ตอนที่ 2

กฤติคำรามใส่เจ้าสาวของเขา ใบหน้าคร้ามเข้มอาบความไม่พอใจนับแต่วันที่เขารู้ข่าวว่าที่เจ้าสาวตัวจริงประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ อะไรก็ไม่ทำให้เขาเจ็บปวดมากเท่ากับการที่เรยาต้องกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราและคนขับคือน้องสาวได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น เขาคิดว่าจะล้มเลิกงานแต่งแต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นดังหวัง ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องตรงกันว่างานที่จัดขึ้นใหญ่มากจึงต้องให้น้องสาวของเรยาที่หน้าตาละม้ายกันเข้าพิธีแทนพี่สาว และมันเป็นสิ่งที่เขาปฏิเสธมาตั้งแต่ต้น เขาอยากรอให้เรยาฟื้นขึ้นมาแต่มันก็ไม่ทันเวลากับงานแต่งที่จะเกิดขึ้นอย่างกระชั้นชิด

และในเวลานั้นเองราณีก็ก้มหน้าลง เธอพยายามหลบสายตาคมกล้าข้นคลั่กของแฟนที่สาวที่จ้องอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ เขาโกรธมากและไม่เคยพอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอรู้ดีว่ากฤติอยากรอพี่สาวแต่เธอเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร หญิงสาวพูดออกไปเสียงขัด

“พี่กฤติ...รันขอโทษจริง ๆ นะคะกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด รันอยากบอกพี่กฤติว่ารันไม่ได้ตั้งใจ”

“ไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นเหรอ ก็ถ้าคืนนั้นรันไม่ชวนเรออกไปข้างนอกมันจะเกิดเรื่องบ้า ๆ แบบนี้ขึ้นไหม”

“รัน...”

หญิงสาวชะงักคำพูดตัวเอง เธอนึกไปถึงคืนเกิดเหตุที่ออกไปข้างนอกกับพี่สาวสองคน มันคือเงื่อนงำบางอย่างที่เธอไม่สามารถบอกใครได้เลยว่าต้องพาพี่สาวออกไปพบแฟนเก่าเพื่อทำความตกลงกัน ไม่มีใครในครอบครัวของเธอแม้แต่คนเดียวที่รู้เลยว่าเรยาคบกับผู้ชายคนหนึ่งมาก่อนหน้านอกจากราณีคนเดียวเท่านั้น เธอรู้เรื่องพี่สาวมาโดยตลอดและครั้งสุดท้ายที่เรยาตัดสินใจออกอุบายให้น้องสาวอ้างกับพ่อแม่ว่าจะชวนพี่สาวออกไปทำธุระข้างนอก เธอไม่รู้เลยว่ามันได้กลับกลายเป็นชนวนเหตุของเรื่องเลวร้ายใหญ่หลวงที่ทำให้เธอต้องตกกระได้พลอยโจนกลายมาเป็นเจ้าสาวตัวแทนโดยไม่ตั้งใจ แม้ว่าในส่วนลึกเธอแอบชอบกฤติมาก่อนเรยาก็ตาม และเมื่อหญิงสาวเงียบไปก็ยิ่งทำให้อารมณ์โกรธเคืองของชายหนุ่มปะทุซ้ำเหมือนสาดน้ำมันลงกองไฟ เขาเขย่าไหล่บางและถามเสียงเครียด

“ว่ายังไง! พี่พูดรันไม่ได้ยินหรือไง”

“ได้ยินค่ะ รันผิดเอง...เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นรันเป็นคนผิดเอง”

“ยอมรับผิดแล้วคิดว่าทุกอย่างมันจะกลับไปเป็นอย่างเดิมอย่างนั้นหรือ รู้ไว้ด้วยว่าพี่ไม่ต้ต้องการแบบนี้เลย ทำไมรันไม่ปฏิเสธอีกเสียงว่าไม่อยากแต่งงาน พิธีการมันจะได้ล้มเลิกไปเสีย”

“รันพูดอะไรไม่ได้เลยค่ะพี่กฤติ”