ตอนที่4 หยั่งเชิง

ตอนที่4 หยั่งเชิง

“คืนนี้เพื่อนนายจะมาดื่มที่ผับนะครับ” ภัทรแจ้งคนเป็นนายเพราะครั้งนี้ไม่มีใครนัดล่วงหน้า เพียงแค่ได้รับแจ้งจากเดย์ผู้จัดการร้านว่าวันนี้เพื่อนของเจ้านายจองตัวอิงฟ้าไว้ให้ไปชงเหล้าให้คืนนี้

“กูไม่ได้นัด” คิ้วเข้มดกดำขมวดเข้าหากันเล็กน้อย

“ผมทราบครับ แต่เมื่อสักครู่เดย์แจ้งมาว่าคุณเมกะจะมาดื่มที่ผับคืนนี้

“มันจะมาก็เรื่องของมัน”

“ครับนาย”

4 ทุ่ม ผับ MEGA

“นายครับคุณเซนติ คุณเฟมโต และคุณลีออนมากันครบแล้วนะครับ นั่งดื่มกันอยู่ในห้องครับ”

“บอกกูทำไม กูไม่ได้ว่างไปต้อนรับพวกมันขนาดนั้น”

“นายจะไม่ไปนั่งดื่มสักหน่อยเหรอครับ”

“กูมีงานด่วนที่ต้องทำมึงเองก็รู้ ใครชงเหล้าให้พวกมัน ไอ้เจเหรอ” ชายหนุ่มถามกลับเพราะปกติเวลาที่เพื่อน ๆ มาดื่มภัทรหรือเจจะเป็นคนชงเหล้าให้

“เปล่าครับ คืนนี้คุณเซนติจองตัวอิงฟ้าให้มาชงเหล้าให้ครับ”

ปั่ก!

เสียงปากกาวางกระแทกลงกับโต๊ะ สะโพกสอบยกจากเก้าอี้ ร่างสูงดันตัวลุกขึ้นเต็มความสูงเดินตรงปรี่ไปยังประตูที่เชื่อมกับห้อง VVIP

“หึ หลงเด็กมันเข้าให้แล้วยังจะปากแข็ง” ภัทรถึงกับส่ายหัว จำต้องทิ้งงานตรงหน้าลงและตามคนเป็นนายไป

แอ๊ด…

ร่างสูงของเจ้าของผับในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำเปิดกระดุมสามเม็ดบนโชว์อกแกร่งและไรขนอ่อน สายตาคมเหลือบมองหญิงสาวที่กำลังชงเหล้าและยิ้มพูดคุยกับเพื่อนของตนดูสนิทสนม

“พึ่งมาเอาป่านนี้ อิงฟ้าชงเหล้าให้เจ้านายเธอหน่อย ขอเข้ม ๆ นะไอ้ห่านี่มันคอทองแดง” เป็นเสียงกล่าวทักทายของเซนติ

“นี่ค่ะ” ร่างบางเดินอ้อมไปด้านข้างชายหนุ่มและยื่นแก้วเหล้าไปวางลงตรงหน้า กลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ผสมกับกลิ่นกายสาวกระทบจมูกโด่งจนสูดดมเข้าไปเต็มปอด เมื่อเสิร์ฟเสร็จก็เดินกลับไปยืนตรงตำแหน่งของตัวเองซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับเมกะพอดี

ลีออนและเมกะต่างนั่งเงียบกระดกเหล้าไม่พูดไม่จา ใบหน้าเรียบนิ่งดูเย็นชาไม่ต่างกัน ถ้าคนช่างสังเกตจะเห็นว่าเมกะนั้นแอบมองอิงฟ้าเป็นระยะ และเหตุการณ์ทุกอย่างไม่รอดพ้นสายตาของเฟมโตไปได้

“กระชากวิญญาณไอ้เมกะออกมากระทืบเล่นหน่อยซิ” เฟมโตหันไปกระซิบกระซาบกับเซนติ เซนติพยักหน้ารับรู้และคิดแผนการทันที

ภายในห้องเริ่มมีเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังขึ้นไม่หยุด รอยยิ้มกว้างบนใบหน้านั้นดึงดูดความสนใจจากคนที่เห็นไม่น้อย

