บทนำ เจ้าสาวนอกกรรมสิทธิ์ (2)

วาดดาวเลยหลบสายตาคมกริบ

“ถ้าเธอไม่พูดความจริง ฉันจะง้างปากเธอเอง”

สิ้นคำชโลทรก็ตรงเข้าหาหญิงสาวแล้วจับเธอมาขึงพรืดกับที่นอนอย่างรวดเร็ว

“กรี๊ด” วาดดาวหวีดร้องพร้อมกับขัดขืนเขาด้วยการหยิกและข่วน แต่ชโลทรที่คร่อมทับร่างหญิงสาวก็จัดการเอาสายเข็มขัดมัดมือทั้งสองของหญิงสาวไว้

แล้วมีหรือคนตัวเล็กกว่าจะทัดทานเรี่ยวแรงของคนตัวโตที่แข็งแรงกว่าได้

“คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!” หญิงสาวหน้าตาตื่น

แม้จะหมดหนทางสู้แต่เธอก็ไม่ยอมจำนนง่าย ๆ เพราะตอนนี้มือที่ทุบทำร้ายเขานั้นถูกมัดด้วยสายเข็มขัดเรียบร้อย

ยิ่งดิ้นเธอก็ยิ่งเจ็บข้อมือมากเท่านั้น!!

“ปล่อยฉันนะ!!”

“ปล่อยน่ะ ปล่อยแน่ แต่ต้องเป็นหลังจากที่ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการ” ชโลทรบอกเสียงเย็น

ดวงตาคมกริบไม่ละไปจากวงหน้าสวยหวานของหญิงสาวแม้แต่น้อย แล้วเขาก็หยุดสายตาไว้ที่ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อซึ่งปราศจากสิ่งแต่งแต้มใด ๆ

พอถูกจ้องมองวาดดาวก็เม้มปากทันที ก็เขาเล่นจ้องเธอชนิดไม่ละสายตา ทำเหมือนจะกลืนกินเธอทั้งตัว ความกลัวเลยแล่นจับหัวใจ

เธอไม่ได้กลัวว่าเขาจะซ้อม หรือทำร้ายร่างกายอย่างที่คิดกังวลไปในตอนแรก แต่สิ่งที่เธอกลัวในตอนนี้ก็คือ เขาอาจจะทำอะไรเธอที่มากไปกว่านั้น และมันก็เป็นสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนกลัวซะด้วย

“คุณต้องการอะไร?” วาดดาวถามเสียงสั่น หน้าซีดเผือด

พอคำถามหลุดจากปากไปคนตัวโตที่แข็งแรงและทรงอำนาจก็โน้มตัวลงมาใกล้ชนิดหายใจรดหน้ากัน ซ้ำร้ายเขายังเอามือมาลูบไล้แก้มของเธอ

วาดดาวกลืนน้ำลายลงคอ จ้องชายหนุ่มตาเขม็งด้วยความกลัวจับหัวใจ

“ฉันบอกเธอไปแล้ววาดดาว” ชายหนุ่มบอกเสียงเย็น พลางเลื่อนนิ้วมาที่ริมฝีปากที่ขบเม้มจนแดงช้ำ แต่ก็เย้ายวนใจน่าจุมพิต

“ฉันบอกคุณไปแล้วไงว่าฉันไม่รู้”

“ยังจะปากแข็งอีก”

“ฉันไม่รู้จริง ๆ วุฒิแทบไม่กลับมาบ้านเลย”

พ่อเลี้ยงหนุ่มหรี่ตา “เจ้าหมอนั่นกลับมาบ้านครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?”

“อาทิตย์ที่แล้ว” หญิงสาวรีบบอก

“แล้วไอ้วุฒิเอาอะไรกลับมาที่บ้านด้วยมั้ย?”

วาดดาวส่ายหน้า “ฉันไม่รู้”

ปฏิเสธไปแล้ว หญิงสาวก็กรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ เพราะพ่อเลี้ยงชโลทรกระชากเสื้อจนลูกกระดุมหลุดกระเด็นออกมาหมด

พอสาบเสื้อแยกออกจากกันเขาก็ใช้ปลายนิ้วไต่ไปบนผิวเนื้อขาวนวลตาช้า ๆ

“ไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันมีวิธีเค้นเอาจากเธอ”

“ไม่นะ... อย่าทำแบบนี้!” วาดดาววิงวอนหน้าซีดเผือดตัวสั่นเทา

เพราะสิ่งที่เธอกลัวกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว!!!

“ถ้าไม่อยากให้ฉันรังแก ก็ตอบคำถามฉันมาสิ พูดความจริงกับฉัน”

“ฉันบอกคุณไปแล้วไง ว่าฉันไม่รู้ กรี๊ด!” หญิงสาวสะดุ้งเฮือกพลางดิ้นขลุกขลักทันทีที่ชายหนุ่มก้มลงมาจุมพิตเนินอกของเธอ!

หนวดเคราที่ไม่โกนสร้างความสากระคายต่อผิวเนื้อมากนัก แต่นั่นก็ยังไม่ร้ายเท่ามือหนาที่สอดเข้าใต้ผ่านหลัง

เพียงแค่เขาสะกิดตะขอเสื้อชั้นในก็หลุดออกจากกันอย่างง่ายดาย

“ไม่นะพ่อเลี้ยง อย่าทำแบบนี้ ฉันไหว้ล่ะ” หญิงสาววิงวอนน้ำตาคลอเบ้าด้วยความกลัวสุดชีวิต แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มกริ่มอย่างผู้ได้รับชัยชนะ

“บอกฉันมาสิว่าไอ้วุฒิอยู่ไหน”

“ฉันไม่รู้”

“วาดดาว นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเธอแล้วนะ”

ไม่ขู่ด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบเพียงอย่างเดียว ชโลทรยังสอดมือเข้าใต้เสื้อชั้นในลายลูกไม้สีขาวหม่นแล้วลูบไล้อกอวบจนยอดอกชูชันอย่างถือสิทธิ์!

“พ่อเลี้ยงอย่าทำอะไรฉันเลย หยุดเถอะ!” หญิงสาวหายใจขัด วิงวอนน้ำตาไหลพรากด้วยความกลัวจนตัวสั่น

“ถ้าไม่อยากให้ฉันทำมากไปกว่านี้ก็พูดความจริงกับฉันสิ”

มือหนาเลื่อนมากุมเต้าไว้ กระนั้นเขาก็ไม่ได้ถอดเสื้อชั้นในตัวเก่าของหญิงสาวออก นอกจากเขาจะจ้องหญิงสาวชนิดไม่ละสายตา ซึ่งสายตาของชายหนุ่มนั้นยิ่งทำให้วาดดาวกลัวมากกว่าเดิม

“ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าตอนนี้วุฒิอยู่ไหน” วาดดาวละล่ำละลักบอก

“เจ้าหมอนั่นกลับมาบ้านครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?”

“อาทิตย์ที่แล้ว วุฒิเอาเงินมาให้แล้วก็กลับไป”

“เงินงั้นเหรอ” ชายหนุ่มหรี่ตาลง พลางกัดฟันกรอด ๆ “เอาเงินมาให้เท่าไหร่?”

วาดดาวอึกอักไม่กล้าตอบ