ผู้ชายร้อยเล่ห์

[ร้านอาหาร]

คริณไปรับนับดาวถึงที่บ้านเพื่อพาเธอมาดินเนอร์ที่ร้านอาหารสุดหรูหรา หญิงสาวแต่งตัวสวยรอเขาตั้งแต่ช่วงเย็นด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าสวยแต่งเติมด้วยสีสันของเครื่องสำอางเล็กน้อยเพื่อให้เข้ากับชุดที่สวมใส่

"นั่งจ้องหน้านับทำไมคะ" นับดาวเอ่ยถามเมื่อเห็นคนตรงหน้าจ้องเธอไม่วางตา

"พี่แค่ชอบมองคนสวยๆ น่ะ เราไม่ได้เจอกันตั้งนานนับเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ" คริณส่งสายตาแพรวพราวให้นับดาว คำพูดคำจาของเขาชวนให้ผู้หญิงทุกคนต่างเคลิบเคลิ้มไปตามๆ กัน

"ก็พี่คริณไม่กลับมาหานับบ้างเลยนี่คะ" นับดาวทำหน้ามุ่ยใส่ เขาบอกจะกลับมาตั้งแต่จบมัธยมก็ไม่กลับ เธอได้แต่รออย่างใจจดใจจ่อ

"พี่ขอโทษพี่อยากเรียนให้จบทีเดียวแล้วกลับมาน่ะ" คริณนั่งเท้าคางส่งสายตาหวานมองนับดาวจนอีกคนเขินหน้าแดง

"พี่คริณดูเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะคะ" เมื่อก่อนเขาไม่ใช่แบบนี้ นับดาวมองหน้าเขาด้วยสายตาที่รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเธอคิดว่าเขาจะเป็นคริณที่อบอุ่นเหมือนตอนที่ยังเป็นเด็ก

"คนเราโตขึ้นก็ต้องเปลี่ยนไปสิ แต่พี่ยังรู้สึกดีๆ กับนับไม่เคยเปลี่ยนนะ" คำตอบของเขาทำให้ใจของเธอพองโต

"ละ..แล้วพี่คริณจำสัญญาที่เคยให้ไว้ได้ไหมคะ" เสียงหวานเอ่ยถามอย่างแผ่วเบาราวกับกระซิบจนอีกฝ่ายไม่ได้ยิน

"นับว่ายังไงนะ พี่ไม่ค่อยได้ยิน"

"ปะ..เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร" นับดาวรีบปฏิเสธ เธอไม่อยากทำให้เขากดดัน แต่ในใจก็อยากรู้ว่าเขายังจำได้หรือเปล่า

"นับก็ยังขี้อายเหมือนเดิมเลยนะ"

"จำได้ด้วยเหรอคะ" นับดาวยิ้มกว้างที่เขาจำเรื่องของเธอได้

"จำได้สิ เด็กผู้หญิงแก้มน่าหยิกแสนขี้แยใครจะลืมได้ลง" คริณส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้กับเธอ แต่หารู้หรือไม่ว่าในรอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์

"นับคิดถึงพี่คริณนะคะ พี่ไม่เคยตอบเมลที่นับส่งไปเลย" นับดาวหน้าสลดนึกถึงข้อความต่างๆ ที่ส่งหาเขาแต่ไม่เคยได้รับข้อความตอบกลับจากเขา

"เออ..พอดีพี่เปลี่ยนเมลน่ะเลยไม่ค่อยได้อ่านข้อความของใครเลย" สายตาคมเริ่มล่อกแล่กเมื่อถูกอีกคนยิงคำถามที่ไม่ได้เตรียมคำตอบมาก่อน

"งะ..งั้นเหรอคะ" เธอเชื่อคำพูดของเขาได้หรือเปล่า ที่เขาพูดไม่ได้หลอกเธอใช่ไหม

"ขอโทษนะ นับให้อภัยพี่ได้ไหม" ใบหน้าหล่อเหลาส่งแววตาออดอ้อนจนอีกคนต้องใจอ่อน

"นับไม่โกรธพี่หรอกค่ะ" เธอไม่เคยโกรธเขา เธอแค่น้อยใจที่เขาไม่ให้ความสำคัญกับเธอเลย

