ตอนที่ 4.1

เพนท์เฮ้าส์ ทีวิน

ปัง!

ประตูห้องน้ำถูกปิดเสียงดังด้วยฝีมือของร่างสูงที่เพิ่งเดินเข้าไปพร้อมกับผ้าเช็ดตัว แรงกระแทกของประตูบ่งบอกถึงอารมณ์โกรธของร่างสูงได้เป็นอย่างดี

“...” เพียงฟ้าทรุดตัวนั่งปลายเตียงสายตายังจ้องมองประตูห้องน้ำอยู่อย่างนั้น นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยฉายถึงอารมณ์ขุ่นมัว ตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อชั่วโมงก่อนที่โรงแรม คนพี่ก็เอาแต่ทำหน้ายักษ์ใส่ และ ไม่พูดกับเธออีกเลยจนน่าอึดอัด เธอไม่เข้าใจ…ทำไมเขาถึงต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนไร้เหตุผลแบบนั้น

#สิบห้านาทีต่อมา

“พี่วิน จะไปไหนเหรอคะ?” คำถามของร่างเล็กที่นั่งจัดเอกสารเข้าแฟ้มอย่างที่เคยทำตรงโซฟานั่งเล่น ทำให้คนที่เพิ่งเดินออกจากห้องนอนหยุดเดินอย่างกะทันหัน ทีวินอยู่ในลุคเที่ยวกลางคืน ท่อนบนสวมเป็นเสื้อเชิ้ตสีดำ ส่วนท่อนล่างใส่กางเกงยีนพอดีตัว ผมเผ้าถูกเซตอย่างหล่อเหลาดูดี

“...” เขาเพียงชำเลืองมองเธอด้วยหางตา ก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูทางออกทันทีอย่างเมินเฉยต่อคำถาม ทำเอาคนเป็นภรรยาแววตาร้อนผ่าว เธอหลับตาลงจำนนต่อความเสียใจที่ได้รับ ส่งผลให้น้ำตาที่ข่มกลั้นเอาไว้หลั่งไหลอาบแก้มนวลเป็นสายธาร มือเรียวเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นมากุมใบหน้าแล้วปล่อยโฮออกมาด้วยความอัดอั้น

...

@ผับ GL

ทีวินเดินฝ่าฝูงชนที่เต้นโยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลงที่เปิดภายในผับขึ้นมาชั้นสองโซนวีไอพี กรวดตามองหาโต๊ะที่เพื่อนนั่งอยู่ เมื่อเห็นมือเพื่อนสนิทยกขึ้นส่งสัญญาณ จึงสาวเท้าเดินไปที่โต๊ะทันที แต่ระหว่างทางสาวสวยร่างเพรียวตามโต๊ะอื่น ๆ ต่างเหลียวมองกันตาเป็นมัน เพราะความหล่อมีเสน่ห์ไร้ที่ติของทีวิน เป็นที่สะดุดตาของสาว ๆ หลาย ๆ คน

“วันนี้เอาสาวสักคนไหมเพื่อน” วายุ หนุ่มหน้าตาดีเจ้าของผับถามเพื่อนที่แต่งงานมีภรรยาแล้วเป็นคนแรกในกลุ่มทุกครั้งที่นัดดื่มกัน แต่ทีวินก็ปฏิเสธทุกครั้ง ทว่าวันนี้กลับผิดคาด…

“อือ”

“ฮะ?!” วายุไม่เชื่อหูเช่นเดียวกับเพื่อนอีกคนอย่างนที หนุ่มตี๋ หน้าหวาน หล่อมีเสน่ห์ ที่เป็นถึงประธานบริษัทนำเข้าอะไหล่รถยนต์ชื่อดังระดับประเทศ

“ตามนั้น” ทีวินตอบอย่างขอไปทีพลางรับแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จากมือสาวสวยข้างกายนที

“แน่ใจ?” วายุถามย้ำอีกครั้ง ซึ่งทีวินก็พยักหน้าขึ้นเป็นคำตอบ วายุถึงกวักมือเรียกพนักงาน

“มึงทะเลาะกับน้องฟ้าเหรอวะ” นทีถามอย่างคาดเดา เพราะตั้งแต่เพื่อนแต่งงานมีครอบครัวก็ไม่เคยได้ข่าวว่ามีปัญหาทะเลาะกับเมียเลยสักครั้ง

