ตอนที่ห้า จะกินกันทุกคืนเลยหรือ (NC)

ตอนที่ห้า

จะกินกันทุกคืนเลยหรือ

เฉินเป่าลี่ย่อมมีความเขินอายอยู่มาก ยิ่งอยู่ต่อหน้าน้องสาวทั้งหกซึ่งย่อมได้ยินเสียงแห่งความรัญจวนวาบหวามของนางทุกค่ำคืน แต่น้องสาวผู้น่ารักกลับทำท่าทางปกติ ไม่มีผู้ใดเอ่ยถึงเรื่องนี้แม้แต่น้อย ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดีที่สุด ด้วยรู้ดีว่าพี่สาวใหญ่ต้องเสียสละตนเองเพื่อขจัดอาผู้โลภมากทั้งสองให้พ้นทาง

ยามค่ำคืนเสียงแห่งความสุขสมจึงดังขึ้นจนเหล่าสาวงามทั้งหกคุ้นชินเสียแล้ว

“เจ้าเบาๆหน่อย ไยต้องแรงเยี่ยงนี้”

“ยิ่งแรงจึงจะยิ่งดี ใช่หรือไม่”

นับวันเฉินเทียนอี้ก็ขย่มใส่ร่างบางอย่างดุเดือดขึ้นทุกวันจนเฉินเป่าลี่ต้องห้ามปราม ใช่ว่านางจะไม่รู้สึกดี แต่นางอยากหยุดยั้งสามีอ่อนวัยผู้นี้เอาไว้บ้าง มิเช่นนั้นเขามีแต่จะได้ใจและกระทำการอย่างไร้ยางอายจนนางแทบไม่มีหน้ามองน้องสาวแล้ว

“เจ้าอย่าได้กินข้าเช่นนี้ ข้าเสียว”

“เช่นนี้จึงจะดี เจ้ายิ่งเสียวมากยิ่งดีมิใช่หรือ”

ไม่ว่าจะห้ามอย่างไร เฉินเทียนอี้ก็มีข้ออ้างลื่นไหลไปได้ตลอด

“อย่าได้บดขยี้เช่นนั้น อีกไม่นานทรวงอกข้าคงบี้แบนแน่”

“บี้แบนที่ใดกัน เจ้าไม่เห็นหรือว่ายิ่งขยำขยี้ก็ยิ่งอวบอิ่ม”

ชายหนุ่มมีข้อแก้ตัวได้ทุกครา

“คืนนี้ข้าเหนื่อยมาก เจ้าอย่าได้วุ่นวาย”

“ข้าเพียงช่วยให้เจ้าผ่อนคลายเท่านั้น”

“ผ่อนคลายที่ใดกัน เหนื่อยแทบแย่แล้ว”

“แต่ก็เบาสบายใช่หรือไม่เล่า”

เสียงถกเถียงดังขึ้นทุกค่ำคืน ก่อนจะจบลงด้วยเสียงครางกระเส่าและเสียงกรีดร้องอย่างสุขสมใจ

บรรดาน้องสาวได้แต่คิดว่าคงต้องเปลี่ยนเตียงนอนของพี่หญิงใหญ่ในเร็ววันนี้ด้วยมันดังเอี๊ยดอ๊าดเต็มทน

เฉินเป่าลี่ไม่เข้าใจว่าสามีหมาดๆของนางไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ใด เขาเคี่ยวกรำนางทุกคืนติดกันมาสิบกว่าคืนแล้ว บางคืนยังมีต่อเนื่องถึง3-4ครา เมื่อคืนนี้ดีหน่อยเพียงแค่2คราด้วยนางหลับพับไปเสียก่อนอย่างอ่อนเพลีย

หญิงสาวออกไปทำงานด้วยสภาพอ่อนแรงในขณะที่ชายหนุ่มคึกคักเริงร่าอย่างไม่มีเหน็ดเหนื่อย

“เจ้าจะโยกขย่มข้าทุกคืนเยี่ยงนี้หรือ ข้าไม่ไหวแน่” เฉินเป่าลี่ตัดสินใจเจรจา

“เหตุใดจึงจะไม่ไหว นี่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่คู่สามีภรรยากระทำต่อกัน”

“แต่เจ้าทิ่มแทงข้าทุกคืน บางคืนก็หลายคราจนข้าเหน็ดเหนื่อยไม่มีแรงทำงานแล้ว”

“ยามข้าทิ่มแทงเจ้าก็มีความสุขดีนี่นา ไยจึงต้องพร่ำบ่นเล่า”

เฉินเป่าลี่หน้าแดงก่ำเมื่อสามีชี้ความจริงที่ว่านางไม่เคยปฏิเสธยามเขารุกล้ำเข้ามาด้วยเมื่อโดนเล้าโลมนางก็คล้อยตามไปโดยง่ายดาย

“ความสุขก็ส่วนความสุข แต่นั่นย่อมต้องมีขอบเขตบ้าง ข้าไม่เข้าใจว่าเจ้าไม่เหนื่อยบ้างหรือ”

“ไม่เหนื่อย ข้ายังมีแรงเหลือเฟือ คืนนี้อีกสัก4-5ยกก็ยังไหว”

“ไม่ต้อง คืนนี้งดเว้น ขอข้าพักบ้าง เข้าใจหรือไม่” เฉินเป่าลี่ไม่ใจอ่อนง่ายๆ

“มิเช่นนั้นเจ้าก็กลับไปนอนห้องเดิมของเจ้า” หญิงสาวยื่นคำขาด

“ม่ายยยย...”

