เซอร์ไพร์ส บันนี่ บอย

​

“สรุปงานเลี้ยงสละโสดต้องเป็นแบบนี้หรอกรึ น่าจะเป็นงานบุฟเฟ่ต์กินบาร์โฮสซะมากกว่า!!!” พลอยทิยพ์เปรยเจื่อรู้สึกแย่มาก ยกมือกุมขมับพลางพาตัวเองไปนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ เมื่อเพื่อนสาวอ้างงานเลี้ยงเธอคืนนี้ ซึ่งความจริงแล้วก็ตั้งใจมานอกใจสามีลับหลัง แบบร่วมสามัคคีกัน เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอนะ

“มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ? หรือจะให้ผมอยู่เป็นเพื่อนเฉยๆ ก็ได้นะ” บันนี่บอยกล่าวสุภาพและพร้อมจะบริการให้แก่พลอยทิพย์ ในเมื่อเขารับงานและรับเงินมาแล้วครึ่งหนึ่ง ถ้าไม่ทำให้เต็มที่เขาจะไม่ถูกจ้างอีก และก็จะถูกริบเงินทั้งหมด

“ไม่ค่ะ ฉันกำลังจะแต่งงานแล้ว” พลอยทิพย์ตอบปัด เธอไม่ควรอยู่ที่นี่...สิ่งแรกที่พลอยทิพย์ควรทำต่อจากนี้คือ กลับบ้าน แล้วไปนอน เธอไม่จำเป็นต้องร่วมงานเลี้ยงสละโสด และไม่จำเป็นต้องแคร์เพื่อนที่ทำเรื่องแบบนี้ลับหลังสามี

“อ่อ ยินดีด้วยนะครับ ขอให้ชีวิตคู่มีความสุขมากๆ นะครับ” เขากล่าวอย่างสุภาพ แลดูจริงใจนุ่มนวล นั้นไม่ได้ทำให้พลอยทิพย์รู้สึกดีขึ้นมาได้

“นายก็รู้ แต่ก็ยังจะมาทำเรื่องแบบนี้ได้อีก” พลอยทิพย์กล่าวเสียงแข็ง ในอีกสักระยะก็ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรกระแทกเข้าหากับกำแพง และเสียงอะไรบางอย่างกรีดบนแผ่นกั้นห้องลากยาว บ้างก็ได้ยินเสียงกรีดร้องแว่วออกมาหลังฉากเหล่านั้น

ในความเงียบกับความมืดกลางผับร้านดัง ปาร์ตี้สละโสดเริ่มจะกร่อยเฝื่อน เมื่อพลอยทิพย์เริ่มจะไม่อยากเล่นด้วย ในขณะที่เพื่อนเจ้าสาวทั้งหก กำลังเพลิดเพลินกับของขวัญที่ตระเตรียมมา มิใช่ให้ว่าที่เจ้าสาว แต่พวกเธอก็อยากมีส่วนร่วมในโมเม้นต์นั้นด้วย

“พวกเธอจ้างผมมานิครับ และนั้นก็เพื่อนๆ ในสายงานผมด้วย พวกเขาก็ยินดีที่จะทำตามที่จ้าง”

“เพราะเงินสินะ” พลอยทิพย์ชักไม่อยากจะอยู่นาน เธอเริ่มอยากจะพาตัวเองออกจากร้านแห่งนี้ และเดินทางกลับบ้านนอนยังจะดีเสียกว่า แม้จะไม่อาจเห็นเรือนหน้าบันนี่บอยตรงหน้านี่ เธอก็ไม่อยากจะสนใจหรือจำพวกเขา

“....” ชายหนุ่มผู้ไม่ทราบชื่อ ภายใต้หน้ากากบันนี่บอยครึ่งบน ยิ้มอ่อนพลางถอนหายใจ เขารู้สึกปลื้มหญิงสาวเบื้องหน้า เพราะเธอไม่เหมือนกับเพื่อนเจ้าสาวทั้งหกซึ่งผ่านการครองเรือน คว้าบันนี่บอยไปฟาดให้อิ่มท้องนานนับชม.

