บทที่ 1 ตอนที่ 3

"อาทิตย์หน้า...แกว่างหรือเปล่า ทางคุณพบพระไม่ได้เรียกร้องอะไรมากมาย พ่อก็เชิญแขกเหรื่อไม่กี่คนเพราะเวลามันจวนจิน"

"บอกผมได้ไหมครับ...ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา คุณพ่อถึงต้องรีบร้อนรับเขาเข้ามาดูแลเร็วแบบนี้"

"อืม..." กฤษณะนิ่งเงียบไปชั่วขณะ ถอนหายใจอย่างใช้ความคิดด้วยไม่อยากให้บุตรชายมองอีกฝ่ายในแง่ร้าย ส่วนตัวของเขานั้นเข้าใจทุกสิ่งเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

"บ้านของพวกเขาไฟไหม้...ทุกอย่างหายไปในกองเพลิง พ่อเลยยื่นข้อเสนออยากจะแต่งงานกับเอื้องเพื่อให้เธอมาดูแลยามเจ็บยามป่วย เอื้องเป็นคนดี พ่อเองก็อยากให้เขาได้รับสิ่งดีๆ ในชีวิตบ้าง"

"อ๋อ...เป็นอย่างนี้นี่เอง..." เขาพยักหน้าเข้าใจ แต่ก็ยังอดเป็นกังวลไม่ได้ ในคราแรกที่บิดาเอ่ยถึงเรื่องแต่งงาน ลึกๆ เขาคิดว่าจะเป็นหญิงสาวผู้เพียบพร้อมอีกคน

"มีเอื้องคนเดียวนะที่จะมาอยู่บ้านเรา...ส่วนพ่อกับแม่ของเธอพ่อก็ซื้อบ้านหลังใหม่ให้เป็นสินสอด"

"ครับ..." ชายหนุ่มเอ่ยขานรับรู้ หน้านิ่งเหมือนเคยแต่กำลังพยายามปรับอารมณ์ที่เปลี่ยนไปเมื่อได้รู้ความจริงมากขึ้น

แล้วเขา...จะวางใจให้บิดามีชีวิตคู่ครั้งใหม่ได้อย่างไร ในเมื่อตัวเขาเองก็รู้ลึกรู้ดีในความมากเล่ห์ของหญิงสาวทั้งหลายที่จ้องจะจับคนมีเงินมาทำพันธุ์เพื่อความอยู่รอดของตัวเองและโคตรเหง้า พ่อของเขามิต้องกลายเป็นท่อน้ำเลี้ยงที่พวกปรสิตเกาะกินไปจนวันตายหรอกรึ

"ทำไม? คิดอะไรอยู่"

"เปล่า...ได้เห็นพ่อมีความสุขก็ดีแล้ว ผมเองก็ไม่ค่อยมีเวลา"

"ก็มัวแต่เอาเวลาไปให้สาวๆ" กฤษณะย้อนบุตรชาย

"มันก็ต้องมีบ้าง ผมโสดนี่พ่อ"

"เอาเถอะ...ไหนๆ ก็มาแล้ววันนี้เราไปล่องแก่งกันดีกว่า คิดถึงสมัยที่แม่แกยังอยู่ เขาชอบนักหนาให้พ่อพาไป" สายตาอันร่วงโรยไปตามวัยมากกว่าครึ่งศตวรรษทอดมองออกไปเลื่อนลอยในขณะที่เอ่ยถึงอดีตงดงามอันแต่หนหลัง

แม้เขาจะไม่มีวันดึงรั้งมันกลับคืนมาได้ แต่ก็ดีใจตรงที่ว่าในยามที่มีเวลาอยู่ด้วยกัน เขา...ได้ทำมันอย่างดีที่สุดแล้ว

"หึ หึ เอาสิ พอได้เมียเด็กก็แอบเฟี้ยวเลยนะพ่อ"

"กลัวจะน้อยหน้าแกสิ หืม...แต่ละวันเปลี่ยนหน้าไม่ซ้ำคน นี่ยังดีนะที่ยังทำงานทำการอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องคอยยืนแจกบัตรคิวหน้าประตูบ้านให้แกแน่ๆ"

"พ่อก็พูดเกินไป..." ชายหนุ่มลอบยิ้มแล้วส่ายศีรษะกับคำเปรียบเปรยกึ่งแดกดันของบิดา ทั้งคู่นั่งดื่มกาแฟและชมทิวทัศน์ม่านหมอกตลอดช่วงเช้าในวันนั้น ก่อนจะดำเนินกิจกรรมอื่นๆ ตามที่ได้พูดคุยกันเอาไว้ในเวลาต่อมา

แม้จะมีเวลาให้กันน้อย แต่พวกเขาก็ไม่ลืมที่จะใช้ทุกช่วงเวลาให้คุ้มค่าที่สุดเมื่อได้มีโอกาสอยู่ด้วยกัน ศิขราจึงเติบโตมาในครอบครัวที่เรียกได้ว่าค่อนข้างสมบูรณ์แบบพอสมควร ทั้งในด้านการเอาใจใส่ การอบรมสั่งสอน

แต่ก็นั่นแหละ ในช่วงชีวิตหนึ่งของทุกคนย่อมเคยทำเรื่องผิดพลาด รวมถึงตัวเขาด้วย แต่สำหรับคนอื่นมันอาจจะผ่านมาแล้วผ่านไปเป็นเรื่องปกติ

ผิดกับเขา...ที่ทุกอย่างยังตามหลอกหลอนประหนึ่งว่า เหตุการณ์เหล่านั้นเพิ่งดำเนินเกิดขึ้นไม่นานมานี้ และวนเวียนอยู่อย่างนั้นตลอดระยะเวลาห้าปีเต็ม

และยังไม่รู้เลยว่าเมื่อไหร่...จะสามารถลบเลือนฝันร้ายที่ฝังลึกเสมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้วได้เสียที...