เจ้าสาวนอกกรรมสิทธิ์

วาดดาวที่เดินมาถึงหน้าบ้านทิ้งถุงกับข้าวในมือ แล้วรีบวิ่งแทรกตัวผ่านผู้ชายตัวโตทั้งสองที่ยืนขวางปากประตูเข้ามาในบ้านทันที

พอเข้ามาในบ้านได้เธอก็เห็นผู้เป็นพ่อกำลังยกมือไหว้ผู้ชายตัวโตดูทรงอำนาจประหงก ๆ

“ผมไม่รู้จริง ๆ พ่อเลี้ยง อย่าเอาเรื่องผมเลย ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ” สมชายบอกเสียงสั่น หน้าตาซีดเผือด ส่วนแม่ของเธอนั้นเอาแต่ร้องไห้น้ำตานองหน้า

“นี่มันเรื่องอะไรกัน?!” หญิงสาวรีบเข้าไปผลักผู้ชายตัวโตออก แล้วจ้องหน้าเขาเขม็งอย่างเอาเรื่อง

“อย่าทำพ่อฉันนะ!” วาดดาวขู่ ดวงตาเป็นประกายระยับ

ชโลทรทำหน้ายุ่ง พลางหรี่ตามองหญิงสาวหน้าหวาน ร่างเล็กที่ทะเล่อทะล่าผ่าวงเข้ามายุ่ง

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร?”

“ลูกสาวผมเอง”

พอสมชายผู้เป็นหัวหน้าครอบครัวตอบ ชโลทรก็ย้ายสายตามาที่หญิงสาวอีกครั้ง เขามองเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า

สายตาคมกริบราวมีดโกนที่มองมานี้เอง ทำเอาวาดดาวเย็นเยือกขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล มีอำนาจบางอย่างแฝงฝังอยู่ในดวงตาของเขา เป็นอำนาจที่เธอไม่อาจทัดทาน...

วาดดาวกลืนน้ำลายมองผู้ชายตัวโตที่แต่งตัวดี แต่ไว้หนวดเคราจนดูดุ

ถึงจะไม่เคยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่รู้จักเขาเลย ในเมื่อเขาคือ ‘พ่อเลี้ยงชโลทร’ เจ้าของไร่ชโลทร ผู้มีอิทธิพลในพื้นที่นี้

แน่ล่ะ เพราะเขาคือผู้ทรงอิทธิพล เขาจึงเป็นคนดังที่ใคร ๆ มักวิ่งเข้าไปพึ่งใบบุญเขาอยู่บ่อย ๆ

และเท่าที่รู้มา เขาคนนี้มีทั้งพระเดชและพระคุณ ว่ากันว่าเขาเป็นคนใจดีใจกว้าง ขณะเดียวกันหากไม่พอใจเขาก็โหดร้ายและดุดัน

“ชื่ออะไรน่ะเรา?”

วาดดาวเม้มปากเพื่อข่มอาการประหม่าที่เกิดขึ้น แต่เธอก็ไม่ตอบ

“ว่าไงล่ะ พ่อเลี้ยงถามไม่ได้ยินเหรอ?” ชายร่างยักษ์ที่มาด้วยถามซ้ำด้วยน้ำเสียงดุ ๆ เกือบเป็นตะคอก

“วาดดาว” หญิงสาวตอบเสียงห้วน

คนรอคอยคำตอบหรี่ตาลง มุมปากยกขึ้นคล้ายรอยยิ้ม แต่วาดดาวเห็นว่ามันคือการเหยียดยิ้มเสียมากกว่า

“วาดดาว... เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

“มีอะไรก็ว่ามาสิ”

“เข้าไปคุยกันในห้อง” ชายหนุ่มปรายตาไปยังห้องนอนขนาดเล็กที่เปิดประตูทิ้งไว้

หญิงสาวมองตามสายตาของเขาไปแล้วส่ายหน้าพลัน

“ทำไมต้องคุยในห้อง มีเรื่องอะไรคุยตรงนี้ก็ได้”

“เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับเธอ คุยตรงนี้ไม่ได้หรอก พาเธอเข้าไป” ประโยคหลังชโลทรหันไปสั่งลูกน้องผู้ติดตาม

แล้วชายร่างยักษ์ทั้งสองก็เข้ามาหิ้วตัววาดดาวเข้าไปในห้องนอนทันที แน่นอนว่าหญิงสาวขัดขืนเต็มที่ แต่เธอก็ไม่สามารถทัดทานแรงของผู้ชายตัวโตถึงสองคนที่มาหิ้วตัวเธอได้

พอเข้ามาในห้อง คนที่หิ้วตัวเธอมาก็โยนเธอไว้บนเตียง ส่วนคนที่ออกคำสั่งก็เดินดิ่งเข้ามาในห้อง พร้อมปิดประตูลงกลอน!!

สัญญาณอันตรายดังขึ้น และเธอก็ไม่ชอบใจสิ่งที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อย

“จะทำอะไรน่ะ?!” วาดดาวหน้าเจื่อนสี ดวงตาคู่สวยจ้องผู้ชายตัวโตอย่างหวาดระแวง

คนถูกถามไม่ตอบ แต่เขาจัดการถอดสายเข็มขัดออกจากเอว เห็นแค่นั้นวาดดาวก็รีบขยับตัวหนีไปชิดมุมห้อง เธอมองหน้าพ่อเลี้ยงหนุ่มด้วยสายตาไม่เป็นมิตร แต่พื้นที่ในห้องนอนมีไม่มากที่ทำให้เธอสามารถหนีเงื้อมมือของเขาพ้น!!

“มาใกล้ ๆ นี่ ฉันมีเรื่องจะถาม” ชโลทรออกคำสั่งอย่างใจเย็น

วาดดาวส่ายหน้ามองอีกฝ่ายด้วยสายตาหวาดระแวง

“ไม่! คุณมีเรื่องอะไรจะถามก็ถามมาสิ”

“ฉันอยากรู้ว่าไอ้วุฒิอยู่ไหน?”

“ฉันไม่รู้” หญิงสาวตอบทันทีโดยไม่เสียเวลาคิด

ทว่าคำตอบนั้นไม่ได้สร้างความพอใจให้พ่อเลี้ยงชโลทรแม้แต่น้อย

“ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้ง... เป็นครั้งสุดท้าย บอกฉันมาว่าไอ้วุฒิอยู่ไหน?”

“ฉันไม่รู้” วาดดาวยืนยันคำตอบเดิม ซึ่งคำตอบนั้นทำให้คนฟังหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย

“รู้มั้ยวาดดาว สิ่งที่ฉันเกลียดมีอยู่สองอย่าง นั่นคือคนโกหก กับคนที่เลี้ยงไม่เชื่อง” พ่อเลี้ยงหนุ่มบอกเสียงเย็น

“ก็ฉันไม่รู้ คุณจะให้ฉันโกหกหรือไง”

“เธอโกหก” ชายหนุ่มหรี่ตาลง