บทที่ 1 เข้าหอ (5)

แม้เขาจะทำให้เธอต้องการจนแทบทนไม่ได้ แต่เมื่อถึงเวลาจริงมันก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดไม่น้อย

สุดเขตทำหน้าเหยเกครางในลำคอเมื่อถูกบีบรัด แล้วจุมพิตริมฝีปากจิ้มลิ้มของหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ขณะเดียวกันเขาก็ดุนดันสอดใส่เข้ามาในเธอจนสุดความยาว

เขารู้สึกดีเหลือเกิน ทั้งอบอุ่น ทั้งมีความสุข ทั้งยังเสียวซ่านในอารมณ์ ถึงจะไม่ได้ร่วมรักหลับนอนกับน้ำมนต์มาถึงห้าปีเต็ม แต่ความรู้สึกที่เกิดในค่ำคืนนี้ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนไป

เขาเคยหลงเสน่ห์เธอยังไง ในค่ำคืนนี้ก็ยังเป็นเช่นนั้น

ฝังจมในที่คับแน่นและแช่ไว้สักพักจนร่างกายของหญิงสาวยอมรับเขาแล้ว สุดเขตก็เดินหน้าต่อด้วยการขยับสะโพกเข้าออกช้า ๆ พอถูกบีบรัดจนเสียวซ่านเขาก็เร่งจังหวะให้ถี่รัวมากขึ้น

มันเป็นจังหวะรักที่เร่าร้อนเปี่ยมด้วยความสุข...

น้ำมนต์ตอบสนองเขาได้เป็นอย่างดี เธอกอดรัดเขาไว้สนิทแนบแน่น ทั้งยังยกเรียวขาทั้งสองรัดสะโพกของเขาไว้

“อา... น้ำ” ชายหนุ่มครางออกมาเมื่อทานทนต่อไปไม่ไหว ยิ่งเห็นปฏิกิริยาเร่งเร้าของหญิงสาวเขาก็รู้ว่าต้องทำเช่นไร

สุดเขตเร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้น เสียงเนื้อแนบเนื้อดังอยู่ในบ้าน เสียงครางด้วยความสุขของหนุ่มสาวผสมปนเปจนแยกไม่ออกว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร แล้วร่างกายของน้ำมนต์ก็กระตุกเกร็งถี่รัว บีบรัดเขาเอาไว้แน่น สองมือกอดชายหนุ่มไว้สนิทแนบชิด

“อู้ว์...” ชายหนุ่มกัดฟันกรอด ๆ เขาไม่อาจทานทนต่อไปได้อีก เขาเร่งจังหวะห่มสะโพกเข้าออกรัว ๆ ไม่กี่ครั้งเชื้อพันธุ์มากมายที่กักเก็บไว้ก็พุ่งกระฉูดออกมา

ถึงจะปลดปล่อยแล้ว แต่สุดเขตก็ยังไม่ถอดถอน เขาค้างอยู่ในท่านั้นอีกสักพัก ถึงกลับมาล้มตัวนอนบนเตียง

เหงื่อกาฬซึมออกมาจากใต้ผิวหนังจนผิวหนังชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อ เสียงลมหายใจของเขาค่อย ๆ กลับมาเป็นปกติ แต่ความสุขในหัวใจกลับมากมายจนเอ่อล้น

“พี่รักน้ำ รักน้ำเหลือเกิน” สุดเขตบอกเสียงนุ่มพลางจุมพิตหญิงสาวที่พริ้มตาหลับอยู่ใต้วงแขนเขา แล้วเขาก็เห็นเธอยิ้ม

“ถ้าพี่รักน้ำ ก็อย่าทิ้งน้ำไปไหนอีกนะคะ”

“พี่ไม่ทิ้งน้ำไปไหนอีก พี่สัญญา” บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชายหนุ่มก็คว้ามือบางมาจุมพิต แล้วกอดกระชับร่างนุ่มเอาไว้แนบกายด้วยความรักที่เปี่ยมล้นในหัวใจ

สุดเขตได้แต่บอกตัวเอง ไม่ว่าต่อจากนี้ไปจะเกิดอะไรขึ้นอีก เขาไม่มีวันปล่อยให้น้ำมนต์ให้หลุดมือไปเป็นอันขาด เขาจะชดเชยให้เธอทุกอย่าง และทำให้เธอมีความสุข

เขาสัญญา!

##### บทที่ 2

ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน

สุดเขตตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน แต่วันนี้หัวใจของเขากลับอบอุ่น และมีความสุขเหลือเกินที่เขาตื่นมาไม่ต้องพบความโดดเดี่ยวอีก มองร่างบางที่นอนซุกตัวอยู่ข้าง ๆ เขาก็ยิ้มบาง

น้ำมนต์ก็ยังหลับสนิท เธอดูน่ารักเหลือเกินจนเขาอดที่จะจุมพิตขมับของหญิงสาวอีกไม่ได้ กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากเรือนผมช่างชุ่มชื่นหัวใจนัก

บรรยากาศเช้าวันนี้เหมือนบรรยากาศเดิม ๆ เมื่อหลายปีไม่มีผิด พอลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำแล้วเขาก็ไปที่โรงครัวเพื่อสั่งมื้อเช้ามากินที่บ้านกับหญิงสาว

แล้วเจ้าหน้าที่ของรีสอร์ทก็มารายงานว่าเมื่อวานพรมแดนได้ขอเข้ามาใช้บ้านพัก ตอนที่เห็นหน้าก็ให้กุญแจบ้านพักไปเพราะเข้าใจว่าเป็นสุดเขต แต่เมื่อพรมแดนบอกชื่อ เจ้าหน้าที่ก็ได้ขอกุญแจคืนแต่พรมแดนก็ไม่ให้

“หนูเข้าใจผิดว่าเป็นคุณเขต ก็ว่าอยู่ เมื่อวานคุณเขตแต่งตัวซะหล่อเชียว”

“ไม่ต้องมาชม แล้วไงต่อ?” ชายหนุ่มทำหน้าขึงขังเพราะคนนอกแทบจะแยกเขากับพรมแดนแทบไม่ออก มีที่แยกได้ก็เห็นจะเป็นเพื่อนสนิท และคนในครอบครัวเท่านั้น

“หนูเห็นว่าคุณเขตมาเฉพาะวันเสาร์กับวันอาทิตย์ อีกอย่างคุณแดนบอกว่ามาพักคืนเดียว หนูเลยตามใจคุณแดนไปเพราะขัดไม่ได้ค่ะ” เจ้าหน้าที่ของรีสอร์ททำหน้าจ๋อยขณะรายงาน

“ทำไมถึงไม่โทรหาฉันก่อนล่ะ?”

“คุณแดนบอกว่าจะโทรหาคุณเขตเอง หนูไม่กล้าขัดคำสั่ง กลัวคุณแดนดุเอาค่ะ”