ระบบเถาเป่า - 1

ค่ำคืนเงียบงัน... แม้เสียงแมลงกลางพงพฤกษาจะร้องระงม แต่บรรยากาศในเรือนของอนุฉินกลับสงัดราวไร้ลมหายใจ ร่างของเหยียนเมิ่งซีบอบบางแน่นิ่งอยู่บนเตียงไม้ที่ถูกปูด้วยเบาะบาง ๆ ผ้าห่มเก่า ๆ ถูกคลี่ทับไว้ถึงอก ใบหน้าซีดเผือด แผ่นหลังบวมแดงจากการถูกเฆี่ยนตีด้วยแซ่จนแทบไม่เหลือเค้าความงาม

เสี่ยวซือถือถ้วยยาต้มเดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ นางวางถ้วยลงแล้วนั่งลงข้างเตียง โน้มกายประคองร่างเมิ่งซีให้ลุกขึ้นเล็กน้อย

"คุณหนูเจ้าคะ... โปรดอดทนสักหน่อย ยานี้ช่วยบรรเทาอาการฟกช้ำภายในได้"

เมิ่งซีพยักหน้าแผ่วเบา นางจิบยาช้า ๆ แล้วก็ต้องสำลักพรืด น้ำตาคลอเบ้าเพราะความขมฝาด

"แค่ก... แค่ก... ขมมาก ถ้ามียาเม็ดก็คงดี..."

ระหว่างนั้นเอง เสียงที่ไม่มีใครได้ยินก็ดังขึ้นภายในจิตสำนึกของนาง และยังมีจอภาพสีฟ้าสว่างจ้าอยู่ตรงหน้า

[ระบบเถาเป่ากำลังทำงาน... ตรวจพบผู้ใช้งานมีอาการบาดเจ็บระดับปานกลาง แนะนำให้ใช้ 'ยาเร่งฟื้นตัวฉับพลัน' ที่อยู่ในหมวดระดับ 1 แต่ระบบไม่แนะนำให้ใช้ในตอนนี้ เพื่อหลีกเลี่ยงความสงสัยจากผู้อื่น ควรรอจนพ้นจากจวนเหยียนเสียก่อนค่อยใช้ยานั้นขอรับ]

ดวงตาของเมิ่งซีเบิกกว้างเล็กน้อย นางเงียบไป ไม่ได้โต้ตอบเป็นคำพูด หากแต่เอ่ยกับระบบภายในใจ

"เจ้าคือระบบสินะ ทำไมข้าได้ยินเจ้า แต่คนอื่น..."

[เสียงของระบบจะถูกได้ยินเพียงผู้ใช้งานเท่านั้น การสนทนาใช้การรับรู้ผ่านจิตสำนึก ไม่จำเป็นต้องเปล่งเสียงพูดขอรับนายหญิง]

เสียงฝีเท้าดังแผ่วอยู่หน้าประตู อนุฉินเดินเข้ามา มือหนึ่งถือห่อผ้าสีหม่น อีกมือถือถุงเงินใบเล็ก

"เสี่ยวซือ ไปจัดเสื้อผ้าของคุณหนูใส่ห่อไว้ เตรียมไว้ให้พร้อมสำหรับออกเดินทางพรุ่งนี้เช้า"

"เจ้าค่ะ"

เสี่ยวซือรับคำทันใด แล้วเริ่มลงมือจัดการชุดเสื้อผ้าของเมิ่งซี ซึ่งมีเพียง 4 ชุดเก่า ๆ ซักจนสีซีดจาง

อนุฉินเดินเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น ก่อนจะเปิดถุงเงินในมือ แสดงให้เห็นตำลึงเงินจำนวนหนึ่ง

"ซีเออร์... นี่คือสินเดิมของแม่ทั้งหมด แม่ให้เจ้าทั้งหมดนี้ ตอนนี้เหลืออยู่สองร้อยตำลึง เจ้าจงใช้อย่างระมัดระวัง เมื่อไปถึงหมู่บ้านเถียนสุ่ย เมืองฉางซา จงนำจดหมายฉบับนี้ไปให้หัวหน้าหมู่บ้าน เขาเคยเป็นคนรู้จักของตระกูลแม่ เจ้าจะได้มีที่พักพิง..."

