บทที่ 6 อย่าให้พี่รอนาน (⁠〃ﾟ⁠3ﾟ⁠〃⁠)

“ยี่หวา ขึ้นมานานแล้วหรือยัง”

เสียงของจักรพรรณสามีของเธอ เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน และเขายังเป็นเป็นสามีทั้งพฤตินัยและเนตินัยตามหลักกฎหมาย

เธอจึงหันใบหน้ากลับไปมองเขาที่มองเธอด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ยืนอยู่ตรงประตูห้อง ด้วยชุดทักซิโด้ผูกโบสีแดง แต่เขาปลดกระดุมเสื้อสูทออกแล้ว

“พึ่งขึ้นมาค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบามีท่าทีเขินอาย ทั้งที่ทั้งเดือนเขาและเธอพบเจอกันทุกวัน แต่เธอกลับเขินอายและรู้สึกประหม่าที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันในฐานะสามีภรรยา

“อยากอาบน้ำก่อนไหม พี่จะไปเปิดน้ำให้” เขาเอ่ยถาม ขณะที่ปลดโบออกจากลำคอ

“ไม่เป็นไรค่ะ หนูยืนอาบก็ได้” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงประหม่า แล้วก้าวเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกล แต่เขากลับคว้าแขนเรียวของเธอไว้ก่อน ทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจเล็กน้อย เงยหน้ามองใบหน้าเขาที่ส่งสายตาแสนอบอุ่นทอแสงเป็นประกาย เธอยังได้กลิ่นแชมเปญที่เขาดื่มกินจากงานเลี้ยง ทำให้ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย รีบหลบสายตาที่จับจ้องเธอทันที เขามองปฏิกิริยาของเธอที่มีท่าที่เขินอายทำให้เขาตกหลุมรักครั้งแล้วครั้งเล่า

เด็กน้อยของเราเติบโตขึ้นแล้วสินะ

“พี่จะรูดซิปด้านหลังให้ ยี่หวาจะได้ไปอาบน้ำได้” เขาเอ่ยบอกเธอ เธอหันหลังให้เขาด้วยความจำใจ เพราะถึงอย่างไรเธอก็รูดซิปไม่ถึงอยู่ดี ก็ปล่อยให้เป็นภาระเขาก็แล้วกัน

เขาใช้มือหนารูดซิปชุดเจ้าสาวที่อยู่กลางหลังออกช้าๆ มาจนถึงบั้นท้าย แล้วค่อยๆ เลื่อนชุดเจ้าสาวที่เธอสวมใส่ออก เขามองหญิงสาวในกระจกสะท้อนวิวนอกห้อง มันทำให้เขาตกตะลึงด้วยเรือนร่างของเธอนั้นผอมบาง แต่ทว่ามีอกที่อวบอิ่มใหญ่เกินตัว บนเต้านมมีบราปีกนกปิดบังหัวนมอยู่ และยังใส่จีสตริงตัวจิ๋วลายลูกไม้สีขาว สวมถุงเท้าซีทรูลายลูกไม้เลยหัวเข่าขึ้นมา และมีเชือกยึดถึงเอวที่ดูเหมือนเข็มขัดลายลูกไม้

เธอมองสายตาเข้าที่มองเธอราวกับเสือร้ายจะเขมือบกวางตัวน้อย เธอรีบใช้มือปิดอกอวบอิ่มของเธอไว้ทันที

“อย่ามองนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเขินอาย แล้วถอยห่างจากเขา เขาจึงเผยรอยยิ้มจับเรียวแขนของเธอทั้งสองข้าง เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ อีกทั้งเขาก้าวเดินกระชั้นชิดเธอทางด้านหลัง เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขานั้นลดลงมาที่ต้นคอของเธอ เพราะเขาสูงตั้งร้อยเก้าสิบ เธอเองสูงแค่ร้อยหกสิบห้าเท่านั้น เขายังมีร่างสูงใหญ่อีกด้วย

“ยี่หวา พี่กับเธอก็เป็นผัวเมียกันแล้ว เธอจะอายพี่ทำไม อีกอย่างพี่มีเวลาดูเธอทั้งชีวิต ไม่ต้องใช้มือปิดมันหรอกนะ” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มต่ำ เธอกลับรู้สึกว่าร่างกายของเธอเริ่มคล้อยตามเขา โดยที่เขาจูบที่กกหูเธอ เธอเอียงคอให้เขาจูบได้ถนัดยิ่งขึ้น เขาใช้มือหนาลูบไล้สะโพกกิ่วแผ่วเบา มายังหน้าท้องแบนราบช้าๆ เธอจึงรีบตั้งสติก่อนที่จะเตลิดไปมากกว่านี้

“ยี่หวาขอไปอาบน้ำก่อนได้ไหมคะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แล้วจับมือหนาออกจากเอวกิ่วของเธอ

