Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่1.ต่อ
“พี่พฤกษ์..” พรลดาเสียงแผ่วมองชายหนุ่มที่รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาไม่เป็นรองใครอย่างเห็นใจและอดสงสารเขาไม่ได้ พฤกษ์เป็นคนดีขยันและมีหน้าที่การงานมั่นคง เขาเป็นผู้จัดการโรงแรมชื่อดังแห่งหนึ่ง
“คือ ลดา..”
“ลดาแต่งงานกับใคร.. เขาหรือ..” พฤกษ์ถามอย่างรู้กันดีพรลดาพยักหน้าช้าๆ
“เขาไหน..” ป้าเพ็ญมองหน้าทั้งสองหนุ่มสาวสลับไปมาแล้วถอนใจเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาของลูกชาย
“ยังไงป้าก็ยินดีด้วยนะหนูลดา ป้าขอตัวก่อนละกันคุยกันไปนะ”
ป้าเพ็ญยิ้มให้อย่างจริงใจแล้วเดินเข้าบ้านไป พฤกษ์มองหน้าหญิงสาวที่ตนแอบรักอย่างรู้สึกเจ็บปวดไม่น้อย แต่เขาก็ยินดีที่พรลดาได้แต่งงานกับคนที่เธอรัก
“จะย้ายบ้านหรือ”
“แค่ชั่วคราวน่ะค่ะ”
“ทำไมล่ะ..” พฤกษ์ขมวดคิ้วมองหน้าคนที่เพิ่งแต่งงานแล้วก็ถอนใจเบาๆ
“พี่อยากให้ลดามีความสุข”
“รักเขาข้างเดียว มันมีความสุขหรือคะ...” พรลดายิ้มเซียวๆ พฤกษ์ส่ายหน้าช้าๆ แต่ก็มีรอยยิ้มให้เธอเหมือนอย่างที่เป็นมาเสมอ
“อย่าเพิ่งหมดหวังสิ”
“ขอบคุณนะคะที่คอยปลอบลดาตลอดเลย”
“จะยืนคุยกับผู้ชายอื่นอีกนานไหม..”
เสียงห้าวๆ ฟังดูเหมือนคนพูดจะไม่พอใจดังขึ้นทั้งสองจึงหันไปมองคนที่ยืนหน้าตึงอยู่ไม่ไกล พรลดาหน้าเสียรีบบอกลาพฤกษ์
“ลดาไปก่อนนะคะแล้วจะมาเยี่ยมใหม่”
“จ้ะ โชคดีนะลดา..” พรลดายิ้มให้เขาแล้วหมุนตัวเดินเข้าบ้านเร็วๆ โดยไม่สนใจคนที่ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“ยินดีด้วยนะครับคุณราเมศ”
“รู้จักผมด้วยหรือ”
“รู้จักสิครับ ผู้บริหารหนุ่มไฟแรงหล่อและรวยมาก ใครๆ ก็ต้องรู้จัก”
“นี่ประชดเหรอ..” น้ำเสียงของราเมศบ่งบอกว่าไม่พอใจและพร้อมจะหาเรื่องเต็มที่ แต่พฤกษ์กลับหัวเราะเบาๆ อย่างขบขัน สายตาผู้ชายด้วยกันดูออก แต่เขาคิดว่าคนอย่างราเมศคงไม่ยอมรับความจริงง่ายๆ
“ผมพูดจริงครับ ผมทำงานที่โรงแรม..” พฤกษ์บอกชื่อโรงแรมที่ทำงานอยู่ ราเมศยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย
“อ๋อ.. เหรอ”
“ผมฝากลดาด้วยนะครับ ลดาเป็นคนน่ารักนิสัยดี”
“คุณก็เลยรักเธองั้นสิ”
“ใช่ครับ ผมรักลดา รักมานานแล้ว” พฤกษ์บอกอย่างไม่ปิดบังคราวนี้เขาเห็นว่าราเมศหน้าตึงมากกว่าเดิม
“แต่ลดาไม่ได้รักผม.. ถ้ารักผมบ้างก็คงดี แต่เสียดายเธอมีคนที่รักแล้ว” พฤกษ์รู้สึกสนุกที่ได้ยั่วให้ราเมศหน้าดำหน้าแดงได้
“แต่เธอแต่งงานกับผมแล้ว ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอแม้แต่ไอ้คนที่เธอรัก”
“ครับ.. ผมรู้ดี ยังไงก็ฝากดูแลเธอด้วยก็แล้วกัน หรือหากคุณหย่ากับลดาวันไหนผมก็พร้อมจะรับเธอเป็นภรรยา..”