"ว่าแต่..นับมีแฟนหรือยัง" คริณแกล้งถามด้วยความอยากรู้ ในใจภาวนาให้เธอตอบว่าไม่มีเพราะเขาไม่อยากเป็นคนเลวที่ทำให้เธอมีปัญหากับแฟน

"ไม่มีหรอกค่ะ ใครจะมาสนใจนับล่ะคะ" หญิงสาวที่ไม่เคยมีความมั่นใจในตัวเอง เธอชอบคิดว่าเธอไม่ใช่คนสวยเพราะในอดีตมักจะโดนล้อเรื่องรูปร่างอยู่บ่อยๆ จนกลายเป็นคนไม่มีความมั่นใจ

"พูดอะไรแบบนั้น นับสวยจะตาย ผู้ชายที่ไหนก็ชอบทั้งนั้นแหละ พี่ยังชอบเลย"

"จริงเหรอคะ" นับดาวตาโตไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดออกมาโต้งๆ ได้ขนาดนี้

"จริงสิ แล้วนับล่ะชอบพี่หรือเปล่า" มือหนาเลื่อนมือไปลูบหลังมือของเธอที่วางอยู่บนโต๊ะเบาๆ พร้อมกับส่งสายตาของคนอยากรู้คำตอบจากเธอ

"ชะ..ชอบสิคะ" เสียงหวานตอบไม่เต็มเสียงนัก ใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย

"กินข้าวเสร็จแล้วเราไปที่อื่นต่อไหม" มือหนาลูบวนที่หลังมือของเธอไม่เลิกรา เสียงทุ้มกระเส่าเอ่ยถามคนตรงหน้าซึ่งแน่นอนว่าไม่เคยมีใครปฏิเสธเขา

"ไปไหนคะ"

"ที่ที่มีแค่เราสองคน" คริณโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้กับเธอจนเกือบจะชิด กลิ่นกายหอมๆ ของเขาทำให้นับดาวเผลอไผลไปกับการกระทำทั้งหมดของเขาอย่างไม่รู้ตัว

"ไปไหม"

"กะ..ก็ได้ค่ะ" นับดาวเผลอตอบรับเขาไปราวกับคนไม่มีสติ เพียงแค่เห็นหน้าเขาจิตใจของเธอตอนนี้ร้อนรุ่มจนทำตัวไม่ถูก

ดินเนอร์สุดหรูผ่านไปโดยมีสายตาของคนที่เธอแอบรักคอยจ้องเธอแทบไม่คลาดสายตา นับดาวพยายามเสมองทางอื่นแต่เขาก็ยังมองเธอตาไม่กะพริบ

"เอาจริงเหรอเนี่ย" หญิงสาวยืนนิ่งอยู่หน้าโรงแรมห้าดาวที่จู่ๆ เขาก็พาเธอมา นับดาวทำได้แค่ยืนค้างในขณะที่เขาเดินไปจัดการเรื่องห้องพัก

"ไปกันเถอะ" มือหนาคว้าข้อแขนเล็กของเธอให้เดินตาม ขาเรียวก้าวฉับๆ ตามเขาด้วยจิตใจที่กระวนกระวายไม่เป็นสุข

"พะ..พี่คริณคะ" เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อเขาเมื่อได้อยู่ในลิฟต์ของโรงแรมกับเขาแค่สองคน

"ว่าไง" คนตัวโตที่ตอนนี้ในหัวของเขามีแต่เรื่องบนเตียงกับหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขาแทบจะลืมว่าเธอคือน้องสาวที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก

"คือ..มันจะดีเหรอคะ" ใจของเธอเต้นรัวทุกครั้งที่ลิฟต์เคลื่อนขึ้นไปทีละชั้น ใบหน้าสวยซึมไปด้วยเหงื่อราวกับคนที่จะได้เจอเรื่องตื่นเต้น

"นับไม่ต้องการเหรอ" คริณโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้เธอจนลมหายใจของเขารดที่แก้มใสของเธอเบาๆ

"คือว่า.."

