บทที่1 ความผิดที่ได้ได้ก่อ

ซื่อเยียหลินเป็นบุตรตรีของรองแม่ทัพซื่อถ่านหย่งและได้แต่งงานกับแม่ทัพใหญ่เชียงหลงเฟิน แต่ด้วยแม่ทัพเชียนมีคู่รักอยู่แล้วแต่นางเป็นแค่บุตรสาวของนายทหารชั้นประทวน จึงไม่สามารถแต่งเป็นเมียเอกได้ แต่แม่ทัพใหญ่ก็รับนางมาเป็นอนุ

แต่ด้วยซื่อเยียหลินเป็นคนเด็ดขาด นางไม่ยอมรับเรื่องที่สามีรับอนุ จึงทำให้ทั้งคู่มีปากเสียงกันมาตลอด นางไม่ยอมให้ฝูหรัวอิงอนุมายกน้ำชาคารวะเพราะไม่อยากเห็นหน้าอนุผู้นั้น

แต่นานวันเข้าอนุผู้นั้นกลับคิดลองดีกับความอดทนของฮูหยินเอก อนุฝูพยายามทำตัวน่าสงสารให้สามีเห็นว่านางถูกฮูหยินรังแกและเชียนหลงเฟินก็หลงเชื่อเพราะด้วยนิสัยซื่อเยียหลินที่แข็งกระด้างไม่มีความอ่อนหวานดั่งอนุผู้เป็นที่รักชายหนุ่มจึงมักเข้าข้างหญิงผูู้เป็นที่รักตลอดและทำโทษภรรยาเอก มีหรือที่ซื่อเยียหลินจะเป็นลูกพลับนิ่มให้สามีทำโทษ นางถึงขนาดคิดหย่าขาดจากสามีไม่มีสมองผู้นี้ แต่ด้วยทั้งสองครอบครัวสัมพันที่ดีต่อกันซื่อถ่านหย่งรองแม่ทัพผู้เป็นบิดาจึงสั่งห้ามมิให้นางหย่าขาด ซื่อเยียหลินรู้สึกน้อยใจที่บิดาไม่เข้าข้างตน

"คารวะฮูหยินเจ้าค่ะ"อนุฝูเห็นเยียหลินนั้งเล่นอยู่ศาลาสระบัวจึงนึกแผนร้ายก่อนจะแกล้งเดินไปคารวะภรรยาเอกของสามี

เยียหลินกำลังนั้งไม่สบอารมณ์เพราะจดหมายจากบิดาที่มีคำสั่งห้ามให้นางหย่าขาดจากเชียนหลงเฟิน พร้อมบอกอีกว่านางแต่งออกไปแล้วถือเป็นคนของสกุลเชียนตายไปก็ต้องเป็นผีสกุลเชียนไม่เกียวกับสกุลซื่ออีกต่อไป พอเห็นอนุฝูผู้นี้นางยิ่งโกรธมากขึ้น

"ข้าไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับเจ้า ไปเสีย"

"ข้าอุสามาคุยเป็นเพื่อนท่าน ทำไมถึงไร้น้ำใจเช่นนี้เจ้าคะ อิอิ"

"น้ำใจที่เต็มไปด้วยยาพิษของเจ้า ข้าไม่ต้องการ"

"ทำไมฮูหยินถึงพูดเช่นนั้นเจ้าคะ ข้าเสียใจนะเจ้าคะ"อนุฝูแอบเห็นสามีเดินมาแต่ไกลจึงเริ่มแผนการยั่วโทสะภรรยาเอก

"น่าสมเพชยิ่งนัก แต่งมาเป็นภรรยาเอกแต่กลับไม่สามารถทำให้สามีรักได้ เป็นบุตรสาวรองแม่ทัพแล้วยังไงสุดท้ายก็สู้อนุอย่างข้าก็ไม่ได้ หึ ค่อยดูว่าข้าจะทำให้เจ้าตกต่ำยิ่งกว่าข้าได้อย่างไร "พอพูดนางก็จับแขนอีกฝ่ายแล้วทำท่าร้อง

"ฮูหยินอย่าเจ้าคะ..ข้าไม่กล้าอีกแล้วเจ้าคะ ว้ายยยย"

