EP 8

สองสัปดาห์ผ่านไปหลังจากที่เข็มทิศถูกยิงตอนนี้แผลที่แขนเริ่มหายดีแล้วจะเหลือก็แค่แผลเป็นนิดหน่อยหลังจากที่วันนั้นเข็มทิศไปนอนที่คอนโดของจินจู เขาและเธอก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยเนื่องจากงานที่มีปัญหาและรัดตัวของเข็มทิศส่วนจินจูก็ต้องเรียนหนักเช่นกันและวันนี้ก็มาถึงวันแต่งงานของทั้งคู่ที่ถูกผู้ใหญ่เนรมิตให้สวยงามและหรูหราสมฐานะของทั้งสองครอบครัว

“สวยมาก” คิดตี้ที่เอ่ยปากชมเพื่อนรัก จินจูเป็นผู้หญิงที่สวยและมีเสห่น์ขนาดคิดตี้ชอบผู้ชายแต่ตอนเห็นจินจูครั้งแรกเธอยังคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนสวยมากและเข้าใจเลยว่าทำไมนางถึงสวยได้ขนาดนี้คงดูจากหน้าตาของพ่อและแม่ของจินจู

“สวยจริงไม่จกตา” หมวยที่นั่งมองความสวยของเพื่อนรักอยู่นานพูดขึ้นส่วนฟ้านางพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของคิดตี้และหมวยอย่างมาก

“เรื่องนี้ฉันไม่เถียง”

“เอ่อ!! ถ้ามีลูกของตัวนึ่งนะ”

“แกจะเอาลูกจินไปทำไมวะคิดตี้”

“เอาไปเลี้ยงไว้เห่าป้าข้างบ้าน”

“คีตะ” เสียงโวยวายของจินจูดังขึ้นเมื่อเธอเข้าใจแจ่มแจ้งว่าเพื่อนต้องการสื่ออะไร!!

“ก็จริงแม่ปากหมาขนาดนี้ ฉันจะเลี้ยงไว้ด่าป้าข้างบ้าน”

“ฉันไม่มีวันมีลูกค่ะ เก็บเวอร์จินไว้ปักตะไคร้สนุกกว่าเยอะ”

“อย่างให้ฉันเห็นว่าเดินขาอ่อนมาเรียนแล้วกัน”

“พอ หยุดเถียงกันก่อน” เป็นฟ้าทุกครั้งที่มาห้ามศึกระหว่างเพื่อนรัก เพราะเธอดูเป็นคนที่สมประกอบมากที่สุดที่ค่อยห้ามเพื่อนและเตือน

เชอะ!!

โห่..ฮิ้ว..โห่..ฮิ้ว..โห่..ฮิ้ว!!ใครมีลูกสาวมีแลกลูกเขย #@@$^#@$%@& เสียงโห่ของขันหมากที่ดังมาจากหน้าโรงแรมระดับห้าดาวที่ปิดให้บริการงานแต่งงานโดยเฉพาะ งานแต่งของเข็มทิศและจินจูจัดขึ้นแบบไทยเนื่องจากทั้งสองครอบครัวอาศัยอยู่ที่ไทยเป็นหลักส่วนตอนกลางคืนจะเป็นงานเลี้ยงงานจัดวันเดียวจบ เพื่อจะได้ไม่ต้องเหนื่อยหายรอบ!!

“ตื่นเต้นจังวะ” น้ำเสียงตื่นเต้นของเคนที่ยืนถือต้นกล้วยอยู่ข้างว่าที่เจ้าบ่าว เขาไม่เคยมางานแต่งตอนเช้าเลยด้วยซ้ำส่วนมากก็จะไปงานกลางคืนแต่ด้วยงานนี้เป็นงานแต่งของเพื่อนรักที่ออกเรือนเป็นคนแรกยิ่งทำให้เขาตื่นเต้นเป็นพิเศษ

“มึงไม่ใช่เจ้าบ่าวจะตื่นเต้นทำไม เจ้าบ่าวยังยืนหน้านิ่งอยู่เนี้ย” มาเฟียเพื่อนรักหักเหลี่ยมของเคนที่ชอบพูดดักคอเพื่อนเอาไว้ด้วยความหมั่นไส้ขนาดเจ้าของงานอย่างเข็มทิศยังยืนทำให้ไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ

“นี่มึงไม่ตื่นเต้นห่าอะไรเลยเหรอวะไอ้เข็มทิศ”

“ทำไมมันต้องตื่นเต้น งานนี้ผู้ใหญ่เป็นคนจัดกันเอง กูไม่เคยเห็นมันแวะมาดูงานแต่สักครั้ง”

“ใช่ ๆ หน้าแบบนี้กูว่าเจ้าสาวคงไม่สวยเท่าไหร่” บทสนทนาของเพื่อนทั้งสามที่คุยกันอยู่ เพราะทั้งสามไม่เคยมีใครเห็นว่าที่เจ้าสาวของเข็มทิศมาก่อนด้วยซ้ำและสีหน้าของเข็มทิศตอนนี้เพื่อนเดาว่าคงไม่มีอารมณ์ร่วมแต่อย่างใด เพื่อนทุกคนทราบดีว่าเข็มทิศไม่ได้ให้ความสนใจกับผู้หญิงคนไหนด้วยซ้ำแทบจะไม่มองก็ว่าได้พวกเขาทั้งหมดยังเห็นใจผู้หญิงที่ต้องแต่งงานกับเพื่อนของเขาด้วยซ้ำ!!

“พูดมาก” เสียงนิ่งห้วนของเข็มทิศที่ยืนมองบรรยายกาศงานแต่งงาน เขาไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งตัวเองจะมีงานแต่งงานด้วยซ้ำ เพราะที่ผ่านมาเขาไม่เคยถูกใจหรือใกล้กับผู้หญิงคนไหนเลย วัน ๆ ทำแต่งาน

บรรยายกาศในงานที่หรูหราบ่งบอกได้ถึงฐานะ เมื่อขบวนขันหมากเข้ามาให้งานเรียบร้อยเข็มทิศที่นั่งรอว่าที่เจ้าสาวอยู่ตรงหน้าผู้ใหญ่ เพื่อรอเวลาฤกษ์ตามความเชื่อของคนำไทยเสียงของผู้คนดังครึกครื้นระหว่างรอเจ้าสาวเข้ามาทำพิธี

“เจ้าสาวมาแล้วค่ะ”

ประตูที่เปิดออกให้เห็นกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ใส่ชุดไทยประยุกต์สวยงามเหมือนไม่ใช่คน ผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ทำให้ผู้คนในงานร่วมถึงเพื่อนเจ้าบ่าวมองตาค้างกับความสวยของเจ้าสาวที่กำลังเดินเข้ามาภายในงาน

“เชี้ย!!ทำไมเจ้าสาวของไอ้เข็มทิศสวยขนาดนี้วะ”

“สวยฉิบหายแต่ทำไมไอ้เข็มทิศแม่งทำหน้านิ่งอยู่ได้วะ” เสียงซุบซิบของเพื่อนเจ้าบ่าวที่กำลังคุยถึงความสวยของเจ้าสาวเพื่อน สาวแบบไม่มีอยู่จริงพวกเขาพึ่งเคยเห็นก็วันนี้แหละ!! ส่วนเข็มทิศที่มองเจ้าสาวตาแทบไม่กะพริบผู้หญิงกวนตีนในวันนั้นทำไมวันนี้ถึงได้สวยขนาดนี้

“เข็มทิศเดินไปรับน้องสิลูก” แม่เขาสะกิดให้เดินไปรับเจ้าสาวที่เดินมุ่งหน้ามาทางเขา แรงสะกิดของแม่ทำให้เข็มทิศหลุดจากพวังค์และรีบเดินไปรับเจ้าสาวของเขาอย่างรวดเร็ว

“ฉันสวยใช่มั้ย มองตาค้างเลย”

“เหอะ!! ผมกินกาแฟมาเยอะต่างหากไม่เห็นสวยตรงไหนเลย” เสียงเอ่ยแซวของจินจูทำให้หน้าของเข็มทิศที่แดงลามไปถึงใบหู ใคร ๆ ดูก็รู้ว่าเขาเขินเจ้าสาวมากแค่ไหนแต่ด้วยหน้าที่นิ่งมาตลอดถ้าไม่สนิทกันจริงจะมองไม่รู้แค่นั้น

