EP.01

ดวงตาคมปานเหยี่ยวตวัดขึ้นมอง ‘เจ้าสาววัยละอ่อน’ ของเขาที่กลายเป็นจุดเด่นของค่ำคืนนี้ ก็แน่ล่ะหล่อนเป็นเจ้าสาวนี่นา แม้จะเป็นแค่เจ้าสาวที่เขาอุปโลกน์เอาเด็กในบ้านมาทำเมียก็เถอะ แต่ยังไงก็ถือว่าหล่อนทำหน้าที่เจ้าสาวในวันนี้ได้สมบูรณ์แล้ว เหลือก็แค่ ‘หน้าที่เมีย’ คืนนี้เท่านั้น เขาก็อยากรู้ว่าหล่อนจะทำได้สมบูรณ์แบบแค่ไหน

แต่มองจากร่างระหงที่ยืนบิดมือไปมาอยู่ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งนั้นแล้ว เขาว่าไม่สมบูรณ์แน่ ถ้าเขา... ไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน

“เดือนอ้าย” แค่เขาเรียก หล่อนก็ยังสะดุ้ง แล้วถ้ามากกว่านี้ล่ะ

“มานี่สิ มานั่งข้างๆ ฉัน”

‘เหม’ จ้องสายตาดุๆ ไปยัง ‘เดือนอ้าย’ เด็กสาวที่เขารับอุปการะเอาไว้ตั้งแต่หล่อนเพิ่งเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น เพราะพ่อแม่ของหล่อนซึ่งเป็นคนงานในฟาร์มของเขา ออกไปส่งของและเกิดอุบัติเหตุตายทั้งคู่

เวลานั้นแม้ทางญาติพี่น้องของหล่อนจะขอรับเด็กหญิงในวันนั้นไปดูแลเอง แต่จากสายตาญาติผู้ชายที่มองเด็กหญิงราวกับมองขนมหวานอันโอชะ นั่นก็ทำให้เขาปล่อยหล่อนไปไม่ได้จริงๆ

เขาจึงยืนยันและวางอำนาจ

ใช่... เขาวางอำนาจ เพราะคนรวยอย่างเขา ไม่ได้มีแค่เงิน แต่มีอิทธิพลในมือล้นเหลือ แค่เขาบอกว่า...

‘ฉันจะดูแลเด็กคนนี้เอง จะส่งให้เรียนเท่าที่เธอต้องการ ใครจะค้านไหม’

นั่นสิ… ใครจะค้าน ก็เห็นเงียบไม่มีปากกันสักคน เพราะลองใครมาแหย็ม คงได้เจอตอแน่

เวลานั้นเขาเลี้ยงเดือนอ้ายเหมือนเลี้ยงลูกนกลูกกาไว้เอาบุญ แม้เด็กหญิงจะมีทีท่าว่าจะสวยมากเมื่อโตเป็นสาวก็ตาม แต่เวลานั้นสาบานได้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าต้องการดูแลเด็กคนหนึ่งให้เติบโตรอดพ้นปากเหยี่ยวปากกาไปได้ แต่ใครจะคิดเล่าว่า ไอ้ปากเหยี่ยวปากกาตัวเป้งดันเป็นเขาซะเอง

เพราะเมื่อหล่อนอายุได้ 18 ปี หล่อนก็กลายเป็นเจ้าสาวของเขา

“นั่งสิ”

เขาบอกซ้ำอีกครั้ง พลางตบมือข้างตัว เพราะเจ้าหล่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า แต่ยังทำท่ากล้าๆ กลัวๆ ไม่ยอมนั่งลงบนเตียงสักที เมื่อเขาสั่งอีกครั้ง เด็กสาวที่อวบอิ่มมีน้ำมีนวลไปทั้งร่างก็ค่อยๆ หย่อนกายลงนั่ง

แม้ใบหน้าสวยหวานยังคงเรียบเฉยไม่ได้แสดงอาการใดๆ ออกมา แต่เปลือกตาที่กะพริบถี่กับริมฝีปากอวบอิ่มเป็นกระจับน้อยที่เม้มเข้าหากันบ่อยครั้ง รวมทั้งฝ่ามือที่กระชับบนหน้าตักแน่น ก็ทำให้รู้ว่าเดือนอ้ายประหม่าไม่ใช่น้อย

เหมหันไปหาเจ้าสาวคนสวย คราแรกเขาว่าจะเปลี่ยนใจไม่ทำ เพราะแค่หล่อนตกลงเป็นเจ้าสาวให้เขาก็พอแล้วสำหรับบุญคุณที่เลี้ยงดูกันมา แต่เมื่อเห็นหล่อนในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวยาวกรอมพื้น เห็นสายตาของผู้ชายแทบทั้งงานมองเดือนอ้ายราวกับจะกลืนกิน

ความตั้งใจจึงเปลี่ยนไป ก็เขามันคนเห็นแก่ตัวนี่นา

ซื้อผู้หญิงกินนอกบ้านมามากแล้ว ทั้งที่มีของดีอยู่ในบ้านตัวเองแท้ๆ เขากลับเพิ่งเห็น และเขาคงไม่โง่ปล่อยให้ใครคว้าไปรับประทานแน่

‘นมจากเต้า’ ขนาดกำลังน่าขยำในฟาร์มของเขา เขาจะดูดเลียให้เกลี้ยง

“พร้อมหรือยัง”

เขาถามและหล่อนก็สะดุ้ง

“พะ… พร้อมแล้วค่ะ”

เจ้าของใบหน้าสวยที่พูดตะกุกตะกัก เรียกรอยยิ้มได้จากใบหน้าหล่อ

“งั้นถอดเสื้อผ้าออกสิ”

“เอ่อ…”

“เอ่ออะไร อย่ามัวแต่อ้ำอึ้งอยู่ นี่เธอกับฉันกำลังเข้าหอกันอยู่นะ แล้วถ้าเธอไม่ถอดออก แล้วฉันจะเอาเข้าได้ยังไง ถอดออก”

เหมสั่งเสียงดุ จนเด็กสาวผวา นั่นทำให้แววตาของเขาอ่อนลง ก็เห็นเดือนอ้ายมาตั้งแต่เล็ก นึกเอ็นดูเธออยู่มาก แต่มันก็ช่วยไม่ได้ เดือนอ้ายดันเติบโตขึ้นมาสวยสะพรั่ง จนเขาอยากให้หล่อน ‘ดูเอ็น’ ของเขาแล้วล่ะ

ดังนั้นไอ้ความคิดที่จะแต่งงานแต่เพียงในนาม เขาโยนมันทิ้งในซอกหลืบของมโนสำนึกไปซะแล้ว และจะให้ปล่อยหล่อนไปก่อน รอจนถึงวันที่หล่อนพร้อม เขาคงไม่ทำแน่ เพราะเขาถือว่า…

‘ดอกไม้งาม ใครเห็นก่อนก็ได้เด็ดก่อน เพราะถ้าไม่เด็ด คนถัดมามันเด็ดแน่’

เดือนอ้ายในยามนี้เป็นดอกกุหลาบแสนสวยสีขาวบริสุทธิ์ และเขาก็อยากรู้แล้วว่าจะ ‘กุหลาบ’ จะหอม หวาน และฉ่ำ… แค่ไหน