รู้แค่นี้นุชพินตาก็ขนลุกขนพองแล้วกับว่าที่เจ้าบ่าวของตัวเอง
เธอจ้องมองชุดที่สวมใส่ มันช่างสวยงาม ชุดแต่งงานสุดแสนอลังการถูกจับแต่งลงไปบนร่างกายของเธอ ราคาของมันคงจะแพงมาก พี่ชัญญ่าบอกว่าเป็นยี่ห้อดังที่สั่งตรงมาจากฝรั่งเศส
นุชพินตาอยู่กับคุณย่าสุรัตนาที่สระบุรี เธอไม่รู้จักหรอกของใช้ยี่ห้อดี ๆ หรือว่าแบรนด์เนมดัง ๆ เพราะเธอไม่เคยใส่ใจของที่มีราคาแพงเกินเงินในกระเป๋า
พี่ชัญญ่าบอกว่าชุดที่เธอใส่อยู่นี้ ราคาเหยียบสามแสนบาท แค่คิดถึงมูลค่าที่เจ้าบ่าวของเธอต้องจ่าย เธอก็รู้สึกขลาดกลัวพิกล พวกเขาเป็นเจ้าบุญทุ่มอย่างแน่นอน ในหัวใจของนุชพินตาหวั่นไหว
หญิงสาวได้แต่บอกกับตัวเองว่า เธอจะพยายามไม่ทำให้คุณลุงเกตุสิงห์และคุณย่าสุรัตนาต้องผิดหวัง แม้ภายใต้สีหน้าที่เธอกำลังพยายามควบคุมความรู้สึกที่สะท้อนสะท้านอยู่ในหัวใจ แม้จะรู้สึกลำบากใจแค่ไหนก็ตาม
อย่างไรเธอก็คิดว่าอนาคตของเธอคงต้องอยู่กับผู้ชายคนนี้ตลอดไปแล้ว อีกอย่างเธอไม่คิดว่าเธอจะรอดจากเงื้อมือของเขาไปได้ ผู้ชายที่เป็นหนุ่มคาสโนวา ยิ่งรู้ว่าเธอเป็นของของเขา เขาคงไม่มีวันให้เธอหลุดรอดหรือปล่อยมือ