‘อิงฟ้า เธอมันร้ายจริง ๆ’ เมกะได้แต่คิดในใจ ยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกยังกะน้ำสีน้ำตาลเข้มในแก้วนั้นเป็นน้ำมะตูมรสชาติหอมหวาน

เซนติกวักมือเป็นสัญญาณเรียกให้อิงฟ้าเอียงใบหน้าเข้าหาตนเพื่อพูดคุยอะไรบางอย่าง เซนติตั้งใจขยับใบหน้าเข้าใกล้แก้มเนียนและใบหูขาวมากกว่าปกติ

ปั้ง!

ทุกสายตามองไปที่เมกะ และโฟกัสไปที่โต๊ะกระจกราคาแพงว่ายังอยู่ดีหรือแตกร้าวไปจากแรงกระแทกแล้ว

“ไอ้ภัทรดูเหมือนวันนี้เจ้านายมึงจะอารมณ์ไม่ดีนะ” เซนติละใบหน้าออกห่างจากหญิงสาว เอ่ยถามภัทรขึ้นลอย ๆ ไม่จริงจังเอาคำตอบ

“นายน่าจะเมาน่ะครับเพราะวันนี้ดื่มค่อนข้างหนัก” ภัทรเล่นตามบทที่เซนติส่งมาให้

“แต่กูว่าวันนี้อิงฟ้าชงเหล้าอร่อยนะ กูชอบรสชาตินี้ สงสัยต้องให้ทิปหนัก ๆ กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” พูดจบก็ลุกเดินออกไป ตอนเดินผ่านไม่ลืมที่จะหันไปยิ้มและเลิกคิ้วให้อิงฟ้า

“หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครูนะคะ” ไม่นานอิงฟ้าก็ขอตัวเดินตามออกไป เมกะที่นั่งนิ่งมาตลอดตั้งแต่เข้ามาจนตอนนี้เริ่มนั่งนิ่งต่อไปไม่ไหว

“กูไปเข้าห้องน้ำนะ” ร่างสูงลุกพรวดพลาดขึ้น สาวเท้ายาวเดินตรงไปยังประตูด้านหน้าแทนที่จะออกประตูด้านข้างที่เชื่อมไปยังห้องทำงานของตัวเองเพราะตรงนั้นใกล้กว่าที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำด้านนอก

“เล่นห่าอะไรกัน โดนมันกระทืบกูไม่ช่วยนะบอกไว้ก่อน” ลีออนหันไปด่าเฟมโตที่นั่งอมยิ้มกับเรื่องสนุก ๆ ที่พึ่งก่อขึ้น

“มึงไม่อยากเห็นเวลาที่มันหวงของจนเป็นบ้าหรือไง กูว่ามันคงจะสนุกน่าดู เด็กคนนี้มีดีมากกว่าหน้าตาที่เหมือนพราวฟ้า แต่นิสัยกูว่าร้ายกว่าพราวฟ้าเป็นร้อยเท่าพันเท่า รับรองไอ้เมกะไปไหนไม่รอด”

“ไร้สาระ พายัพกลับ”

ด้านนอก

“โอ๊ย! เจ็บ ปล่อยหนูนะ” ร่างบางถูกกระชากเข้าที่แขนและโดนลากไปยังทางหนีไฟด้านหลัง

“คุณปล่อยหนูนะคะ คุณลากหนูมาทำไมตรงนี้” อิงฟ้าพยายามควบคุมสติเมื่อเห็นว่าคนที่ฉุดกระชากลากเธอมานั้นคือชายหนุ่มเจ้าของผับ

“เป็นไงผิดหวังหรือไงที่เป็นฉันเป็นคนลากเธอมา ไม่ใช่ไอ้เซนติ”

“คุณมีอะไรจะคุยกับหนูเหรอคะถึงได้ลากหนูมาที่ลับตาคนขนาดนี้” ใบหน้าเรียวสวยเชิดขึ้นจ้องหน้าชายหนุ่ม จมูกเชิดโด่งรับกับใบหน้าและริมฝีปากกำลังยั่วยวนคนตรงหน้าอย่างไม่รู้ตัว

