Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บทย่อ
โบราณว่าอย่าเอามะพร้าวห้าวไปขายสวน แล้วมะพร้าวทึนทึกล่ะ เจ้าของสวนจะเอาไหม!! “ถ้าไม่เต็มใจ ผมก็จะปล้ำ” และคำตอบก็ทำให้หล่อนตาโต เพราะริมฝีปากนั้นแนบสนิทลงมาอีกหน มันคือความอ่อนโยน อ่อนหวาน เหมือนล่อลวงให้หล่อนคล้อยตาม เมขลาหลับตาพริ้ม คำรักของเขายังว่ายวนอยู่ในหัว คำรักที่เขาบอกว่ารักมาสิบปี รักทั้งที่รู้จักแค่ชื่อของหล่อน รักจนไม่มีใคร “คุณ... อื้อ...” เมขลารู้ตัวว่าถูกเขาจูบ จับ และลูบคลำไปทั้งร่าง แต่หล่อนห้ามเขาและห้ามตัวเองไม่ได้เลย ในหัวหล่อนมีเพียงความว่างเปล่าและพร้อมจะถูกจับจูงไปทุกที่ “คุณ... อย่าทำ...” หล่อนบอกเขาทั้งๆ ที่อ่อนระทวยไปหมดทั้งเนื้อตัว “นายปล่อยเมย์ให้จากไปไม่ได้ นายขอ... นะครับ... ขอได้ไหม...”
บทนำ
ในท้องร่องสวนที่มีน้ำปริ่มขอบคันดิน หนุ่มหล่อสาวสวยกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่ในร่องน้ำ ปากแลกปาก ลิ้นสอดใส่ และฝ่ามือก็ขยำขยี้เนื้อตัวตามแรงอารมณ์ที่โหมกระหน่ำเต็มที่ เพราะความอยากไม่ปรานีใคร รวมทั้งความใคร่ที่โอบล้อมความรักไว้อย่างมากมายก็ไม่ให้อภัยคู่รักที่ต้องร้างรากันเลยสักนิด
“อืม... พอแล้ว”
“ไม่ครับ... ยังไม่พอ คิดถึง...”
“อึ๊ย... พอได้แล้ว คิดถึงอะไรกัน”
“เมียไม่อยู่ตั้งหลายวัน”
“อื้อ... บ้า! ก็ทำงาน”
“งั้นไม่ให้ไปทำที่โน่นแล้ว ทำที่นี่ล่ะ คิดถึงจะแย่”
“อื้อ... นาย! พอ... เดี๋ยวคนเห็น”
“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า สั่งไว้แล้วไม่ให้ใครเข้ามา”
“เฮ้ย! สั่งแบบนั้นได้ไง เขาก็รู้สิ”
“ก็ใครไม่รู้ล่ะ เขาก็รู้กันทั่ว”
“นาย! บ้าจริง! ปล่อยนะ”
“ไม่ปล่อย... ก็รัก”
คำ ‘รัก’ พร้อมจมูกปากยังซุกไซ้ไม่หยุด เริ่มทำให้หล่อนทนไม่ได้ และหล่อนจะไม่ยอมให้เขาทำหล่อนในร่องน้ำแน่ ถ้าขึ้นไปบนคันดินก็พอไหว
“อื้อ... ปล่อยเถอะนะ เปียกหมดแล้ว เหม็นโคลนด้วย”
“ตรงไหนเหม็น ไม่เหม็นสักตรง ทั้งหอมทั้งมัน”
“นายบ้า! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ จะขึ้น”
“ไม่ให้ขึ้นได้ไหม แต่ให้ขี่”
“บ้า! บ้า! บ้า!”
“บ้าเอานะครับ”
“นาย!”
เสียงหวานๆ ร้องอย่างผวาเพราะทันทีที่เขาพูดจบนิ้วมือก็ล้วงลึกสู่ด้านล่างแหวกสิ่งกรีดขวางและสอดแทรกบางสิ่งรุกล้ำสู่ภายในให้หล่อนได้ขี่เขาจริงๆ ขี่กันในร่องน้ำกลางสวนมะพร้าวนี่แหละ
“ว้าย! ไม่เอานะนาย ไม่เอา... อ้า... ไม่เอานะ นาย! อ้า... อ้า...”
“ดูไม่ออกเลยว่าไม่เอา”
“นายบ้า! อ้า...”
“อ้าอีกสิครับ อ้าอีก”
“อ้า... อ้า...”
“โอว... เข้าลึก อืม... สุดๆ”
“อ้า... บ้า... อื้อ...”
“โอว... ขี่นะครับ อืม...”
เสียงกระเส่าบอก ใบหน้าหล่อซอนซุกซอกคอ ปากพรมจูบดูดเลียไปตามผิวเนื้อ และฝ่ามือก็ขยำบั้นท้ายยกขึ้นเป็นสัญญาณแห่งการควบขี่ นั่นทำให้หล่อนทนไม่ไหวอีกแล้ว มือแบบบางทาบที่บ่าแกร่ง แหงนหน้ามองทิวมะพร้าวให้ร่มเงาก่อนจะขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวให้ทุกสิ่งเป็นไปตามใจปรารถนา
“โอว... เมียครับ... โอว... ขี่เก่ง โอว...”
“อ้า... ผัวก็ใหญ่มาก อื้อ... เข้าลึก โอว...”
“อืม... รู้ตัว”
“หลงตัว”
“ยอมรับ โอว... เมียจ๋าขี่เร็วๆ”
“รับคำท้า”
“แข่งกัน”
“โอววววว...”
ริมฝีปากห่อเข้าหากันเพราะเขาแกล้งดันความยิ่งใหญ่ให้สอดลึก แต่หล่อนจะไม่ยอมแพ้ ถ้าเขาบอกว่าแข่ง หล่อนก็จะสู้ เพราะก่อนหน้านี้ก็สู้ไม่ถอยมาแล้ว ฝ่ามือแบบบางจึงกระชับไหล่แน่นก่อนจะขยับเคลื่อนตัวขึ้นพาความอบอุ่นครูดความแข็งและแกร่งเป็นลำ ครูดจากล่างขึ้นบน ครูดจากบนลงล่าง
“โอว... อืม...”
และปากก็ฉกวับที่ปากผัว หล่อนจะให้เขาร่ำร้องอยู่ในร่างกายของหล่อนเท่านั้น เพราะทั่วทั้งกายแกร่ง ท่อนแข็ง และเอ็นใหญ่นี้เป็นของหล่อนแต่เพียงผู้เดียว ให้สมกับคำเอ่ยรักว่าเขา... เป็นของหล่อนเพียงคนเดียวเท่านั้น
‘ผมเป็นของเมย์เพียงคนเดียวเท่านั้น’
เมขลาบดริมฝีปากอวบอิ่มเข้าหาปากรุ่มร้อนของเขา หล่อนจูบดูดจูบเลียพร้อมสอดลิ้นน้อยซอนลึกร้อยรัดความอบอุ่นแผ่วพลิ้วด้วยทุกอณูหัวใจที่หล่อนมี หล่อนอยากให้ทุกสัมผัสส่งผ่านความรักของหล่อนที่มีต่อเขาอย่างมากล้น ให้เขารู้ว่าหล่อนเองก็รักเขามากมาย และไม่ได้น้อยไปกว่าที่เขารักหล่อนเลย
“อ้า... เมย์รักนาย อ้า... โอว... นายขา... โอว...”
“ครับ... อืม... นายก็รักเมย์ รักเมีย โอว... เมียจ๋า...”