บทนำ

ในโลกของการสื่อสารที่ไร้พรมแดน แม้จะอยู่คนละซีกโลก แต่ความห่างเหินก็ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับความรักแท้ ดั่งเช่นสายสัมพันธ์ระหว่างศิระคุณกับแสนสิวา ความรักที่ทั้งคู่มีให้ต่อกันนั้นช่างยั่งยืนและมั่นคง

...ตราบที่เธอยังยึดมั่นในคำสัญญาที่ให้ไว้ เขาก็พร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อถนอมความรักนั้น จวบจนกระทั่งไม่มีอะไรจะสามารถพรากหัวใจทั้งสองดวงจากกันได้...แม้แต่กาลเวลา

...นครลอสแอนเจลิส ในมลรัฐแคลิฟอร์เนีย ทางฝั่งตะวันตกของประเทศสหรัฐอเมริกา...

ศิระคุณ ปุณณานนท์ แววตาคมนั่งจ้องหน้าจอตาไม่กะพริบ เพ่งพิศใบหน้ายิ้มละไมของหญิงสาวที่อยู่อีกซีกทวีป จริงอยู่ที่เขาลัดฟ้ามาเรียนต่อและอาศัยที่นี่กับพี่ชาย ทว่าชีวิตและจิตวิญญาณของเขาไม่เคยลืมเลือนความเป็นไทย แผ่นดินถิ่นเกิดที่ครั้งหนึ่งเคยทิ้งทุกสิ่งอย่างไว้ ตลอดเวลาศิระคุณหมายมั่นจะกลับคืนมาตุภูมิเสมอ เพราะตระหนักดีว่า ‘หัวใจรักของเขา’ กำลังรออยู่ที่นั่น

ศิระวัฒน์พี่ชายคนโต ร่างสูงที่กำลังจะเดินผ่านห้องหนึ่งซึ่งเปิดประตูอ้าไว้ เหลือบเห็นน้องชายจึงแวะพูดคุย

“นี่เจ้าต้าร์ ฉันเตรียมของขวัญวันเกิดของแอนนาแล้วนะ เย็นนี้กลับมาเร็วๆ หน่อยแล้วกัน” ผู้เป็นพี่สั่งการ ยืนเกาะขอบประตูมองร่างสูงประจำตำแหน่งอยู่ที่โต๊ะคอมพิวเตอร์ตัวเดิม

“ครับพี่ตั้ม” ศิระคุณรับคำแล้วหันกลับมามองหน้าจอ รับทราบแล้วว่าเย็นนี้จะมีจัดปาร์ตี้วันเกิดให้แม่บ้านวัยสามสิบเศษ ตอนนั้นชายหนุ่มเหลือบไปเห็นสุนัขตัวโปรดเดินตามพี่ชายมา จึงเรียกให้มาเล่นด้วย เจ้าราฟฟี่โกลเด้นรีทรีฟเวอร์สีทองกระดิกหางระริกอย่างดีใจ

“อ้อ! ฉันชวนบรรดาเพื่อนบ้านเราแล้วนะ คุณมาร์คกับมิเชลล์คงจะมาถึงสักทุ่มครึ่ง” เขาย้ำ เห็นน้องชายพยักหน้าหงึกๆ เป็นอันว่าเข้าใจที่พูด เสียงป้ายชื่อโลหะที่ปลอกคอเจ้าราฟฟี่แกว่งไปมาตอนกระโดดเล่นกับศิระคุณ กำลังจะผ่านไปแล้วจึงนึกขึ้นได้

“เออต้าร์! วันนี้แอนนาลานะ ฝากให้อาหารเจ้านี่ด้วย” เขากำชับ น้องชายถึงมองหน้าเป็นเชิงว่ารับทราบแล้ว

“ครับพี่ สั่งจริง” คนตอบเน้นเสียง บ่นว่าศิระวัฒน์พูดไปแล้วเมื่อคืนนี้ ฝ่ายพี่ชายถึงเอามือชี้หน้าเหมือนฝากไว้ก่อน

“เออน่า ฉันกลัวแกลืม” พูดจบก็วางมาดเดินออกไป

ศิระคุณมองตามเหมือนหมั่นไส้ เป็นปกติของสองพี่น้องที่ชอบแหย่กันบ่อยเพราะความสนิทสนม หมดธุระแล้วศิระวัฒน์ก็เดินลงไปยังชั้นล่าง หน้าที่ต่อไปคือต้องออกไปดูแลร้านอาหารเหมือนทุกวัน