เมิ่งซีรับถุงเงินไว้ น้ำตาคลอเบ้าด้วยความซาบซึ้งใจ

"ท่านแม่... เหตุใดท่านแม่ไม่ไปกับลูกด้วย? หากพวกเขาไม่ต้องการข้า เช่นนั้นเราก็ไปด้วยกันเถิด อยู่ที่นี่ก็ใช่ว่าท่านจะสุขสบาย สตรีเหล่านั้นล้วนแก่งแย่งชิงดี ไม่มีวันที่ชายคนนั้นจะมองเห็นท่าน"

อนุฉินส่ายหน้าเบา ๆ ดวงตาแดงก่ำแต่หนักแน่น

"แม่เลือกแล้วซีเออร์... แม่ฝากชีวิตไว้กับสามี ถึงเขาจะไร้เมตตา แม่ก็ไม่อาจจากไป"

เมิ่งซีรู้สึกจุกในอก นางไม่อาจเอื้อนเอ่ยสิ่งใด นอกจากคำว่า...

"ข้าขอนอนพักก่อน..."

นางไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าเหตุใดมารดาของร่างนี้จึงได้ยึดติดกับสามีมากกว่าลูกสาวเพียงคนเดียว ทั้งที่ผู้ชายคนนั้นแทบจะไม่สนใจนางเลยด้วยซ้ำ....

[สตรีในสมัยโบราณจำนวนมากเติบโตมากับคติความเชื่อว่า "หญิงใดออกเรือนแล้ว เปรียบเสมือนน้ำที่สาดลงพื้น" การหย่าร้างจึงไม่ใช่เพียงเรื่องของความรักที่จบสิ้น แต่หมายถึงการสูญเสียศักดิ์ศรีตระกูล และถูกตราหน้าทั้งในสังคมและในใจตนเอง หลายคนถูกสั่งสอนให้ อดทน เป็นภรรยาที่ดี แม้จะต้องแลกด้วยหยาดน้ำตาและรอยฟกช้ำบนผิวกาย]

"..."

[พวกนางไม่ได้โง่...แต่ถูกสอนให้เชื่อว่า การรอคอยความรักจากสามี คือคุณค่าของความเป็นภรรยา ต่อให้สามีไม่รัก หรือใช้ความรุนแรง ก็ยังมีผู้ใหญ่คอยบอกว่า "อดทนไว้เถิด ภรรยาที่ดีต้องไม่สร้างเรื่อง"]

"..."

[ความกลัวที่จะถูกสังคมตีตรา ความอับอายที่จะต้องกลับไปบ้านเดิม ความไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์สินหรือการเลี้ยงลูก รวมถึงคำว่า "บุญคุณ" ที่สังคมยัดเยียดว่า แค่สามีให้ข้าวให้น้ำก็ควรซาบซึ้งไม่รู้ลืม...]

"..."

[ทั้งหมดนั้นคือพันธนาการของสตรียุคนี้ ที่ทำให้พวกนาง ไม่ยอมหย่า ไม่กล้าไป ไม่กล้ารักตัวเอง นางจึงไม่ใช่คนโง่... แต่เป็น เหยื่อของโครงสร้างที่ไม่ยุติธรรม]

หลังจากอนุฉินกลับไปที่ห้องของตน เมิ่งซีที่ยังไม่หลับก็พูดคุยกับระบบอีกครั้งภายในใจ เพราะในห้องตอนนี้ยังมีเสี่ยวซือที่นอนอยู่กับนาง

"ระบบ...ข้าจะกลับไปยังเวลาที่จากมาได้หรือไม่?"

[ไม่ได้ขอรับนายหญิง! ร่างกายของท่านในยุคปัจจุบันถูกเผาทำลายแล้ว ระบบได้เชื่อมโยงจิตวิญญาณกับร่างนี้โดยสมบูรณ์ การย้อนกลับไม่มีทางเป็นไปได้]

เมิ่งซีกำลังอึ้งกับคำตอบที่ได้ยิน น้ำเสียงของระบบยังคงกล่าวต่อ

[ระบบเถาเป่ากำลังทำงาน ตรวจพบว่านายหญิงพร้อมรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณสมบัติของระบบ]

"เล่ามาเถอะ ข้าอยากรู้ทั้งหมด" เมิ่งซีเอ่ยในใจ ในเมื่อกลับไปไม่ได้ นางก็ต้องหาหนทางอยู่ต่อที่สงบสุขที่สุด

[ระบบเถาเป่ามีทั้งหมด 10 ระดับ ซึ่งจะปลดล็อกตามเงื่อนไขการช่วยเหลือ จะได้รับเหรียญจำนวนหนึ่งเป็นรางวัลตามระดับที่ปลดล็อกได้ เหรียญเหล่านั้นใช้ซื้อของในร้านค้าเถาเป่าของระบบได้ แต่หากเป็นของชิ้นใหญ่ หรือจำนวนหลายชิ้น นายหญิงสามารถนำของโบราณมาและเปลี่ยนได้ โดยระบบจะช่วยคำนวณให้เองว่าสิ่งที่ทำการแลกเปลี่ยนต้องมากน้อยแค่ไหน จากนี้ไปกาลเวลานี้จะเป็นเวลาปัจจุบันของนายหญิง เริ่มเลยนะขอรับ]

"อื้ม.."