“เปล่า” คนถูกถามปฏิเสธเสียงเรียบ ก่อนจะกระดกดื่มเหล้าราคาแพงในแก้วรวดเดียวจนหมด เครื่องดื่มฟาดบาดคอถูกกลืนลงท้องอย่างรวดเร็วจนเห็นเป็นลูกกระเดือกเด่นชัด

“เปล่านี่คือทะเลาะหรือไม่ทะเลาะวะ”

“...ไม่ได้ทะเลาะ” ทีวินเงียบไปไม่กี่อึดใจก็ให้คำตอบกับเพื่อนสนิทอย่างขอไปที ซึ่งไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเธอ แต่เป็นเพราะใจตัวเองที่มันไม่ยอมสงบลงเสียทีตั้งแต่เห็นเธอใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอง จู่ ๆ ก็เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ในใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ถึงมึงจะทะเลาะกันจริง ๆ กูว่ามึงต้องเป็นคนหาเรื่องทะเลาะกับน้องฟ้าก่อนแน่เลยว่ะ”

“กูก็ว่างั้น ผู้หญิงเรียบร้อย อ่อนโยนอย่างน้องฟ้าคงไม่งี่เง่าขึ้นขั้นชวนผัวทะเลาะก่อนหรอก ถ้ากูเป็นมึงนะไอ้วิน กูรักตายเลย” วายุพูดอย่างชื่นชม แม้จะเคยเจอหญิงสาวน้อยครั้ง แต่เขาก็สัมผัสได้ถึงนิสัยและบุคลิกของเธอ ซึ่งแน่นอนว่าสามีอย่างทีวินน่าจะรู้จักนิสัยใจคอของภรรยาตัวเองดีกว่าคนนอก…

มือหนายกแก้วเครื่องดื่มมึนเมาจิบเบา ๆ อย่างสบายอารมณ์ “...เอาใจเพื่อนพี่เยอะ ๆ หน่อยนะน้องเชอร์รี่ มันกำลังเครียด”

หญิงสาวร่างเพรียวนมโตพยักหน้าด้วยรอยยิ้มสวย แล้วหย่อนสะโพกนั่งข้างกายชายหนุ่มสุดหล่อที่ไม่แม้จะปรายตามามองที่เธอเลยสักนิด

“สนใจน้องเขาหน่อยสิวะไอ้วิน” วายุพูดทีวินถึงยอมอ้าปากกินกับแก้มที่หญิงสาวข้างกายพยายามป้อนอยู่หลายครั้ง แต่เขาก็ปฏิเสธ

“เอ่อ!ไอ้วิน แล้วเรื่องน้องดาวเป็นไงบ้างวะ ได้ข่าวบ้างปะ” นทีถาม

“ไม่” หลังจากตอบทีวินยกแก้วเหล้ากระดกดื่มรวดเดียวหมดอีกครั้ง ก่อนจะวางแก้วเปล่ากระทบกับโต๊ะกระจกตรงหน้าด้วยใบหน้าเครียดขึง เมื่อเอ่ยถึงคนรักที่หนีไปในงานแต่งงาน ซึ่งเขาแน่ใจว่าเธอถูกใครบางคนจับตัวไป

“ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวจะหายไปอยู่ไหนได้วะ” วายุพูดเสริม สงสัยไม่ต่างจากทุกคน

“กูถามมึงหน่อย ตั้งแต่แต่งงานกับน้องฟ้ามึงเคยลืมตัวบ้างปะว่าน้องฟ้าคือน้องดาว เพราะสองคนหน้าตาเหมือนกันจนแยกไม่ออก” คราวนี้เป็นนทีที่เอ่ยถามด้วยความอยากรู้

“...” ทีวินเงียบนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยตอบออกไปตรง ๆ ด้วยใบหน้าเศร้า “...ก็มีบ้าง เพราะที่ผ่านมา สำหรับกูแล้วฟ้าคือเงาของดาว ฟ้าทำให้กูรู้สึกว่า…กูยังเห็นหน้าดาวอยู่ทุกวัน”

“แต่มึงอย่าลืมนะว่าเพียงฟ้ากับเพียงดาวไม่ใช่คนเดียวกัน ถึงจะหน้าเหมือนกันก็เถอะ”

ทีวินช้อนตาขึ้นมองตามประโยคของเพื่อนสนิทนิ่ง โดยที่ยังเงียบ นทีจึงถามประโยคต่อมา “...ถ้าวันหนึ่งน้องดาวกลับมา มึงกับน้องฟ้าจะยังไงต่อ”

เป็นอีกครั้งที่ทำให้ทีวินพูดไม่ออก เขายอมรับว่าตอนแรกตั้งใจว่าหากคนรักกลับมา เขาคงหย่ากับเธอ ทว่าตอนนี้กลับรู้สึกลังเลขึ้นมาเสียอย่างนั้น…

“...”

