เกินต้านห้ามใจ

​

เสียงจูบบดเบียดดูดดื่มลงน้ำหนักหากันอีกครั้ง เรือนร่างหญิงสาวแทบหมดแรงต่อต้าน และพึงพอใจในรสสวาทจากชายอื่น ซึ่งมิใช่สามีตน...

เธอกำลังทำอะไรลงไป เขาไม่ใช่เจ้าบ่าวเธอเลยนะ หยุดได้แล้วนะ เลิกเสีย... !!! เสียงแห่งสามัญสำนึก พยายามตักเตือน และบอกให้เธอเลิกรากับเขา และพาตัวเองออกไปจากที่นี่ซะ!

แหม...จะเป็นอะไรไป ก็ได้กับผัวในอนาคตไปแล้ว ก็แค่สนุกกับของหวาน เพื่อนๆ จัดหามา เธอไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย หรือว่าจะยอมทะเลาะกับเพื่อน แล้วปล่อยให้เพื่อนเจ้าสาวหายไปจากงาน ทั้งๆ ที่จ่ายเงินไปแล้วล่ะ

เสียงแห่งความชั่วร้ายประโคมจิตใจของพลอยทิพย์ ระหว่างที่ริมฝีปากหนาบดเบียดดูดดื่ม แลกลิ้นตวัดรัวๆ ทั้งสอดและดูดปากอีกฝ่ายอย่างเมามัน พลอยทิพย์ทำอะไรไม่ถูกเลย นอกจากยามนี้เธอรู้สึกดีสุดๆ กับรสจูบจากบันนี่บอย...

“อื้อ!!” พลอยทิพย์พยายามใช้ข้อมือบางผลักเขาออกห่าง เธอควรหยุดและออกไปจากที่นี่ แต่ทว่า บันนี่บอยเริ่มรุกล้ำหนักขึ้น พลางใช้มือหนาแกร่งจับข้อมือเธอเอาไว้ กดติดเตียงนุ่มเสียแล้วเริ่มผลักร่างว่าที่เจ้าสาวในราตรีแดงสด

นอนตะแคงข้างเพื่อเขาจะสวมกอดจากเบื้องหน้า ได้ไออุ่นจากร่องหน้าอกคู่งามประจักษ์ต่อสาสยตาเขา ระหว่างปล่อยให้ความเป็นชายแนบชิดกับร่องแคบสามเหลี่ยม และโหนกนูนบวมอิ่มได้ใกลช้ชิดสัมผัสกัน มือหนาเอื้อมไปเบื้องหลังโอบกอดเลื่อนลงต่ำบีบแก้มก้นเธอสะดุ้งสะท้านตอบสนองต่อเรือนนิ้วมือเขาชวนเรียกอารมณ์ชายหนุ่มได้ดีสุดๆ

ริมฝีปากหนาร้อนละจูบ พลางซุกไซร้ตามซอกคอ พลางสูดดมกลิ่นน้ำหอมแสนหวาน ไม่ต่างกับสวนดอกไม้ซึ่งเขากำลังเดินชื่นชมอยู่เพียงผู้เดียว

“เดี๋ยวก่อนนะ... พอเถอะนะ...” พลอยทิพย์คิดว่าเธอควรจะบอกให้เขาทำตามและเลิกเสียโดยดี เธอไม่น่าพลาดหลวมตัวพาตัวเองมาอยู่ ณ จุดนี้ ทำไมจู่ๆ กลับไร้เรี่ยวแรงไปเสียดื้อๆ ดวงตาหล่นวูบแทบจะมองอะไรไม่เห็นยามนี้...

“คุณน่ากอดจังเลย ตัวก็หอม... จูบก็หวาน... คือ...ผม...” อารมณ์ชายเริ่มจะสั่นไหว อยากจะสวมกอดหญิงสาวที่แสนน่ารักคนนี้ต่อไปอีกนานๆ สองแขนแกร่งดึงร่างบางผละออก มือหนาจับที่สีข้างหญิงสาวยกร่างเธอให้ เลื่อนขึ้นมานั่งอยู่บนตัวบันนี่บอย

ชายหนุ่มใต้หน้ากากครึ่งบน นอนหงายราบนาบบนเตียงนอนแสนนุ่ม ปล่อยให้หญิงสาวในราตรีสีแดงสดโน้มตัวลงต่ำ เพื่อต่อยอดจูบบันนี่บอยต่อไป ราวกับติดสิ่งเสพติด เธอรู้สึกมึนๆ และสับสนตัดสินใจอะไรไม่ถูก รึว่าริมฝีปากหวานๆ ของบันนี่บอยอาจจะทำให้เธอ อยาก จนไม่อยากจะละวาง...

******

แต่ไม่ว่าอะไรในเวลานี้ก็ตาม พลอยทิพย์อยากจะปลดปล่อยอารมณ์ที่อึดอัดแน่นอก และอยากจะเปลื้องชุดราตรีรอบตัวยามนี้ เรือนขาของเธอนั่งคร่อมทับแก่นกายตื่นตุงกางเกงในใต้ร่างบาง

ปลายลิ้นบางถูกหว่านล้อมจากบันนี่บอยเบื้องล่างตน ยากเหลือเกินที่จะได้ยลโฉมเขาตอนอยู่ด้วยกันตามลำพังเช่นนี้ แววตาของพลอยทิพย์เลือนรางและพร่าเลือน ราวกับโดนของมึนเมาซึ่งไม่รู้เลยว่าเธอโดนยาตอนไหน

หญิงสาวพยายามนึกไปนึกมาระหว่างริมฝีปากยังคงจุมพิต บดเบียดอย่างเพลิดเพลิน เริ่มจะนึกออกว่าน้ำใสยกแก้วเหล้ามาให้ก่อนจะแกะของขวัญออก พบกับเหล่าบันนี่บอยมากมายให้เลือกสรร...

