EP.2 ทำแทนพ่อ

“จะเป็นบุญคุณได้ยังไงกันแก้ว พี่สรน่ะดีกับฉันมากนะ ไม่ว่าฉันต้องการอะไร พี่สรก็หามาให้ได้ทุกอย่าง อาจเป็นเพราะฉันเองก็ได้ ที่ใช้งานพี่สรมากไปจนไม่ได้พักผ่อน สุดท้ายพี่สรถึงต้องมาป่วยแบบนี้”

“คุณตรีอย่าโทษตัวเองเลยครับ พ่อทำบุญมาแค่นั้น และเรื่องเจ็บป่วยก็เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ ไม่ใช่ความผิดของใครหรอกครับ ถ้าพ่อรับรู้ได้ก็คงไม่มีความสุข ถ้ารู้ว่าเป็นสาเหตุให้คุณตรีต้องเป็นทุกข์อย่างนี้น่ะครับ”

สีหน้าเศร้าที่คุณตรีแสดงออกทำให้แก้วสะท้อนใจ เขาจะต้องทดแทนบุญคุณของท่านนายพลกับคุณตรีให้มากที่สุด ให้สมกับที่ท่านทั้งสองกรุณาเขากับครอบครัว ก่อนจะมาจากบ้าน แม่ยิ่งย้ำนักย้ำหนาให้เขาอย่าขัดใจเจ้านาย ไม่ว่าท่านนายพลหรือน้องชายของท่านต้องการอะไร เขาควรจะทำให้ได้ทุกอย่าง ทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ให้สมกับเขาได้มาเป็นตัวแทนของพ่อ เพราะที่ครอบครัวไม่ขัดสนจนพ่อมีเงินซื้อที่นาได้หลายสิบไร่ และเขาได้เรียนต่อถึงมัธยมศึกษาตอนปลายก็ด้วยความปรานีของท่านทั้งสอง

แม้ท่านจะสนับสนุนให้เขาเรียนต่อ แต่เขาหัวไม่ดีก็อยากออกมาทำนาช่วยแม่ดีกว่า เพราะพ่อซึ่งมาทำงานเป็นคนสวนที่บ้านท่านนายพล จะกลับบ้านก็แค่ปีละ 2 ครั้งเท่านั้น หน้าที่ช่วยแม่ทำไร่ทำนาจึงกลายเป็นของเขาและน้องๆ แต่หากเขาออกเรียนมาช่วยแม่เต็มตัว น้องๆ ก็จะได้ตั้งใจเรียนกันอย่างเดียว

“ขอบใจนะแก้ว ขอบใจเธอจริงๆ ที่อุตส่าห์มีใจตอบรับมาทำงานกับฉัน ทั้งที่เธอเองก็มีภาระต้องดูแลครอบครัว”

“ผมตั้งใจมาทำหน้าที่แทนพ่อครับ น้องๆ ก็โตพอจะช่วยเหลือแม่ได้แล้วน่ะครับ และพ่อก็คงอยากให้ผมทำแบบนี้ด้วย”

“อยู่ที่นี่ให้สบายใจนะแก้ว ให้ถือซะว่าเป็นบ้านของเธอเอง ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจ หรือต้องการอะไรเพิ่มเติม ก็บอกชัยกับหวานนะ”

“ครับ ผมกราบขอบคุณคุณตรีอีกครั้งครับ”

“อืม... มาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำอาบท่าเถอะ ชัยพาแก้วไปนอนห้องเดิมของพี่สรล่ะนะ แล้วสอนงานให้แก้วด้วย ถ้าไม่เข้าใจอะไรก็มาถามฉันล่ะกัน”

แก้วหันไปยิ้มให้กับคนขับรถท่านนายพลที่ชื่อว่า ‘น้าชัย’ คนที่คอยเป็นธุระนำเงินไปให้เขากับแม่ และยังไปอยู่ช่วยงานศพหลายวัน จึงได้รู้ว่าน้าชัยอ่อนกว่าพ่อของเขาเพียงไม่กี่ปี แต่เพราะอยู่ดีกินดีที่กรุงเทพฯ ไม่ได้ทำงานหนัก น้าชัยจึงดูเหมือนชายอายุสัก 40 ปีเศษได้ และเมื่อกี้ก็ได้น้าชัยนี่แหละที่พาเขาเข้ามาในบ้าน

ชัยพาแก้วเดินลัดเลาะมาที่เรือนคนงานด้านหลังของตึกใหญ่ซึ่งเป็นลักษณะเรือนแถวคล้ายห้องเช่า จำนวนห้องนั้นมีด้วยกัน 3 ห้อง โดยชัยแนะนำว่า ห้องที่ 1 นั้นเป็นห้องของแก ห้องที่ 2 นั้นเป็นของ ‘หวาน’ ซึ่งเป็นแม่บ้าน และห้องที่ 3 นั้นก็คือห้องเก่าของพ่อ

“อยู่ได้มั้ยแก้ว ข้าวของเครื่องใช้พวกนั้นก็เป็นของเก่าของพ่อเรานั่นแหละ ลองดูก่อนละกันว่าอันไหนใช้ได้บ้าง ถ้าอะไรไม่พอก็ไปบอกน้า หรือจะบอกนังหวานมันก็ได้ ให้มันหาให้ อีกเดี๋ยวก็คงมาแล้วล่ะ”

“เดี๋ยวฉันดูก่อนจ้ะ ฉันขอบคุณน้าชัยมากๆ เลยนะ ทั้งไปช่วยงานพ่อและช่วยดูแลฉัน”

“ไม่เป็นไร อยู่ที่นี่เจ้านายท่านใจดี ทั้งท่านทั้งคุณตรีก็ดีกับคนงานทุกคน ขอเพียงเอ็งซื่อสัตย์และอย่า ‘ขัดใจ’ ท่านเท่านั้น มีอะไรท่านก็ช่วยทุกอย่าง เอาล่ะมาเหนื่อยๆ อาบน้ำอาบท่าซะก่อน เดี๋ยวน้าจะไปเตรียมกับข้าวให้ ออกไปนี่เลี้ยวซ้ายก็เจอห้องครัวนะ”

แก้วรับคำพลางพนมมือไหว้ชัยอีกครั้ง ก่อนจะสำรวจตรวจตราห้องหับที่พ่อเคยอยู่ พ่อมาทำงานอยู่ที่นี่ตั้งแต่เขาเรียนอยู่ชั้นประถม และจะส่งเงินกลับไปให้แม่ใช้สอยได้ไม่ขาดมือ ทุกครั้งที่พ่อกลับไปเยี่ยมบ้าน หากมีโอกาสได้เจอกัน พ่อก็มักจะเอ่ยชมท่านนายพลให้ฟังอยู่เสมอ แต่ก็ไม่คิดว่าพ่อจะทำบุญมาเพียงเท่านี้

เขาหวังเพียงว่าการตัดสินใจมาทำงานแทนหน้าที่ของพ่อ จะทำให้เขาโชคดีมีความสุขกับหน้าที่การงาน และท่านนายพลกับคุณตรีก็คงจะเมตตาเขาไม่ต่างจากที่เคยเมตตาพ่อ