ท้องฟ้าปลอดโปร่งต้อนรับวันใหม่อย่างสดใส ตามท้องถนนเห็นผู้คนมากมายสัญจรไปมาเป็นปกติ ฝั่งตรงข้ามหัวมุมถนนเป็นเขตสวนสาธารณะ ทุกคนต่างเริ่มต้นกิจวัตรประจำวันที่แตกต่างกันไป ศิระวัฒน์ขับรถออกไปแล้ว ในบ้านเหลือเพียงศิระคุณซึ่งก็กำลังประกอบกิจวัตรประจำวันของตนเอง

แม้จะเพียงสัญญาณภาพเคลื่อนไหวที่ปรากฏอยู่หน้าจอ แต่บรรยายไม่ถูกเลยว่าเขากำลังคิดถึงเธอมากแค่ไหน ทุกครั้งที่กดปุ่มเอ็นเตอร์ส่งข้อความผ่านโปรแกรมแชทก็ราวกับจะส่งใจไปด้วยทุกครั้ง

Sira_TAR

ดีใจจังครับ อีกสองอาทิตย์พี่ก็จะได้กลับไปหาน้องว่านกับลูกแล้ว

7:45 AM

SanW@n

น้ำหวานอยากเจอพี่เอามากๆ บ่นถึงทุกวัน นี่ถ้าแกรู้คงดีใจ

7:46 AM

Sira_TAR

พี่ก็อยากเจอลูกเหมือนกันจ้ะ อยากเจอแม่ของลูกด้วย

7:48 AM

SanW@n

ชิ! ทำเป็นพูดไป มาคราวนี้จะเอาแม่ใหม่มาฝากลูกด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้

7:49 AM

Sira_TAR

ไม่ๆ พี่ยังไม่เอาไปตอนนี้หรอก รอน้ำหวานโตพอจะรู้เรื่องซะก่อน

7:51 AM

SanW@n

พี่ต้าร์! เดี๋ยวเหอะ

7:53 AM

Sira_TAR

พี่ล้อเล่นน่า

7:55 AM

พี่รึจะกล้าทำแบบนั้น กลัวน้องว่านยังกับอะไรดี

7:56 AM

SanW@n

กลัวแล้วทำไมต้องหัวเราะหะ

7:59 AM

Sira_TAR

ก็เห็นหน้าน้องว่านในจอแล้วมันอดขำไม่ได้นี่

8:02 AM

SanW@n

ไม่ตลกนะพี่ต้าร์ เดี๋ยวๆ กลับจากแอลเอเที่ยวนี้โดนดีแน่

8:04 AM

Sira_TAR

กลัวจริงๆ ชักอยากกลับไปเดี๋ยวนี้เลย อยากรู้ว่าจะโดนอะไรมั่ง อิอิ

8:05 AM

SanW@n

เชอะ ไม่เอาละ ไม่อยากคุยกับพี่ต้าร์แล้ว เจ้าเล่ห์

8:09 AM

Sira_TAR

อ้าววว ไหงงั้นล่ะ จู่ๆ จะมางอนใส่พี่ซะงั้น

8:11 AM

อ๊ะๆ อย่าทำเป็นหันหน้าหนี หันกลับมาหาพี่เดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นจะ call ไปหาเดี๋ยวนี้

8:12 AM

SanW@n

อย่าเชียว เดี๋ยวน้ำหวานได้ยินเสียงพี่แล้วก็ตื่นขึ้นมาไม่ยอมนอนอีกอะ

8:15 AM

Sira_TAR

จ้าๆ แหม พี่ก็แค่อยากหาเรื่องคุยกับเราเท่านั้นแหละ อยากได้ยินเสียง

8:19 AM

แต่เสียดาย วันนี้ออนไลน์ช้า เลยอดคุยกับลูกเลย

8:20 AM

SanW@n

ช่วยไม่ได้ ก็ตอนนี้เวลาในไทยมันดึกแล้วนี่คะ ลูกหลับไปนานแล้ว

8:23 AM

Sira_TAR

จ้ะ งั้นวันนี้พี่คุยกับแม่ของลูกไปก่อนละกันเนอะ อิอิ

8:26 AM

ว่าแต่น้องว่านง่วงนอนรึยังครับ?