“โอ๊ย... น้ำ...ใส...” พลอยทิพย์เริ่มจะปวดหัวและเปรยเสียงแผ่ว เริ่มไร้เรี่ยวแรงเข้าไปทุกที และยามนี้ร่างเธอทรุดลงกับพื้นเตียงไปต่อไม่ไหวเพราะหมดแรงจากฤทธิ์ยาบางอย่าง คิดอะไรไม่ออกจิตใจสับสน และร่างกายก็ควบคุมมิได้

เรือนร่างเรียกร้องโหยกา กับกายหนุ่มที่อยู่ใกล้ในเวลานี้ พลอยทิพย์แยกแยะอะไรไม่ออกอีกแล้ว หลังจากวันนี้ผ่านเรื่องหนักๆ และได้รับของหนักๆ จากกรินทร์... แม้มาร่วมงานปาร์ตี้สละโสด เธอกำลังจะเผชิญกับเรื่องหนักๆ อีกครั้ง

“คุณเป็นใคร?” พลอยทิพย์สับสนหนักขึ้นไปอีก ระหว่างมองเรือนหน้าบันนี่บอย ซึ่งปกปิดใบหน้าที่แท้จริงอยู่ และริมฝีปากเธอยังวกวนอยู่กับความร้อนหนาบดเบียดเธอแบบวมเจ่อ เรียกอารมณ์ความเป็นสาวแทบร้องไห้เปียกฉ่ำอยู่กับร่องสวาทเปียกชุ่มจนบันนี่บอยรู้สึกได้

“เป็นคนที่ทำให้คุณมีความสุขยังไงล่ะครับ” เขาฉีกยิ้มหวานกว้าง ดวงตาพึงใจต่อหญิงสาวในชุดราตรีแดง เนื้อตัวขาวเนียนและเย็นฉ่ำ เธอเหมือนผลไม้แช่เย็นที่น่ากลืนกิน และหวานล้ำจนไม่อยากปล่อยให้หลุดมือ แม้ว่านี่จะเป็นแค่เรื่อง “ว่าจ้างให้เป็น บันนี่บอย”

“ช่วยฉันถอดชุดบ้าๆ นี่หน่อยสิ” พลอยทิพย์ไม่ค่อยรู้สึกตัวหรือจะคิดเรื่องผิดชอบชั่วดีอีกแล้ว เธอต้องการเปลื้องผ้าและอยากจะนอนหลับสักหน่อย บันนี่บอยจึงทำตามสั่งและอาจจะมากกว่านั้นต่อจากนี้...

เพียงมือหนาเอื้อมไปสอดใต้รักแร้ ผ่านไปยังเรือนหลังผิวกายอันนวลนุ่มของหญิงสาว ริมฝีปากบางยังคงกลับมาดื่มด่ำรสจูบหวานๆ จากบันนี่บอยอย่างต่อเนื่อง อารมณ์และความรู้สึกเป็นแรงผลักดันให้ร่องสวาทเธอชุ่มเปียกฉ่ำชื้น

เรือนขาของเธอก็กางออกกว้างระหว่างนั่งคร่อมทับบนแก่นเกร็งอวบอิ่มทั้งลำ เอ็นตึงแข็งหนาเนื้อแน่น กลีบอวบบดเบียดท่อนเอ็นบนกายเขา

พลอยทิพย์ไม่ค่อยรู้สึกตัวอะไรอีกแล้ว นอกจากเธออยากอิ่มอร่อยหวานล้ำจากการจูบกับชายคนนี้ เธอไม่รู้สึกผิดหรือรู้สึกอะไรเลย นอกจากมีอารมณ์ความอยากได้ให้สุขใจกับรสชาติหวานๆ เท่านั้นเอง...

เสียงรูดซิปชุดราตรีจากเรือนหลังผ่านกระดูกสันหลังหญิงสาวค่อยๆ แยกเนื้อผ้าออกไปตามความยาวของชุด เนื้อผ้าช่วงหัวไหล่ร่นลงไปยังต้นแขน และเรือนร่างเปล่าเปลือยปรากฏต่อหน้าบันนี่บอย

เขาแทบจะลืมหายใจเมื่อร่างของพลอยทิพย์ปรากฏต่อหน้าบันนี่บอย เขามองดูเธอสวยงามเพียงใด ไม่ต่างกับเทวดานางฟ้าที่งดงาม ยิ่งทำให้บันนี่บอยเกิดอารมณ์หนักเข้าไปอีก และคงจะต้องตอบสนองความสุขทั้งหมดนี้ให้แก่เธอ

ใจหนึ่งห้ามมิให้เกินเลยว่าที่เจ้าสาวคนนี้ แต่อีกใจของบันนี่บอย ก็อยากสวมกอดเธอ เพราะช่างไร้เดียงสา และน่าโอบกอดมากมายเพียงใด เขาอยากเชยชมเธอบ้าง อิจฉาเจ้าบ่าวของเธอเหลือเกิน...

******

​