พฤกษ์บอกซึ่งเขาก็หมายความตามนั้นจริงๆ ถ้าพรลดายอมรับเขานะ และหากว่าราเมศ ยอมปล่อยมือจากพรลดาจริงๆ
“คุณอาจจะรอนาน”
“ไม่เป็นไรครับ สำหรับลดารอทั้งชีวิตก็ยังได้”
“คุณคงรอไปจนแก่ตายนั่นล่ะ” ราเมศเสียงห้วนจัดแล้วหมุนตัวจะเดินกลับ
“เดี๋ยวก่อนครับคุณราเมศ”
“มีอะไร..” ราเมศหยุดเดินแล้วหันมามองเขา พฤกษ์ถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดขึ้น
“อย่าใจร้ายกับลดามากเลยนะครับ ลดาไม่มีใครแล้ว ผมขอร้องคุณเพียงเท่านี้ล่ะครับ ผมรู้ตัวดีว่าคงเป็นได้แค่เพื่อนและพี่ชายของลดาเมื่อก่อนผมอาจจะคอยช่วยเหลือเธอได้บ้าง.. แต่ตอนนี้คุณเป็นสามีของลดาผมก็หวังว่าคุณจะเมตตาลดาบ้าง” พฤกษ์ยิ้มให้บางๆ
“ผมไม่ใช่คนใจร้ายใจดำหรอกนะ และผมหวงของมากไม่คิดจะปล่อยให้ใครมาดูแลแทน..”
ราเมศบอกแล้วเดินเข้าไปในบ้านของพรลดา พฤกษ์พ่นลมหายใจออกมาหนักๆ แล้วพูดกับตัวเองเบาๆ
“ขอให้โชคดีนะลดา..”
“เสียใจมากไหมลูก..” นางเพ็ญถามลูกชายที่เดินเข้าบ้านมาอย่างเป็นห่วง
“ไม่หรอกครับ ลดาได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก ผมรักเธอผมก็ดีใจด้วย”
“โถ.. ลูกแม่” นางโอบกอดร่างสูงโปร่งทว่าตึงแน่นด้วยกล้ามเนื้ออย่างคนที่ออกกำลังสม่ำเสมอของลูกชายไว้แล้วลูบหลังเบาๆ แล้วนึกสงสารลูกชายมากขึ้นที่ผิดหวังจากคนที่แอบรัก
“คุณแม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมเข้าใจลดาดีและผมกับเธอก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน”
“แม่ก็แค่เสียดาย.. หนูลดาน่ารัก ขยัน นิสัยดี” นางบอกแล้วถอนใจเบาๆ พฤกษ์หัวเราะแม่ของตนแล้วนอนหนุนตักนาง
“ผมคงเป็นหนุ่มทึนทึกไปอีกนาน หรืออาจจะไม่มีเมียเลยในชาตินี้”
“แต่แม่ว่า ยังมีอีกคนนะที่แม่อยากได้เป็นสะใภ้”
“โธ่.. แม่ครับ” พฤกษ์หัวเราะเบาๆ
“แม่เอาจริงนะ แม่มองๆ ไว้บ้างแล้ว”
“หา.. แม่.. ไม่เอาน่า”
“ไม่ลองดูหน่อยหรือไงล่ะ” ผู้เป็นแม่พูดยิ้มๆ อย่างเย้าลูกชาย
“ม่ายยย.. ไม่เอา” พฤกษ์ทำท่างอแงเหมือนเด็กๆ แล้วสองแม่ลูกก็หัวเราะยิ้มหยอกกันอย่างมีความสุข
“ไอ้หน้าหล่อนั่นมันรักเธอ..” พรลดาชะงักแล้วหันมามองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีของตนอย่างไม่เข้าใจและยิ่งงงหนักมากขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาหน้าบึ้งตึงดูท่าทางไม่พอใจมากด้วย เขาโกรธอะไรกัน..
“คะ.. หมายถึงพี่พฤกษ์หรือคะ”
“มีหลายคนหรือไงล่ะ”
“ก็..”
“ไม่ยักรู้ว่าเสน่ห์แรง”
ราเมศกอดอกมองเธอด้วยแววตาขุ่นๆ พรลดาทำตัวไม่ถูก รู้ว่าเขาเป็นคนเย็นชาและไม่เคยเสวนาอะไรกับเธอมากกว่าทักทายกันธรรมดายามที่เจอหน้ากัน สมัยที่เขากับพิมพ์พลอยไปไหนมาไหนด้วยกันเธอก็จะไปด้วยเสมอ เพราะพิมพ์พลอยขอร้องให้ไปเป็นเพื่อนทุกครั้ง และราเมศก็ไม่ได้สนใจจะคุยกับเธอเท่าไหร่นัก หรือแม้แต่กับพิมพ์พลอยราเมศก็ยังพูดคุยด้วยน้อยแต่เขาก็สุภาพเสมอกับสุภาพสตรีทุกคน แต่คงยกเว้นเธอ...
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