@เพนท์เฮ้าส์ ทีวิน

ตื๊ด~

เสียงสัญญาณประตูดังขึ้นปลุกหญิงสาวที่นั่งหลับศีรษะพิงกับขอบโซฟาสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย เธอนั่งรอสามี แต่รอแล้วรอเล่าสามีไม่กลับมาเสียที จนผล็อยหลับไปในที่สุด

“พี่วินกลับมาแล้วเหรอคะ” เพียงฟ้าดันตัวลุกขึ้นนั่งพลางใช้หลังมือถูกขยี้เปลือกตาเบา ๆ เพื่อให้สายตาปรับรับแสงได้เร็วขึ้น เธอมองไปที่ร่างสูงที่กำลังเดินตรงเข้ามา

“ง่วงทำไมไม่ไปนอนในห้องล่ะฟ้า” ทันทีที่คนพี่เดินมาใกล้ เธอถึงได้กลิ่นเหล้าหึ่ง จนต้องยกนิ้วขึ้นมาถูไถจมูกเบา ๆ แต่ขณะเดียวกันเธอก็รู้สึกว่าคนพี่กลับมาเป็นพี่วินสามีคนเดิมของเธอแล้ว ไม่มีท่าทีฉุนเฉียวเหมือนเมื่อหลายชั่วโมงก่อน

“ฟ้าอยากรอพี่กลับมาก่อนค่ะ ฟ้าเป็นห่วงพี่นะคะ” ทว่าน้ำตากลับรื้นขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ ขณะที่สบตากับคนพี่แววตาสั่นระริก ระหว่างนั้นคนพี่ก็สาวเท้าเดินเข้ามากระชากเธอเข้าไปจูบอย่างดูดดื่มราวกับคนพี่กำลังปลอบเธอด้วยรสจูบอันเร่าร้อน ทำให้เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งไปทั่วโพรงปากเล็ก

รสจูบที่ดูดดื่มรุนแรงจนเกิดเสียงดังต่างจากทุกครั้ง ทำให้หญิงสาวสับสน เดาไม่ออกว่าเขากำลังปลอบเธออยู่หรือเป็นการระบายอารมณ์กันแน่น ขณะที่ตอนนี้ริมฝีปากหยักได้รูปขยับขบเม้มริมฝีปากเธออย่างหนักหน่วงจนรู้สึกชาหนึบไปหมด

ไม่เท่านั้นเวลานี้มือของร่างสูงจับหมับที่เอวของเธอแล้วดันเข้าไปประชิดกับลำตัวหนา เธอจึงสัมผัสได้ถึงเป้ากางเกงของเขาปูดนูนออกมาชนกับท้องน้อยของเธอ นั่นบ่งบอกว่าเขามีอารมณ์ความต้องการ บทจูบที่ช่ำชองของเขากำลังทำให้เธอเกิดอารมณ์เช่นกัน พลันทำให้ความเศร้าก่อนหน้านั้นจางหายไปชั่วขณะ

กึก!

คนเมาพาร่างเล็กเดินไปข้างหน้าโดยไม่รู้ทิศทาง เพราะกำลังนัวเนียกับริมฝีปากนุ่มนิ่มของเธอจนแผ่นหลังของร่างเล็กแนบชิดกับผนังกำแพงดึงสติเธอกลับมาอีกครั้ง ขณะเดียวกันลมหายใจของเธอถูกร่างสูงช่วงชิงเป็นเวลานาน ทำให้เธอหายใจไม่ทัน จึงใช้ฝ่ามือดันแผงอกแกร่งให้ออกห่างส่งสัญญาณ

ซึ่งเขาก็ดูเหมือนรู้ ผละจูบออกจากเธอ ส่งผลให้น้ำลายเหนียวหนืดไหลยืดติดตามลิ้นสากออกมา เราทั้งสองหอบหายใจรดกันแรง ๆ ด้วยอารมณ์ปรารถนา “คืนนี้พี่ขอนะ”

------------------