เฉินเทียนอี้ทำหน้าสลด

“ข้าขอนอนกอดเจ้าเฉยๆ ไม่ทำอันใดอีก” ชายหนุ่มจำต้องยอมตามใจด้วยเกรงหญิงสาวจะไล่ไม่ให้นอนด้วย

“ดี จะสอดใส่อันใดกันทุกคืน” หญิงสาวยังบ่นพึมพำ

“เพื่อเจ้าจะตั้งครรภ์ได้โดยเร็วอย่างไรเล่า” เฉินเทียนอี้เฉลยความตั้งใจออกมา

“เจ้าไม่คิดหรือว่า หากเจ้าตั้งครรภ์ อาทั้งสองนั่นจะยิ่งหมดข้ออ้างด้วยพวกเรามีทายาทสืบสกุลเฉินแล้ว”

“อืม...นั่นก็จริง” เฉินเป่าลี่ครุ่นคิดก่อนจะยอมรับออกมา

“เช่นนั้น คืนนี้ข้าสอดใส่ได้แล้วใช่หรือไม่” เฉินเทียนอี้รีบฉกฉวยโอกาส

“ไม่ คืนนี้ให้ข้าพักก่อน” หญิงสาวยังยืนยันเจตนาเดิมด้วยอยากให้ตนเองได้นอนหลับอย่างเต็มอิ่มสักคืน

แต่ไหนเลยชายหนุ่มจะยินยอม เขานอนกอดก่ายวนเวียนคลึงเคล้นปั้นรูปเต้าหู้นิ่มอย่างสนุกสนาน บางคราก็ก้มลงมาดูดกลืนกิน บางคราก็ซุกไซ้ซอกคอดูดเลียไล้ติ่งหู แต่เมื่อมือหนาเลื่อนไหลลงด้านล่างก็จะโดนมือบางโฉบมาตีอย่างแรงทุกครา จนได้แต่เลื่อนกลับขึ้นไปรุกไล่ส่วนบนจนหญิงสาวระอาใจ

กว่าจะได้หลับจริงจังก็ผ่านไปกว่าค่อนคืนแล้ว

คืนต่อจากนั้นเฉินเทียนอี้จึงบ้าพลังยิ่งกว่าเดิมด้วยเกรงว่าจะโดนหญิงสาวสั่งห้ามโดยไม่รู้ตัว

“โอ๊ย!...เจ้าจะกินหูข้าหรืออย่างไร”

“หูเจ้าน่ารักยิ่งนัก”

ลิ้นอุ่นเลียเม้มติ่งหูเล็กก่อนจะแหย่เข้าไปในรูหูเพื่อสร้างความเสียวสะท้านให้แก่ร่างบางจนหญิงสาวต้องขยับใบหน้าหนี ลมหายใจอุ่นร้อนรินรดต้นคอขาวแล้วซุกไซ้ดอมดมอย่างหลงใหล

“เจ้าช่างหอมหวานนัก เป่าลี่”

เฉินเป่าลี่เอียงคอรับคำชื่นชมจากสามีหนุ่มซึ่งเอื้อมฝ่ามือมาบีบเคล้นทรวงอกนุ่มอย่างเบามือด้วยหวั่นเกรงว่านางจะเจ็บแล้วตวาดต่อว่าเข้าให้อีก

“อืม...” เสียงครางในลำคอของหญิงสาวบ่งบอกความพึงพอใจส่งให้ชายหนุ่มค่อยๆรุกเร้าคืบคลานอย่างเชื่องช้าเพื่อให้ภรรยาสาวเคลิ้มไหวไปตามลีลา

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงตวัดลิ้นชิมรสเม็ดกลางก้อนเต้าหู้แน่นสลับข้างกันไปมาอย่างตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเริ่มกลืนกินก้อนไหนก่อนดี จนเมื่อร่างบางแอ่นทรวงข้างซ้ายให้อย่างเชิญชวน ชายหนุ่มจึงก้มลงไปดูดกลืนก้อนเนื้ออวบอิ่มพร้อมฝากรอยแดงเอาไว้อย่างหนำใจ

“เจ้าจะดูดแรงเช่นนี้เพื่ออันใด”

“มิดีหรือ เจ้าน่าจะชอบ”

“เช่นนั้นต้องแรงให้เท่ากันทั้งสองข้างเล่า”

“ได้เลยเมียจ๋า”

ชายหนุ่มรับคำก่อนจะซุกไซ้เต้าทรวงเต่งอย่างเท่าเทียม เฉินเป่าลี่ได้ยินคำเรียกขานใหม่จากสามีหนุ่มถึงกลับโคลงศีรษะอย่างระอาในความคืบหน้าของเขา

นับวันเขายิ่งได้ใจ ไม่ยอมอยู่ในโอวาทของนางเช่นเคย เมื่อก่อนนางสั่งการสิ่งใดเขาล้วนทำตามโดยไม่ปริปาก แต่ยามนี้เขาถึงกับเปลี่ยนแปลงคำสั่งของนางโดยไม่บอกกล่าว แม้จะอ้างว่าเพื่อให้นางได้พักผ่อนบ้างแต่นั่นย่อมแสดงว่าเขาไม่ใช่น้องน้อยของนางอีกต่อไปแล้ว

แน่ละ น้องน้อยผู้ใดกันจึงจะมากลืนกินร่างกายของกันและกันอยู่ทุกวี่วันเช่นนี้ เขาทั้งดูดดึงขยำขยี้ทุกสัดส่วนของกายนาง ไม่ว่าจะส่วนเร้นลับเพียงใด เขาล้วนเข้าถึงและลองลิ้มชิมรสโดยถ้วนทั่ว พร้อมเอ่ยชมความหอมหวานอย่างติดใจ

หากจะถามว่าผู้ใดที่รู้จักร่างกายของนางได้ดีที่สุด ย่อมต้องเป็นเฉินเทียนอี้ผู้นี้แล้ว