EP.02

เดือนอ้ายร้อนผ่าวไปทั้งเรือนร่าง แค่ได้ยินคำว่า ‘ถอด’ หล่อนก็ผวา แต่คำว่า ‘เอาเข้า’ กลับทำให้หัวใจหล่อนแทบติดไฟ หล่อนคงต้องทำสิ่งนั้นจริงๆ ใช่ไหม เลี่ยงไม่ได้แล้วใช่ไหม

“มานี่ ฉันถอดให้”

ไวกว่าใจคิด เมื่อฝ่ามืออุ่นจัดตะปบลงที่ไหล่บอบบางและรั้งร่างของหล่อนให้หันหลังให้ เดือนอ้ายรับรู้ได้ถึงขนกายที่ลุกซู่ไปทั้งตัว ยามปลายนิ้วอุ่นจัดนั้นพาดผ่านที่แผ่นหลังเมื่อเขาบรรจงรูดซิปชุดเจ้าสาวเกาะอกออก

“ใครเลือกชุดเจ้าสาวให้เธอ ไม่รู้หรือไงว่ามันดันนมจนล้นทะลัก”

“เอ่อ… อ้าย… อ้ายเลือกเองค่ะ”

“รู้ว่าฉันชอบนมใหญ่ๆ ใช่ไหม ถึงได้ใส่ชุดนี้มาอ่อย”

“ไม่… ไม่ใช่นะคะ อ้าย… อ้ายก็แค่…”

หล่อนอยากบอกว่าแค่อยากใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ เหมือนนางเอกละคร แต่นิ้วมืออุ่นวาบที่เคลื่อนลงไปตามแนวซิป จนถึงบั้นท้าย กลับทำให้หล่อนผวา สะท้านเฮือก พูดต่อไม่ถูก

“ว่าไง… ไม่ใช่อะไร…”

รวมทั้งเสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างใบหู ก็ยิ่งทำให้หล่อนสั่น คำพูดที่คิดไว้กระจัดกระจายจางหาย

ดวงตาปิดลงเมื่อรับรู้ว่าหัวไหล่เนียนเปล่าเปลือยอุ่นวาบจากลมหายใจเป่ารด เวลานี้ในหัวสมองหล่อนอื้ออึง ไม่รู้แล้วว่าคุณเหมที่แสนดีกับหล่อนเสมอนั้น ถามอะไร หรือพูดอะไรกับหล่อนอีก

หล่อนเหมือนล่องลอย เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

“อุ๊ย!” ก่อนจะรู้สึกตัวก็ตอนที่ฝ่ามือของเขาเคลื่อนมาโอบประคองสองเต้าด้านหน้าและกอบกุม

เดือนอ้ายก้มมองเต้าอวบอัดที่อยู่ในฝ่ามือของเขา เพราะเกาะอกนั้นเคลื่อนไปอยู่ที่เอวแล้ว และฝ่ามืออุ่นจัดนั้นก็ไม่ได้อยู่เฉยเพราะคุณเหมบีบ

“คุณเหม…”

“หือ… นมเธอใหญ่มากเลยนะเดือนอ้าย เต็มไม้เต็มมือดีเหลือเกิน อืม… กำลังดีเลย”

อีกครั้งที่เดือนอ้ายคล้ายจะล่องลอย แค่เสียงกระซิบผะผ่าวที่ซอกคอที่ข้างใบหู หล่อนก็สะท้านจนจะตายอยู่แล้ว แต่กลับมาถูกโอบประคองสิ่งที่ไม่เคยมีใครสัมผัส แตะต้อง หรือแม้แต่เห็น แต่เวลานี้ มันอวบใหญ่อยู่ในอุ้งมือของคุณเหมแล้ว

“ตัวเธอก็หอมมาก ฉันจะหอมเธอให้ทั่วทั้งตัว”

เสียงทุ้มที่ดังแว่วนั้นเดือนอ้ายจำได้ว่าเป็นเสียงของคุณเหม แต่ทำไมนะ หล่อนถึงได้รู้สึกว่าเสียงนั้นไกลเหลือเกิน ทั้งๆ ที่ความอุ่นจัดก็ยังทาบทับอยู่ที่อกอวบ และจมูกปากของเขาก็ยังละเลียดอยู่ที่ซอกคอ แต่แล้วทุกอย่างก็หยุด พร้อมสติสตังที่เริ่มจะกลับมา

เดือนอ้ายค่อยๆ ปรือตาขึ้นมองเจ้าของฝ่ามืออบอุ่นที่เคลื่อนมาประคองสองแก้ม รับรู้ว่าขณะนี้หล่อนกำลังเผชิญหน้ากับเขา

“เดือนอ้าย”

เขาเรียกหล่อนเสียงกระเส่า คุณเหมแสนดีเรียกหล่อนด้วยเสียงแบบนั้น หล่อนคิดไม่ผิดจริงๆ ไม่เคยมีใครเรียกชื่อหล่อนได้เพราะเช่นเขา ยิ่งตอนนี้ยิ่งไพเราะนัก

“คะ… คุณเหม…”

“เธอน่าเอามาก”

คำตรงห่ามๆ นั้นทำให้เดือนอ้ายอ้าปากหวอ

“ฉันจะเอาเธอเดี๋ยวนี้”

ไม่ทันที่ความคิดจะเรียบเรียงในสมอง ทุกสิ่งก็คล้ายจะหยุดเคลื่อนไหว เมื่อความอุ่นซ่านฉกวาบลงมาที่ริมฝีปากที่อ้าค้างเอาไว้ พร้อมลิ้นร้อนที่โจนจ้วงสอดใส่ลงมา

เดือนอ้ายรู้สึกราวร่างกายของหล่อนถูกรุกราน ถูกหลอมรวมไปกับร่างของเขา รู้สึกราวกับว่าคุณเหมเข้ามาอยู่ในร่างกายของหล่อนแล้ว ทว่ายิ่งเขาแทรกเข้ามา หล่อนกลับรู้สึกอึดอัด อัดอั้น และกำลังจะทนไม่ไหว

เหมสอดลิ้นร้อนแทรกเข้าสู่อุ้งปากหวาน กวาดต้อน พร้อมประคองใบหน้าสวยให้แหงนขึ้นรับจูบเร่าร้อนจากเขา

เขาจะจูบปากอวบอิ่มสวยๆ นี้ให้ดูดดื่ม ให้หล่อนหลงใหล ให้หล่อนกระหายรสจูบจากเขาทุกคืนวัน เพราะเรื่องจูบนี้เขาช่ำชองนัก เรียกว่าเป็นนักจูบตัวยง

แค่จูบเบาๆ ไล้ลิ้นวนไปรอบๆ ริมฝีปาก สาวยังติดลิ้นติดปากอยากให้เขาจูบพวกหล่อนไม่รู้เบื่อ นับประสาอะไรกับจูบแรกของเดือนอ้าย เธอต้องหลงใหลและร่ำร้องหาแต่จูบจากเขาแน่

แต่… เขาจะต้องการอย่างนั้นไปทำไม ในเมื่อเขาต้องการแค่เจ้าสาวกับร่างกาย

ยิ่งคิดก็เหมือนอารมณ์เขาจะยิ่งพลุ่งพล่าน เขาจะต้องการทำให้เดือนอ้ายติดใจทำไม