“เธอลืมกฎของที่นี่หรือไงว่าไม่ให้ดิลกับแขก” เสียงเรียบเอ่ยถาม

“ไม่ลืมค่ะ แต่ถ้ามันเป็นบิ๊กดิลก็คุ้มที่หนูจะยอมแลกไม่ใช่เหรอคะ คุณเซนติเขาเปย์หนักขนาดนั้นและอีกอย่างคุณเซนติก็คงไม่ปล่อยให้หนูโดนไล่ออกหรอกค่ะ เป็นถึงเพื่อนเจ้าของผับ และรวยขนาดนั้น” ริมฝีปากบางเอ่ยท้าทายคนตรงหน้า เชิดหน้ายกยิ้มมุมปาก จนตอนนี้จมูกแทบจะชนเข้ากับปลายคางของมาเฟียหนุ่ม

“ไอ้เซนติมันเสนอให้เธอเท่าไหร่”

“ทำไมคะ คุณจะบิดแข่งกับเพื่อนคุณเหรอ” ใบหน้าเรียวสวยช้อนสายตาหวานหยาดเยิ้มขึ้นมองสบตาท้าทายด้านมืดของเมกะ

“มันให้เธอเท่าไหร่” เสียงเรียบกดต่ำเอ่ยถามอีกครั้ง

“หนึ่งล้านบาทค่ะ ถ้าคุณเสนอให้ฉันมากกว่านั้นฉันอาจจะยกเลิกดีลก็ได้นะคะ” ตัวเลขที่เธออุปโลกน์ขึ้นมาเอง คิดว่าเมกะคงไม่ยอมเสียเงินมากมายขนาดนั้นเพียงแค่ต้องการเอาชนะเธอ

จุ๊บ!

“ใครสั่งใครสอนให้ท้าทายฉัน” วงแขนแกร่งกระชับเอวคอดรั้งเข้าหาตัว อกอวบภายใต้ชุดยูนิฟอร์มที่รัดติ้วชนเข้ากับอกแกร่ง ลมหายใจอุ่นเปล่ารดจมูกโด่งและพวงแก้ม

“อื้อ..” ปากหยักประกบจูบปากบางที่เผยอท้าทายรออยู่ มืออีกข้างล็อกท้ายทอยไม่ให้ขยับหนี ส่วนอีกข้างล็อกเอวคอดไว้ อิงฟ้ายืนรับจูบหนัก ๆ ตัวแข็งทื่อไม่สามารถขยับหนีได้

“อื้อ..” กำปั้นเล็กทุบเข้าที่อกแกร่งเมื่อโดนจูบราวจะสูบวิญญาณเธอออกจากร่าง

“เฮือก..” เมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระเธอจึงสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ เนื้อตัวสั่นเทาเล็กน้อยเมื่อโดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว

“ทำเป็นปากเก่ง กลัวจนตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าขนาดนี้ หัวใจเต้นแรงจนจะทะลุออกมาด้านนอกอยู่แล้ว” เมกะล้วงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาเช็ดลิปสติกที่เปื้อนอยู่ที่ปากของตัวเองออกพอลวก ๆ

“แค่จูบก็ไม่ได้เรื่องอย่าไปดีลกับใครให้เขาเสียเวลา เช็ดปากของเธอด้วยแล้วรีบกลับเข้าไปด้านในซะ” ร่างกำยำเดินผ่านหน้าเธอไปหน้าตาเฉย ร่างบางได้แต่ยืนนิ่งขณะที่สมองกำลังประมวลผลคำพูดของชายหนุ่ม

“อร้าย..อีตาเมกะบ้า คนอะไรเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็ง แน่จริงกลับมาจูบใหม่สิเมื่อกี้ฉันยังไม่ทันตั้งตัวเฉย ๆ หรอก” กำปั้นเล็กทุบกำแพงเพื่อระบายความโกรธความโมโห พยายามสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตั้งสติกลับไปทำงานของตัวเองต่อ

แอ๊ด..