“อย่ามาหลงความสวยของฉันแล้วกัน”

“สวยไปหมด หมดไม่มีเหลือ”

“ไอ้”

“หยุดนะครับ คนเยอะนะอย่าหลุด” เจ้าบ่าวและเจ้าสาวกระซิบกระซาบกัน คนภายนอกอาจจะมองว่าน่ารักกะหนุงกะหนิงแต่จริง ๆ แล้วแทบจะฆ่ากันอยู่แล้วตอนนี้

หลังจากที่เจ้าบ่าวพาเจ้าสาวเข้าสู่พิธีการก็เริ่มขึ้น สินสอดที่เจ้าบ่าวมองให้เจ้าสาวมากล้นจนเป็นที่กล่าวถึงทั้งเงินสด ที่ดิน หุ้น เครื่องเพรช ทอง และต่าง ๆ อีกมากมาย จำนวนสินสอดทั้งหมดรวม ๆ กันต้องร้อยล้านเห็นจะได้

“สวมแหวนให้น้องสิลูก” เข็มทิศหยิบแหวนเม็ดโตสวมให้เจ้าสาวพร้อมกับหอมที่หลังมือบางเบา ๆ หลังจากเขารอให้เจ้าสาวกราบที่ตักแต่เจ้าตัวไม่มีท่าทีว่าจะทำจนผู้เป็นปู่กล่าวเตือนทำให้เธอกราบบนตักเขาอย่างรวดเร็วจะมองแทบไม่ทัน

“สวมแหวนให้พี่เขาสิลูก” จินจูหยิบแหวนมาสวมใส่ให้เจ้าบ่าวอย่างรวดเร็วและรุนแรง ทำให้เจ้าบ่าวที่นั่งหน้านิ่งต้องหน้านิ้วคิ้วขมวดเนื่องจากเจ็บที่นิ้วระหว่างที่เจ้าสาวสวมแหวนให้

“อ้าว!!อากงทำไมเจ้าบ่าวไม่ไหว้หนู”

“หึ!!” เสียงหัวเราะในลำคอและรอยยิ้มมุมบางของเข็มทิศยิ่งทำให้จินจูหมั่นไส้เป็นอย่างมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ได้

“ฝากไว้ก่อนเถอะ”

“บ่าวสาวหอมแก้มกันหน่อยครับ” เสียงช่างภาพที่ทำงานดีจนอยากเลิกจ้างงาน พูดให้เธอหอมแก้มเจ้าบ่าวเพราะอยากได้ภาพเมื่อเสียงช่างภาพดังขึ้นเสียงคนในงานต่างพากันเชียร์ให้หอมและฉันจะทำไงได้นอกจากยอมทำตามให้ผ่าน ๆ ไป

“ไม่จดไม่ได้เหรอคะ ก็แต่งงานแล้ว”

“ไม่ได้” ทะเบียนสมรสสองแผ่นที่ว่าอยู่ตรงหน้าเจ้าบ่าวและเจ้าสาวพร้อมนายอำเภอที่ถูกเชิญมา สีหน้างอแงของเจ้าสาวที่ไม่อยากจดทะเบียนส่วนเจ้าบ่าวก็ยังทำน่านิ่งจนทุกคนอ่านความคิดของเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ

“เซ็นตรงนี้ครับ” เมื่อนายอำเภอแจ้งให้เซ็นเข็มทิศก็ถือปากกาเซ็นชื่อลงไปในทะเบียนสมรสอย่างรวดเร็วจนคนอื่นคิดว่าเขาคงอยากให้งานเสร็จเร็ว ๆ แต่ไม่มีใครรู้ความคิดจริง ๆ สักคน!!

นายนาราภัทร ภากรทรัพย์

นางสาวจินจู ภากรทรัพย์

สมรสเมื่อวันที่ 7 กันยายน 2565

## มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว แรดไม่ได้แล้วนะจ๊ะจินจู##

กดหัวใจ กดติดตาม กดไลท์ ติดคอมเม้นมาคุยกับไรต์บ้างนะหรือขอแค่สติ๊กเกอร์ในคอมเม้นท์แค่นั้น