******

พลอยทิพย์กำลังจะกลับ แต่ดันพลาดข้อเท้าพลิกจะล้ม เรือนร่างบางเสียหลักจะกระแทกลงพื้น ในเวลานั้นเองที่สองแขนแกร่งเข้าไปคว้าเรือนร่างเธอเอาไว้ โอบอุ้มมิให้ร่างบางกระแทกกับพื้นแข็งสกปรกของร้าน

เรือนหน้าของเขาเข้ามาใกล้ชิดกับพลอยทิพย์มาก ความอบอุ่นและห่วงใยหลั่งไหลจนเธอสัมผัสได้ เขาไม่ได้เหมือนกับเพื่อนบันนี่บอย และเขาก็ยังจะพยายามดูแลเธอ แม้ว่าพลอยทิพย์จะก้าวเท้าออกจากที่นี่ก็ตาม...

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ไม่บาดเจ็บนะครับ” เขากล่าวสุภาพห่วงใย เขาไม่ได้รู้สึกหรือวาดหวังใดๆ นอกจากอยากให้เธอปลอดภัยเท่านั้นพอ

“มะ...ไม่ ขอบ...ขอบคุณ...” พลอยทิพย์รู้สึกประหม่า และนั้นเป็นครั้งแรกของเธอถูกชายอื่นกอด หลังจากเธอมีอะไรครั้งแรกกับกรินทร์วันนี้ เพราะอุบัติเหตุงี่เง่าจากข้อเท้าของเธอเอง

“ให้ผมช่วยอะไรอีกมั๊ยครับ?” บันนี่บอยกล่าวยิ้มหวานสุภาพเช่นเดิม นึกแอบปลื้มหญิงสาวในราตรีสีแดงนี่เสียแล้ว

เพียงเสี้ยววินาทีที่พลอยทิพย์เผลอตัว บันนี่บอยซึ่งรองรับร่างบางในชุดราตรีสีแดงสด รัดร่างเธอแนบแน่นขึ้น พร้อมโน้มตัวช่วงบนลงต่ำ ยื่นริมฝีปากหนาอวบอิ่มน่าจุมพิตลงประทับพลอยทิพย์อย่างลืมตัว

ราวกับแรงแม่เหล็กคนละขั้วที่ใกล้กัน จึงทำให้พลอยทิพย์เผยออ้าริมฝีปากรับอย่างลืมตัว แทบที่จะขัดขืนชายอื่นซึ่งไม่รู้จักและปกปิดครึ่งหน้าเอาไว้ เขาจูบเธอชวนเรียกอารมณ์เร้าร้อน สอดแลกลิ้นตวัดนวลนุ่ม มิใช่แกมบีบบังคับให้อ้ารับจากเขา

บันนี่บอยปรนเปรอปฏิบัติต่อเธออย่างนุ่มนวล และประโลมเรือนร่างเอาไว้ในอ้อมอก เรือนร่างบอบบางหญิงสาวแนบชิดใกล้กับชายอื่นจนลืมไปแล้วว่า เขามิใช่สามีเธอ แต่ทว่า... อารมณ์ร้อนรุ่มพลุพล่านซู่ซ่าทั่วกาย ทำให้เธอกลับเคลิบเคลิ้มจนห้ามใจตัวเองต่อไปมิได้อีกแล้ว...