"ตุ้มมม"พร้อมกับทั้งคู่ที่ตกสระบัวไปพร้อมกัน เชียนหลงเฟินที่เห็นเหตุการณ์ก็รีบโดดลงไปช่วยหญิงคนรักขึ้นจากน้ำ ซื่อเยียหลินมีวรยุทธแถมวายน้ำเป็นนางจึงไม่จำเป็นให้ใครมาช่วย แต่เพราะใต้สระบัวมีสาหร่ายจึงพันขาหญิงสาวจนนางไม่สามารถขึ้นจากน้ำได้ หญิงสาวตัดสินใจถอดชุดคุมที่หนักอึ้งออกแล้วก้มลงไปดึงสาหร่ายออกจากขาด้วยความยากลำบากเพราะชุดที่เกะกะ แต่สุดท้ายนางก็หลุดจากสาหร่ายใต้น้ำแต่ก็เกือบหมดแรงเพราะน้ำที่เย็็็นจัด พอพ้นขึ้นเหนือน้ำก็พยายามวายน้ำเข้าริมสระ สาวใช้ที่อยู่ริมสระต่างเข้ามาช่วยนายหญิงของตน

เยียหลินที่ตอนนี้หนาวสั่นเพราะเริ่มเข้าช่วงเดือน11ที่เป็นฤดูหนาว นางหันไปมองสามีที่ตอนนี้เดินอุ้มอนุคนโปรดเดินไปไกล นางถึงกับน้ำตาไหลด้วยความป่วดใจ นางแต่งงานมาแต่สามีไม่เคยสนใจนางเลย แรกๆนางไม่รู้คิดว่าอาจเพราะทั้งคู่ไม่เคยรู้จักกันนางจึงพยายามเอาใจเขาสารพัด แต่พอเขาแต่งอนุเข้ามานางถึงเข้าใจว่าที่ผ่านมาสามีไม่เคยคิดสนใจหรืือถนอมน้ำใจนางเลย ขนาดนี้แล้วนางจะยังทนชายผู้นี้อีกหรือ คำตอบคือ'ไม่' นางจะไปจากที่นี้ นางตัดสินใจแนวแน แต่ร่างกายกลับไม่เป็นใจ เพราะจากที่นางตกน้ำทำให้นางไข้ขึ้น จนลุกไม่ขึ้น แถมนางยังตั้งครรภ์อีกด้วย แต่เพราะร่างกายถูกความเย็นจากการตกสระบัวเป็นเวลานานแถมยังเป็นช่วงหนาวอีกทำให้ยิ่งอ่อนแอลงไปอีก

"ชิงฉี..เอาจี้หยกมาให้ข้า "เยียหลินคิดว่าเมื่อนางดีขึ้นนางจะไปจากที่นี้ จี้หยกรูปปลา2ตัววายน้ำวนเป็นรูปทรงกลมที่นางให้สาวใช้ไปเอามาคือสมบัติส่วนตัวที่ท่านยายทิ้งไว้ให้ ท่านบอกความลับของจี้หยกให้หญิงสาวรู้เพียงผู้เดียว นั้นคือเมื่อกรีดเลือดหยดลงจี้มันจะหลายเป็นห้องลับขนาดที่สามารถเก็บสิ่่งของได้ ในนั้นมีอาวุธอยู่หลายชนิด

"จำไว้นะลูกจี้นี้ห้ามให้ใครรู้ว่าในนั้นมีอะไร ถ้าจวนตัวให้หักจี้ทิ้งแล้วหลานจะกลับไปยังจุดเริ่มต้นใหม่ ของที่ยายมีทั้งหมดถูกเก็บไว้ในนั้นมันจะช่วยเจ้าได้" ท่านยายกำชับไม่ให้นางบอกใครเพราะสิ่งที่มีมันเป็นทั้งคุณและโทษ เพราะใครๆก็กระหายสิ่งของที่อยู่ในลับ เยียหลินจึงเก็บเป็นความลับไม่บอกใคร นางตั้งใจเก็บสินเดิมไว้ในจี้หยกเพื่อที่จะไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหนสักแห่ง

ผ่านไปเกือบเดือนอาการป่วยของเยียหลินก็ยังไม่ดีขึ้น แถมนางยังแพ้ท้องอย่างหนักจนไม่มีแรงจะลุกไปไหนได้

ตลอดเวลาที่เยียหลินนอนป่วยนางกลับไม่เคยเห็นผู้เป็นสามี เชียนหลงเฟินคิดว่าเยียหลินเป็นคนทำให้หลัวอิงตกน้ำ จึงสั่งลงโทษนางให้อยู่แต่ในห้องและห้ามให้หมอมารักษาโดยที่ไม่รู้ว่านางได้ตั้งครรภ์อยู่แถมร่างกายยังอ่อนแอจากการต้องความเย็นจากสระบัวอีกด้วย

"ฮูหยินเป็นเช่นไรบ้างเจ้าค่ะ?"ชิงฉี สาวใช้ประจำตัวค่อยออกไปซื้อยาเอามาต้มให้เจ้านาย แต่ถึงยังนั้นอาการของหญิงสาวก็ยังไม่ดีขึ้น

"ข้าไม่เป็นอะไร แต่ทำไมกินยาเท่าไรก็ไม่ยอมดีขึ้นสะที"

"บ่าวก็ไปซื้อยาแบบที่ท่านหมอเคยสั่งจ่ายนะเจ้าคะ"

อนุฝูที่พอแม่ทัพใหญ่ไม่อยู่ก็พยายามหาเรื่องภรรยาเอกอยู่เสมอ ถ้าร่างกายปกติไม่ได้อ่อนแอจากการตั้งครรภ์เยียหลินย่อมสู้ได้สบาย แต่ตอนนี้ร่างกายนางอ่อนแออย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จนนางคิดว่านางอาจถูกวางยาพิษ แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายเสียแล้ว ดีว่านางเก็บสินเดิมเข้าไปในจี้หยกจนหมดไม่ให้คนในจวนสกุลเชียนรู้

"ฮูหยินเป็นเช่นไรบ้างเจ้าคะ"อนุฝูเดินเข้ามาด้วยสีหน้าแช้มชื่น

"ใครใช้ให้เจ้าเข้ามา ออกไป"เยียหลินที่นั้งอยู่ที่ตั๋งเพื่อกินยาเมื่อเห็นอนุที่ตนเองไม่ชอบหน้าก็เอ่ยปากไล่

"จะตายอยู่แล้วยังทำปากดีอีก ฮึ"ฝูหลัวอิงที่อิจฉาฐานะของภรรยาเอกผู้นี้มาโดยตลอด ทำไมนะ เพียงเพราะนางต่ำต้อยนางจึงเป็นได้แค่อนุ ทั้งที่นางงามกว่าแท้ๆ ภรรยาเองผู้นี้มีอะไรดี หน้าตาก็ธรรมดากิริยายังแข็งกระด้างอีก แต่ทำไมนางยังตั้งครรภ์ ไหนท่านพี่บอกไม่รักนางไง นางเกลียดภรรยาเอกผู้นี้จนอยากจะฆ่าให้ตาย

"ยังไงข้าก็ยังเป็นภรรยาเอกแถมยังตั้งครรภ์ก่อนเจ้าอีก เจ้ารู้สึกริษยาข้าละสิ เช่นไรเจ้าก็ไม่มีวันเด่นไปกว่าข้าแน"

"เจ้า..แต่ท่านพี่ก็รักข้าเพียงคนเดียว ดูเจ้าสิ ช่างน่าสมเพช ขนาดท้องท่านพี่ยังไม่รู้แถมยังไม่สนใจอีกด้วย"

เยียหลินที่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกสะอึก เพราะสิ่งที่นางพูดนั้นคือเรื่องจริง

"เจ้ารู้มั้ย ทำไมท่านพี่ถึงยอมแต่งงานกับเจ้าที่มีหน้าตาที่แสนจะธรรมดา เพราะท่านพี่รู้ว่าเจ้ามีสมบัติที่ท่านพี่ต้องการยังไงละ"คำพูดของหลัวอิงทำให้เยียหลินอึ้งไป อย่าบอกนะว่าสามีนางรู้เรื่องหยกพิเศษของนาง

"ถ้าไม่เพราะท่านพี่อยากได้ของที่เจ้ามี คิดหรือว่าเขาจะแต่งให้เจ้า"

"ค้นให้ทั่วว่าของที่นางซ้อนไว้อยู่ที่ไหน"

พวกสาวใช้ก็รีบไปค้นทั่วห้อง

"เจ้าหาอะไร?ออกไปจากเรือนข้าเดี๋ยวนี้"

สาวใช้ที่ค้นทั่วห้องก็ไม่เจอ

"เจ้าเอากุญแจห้องคลังสมบัติไปซ้อนไว้ไหน เอาออกมาเดี๋ยวนี้"

พอเยียหลินฟังก็รู้ได้ทันทีว่าอนุผู้นี้ไม่ได้รู้ความลับทั้งหมด นางอาจรู้ว่ามีห้องลับแต่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แต่นางรู้ได้เช่นไร

"เจ้าเอาอะไรมาพูดว่าข้ามีคลังสมบัติ ในเมื่อวันๆข้านอนไม่สบายอยู่แต่ในเรือน"

"ไม่จริง ท่านพี่บอกว่าเจ้ามีคลังสมบัติ แถมในนั้นยังมีอาวุธมากมายที่สามารถช่วยกองทัพได้ เจ้าบอกมาเดี๋ยวนี้ว่ามันอยู่ที่ไหน เจ้าซ้อนกุญแจไว้กับตัวใช้มััั้ย"พูดจบก็เดินเข้ามาค้นที่ตัวนาง เยียหลินพยายามต่อสู้แต่กลับไม่มีแรง