? ระดับ.1 — จุดเริ่มต้นแห่งชีวิตใหม่

เงื่อนไขปลดล็อก: เข้าสู่ภพใหม่ / สัมผัสระบบครั้งแรก

ร้านค้าเถาเป่า: ซื้อของจำเป็นพื้นฐานได้ ข้าว น้ำ เกลือ แป้ง

หมวดของใช้: สบู่ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ยาสระผม ของใช้ผู้หญิง

หมวดอาหาร: ซาลาเปาไส้หมู แป้งทอดไส้เนื้อ

หมวดยา: ยาเร่งฟื้นตัวฉับพลัน

หมวดอาวุธ/เทคโนโลยี: สนับมือสายฟ้า มีพลังงานไฟฟ้าต่ำ แต่พลังระบบเสริมแรงหมัด ทำให้หมัดหนักกว่าปกติ 3–5 เท่า

? ระดับ.2 — ผู้ให้มือแรก

เงื่อนไขปลดล็อก: ช่วยคนครั้งแรก / แบ่งปันอาหาร

ร้านค้าเถาเป่า: ปลดล็อกเครื่องปรุง ภาชนะ เมล็ดพันธุ์

หมวดของใช้: หม้อดิน หม้อทองเหลือง เตาถ่าน ตะกร้า จาน ชาม ช้อน ตะเกียบ

หมวดอาหาร: เต้าเจี้ยว ซอสเปรี้ยว น้ำส้มสายชู ซีอิ๊วขาว น้ำตาล

หมวดยา: ชุดปฐมพยาบาล ยาแก้ปวด

หมวดอาวุธ/เทคโนโลยี: สนับเท้า(รองเท้า) กระโดดสูง ถีบแรง

เหรียญรางวัล: 200 เหรียญเงิน

? ระดับ.3 — มือหมอเริ่มต้น

เงื่อนไขปลดล็อก: ขายของให้ร้านเถาเป่า 300 เหรียญเงิน/ รักษาผู้ป่วย

ร้านค้าเถาเป่า: เครื่องนอน เสื้อผ้า รองเท้าที่หนานุ่มแบบพิเศษ

หมวดของใช้:เครื่องครัว เข็ม ด้าย

หมวดอาหาร: เนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อเป็ด ผักสด สมุนไพรสด

หมวดยา: ยาแก้อักเสบ

หมวดอาวุธ/เทคโนโลยี: หน้าไม้เงาวิญญาณ กลไกรวดเดียว ยิงได้ 3 ดอกพร้อมกัน (กระจาย/เรียง/หมุน) ระบบขึ้นลำอัตโนมัติ วัสดุเบาพิเศษจากระบบ

เหรียญรางวัล: 300 เหรียญเงิน

? ระดับ.4 — นักเดินทางผู้กล้า

เงื่อนไขปลดล็อก: เก็บสมุนไพรหายาก 5 ชนิด

ร้านค้าเถาเป่า: ปลดล็อกอาหารเสริมพลัง ชุดเดินทางกันฝน กันหนาว สัตว์เลี้ยง อาหารสัตว์

หมวดของใช้: ผ้าห่มร้อน ชุดให้ความอบอุ่นกับร่างกาย ผานไถ (犁 – หลี) ไม้พาด (คานค้ำ) ไม้พรวนหรือคราดไม้

หมวดอาหาร: อาหารเสริมพลัง เครื่องดื่มพลังงาน

หมวดยา: ยาสมุนไพรแห้ง ยารักษาเบื้องต้น หญ้าเหยียบฟ้า (เพิ่มความเร็วสูงสุดของม้า 20% ให้กินสัปดาห์ละ 1 ครั้ง)

หมวดอาวุธ/เทคโนโลยี: แส้ดูดเหล็ก

เหรียญรางวัล: 400 เหรียญเงิน