เจย์

ผับหรูใจกลางกรุงลอนดอนนักท่องราตรีต่างพากันเข้ามาดื่มด่ำกับบรรยากาศสุดมันของผับแห่งนี้ และอีกสาเหตุที่หนึ่งคือนักท่องเที่ยวต่างพูดกันปากต่อปากว่าหุ้นส่วนของผับนี้หน้าตาดีราวกับรูปปั้นที่งดงาม ทำให้ผู้หญิงส่วนใหญ่ต่างพากันมาเที่ยวที่ผับแห่งนี้เป็นจำนวนมาก เพราะพวกเธอต่างพากันอยากขึ้นเตียงและพร้อมถวายตัวให้กับหุ้นส่วนคนใดก็ได้ เพราะถือว่าคุ้มค่าที่สุดในชีวิตแล้ว

“เป็นเหี้ยอะไรวะ” หนุ่มหล่อนามว่าไคที่เดินเข้ามาสมทบเพื่อนโซนวีไอพี เขาเห็นเพื่อนรักของตัวเองนั่งดื่มอยู่เงียบ ๆ คนเดียว ใบหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์ออกมาให้ใครรับรู้อารมณ์ของตัวเองได้แต่เพื่อนสนิทอย่างไคมีเหรอ? ที่จะไม่รู้ว่าเพื่อนสนิทของตัวเองมีเรื่องให้คิด

“เปล่า”

“แล้วนี่ไอ้ดีแลนไปไหน”

“ไม่รู้” เจย์หันมาตอบคำถามเพื่อน หลังจากที่ได้คำตอบไคนั่งลงดื่มเป็นเพื่อนเจย์เงียบ ๆ เพราะเขาสองคนนิสัยคล้ายกันต่างจากดีแลนที่มักจะคั่วผู้หญิงและเฟรนลี่ไปทั่ว

“แล้วนี่มึงจะไปไทยเมื่อไหร่วะ”

“พรุ่งนี้ว่ะ ธุรกิจที่โน่นมีปัญหา กูต้องรีบไปจัดการ”

“อือ” สองหนุ่มนั่งดื่มกันเงียบ ๆ ได้สักพัก บุคคลที่สามที่โดนกล่าวถึงก่อนหน้านี้ก็โผล่หัวมาให้เห็นพร้อมกับสาวสวยสุดเซ็กซี่แนบข้างกายมาด้วย

“ฮาย เพื่อนรัก”

“อือ/เออ” สองหนุ่มหันไปมองหน้าดีแลนก่อนจะหันกลับไปสนใจบรรยากาศข้างล่างของผับที่ตอนนี้มีผู้คนมากมายเข้ามาใช้บริการ ส่วนเพื่อนอย่างดีแลนที่ไม่เคยลดละเรื่องผู้หญิงกำลังนัวเนียกับสาวสวยที่หิ้วติดกายมาด้วย

“มองกูแบบนี้สนใจสักคนมั้ย เดี๋ยวกูเรียกให้”

“ไม่/กูขอบาย” ทั้งเจย์และไคปฏิเสธข้อเสนอของเพื่อนรักอย่างไม่ต้องคิด เนื่องจากพวกเขาไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายร่างกายของตัวเอง ถ้าไม่เต็มใจให้คนพวกนั้นเข้าหาตัวเองไม่มีทางที่คนแปลกหน้าจะได้เข้าในอาณาบริเวณพื้นที่ส่วนตัวของพวกเขาแน่นอน

“พวกมึงไม่ไปบวชกันเลยแหละ”

“ก็ถ้ามึงจะนัวเนียกันขนาดนี้ แม่งไม่ไปเปิดห้องเลยวะ” เมื่อเห็นเพื่อนรักนัวเนียสาวนมโต นมที่แทบจะปิดใบหน้าเพื่อนรักของเขาอยู่แล้ว ทำให้ไคพูดออกมาด้วยความหมั่นไส้

“โอเค งั้นกูไปก่อนนะเพื่อนรัก” ไม่ว่าเปล่าดีแลนลุกจากโต๊ะควงสาวอกโตเดินออกจากบริเวณนั้น พร้อมกับหันหน้ามายักคิ้วให้เพื่อนรักทั้งสองที่นั่งทำหน้าเบื่อโลกอยู่

“สรุปมีปัญหาอะไรที่ไทยวะ”

“โดนขโมยของ” ใช่ปัญหาใหญ่ที่เขาต้องไปจัดการและบริษัทที่ไทยที่มีปัญหาพร้อมกัน โกดังที่เก็บสินค้าสำคัญถูกมือดีแอบเข้ามาขโมยของและนำไปขายต่อซึ่งตอนนี้ยังไม่สามารถสืบทราบได้เลย เพราะถือว่าคนร้ายมักรู้ความเคลื่อนไหวและพรรคพวกอยู่ไม่น้อย ยิ่งทำให้ไคกำลังสงสัยคนในและกำลังตามเฝ้าดูพฤติกรรมอยู่

“ระวังตัวด้วย มีอะไรก็ติดต่อมา”

“อือ” นั่งดื่มกันไปได้สักพักทั้งสองก็แยกย้ายกันกลับโดยมีลูกน้องของแต่ละคนเดินประกบหน้าหลังเพื่อดูแลความปลอดภัยของเจ้านายเป็นอย่างดี

“ซาน์”

“ครับ” เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ของตัวเอง เจย์เรียกซาน์มือขวาเข้าไปพบที่ห้องทำงานเพื่อสั่งงานโดยมีคิมอยู่ด้วยเช่นกัน แต่เพราะคิมต้องเดินทางไปจัดการปัญหาที่ไทยกับเขา ทำให้งานที่อังกฤษทุกอย่างต้องตกเป็นของซาน์ระหว่างที่เขาและคิมไม่อยู่

“ครับนาย” ซาน์ยืนกุมมือที่เป้ากางเกงอย่างสุภาพความนอบน้อมของซาน์ ทำให้เจย์เอ็นดูเหมือนน้องชาย เพราะพ่อของซาน์มีบุญคุณกับเขาเป็นอย่างมาก พ่อของซาน์ยอมเสียสละชีวิตเพื่อช่วยเขาให้พ้นจากความตายแต่ตัวเองก็มาจบชีวิตลงเพื่อช่วยชีวิตนายน้อยอย่างเขา เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เจย์ดูแลซาน์เหมือนน้องชายคนหนึ่ง

“กูไม่อยู่ดูแลงานที่นี่ด้วย ถ้ามีปัญหาอะไรติดต่อได้ตลอดเวลา”

“ครับนาย”

“พวกมึงไปพักกันได้แล้ว”

“ครับ/ครับ” เมื่อคิมและซาน์เดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกัน สายตาคมของเจย์จ้องมองที่แผ่นหลังของทั้งสองจนลับสายตา สายตาที่ไม่สามารถคาดเดาความคิดได้แฝงไปด้วยความโหดร้ายและอันตราย

## ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะทุกคน ไรท์พึ่งเป็นมือใหม่หัดแต่งนิยายแนวนี้ ยังไงฝากกดติดตาม กดหัวใจ กดคอมเม้นมาพูดคุยกันได้นะ## ขอบคุณที่ติดตามอ่านล่วงหน้า ขอบพระคุณอย่างสูงค่ะ!!