******

​ร่างบางอยู่ในอ้อมกอดของบันนี่บอยไร้นาม และริมฝีปากยังคงบดเบียดดูดด่ำกับชายอื่นภายใต้หน้ากากกระต่ายครึ่งบน และความมืดสลัวภายในร้านมืดๆ ปาร์ตี้สละโสดกำลังอุ่นเครื่องได้รุ่มร้อนทั่วกาย หัวใต้เต้นระรัว เส้นเลือดอัดฉีดกระตุ้นตื่นตัวไปทั่วทุกๆ อณูรูขุมขน

เรือนร่างของพลอยทิพย์ถูกนำพาออกจากใจกลางร้าน เข้าไปยังเส้นทางแคบๆ ซึ่งถูกจัดเตรียมเอาไว้เป็นการเฉพาะกิจ ในขณะที่บันนี่บอย กำลังนัวเนียจูบแลกลิ้นอย่างออกรสกับพลอยทิพย์

ข้างกำแพงสั่นสะเทือนไปด้วยแรงกระแทกหนักๆ อะไรบางอย่างสั่นสะเทือนเสียกรอบรูปกระเทือนตามแรงนั้น มันสั่นไหวรุนแรงไม่ต่างกับแผ่นดินไหวเคลื่อนตัวอย่างรุนแรง แม้ว่าพื้นดินจะยังปกติดีอยู่ก็ตาม

พลอยทิพย์แทบจะไม่ได้สนใจอะไรรอบด้าน นอกจากรสจูบดื่มด่ำชวนได้อารมณ์ระหว่างยังถูกบันนี่บอยอุ้มมาตลอดทาง ปลายเท้าเธอลอยและสองแขนบอบบางโอบกอดรอบคอเขาอย่างเต็มใจ มันคืออีกอารมณ์หนึ่งซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอและกรินทร์

ลิ้นหนาร้อนเปียกชุ่มฉ่ำ แลกลิ้นตวัดโลมเลียกับปลายลิ้นเล็กๆ ชวนเรียกอารมณ์พลอยทิพย์แทบหลงลืมไปแล้วว่า เธอกำลังจูบอยู่กับชายอื่น มิใช่สามีซึ่งอยู่ในใจเธอ เรือนแขนแกร่งทั้งสองโอบกอดรัดร่างเธอเอาไว้มิให้ปลายเท้าแตะพื้น ความรู้สึกของเธอค่อยๆ ลอยละล่องเจือจางร่างเบาหวิว เมื่อริมฝีปากนวลนุ่มรองรับน้ำหนักบดเบียดจากบันนี่บอยปริศนา

เสียงลูกบิดประตูถูกบิดเปิดบานประตูกว้าง ปรากฏห้องนอนว่างเปล่า และเตียงสะอาดกับโคมไฟสลัวแสงจันทร์ ชวนเร้าปลุกอารมณ์ต่อเนื่อง สองแขนซึ่งอุ้มร่างพลอยทิพย์เอาไว้จึงพยายามผลักบานประตูเปิดกว้าง และพาตัวเองเข้าไปภายในพร้อมๆ กับว่าที่เจ้าสาวของคนอื่นในอ้อมกอดตน

เมื่อร่างบันนี่บอยพาพลอยทิพย์เข้ามาด้วยกันแล้ว ปลายเท้าแกร่งข้างหนึ่งเตะบานประตูเพื่อปิดประตู ร่างของเธอถูกวางลงบนเตียงอันนวลนุ่ม และเนียนสะอาด เนื้อสปริงเด้งสั่นไหวเมื่อเธอนอนหงายราบแทบมิได้พลิกกาย

เสียงกลอนประตูปิดล็อคสนิท มิให้ใครอื่นเข้ามาหรือปล่อยให้ใครคนใดคนหนึ่งออกไป บันนี่บอยหันกายกลับมา มองดูหญิงสาวในชุดราตรีสีแดง ซึ่งดูไร้เดียงสาและอ่อนโยนจนเขาอยากจะเก็บเธอเอาไว้ดูใกล้ๆ

หัวใจเขาเริ่มเต้นแรง และร้อนรุ่มอยู่ในกายชาย ภายใต้กล้ามเนื้อซิกแพ็ค ที่กำลังกระเพื่อมระหว่างหายใจไม่ทั่วท้อง เขามองดูเธออย่างอ่อนโยน และอยากจะถนุถนอมเอาไว้มิให้มีอะไรมากระทบ นอกจากเขาจะกอดเธอเอาไว้เสียเอง

******