ติ๊ง ยังไม่ทันที่นับดาวจะให้คำตอบ ลิฟต์ก็ถึงชั้นที่เขากดเสียแล้ว ประตูลิฟต์ถูกเปิดออกช้าๆ ก่อนที่คริณจะจูงมือเธอไปยังห้องสวีทสุดหรูหรา

แกร๊ก ประตูบานใหญ่ถูกมือหนาเปิดออกด้วยความรวดเร็ว นับดาวมองบรรยากาศรอบห้องด้วยความตื่นตา สายตาสวยมองไปยังนอกหน้าต่างที่เห็นวิวเมืองหลวงในยามกลางคืน

"อ๊ะ" ร่างเล็กสะดุ้งตกใจ เมื่อจู่ๆ คนตัวโตเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลังโดยไม่ทันได้ตั้งตัว

"ชอบหรือเปล่า" น้ำเสียงกระเส่ากระซิบข้างกกหูของเธอแผ่วเบาชวนให้อีกคนรู้สึกซาบซ่าน

"พี่คริณ.." เสียงหวานขาดหายไปเมื่อมือหนารั้งใบหน้าสวยขึ้นมารับจูบแสนดูดดื่มที่ตั้งใจมอบให้ คนไร้ประสบการณ์ไม่เคยมีแม้แต่จูบแรกได้แต่ยืนอึ้งด้วยความตกใจ

"อื้อ.." คริณจู่โจมเธอแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ริมฝีหนาทาบทับบดขยี้ริมฝีปากสีเชอร์รี่สวยของเธอก่อนที่จะค่อยๆ ส่งลิ้นเข้าไปในโพรงปากเล็กช้าๆ

"อื้ม.." นับดาวเผลอไผลไปกับสัมผัสที่แสนนุ่มนวลที่เขามอบให้เธอในตอนนี้ไม่หลงเหลือสติอีกต่อไป แขนเรียวยกขึ้นคล้องรอบคอหนาของเขาอย่างลืมตัว

"อ๊ะ.." คนตัวโตจับยกตัวเธอลอยในท่าลิงอุ้มแตงไปยังเตียงกว้างที่อยู่กลางห้องนอน จังหวะที่เดินไปยังห้องนอนทั้งคู่ยังคงผลัดกันจูบสลับไปมาด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น

หญิงสาวถูกวางบนเตียงอย่างเบามือโดยมีคริณคร่อมร่างของเธอ มือหนาปัดป่ายเสื้อผ้าตัวสวยของเธอที่เกะกะให้พ้นทางแต่ยังไม่ยอมถอดออกจากเรือนร่างขาวเนียน

"พี่คริณ.." สายตาของนับดาวตอนนี้มีแต่เขาเท่านั้น เธอไม่สามารถหยุดยั้งได้อีกแล้ว ริมฝีปากเล็กขบเม้มเข้าหากันเมื่อถูกมือหนาคว้าหมับเข้าที่หน้าอกหน้าใจพอดีมือของเขา

"ไม่ต้องกลัวนะ" น้ำเสียงกระเส่าช่วยทำให้เธอคลายกังวลลงได้ คริณค่อยดูดเม้มที่ลำคอระหงของเธอก่อนจะเลื่อนลงมาที่หน้าอกอวบอิ่มคัพบีที่ยังมีเสื้อผ้าบดบังอยู่

"อื้อ..พี่คริณอย่าค่ะ" เสียงหวานร้องขอให้หยุดเมื่อมือของเขาเริ่มจับชุดเดรสตัวสวยของเธอออก

"เชื่อใจพี่นะ" คำพูดของเขาทำให้นับดาวเชื่อสนิทใจ ร่างเล็กนอนนิ่งให้เขาได้ทำตามที่เขาปรารถนาไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย