Ep.2

แต่ทว่าคืนนี้โซซาลโดรดูเถื่อนๆแปลกๆ มันให้ความรู้สึกตื่นกลัวเล็กๆ แต่เพราะรักจึงไม่คิดขัดขืน

“เจ้ากลัวหรือ ตัวสั่นเชียว”

“ปละ...เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้กลัว เพียงแต่ฉันรู้สึกว่าคุณแปลกไปกว่าคืนที่ผ่านมาเท่านั้นเอง”

“งั้นหรือ ข้าขอโทษนะ ข้าแค่ต้องการเจ้ามากไปหน่อย ก็พรุ่งนี้เจ้าจะได้ออกไปข้างนอกแล้วนี่ ข้ากลัวว่าหากเจ้าไปเจอชายอื่นที่ดีกว่าข้า เจ้าอาจจะเปลี่ยนใจไปจากข้า”

คำตอบของโซซาลเดสทำให้ญานิลค่อยยิ้มออกมาได้

“ก็ไม่แน่นะ ถ้าคุณมีฝาแฝดที่หน้าตาเหมือนคุณทุกอย่างแล้วรักฉันมากกว่าที่คุณรัก ฉันอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”

คำตอบของหญิงสาวทำให้คนที่มีฝาแฝดจริงๆรู้สึกกระตุกวาบในหัวใจ

‘จริงสินะ ถ้าเธอเจอโซซาลโดร เธอคงจะไปจากเขาทันที’

เขาไม่ได้หึงหวงญานิลกับพี่ชายฝาแฝดที่ฝากฝังเธอเอาไว้กับเขา แต่เขากลัวว่าญานิลจะเกลียดเขาต่างหาก

‘โซซาลโดร ข้าควรจะทำอย่างไร ข้าอยากให้นางรักข้า อย่างเช่นที่นางรักท่าน’

แล้วโซซาลเดสก็คิดตามวิถีของผู้ชายที่ค่อนข้างเจ้าเล่ห์ เขาไม่ใช่คนดีนักหรอก และเพราะความที่เขาเป็นคนเลวในบางครั้ง จึงทำให้เขาคิดแผนการต่อสู้เอาชนะฝ่ายตรงข้ามได้ในสงครามที่ผ่านมา

และตอนนี้ เขาก็อยากจะเอาชนะใจเธอบ้าง

“ญานิล คืนนี้ข้าจะรักเจ้าทั้งตัว”

“เมื่อคืนคุณก็พูดแบบนี้”

“ข้ายังพูดไม่จบ”

“...”

หญิงสาวเอียงคอรอฟังประโยคต่อไปที่ชายหนุ่มจะพูด

“ตั้งแต่นาทีนี้ไปเรียกข้าว่าที่รักได้ไหม”

ญานิลยิ้ม “มันแปลกๆนะคะ”

“เราแต่งงานกันแล้ว ไม่แปลกหรอก จะเรียกสามีขาก็ได้นะ ข้ายิ่งชอบ”

“งั้นเรียกที่รักดีกว่าค่ะ แต่ว่าออกไปข้างนอกก็เรียกแบบนี้เหรอคะ อายจัง”

“อายทำไม เมียคนอื่นในเผ่าของข้า เขาก็เรียกสามีของตนเองแบบนี้ทั้งนั้น”

“ก็ได้ค่ะ”

“เจ้าน่ารักมาก และคืนนี้ตามใจข้าอีกสักคืนนะ”

“คุณพูดยังกับว่า ฉันไม่จำเป็นต้องทำตามใจคุณในคืนอื่นๆก็ได้อย่างนั้นแหละค่ะ”

“ก็อาจเป็นเช่นนั้น”

“สีหน้าของคุณดูเครียดๆนะคะ”

“ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่กำลังคิดว่า สิ่งที่ข้าจะทำกับเจ้าคืนนี้ เจ้าจะยอมรับมันทุกอย่างได้หรือเปล่า”

ญานิลหัวเราะเบาๆ แล้วถามทีเล่นทีจริง

“อย่าบอกนะคะ ว่าคุณเตรียมโซ่ แส้ กุญแจมือแล้วคิดจะล่ามฉันไว้กับเตียงน่ะ”

“หึๆ” ทีนี้เป็นคราวของโซซาลเดสบ้างที่หัวเราะออกมาเบาๆ มองภรรยาสุดที่รักด้วยนัยน์ตาเป็นประกายระยับแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใน

“หัวเราะแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ” ญานิลชักหวั่นใจบ้างแล้ว เพราะสีหน้าท่าทางของชายหนุ่มไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

คนตัวโตลุกออกจากเตียง ทั้งที่เปลือยกายอยู่

ญานิลมองตามร่างสูงเปลือยเปล่านั้นไปด้วยใจที่เต้นระทึก คืนนี้โซซาลโดรบอกให้เธอตามใจเขาอีกคืน ขอคืนคำดีไหม เธอชักรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาแล้วสิ เพราะถ้าเขาเล่นบทซาดิสต์ขึ้นมาเธอต้องตายแน่ๆ

คิดไม่ถึงนาที ชายหนุ่มก็เดินกลับมาพร้อมกับตัวช่วยครบมือ คนที่นอนรอท่ารีบยันตัวลุกขึ้นชันเข่าทันที เอาผ้าห่มมาคลุมกายเอาไว้ จ้องมองสิ่งที่ชายหนุ่มเอามาวางลงบนเตียงตาโต แล้วช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าคมคร้ามนั้นอย่างหวั่นๆ

‘เขาจะใช้สิ่งของพวกนี้กับเธออย่างนั้นเหรอ น่ากลัวจัง’

หลังจากวางสิ่งของที่ถือมาตรงปลายเตียง เจ้าของร่างสูงแกร่งกำยำก็เดินเข้ามานั่งข้างๆภรรยาสาว พอที่นอนหนาอ่อนยวบลงก็พานทำให้หัวใจของหญิงสาวกระตุกวูบไหวรัวแรง

“คะ...คือฉัน...” ไม่รู้จะบอกเขายังไง เธออยากจะคืนคำจริงๆ เมื่อเห็นอุปกรณ์เสริมพวกนั้น

“ข้าทำให้เจ้ากลัวมากหรือเปล่า ที่รัก”

ญานิลพยักหน้า แต่ถึงไม่พยักหน้า ทั้งแววตาและท่าทางหวั่นๆของเธอ ก็เป็นคำตอบให้ชายหนุ่มแล้วอย่างชัดเจน

มือกร้านดึงร่างนุ่มเข้ามากอด ลูบหลังบางเบาๆเพื่อปลอบขวัญเธอ ทว่าในดวงตาคมกล้ายังมีแววมาดมั่นว่าคืนนี้เขาจะให้ความสุขกับเจ้าสาวแสนสวยของเขาท่วงท่าไหนบ้าง

โซซาลเดสคิดว่า เขาจะบอกรักเธอทุกคืนผ่านบทรักที่เร่าร้อนของเขา ทำให้เธอมีความสุขทุกครั้งที่ร่วมรักกัน