8:26 AM

SanW@n

นิดนึง

8:28 AM

Sira_TAR

งั้นปล่อยให้ไปนอนดีกว่าเนอะ วันนี้พี่ไม่รบกวนเราละ

8:30 AM

SanW@n

ค่ะ งั้นว่านไปนอนแล้วนะ พี่ต้าร์ก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานนะคะ

8:31 AM

แล้วอีกสองอาทิตย์เจอกันค่ะ

8:31 AM

Sira_TAR

จ้ะ อีกแค่สองอาทิตย์ พี่จะได้มีโอกาสกอดและหอมน้องว่านได้เต็มที่แล้ว

8:32 AM

SanW@n

เชอะ อย่าหวังเลยค่ะ

8:34 AM

Sira_TAR

ใจร้าย อย่าเผลอแล้วกัน หุหุ

8:35 AM

SanW@n

เจ้าเล่ห์

8:35 AM

Sira_TAR

ฮ่าๆ มันเขี้ยว

8:36 AM

โอ๊ยยย!! คิดถึงงงง เมื่อไหร่จะเรียนจบสักที พี่อยากแต่งงานนนน

8:38 AM

SanW@n

ใจเย็นสิคะ อีกไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วไม่ใช่เหรอ

8:39 AM

กลัวไรนะ

8:39 AM

Sira_TAR

กลัวไม่ได้แต่งน่ะสิครับ กลัวน้องว่านเปลี่ยนใจ

8:40 AM

เดี๋ยวกลับไปเที่ยวนี้พี่จะบอกพ่อกับแม่ว่าให้คุยเรื่องแต่งงานของเราเลยดีกว่า เนอะ

8:40 AM

ใจร้อน พี่อยากมีเมียแล้ว

8:40 AM

SanW@n

พี่ต้าร์นี่ก็ตลก ไม่เอาละ ว่านไปนอนละนะ

8:41 AM

Sira_TAR

อา...ก็ได้ๆ แต่จริงๆ ยังไม่อยากให้ไปนอนหรอกนะเนี่ย

8:41 AM

แต่นะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยคุยกันใหม่ก็ได้ครับ วันนี้น้องว่านเหนื่อยละ

8:41 AM

SanW@n

ว่านจะออฟไลน์แล้วนะ พี่ต้าร์ดูแลตัวเองด้วยนะคะ

8:42 AM

Sira_TAR

จ้า นอนหลับฝันดีนะ ฝันถึงพี่ทั้งคืนเลย

8:43 AM

ฝากหอมแก้มลูกด้วยนะจ๊ะ

8:43 AM

SanW@n

จ้าาา

8:44 AM

Sira_TAR

คิดถึงนะครับ คิดถึงทุกวันเลย กู๊ดไนท์ครับ

8:45 AM

ว่าแล้วก็ Log Out ออกจากโปรแกรม

แสนสิวาหันกลับมาที่เตียงของอทิตยาหรือน้ำหวานด้วยรอยยิ้ม เด็กน้อยในวัยสี่ขวบเศษหลับตาพริ้มกอดหมอนข้างอย่างมีความสุข

“อีกแค่สองอาทิตย์พ่อต้าร์ก็จะกลับมาหาพวกเราแล้วนะคะ” พูดเบาๆ เพราะกลัวบุตรสาวจะตื่น แสนสิวาหมุนตัวกลับอย่างช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มเปี่ยมสุข เวลานี้บุคคลที่อยู่ในอีกทวีปก็กำลังเบิกบานเช่นเดียวกัน ช่วงเวลาที่ต่างกันถึง 15 ชั่วโมง ศิระคุณยังคงเต็มตื้นอยู่กับห้วงแห่งความคิดถึงไม่เสื่อมคลาย

...อีกไม่นาน การเดินทางของความรักจะสิ้นสุดลง...ในไม่ช้า สายลมแห่งรักจะหวนพาดวงใจทั้งสองดวงมาพบกันอีกครั้ง...การรอคอยการกลับมาของเขาจะทำให้ลิขิตแห่งรักถูกดำเนินไป