“ได้สิ อย่าให้พี่รอนาน ไม่ใช่นั้นพี่จะตามเข้าไปอาบด้วย” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่าแผ่วเบา แล้วยังจูบที่พวงแก้มของเธอ เธอจึงรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันที

ยี่หวานั่งในอ่างจากุชชี่ทรงกลม โดยในอ่างนั้นมีน้ำใสอุ่นแจ๋วครึ่งลำตัวของเธอที่อยู่ในอ่างอย่างแจ่มชัด โดยน้ำขึ้นมาเสมอเต้านมที่อวบอิ่ม เธอมองไปยังนอกประตู เธอรู้สึกประหม่าและกลัวกับการมีเซ็กส์ ซึ่งครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกสำหรับเธอ เธอไม่รู้ว่ามันจะเจ็บจนกรีดร้องเหมือนที่เธอเคยเห็นในหนังหรือไม่ เธอกลัวความเจ็บเป็นที่สุด และดูท่าว่าเขาทั้งตัวสูงใหญ่ขนาดนั้น คิดว่าขนาดคงไม่ธรรมดาแน่ๆ

จักรพรรณสามีของเธอเห็นว่า เธอเข้าห้องน้ำไปนานมากแล้ว เขาจึงก้าวเดินมาหน้าห้องน้ำ เขาเห็นว่าประตูห้องน้ำไม่ได้ปิดเอาไว้ เขาจึงถือวิสาสะเข้ามาในห้องน้ำ เห็นว่ายี่หวาภรรยาของเขานั่งเปลือยเปล่าอยู่ในอ่างน้ำ เขาทอดสายตามองร่างบางด้วยสายตาเร่าร้อนและหื่นกระหายในตัวเธอเป็นอย่างยิ่ง เธอไม่ใช่รูปร่างสวยได้รูปตามอุดมคติของเขาแล้ว เธอยังมีใบหน้าอ่อนหวานนัยน์ตาดำกลมโต จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางเป็นกระจับ เขาไม่อาจทนได้อีกต่อไปมือหนาจึงถอดเสื้อเชิ้ตออกจากเรือนร่าง

เธอมองเขาด้วยท่าทีตกใจ เมื่อเห็นซิกแพคหนาเป็นลอนสวย เกิดจากการเล่นเวทอย่างหนักมาโดยตลอด แต่เธอกลับรู้สึกหวาดกลัวใช้มือทั้งสองข้างกอดเข่าที่บดบังเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ

“พี่จักรออกไปนะ ยี่หวายังอาบน้ำไม่เสร็จ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเขินอาย เธอไม่อาจมองสาวตาที่เร่าร้อนเกินกว่าจะต้านทานไหว เขาก้าวเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงห้ามของเธอ

“ยี่หวานั่งในอ่างมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ จะให้พี่รอไปจนถึงเมื่อไหร่” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“พี่จักร ยี่หวายังไม่พร้อม” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“พี่รอยี่หวามามากพอแล้ว ถึงเวลาที่พี่จะทำในสิ่งที่พี่ต้องการบ้าง” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วใช้มือหนาดึงเธอขึ้นมาจากอ่างน้ำ

“ดะ...เดี๋ยวก่อนพี่จักร” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตกใจ ขณะที่เขาฉุดมือเรียวของเธอขึ้นมาจากอ่างน้ำ อีกทั้งเธอยังเดินออกไปจากห้องน้ำตามแรงของเขา มือเรียวจับแขนแกร่งของเขาไว้

“ว้าย!!!”

เธอร้องตกใจที่เธอโดนเหวี่ยงลงบนเตียงกว้างแปดฟุต ทำให้กลีบกุหลาบที่เรียงรายเป็นรูปหัวใจแตกกระจาย เขาเองขึ้นมานั่งคุกเข่าบนเตียง มองเรือนร่างของเธอที่อวบอิ่มด้วยสายตาเร่าร้อนราวกับว่าสายตานั้นจะทำให้เธอมอดไหม้เป็นจุณ

“เดี๋ยวก่อนค่ะ ยาหยียังไม่พร้อม ขอเวลาอีกหน่อยได้ไหมคะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอใช้มือเรียวปิดกลีบร่องที่มีขนดกดำปกคลุม

“ถ้าอยู่ไม่เฉยพี่จะทำให้เดินไม่ได้ไปหลายวันเลยทีเดียว” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำสายตาของเขานั้นจับจ้องที่กลีบร่องที่เธอใช้มือปิด เขาจึงใช้มือหนาทั้งสองข้างถ่างเรียวขาเธอออกกว้าง มองเธอที่มีอาการตกใจอย่างมาก

........................................

ขอย้ำอีกครั้ง เรื่องนี้ไม่เน้นเนื้อหา เน้นกระแทกเด้อ 555

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่าน อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ

เม้นท์แล้ว อย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยนะ