ep2

ภาณุพงศ์ส่งน้องสาวที่สนามบินแล้ว ขับรถกินลมออกมาเรื่อยๆ ช่วงนี้เงินทองของเขาร่อยหรอลงเพราะถูกจำกัด ถ้าน้องสาวของเขาตกลงรับข้อเสนอของพ่อ เขาก็จะมีความเป็นอยู่ดีขึ้นกว่านี้ ได้ใช้ชีวิตสำราญอย่างที่เคยเป็นมา แต่ตอนนี้เขาต้องอดทนไปก่อน เพราะดูท่าทางแล้ว น้องสาวของเขาจะยังคงหวาดระแวงในการใช้ชีวิตคู่ ก็แน่ล่ะ เธอไม่เคยมีแฟน เลยยังไม่รู้จักรสชาติของการสัมผัสซึ่งกันและกันว่ามันหวานมันส์ขนาดไหน

“พิม...การแต่งงานกับคนแก่ มันไม่ใช่แย่อะไรขนาดนั้นหรอก เผลอๆ แกอาจจะชอบก็ได้”

“บ้าน่ะซิ...แต่งกับคนแก่ พิมก็ต้องไปดูแลเขา น่าเบื่อจะตาย”

“นี่น่าเบื่อนี่ แกหมายถึง...เรื่องบนเตียงใช่ไหม”

พิมพัสหันไปมองพี่ชายแล้วสะบัดหน้าหนี จะมีเรื่องไหนอีกล่ะให้ต้องกังวล ถ้าไม่ใช่เรื่องชายแก่หมดน้ำยา แล้วเธอยังสาวยังแส้อยู่แท้ๆ

“ก็ไม่ยากนี่หว่า”

พิมพัสหันหาพี่ชายอย่างสงสัย อะไรที่ว่าไม่ยาก ในเมื่ออย่างช้าอีกสองเดือนข้างหน้า เธอก็ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเขาแล้ว

“ที่เกาะพยาม นักท่องเที่ยวเยอะ แกก็หาสักคน วันไนท์แสตนท์ หรือจะหลายวันก็ได้แล้วแต่แก”

“พี่พงศ์!”

“เอ๊า ร้องจะเสียงหลงเลย ผู้หญิงกับผู้ชายสมัยนี้ ถ้าเขาถูกใจกันก็ไปลงเอยที่เตียง เช้าขึ้นมาก็แยกย้าย ฝรั่งเขาเรียก วันไนท์แสตนท์ ไม่เคยได้ยินเหรอ?”

“พิมเคยได้ยิน แต่ไม่คิดจะทำ”

พิมพัสตอบเสียงสะบัด

“แต่ตอนนี้ แกทำเถอะ อย่างน้อยแกก็จะได้มีความสุขกับเรื่องบนเตียงบ้าง ก่อนที่จะไปจมปลักกับมะเขือเหี่ยวๆ ของชายแก่ หรือว่าบางที ถ้าแกชำนาญ ก็อาจจะทำให้เขามีความสุขได้ คราวนี้ล่ะแกเอ๊ย...อยากได้อะไรก็ได้ แม้แต่การซื้อความสุขใส่ตัว”

“หมายความว่ายังไง พี่พงศ์”

“เอ๊า ก็ถ้าแกผ่านๆ อะไรมากับผู้ชายแล้ว แกก็คงจะรู้ว่าจะปรนนิบัติเขายังไง ทำยังไงให้เขาหลงแกได้”

“พิมไม่อยากให้เขาหลงพิม พิมไม่อยากแต่งกันเขา พี่เข้าใจไหม?”

“ฉันรู้ แต่จะทำยังไงล่ะ...แต่งๆ ไปเถอะ ความสุขสบายเอาใส่ตัวไว้ เรื่องบนเตียงตอนนี้ไปหาที่ชายหาดพยามก่อน ส่วนหลังแต่ง...ค่อยว่ากัน ถ้ามีเงินจะทำอะไรก็ได้เสมอนั่นล่ะเจ้าพิม”

“พี่พงศ์น่ะ คิดอะไรบ้าๆ”

“แล้วจะทำไหมล่ะ”

ชายหนุ่มถามกลับแล้วหัวเราะออกมา...บางทีการแนะนำอย่างนี้อาจช่วยอะไรน้องสาวของเขาได้บ้าง และไม่ใช่แค่เพียงช่วยน้องสาวของเขา ช่วยตัวเขาเองด้วย

******

บริกรเดินลากกระเป่าใบโตนำหน้าเธอเข้ามายังห้องพักของรีสอร์ตสวยที่เกาะพยายาม กลิ่นกำยานอ่อนๆ โชยมาอย่างกำซาบซ่าน

“ที่นี่มีสปาด้วยเหรอ”

“มีครับอยู่ด้านตรงข้ามของห้องพัก คุณผู้หญิง”

พิมพิสยิ้มรับ อย่างน้อยอยู่ กิจกรรมเบาๆ พักผ่อนแบบจริงๆจังๆ ก็คงจะเป็นสปาผ่อนคลายนี่ล่ะ พิมพัสก้าวเข้าไปในห้องพักริมทะเลด้วยความตื่นตาตื่นใจ ห้องพักสีขาวสะอาด ด้านหน้าเป็นสระน้ำเล็กๆ ถัดออกไป เป็นชายหาดสีขาวและทะเลสีคราม หญิงสาวยิ้มให้ตัวเองอย่างพอใจ...ที่นี่คงทำให้เธอมีความสุขครั้งสุดท้ายก่อนที่ก้าวเข้าไปรับชะตากรรมที่เธอไม่ได้เป็นผู้เลือก

พิมพัสตัดสินใจตั้งแต่อยู่บนเครื่องแล้วว่า เธอไม่สามารถปฏิเสธการร้องขอของนายเหมราชได้ เพราะไม่ใช่แค่ครอบครัวของเธอที่จะล่มจมลงไป แต่คนในบริษัท ครอบครัวของลูกจ้างของเธอทุกคน ก็จะต้องรับผลกระทบไปด้วย....เธอยิ้มหยันกับตัวเองว่า นี่เธอกำลังแสดงบทแม่พระอยู่...แต่ลึกๆ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่า ชีวิตหลังการแต่งงานมันเป็นยังไง? ภาณุพงศ์มากระตุ้นกิเลสในใจของเธอ เธออายุ ๒๕ แล้ว แต่ยังไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีอะไรสักอย่างกับผู้ชาย....เธอไม่ใช่คนขี้ริ้ว แต่เพราะอะไรถึงไม่มีคนมาจีบ เธอเองก็ไม่รู้ หรืออาจจะเป็นเพราะรูปร่างของเธอสูงใหญ่กว่าผู้หญิงไทยทั่วไป รอบข้างตัวเธอมีแต่ผู้หญิง และเธอก็ทำแต่งานจนไม่มีเวลาให้กับใครทั้งนั้น นี่คงเป็นสาเหตุที่เธอยังอยู่โดดเดี่ยว แม้ว่าตัวเธอเองจะโหยหาบางสิ่งบางอย่างก็เถอะ

พิมพัสเหลียวมองรอบๆ ตัว จะว่าไปที่นี่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวเหมาะแก่การพักผ่อน ไอ้การจะไปเสาะหาชายหนุ่มมาปรนเปรอบำเรอสวาทอย่างที่พี่ชายของหล่อนแนะนำมาก็คงจะยาก เพราะที่นี่ไม่ใช่พัทยา พิมพัสยิ้มให้ตัวเองก่อนจะล้มตัวลงนอนพักกับที่นอนนุ่ม แล้วทอดสายตาไปยังท้องทะเลสีคราม ....

ถ้าพระเจ้ามีจริง เธออยากจะขอให้เจอชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่มาเติมเต็มชีวิตของเธอ ก่อนที่เธอจะแต่งงานด้วยเถอะ.... เธออยากมีความสุขอย่างเต็มที่กับชีวิต ก่อนที่ชีวิตของเธอจะถูกกำหนดด้วยทะเบียนสมรส จากคนที่เธอไม่ได้รัก