บทที่ 1 เข้าหอ (3)

เขาจึงรู้ว่าเขาไม่ได้ตาฝาด!

สุดเขตรีบคว้าเอาผ้าขนหนูมานุ่งเพื่อปกปิดส่วนสงวน แต่เขาก็ไม่อาจละสายตาไปจากหญิงสาวที่บังอาจมายึดเตียงนอนของเขาได้ ปกติบ้านพักหลังนี้จะไม่เปิดรับลูกค้า ทั้งนี้เพราะเขาใช้พักผ่อนในวันหยุดสุดสัปดาห์ เขาต้องการความเป็นส่วนตัว และไม่ต้องการให้ใครมายุ่มย่าม แต่วันนี้ความเป็นส่วนตัวของเขาก็หายไป

ไม่เข้าใจว่าทำไมเด็กในรีสอร์ทถึงได้กล้าขัดคำสั่ง ทำอะไรโดยพลการไม่ถามไถ่เขาสักคำ!

พอเข้าไปใกล้กว่าเดิม และได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดเจนก็ทำให้หัวใจของเขาถึงกับกระตุกวูบ เขาจ้องผู้ที่นอนหลับตาไม่กะพริบ จนมั่นใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดเขาถึงนั่งลงบนเตียง สายตาคู่คมไม่อาจละไปจากคนที่พริ้มตาหลับได้แม้แต่ลมหายใจเดียว

เป็น ‘น้ำมนต์’ ผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ ผู้หญิงที่เขาเคยตามหาเธอชนิดแทบพลิกแผ่นดิน!

ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่ ๆ โชคชะตาก็โยนเธอมาในมือเขาอีกครั้ง พอยื่นมือที่สั่นน้อย ๆ เพราะความตื่นเต้นไปสัมผัสแก้มเนียนเพียงแผ่วเบา หญิงสาวก็ลืมตาขึ้น

ตาสบตา... เพียงเท่านั้นก็ทำให้หัวใจของเขากระตุกวูบ ห้าปีผ่านไปดูเหมือนกาลเวลาจะทำอะไรน้ำมนต์ไม่ได้เลย เธอยังดูเหมือนสาวน้อยวัยแรกแย้มเช่นเดิม คำถามก็คือน้ำมนต์มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

“กลับมาแล้วเหรอ” ไม่เพียงจ้องหน้าเขาเขม็งด้วยสีหน้าบึ้งตึงบอกบุญไม่รับ น้ำเสียงของหญิงสาวก็บอกอารมณ์ได้เป็นอย่างดี

สุดเขตรู้ว่าหญิงสาวกำลังโกรธ ไม่พอใจ ทว่าสีหน้าและน้ำเสียงของเธอก็ทำให้เขาอดใจไม่ไหวที่จะจูบเธออย่างดูดดื่ม เร่าร้อน ด้วยความคิดถึง และโหยหา พอหนำใจแล้วเขาก็ถอนจุมพิตออก

“พี่ขอโทษ...” กระซิบเสียงแผ่วเขาก็กดน้ำหนักของจุมพิตให้หนักหน่วงกว่าเก่า

น้ำมนต์ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด แม้แรก ๆ เธอจะทำตัวแข็งทื่อด้วยตั้งตัวไม่ทัน และยังโกรธที่ผู้สามีทิ้งเธอไปทั้งวัน แต่เมื่อเขาเอ่ยปากขอโทษ ทั้งยังรุกหนักเธอก็อ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งลนไฟ คิดอะไรไม่ออก

สุดเขตเคลิ้มไปกับจุมพิตที่หญิงสาวตอบสนองอย่างหวานล้ำ สิ่งเดียวที่เขารู้ก็คือ น้ำมนต์กลับมา เธอกลับมายังรังรักของเขาและเธออีกครั้ง

เขาดีใจเหลือเกิน ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันนี้อีก

“พี่ดีใจที่เจอน้ำ พี่คิดถึงน้ำเหลือเกิน” ชายหนุ่มบอกราวกับฝันไป แล้วเขาก็เปลี่ยนมาซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว กลิ่นแป้งเด็กจากกายหญิงสาวยิ่งเติมความเร่าร้อนให้ร่างกายเขา กอปรกับเขาดื่มเข้าไป อารมณ์ปรารถนาจึงยิ่งคุกรุ่นได้ง่ายดาย

น้ำมนต์อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนของสามี เธอไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะทักท้วงเขา ถึงจะโกรธเขาที่เขาหายไปดื้อ ๆ ทิ้งให้เธออยู่คนเดียวทั้งวัน แต่เมื่อเขากลับมาพร้อมเรียกร้องสิทธิ์พึงมี จู่โจมชนิดไม่ให้ตั้งตัวเธอก็พูดอะไรไม่ออก

กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจจาง ๆ บอกเธอว่าเขาดื่มเข้าไป...

“รู้มั้ย... พี่ตามหาน้ำมาตลอด ตามหาน้ำเหมือนคนบ้า”

เสียงอู้อี้ของเขาไม่ทำให้น้ำมนต์เข้าใจสิ่งที่เขาพูดสักนิด เธอรู้แต่ว่าร่างกายของเธอกำลังร้อนผ่าว เขาจูบเธอแทบทุกตารางนิ้ว ชุดนอนบางเบาถูกถอดออกไปเมื่อไหร่เธอแทบไม่รู้สึกตัว ทุกสัมผัสของเขามันช่างวาบหวามยิ่งนัก

เจ้าบ่าวของเธอร้อนแรงชะมัด ว่าแต่เขาตามหาเธอทำไม ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายทิ้งเธอไว้ที่รีสอร์ทเอง

น้ำมนต์ไม่เข้าใจสิ่งที่สามีพูดแม้แต่น้อย พอริมฝีปากอุ่นซ่านเลื่อนมาครอบครองยอดทรวง อีกทั้งถูกสองมือของเขากอบกุมไว้ กระไออุ่นจากมือหนาทำให้น้ำมนต์หายใจกระชั้นถี่ หลุดจากความสงสัยในทันที

“อื้อ...” หญิงสาวครางเบา ๆ ลมหายใจติดขัดเมื่อเขาก้มลงมาครอบครองยอดทรวงด้วยริมฝีปากอุ่น

ลิ้นชื้นจัดเจนที่ละเลียดชิมจนยอดถันเปียกชุ่ม มันทำให้เธอดิ้นพล่าน แขม่วท้อง เกร็งร่าง แอ่นกายขึ้น ใบหน้าแดงซ่านร้อนผ่าวด้วยความซาบซ่าน แต่คนใจร้อนก็ไม่หยุดแค่นั้น