“ขอโทษค่ะ พอดีหนูท้องเสียเลยเข้าห้องน้ำนานไปหน่อยค่ะ” ร่างบางเดินตามหลังเมกะเข้ามาไม่ถึง 5 นาที ด้านในห้องเหลือเพียงเซนติ เฟมโต และภัทร ส่วนลีออนและมือขวาคนสนิทอย่างกองทัพนั้นได้กลับไปแล้ว

“ไม่เป็นไร แล้วโอเคขึ้นหรือยังถ้ายังก็กลับบ้านไปพักผ่อนได้นะ ดูสีหน้าเธอไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่” เซนติแกล้งพูดออกไปทั้งที่พอจะเดาได้ว่าก่อนหน้านั้นหญิงสาวนั้นหายไปไหนมา กลิ่นน้ำหอมที่ติดตัวเพื่อนเขาตอนเดินเข้ามาและกลิ่นน้ำหอมที่เมกะใช้ประจำก็ติดอยู่บนตัวของอิงฟ้าเช่นกัน จะบอกว่าแค่เดินผ่านกันแล้วกลิ่นน้ำหอมไปติดตัวของอีกฝ่ายก็จะดูเหนือธรรมชาติเกินไป

“หนูโอเคขึ้นแล้วค่ะ” อิงฟ้าตอบกลับหน้าเจื่อนแต่คนต้นเรื่องกลับนั่งกระดกเหล้าท่าทีสบายกว่าก่อนหน้า จนเธออดที่จะรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้

‘อย่าให้ถึงทีฉันบ้างนะ ฉันจะทำให้คุณคลั่งจนแทบเป็นบ้าเลย’ หญิงสาวได้แต่คิดในใจ

“เมกะเมื่อกี้มึงไปทำอะไรมา กลับเข้ามาแล้วดูอารมณ์ดีขึ้นผิดปกติ” เฟมโตแกล้งถามยั่วยวนกวนประสาท

“ไม่เสือกเรื่องส่วนตัวคนอื่น” เมกะตอบกลับแค่นั้น หยิบแก้วเหล้าขึ้นกระดกท่าทีสบายใจราวกับรสชาติของมันนั้นหอมหวาน

“มึงเปลี่ยนกลิ่นน้ำหอมใหม่ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่กลิ่นนี้ก็หอมดีนะมึงซื้อที่ไหนแนะนำกูบ้างสิ” อิงฟ้าได้ยินถึงกลับรู้สึกหน้าร้อนผ่าว มือที่กำลังชงเหล้าอยู่นั้นมีอาการสั่นเล็กน้อย และพึ่งสังเกตตัวเองว่ามีกลิ่นของชายหนุ่มนั้นติดตามชุดและเนื้อตัวของเธอ

“เลิกตอแหลและเลิกเสือกเรื่องของกู ถ้าแดกเหล้าพอแล้วก็ไสหัวกลับไป กูมีงานที่ต้องทำ”

“มึงมีงานก็กลับไปทำสิ กูกับไอ้เฟมโตนั่งดื่มกันสองคนได้ วันนี้อิงฟ้าชงเหล้าถูกปากพวกกู รู้สึกว่าเหล้ารสชาติอร่อยกว่าไอ้ภัทรชง ฮ่า ๆ ๆ” เสียงหัวเราะของเซนติและเฟมโตดังขึ้นพร้อมกัน ใบหน้าหล่อเหลาหันไปมองหน้าหญิงสาวที่พึ่งถูกชมตาขวาง ใบหน้าเรียวสวยจำต้องก้มหน้างุดหลบสายตาของเจ้านายหนุ่มที่ตอนนี้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นรองอย่างชัดเจน

“ภัทร! ส่งแขก” เสียงกร้าวตะโกนบอกมือขวาคนสนิท ร่างกำยำลุกขึ้นเต็มความสูงหันหลังเดินกลับเข้าห้องทำงานของตัวเอง ส่วนเซนติและเฟมโตนั้นยังนั่งหัวเราะชอบใจ แต่ทางด้านอิงฟ้านั้นยืนมองหน้าไปทางภัทรเพราะเธอทำตัวไม่ถูกว่าต้องทำยังไงต่อ