"เจ้ามันไร้ประโยชน์ ข้าจะบอกให้เอาบุญ ที่เจ้าไม่มีแรงอยู่ทุกวันนี้เพราะฝีมือท่านพี่ เพื่อไม่ให้เจ้าหนีไปไหนได้ไงละ "อนุฝูก้มหน้ามาใกล้แล้วกระชิบบอกภรรยาเอกที่พอได้ยินก็ถึงกับอึ้งไป

นางคิดอยู่แล้วว่าตนเองอาจต้องพิษ แต่ไม่คิดว่าผู้ที่วางพิษนางจะเป็นสามีตัวดีที่คิดกำจัดนาง เยียหลินอยากสังหารสามีสารเลวผู้นี้ให้หายแค้น

"เจ้าจะบอกมาดีๆหรือให้ข้าต้องค้นตัวเจ้า"

"เจ้ากล้า.."เยียหลินเค้นเสียงถาม นางเป็นถึงภรรยาเองในแม่ทัพใหญ่หญิงผู้นี้เป็นเพียงอนุ ใช้ความกล้าอะไรมาล้วงเกินนาง

"ทำไมข้าจะไม่กล้า"สิ้นคำอนุฝูก็เข้ามาค้นตัวเยียหลินแล้วทั้งสองก็เกิดการยื้อยุดฉุดกระชากจนเยียหลินล้มลงอย่างแรง

"โอ้ยยย"เยียหลินรู้สึกปวดท้องจนต้องกุมท้องไว้

"ฮูหยิน อนุฝู ท่านทำร้ายฮูหยิน"ชิงฉีดึงอนุฝูออกไปแล้วเข้าไปประคองเจ้านาย

"ข้าไม่ได้ทำอะไรนะ นางล้มลงไปเอง พวกเจ้าก็เห็นใช้มั้ย?"

"บ่าวเห็นว่าฮูหยินล้มลงไปเองเจ้าค่ะ อนุฝูแค่ยืนอยู่ข้างๆเท่านั้นเจ้าคะ"

"พวกเจ้า...ว้าย ทำไมมีเลือดออกละเจ้าคะ"ชิงฉีหันไปมองนายบ่าวด้วยสายตาเอาเรื่อง แล้วหันมาช่วยประคองเจ้านายตนเอง แต่เพียงแค่เยียหลินขยับอยู่ๆก็มีเลือดไหลออกมาจนเปอะเปลือนชุด

"ตามหมอด่วน ฮูหยินตกเลือด"ชิงฉีตะโกนบอกบ่าวรับใช้ด้านนอกด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก

เยียหลินที่ตอนนี้รู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมากจนไม่มีแรงจะขยับ

อนุฝูเห็นดั่งนั้นก็รีบหนีออกไปเพราะเห็นว่าน่าจะเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าใครรู้ว่านางอยู่ด้วยตอนฮูหยินแท้งตนเองต้องมีความผิดแน

และเยียหลินก็แท้งจริงๆแถมนางยังตกเลือดมาก

"ชิงฉี..ข้าคงไม่รอดแน ใต้เตียงข้ามี..หีบใส่ตำลึงอยู่ เจ้าเอาไป...แล้วไปตั้งหลักชีวิต..ใหม่สะ"หญิงสาวพยายามพูดกับสาวใช้คนสนิท

"ไม่เจ้าคะ..ถ้าฮูหยินเป็นอะไรไป บ่าวก็จะตามไปรับใช้ฮูหยินถึงปรโลกเจ้าคะ ฮื่ออออ"

ตลอด3วันที่นางนอนไร้ซึ้งเรียวแรงกลับไม่มีใครเข้ามาดูนางเลย แม้แต่แม่สามีที่เคยบอกรักนางนักหนา

ชิงฉีส่งข่าวกลับไปบอกคนสกุลจ่าง แต่กลับได้รับคำตอบว่าให้นางดูแลตนเองให้ดี ทำอะไรให้นึกถึงหน้าคนในตระกูลซื่อด้วย ยิ่งทำให้นางหมดอาลัยตายอยาก นางนึกถึงหยกที่ท่านยายให้ไว้ นางใส่ติดคอมาตลอด เมื่อนึกถึงคำที่ท่านยายบอกก็คิดจะลองทำตาม แต่นางกลับไม่มีแรงหักหยก

'ท่านยายช่วยหลานด้วยเจ้าคะ'เยียหลินได้แต่ภาวนานึกถึงยายตนเอง จนลมหายใจสุดท้ายก่อนจะแน่นิ่งไป

"ฮูหยินเจ้าคะ.."ชิงฉีที่อยู่คอยดูแลเจ้านายก็เตรียมโจ๊กมาให้แต่พอเรียกทุกอย่างกลับเงียบไป

"ฮู..หยิน"พอสาวใช้เข้าไปจับตัวเจ้านายสาวก็ต้องร้องไห้ออกมา

"รอบ่าวนะเจ้าคะ เสร็จงานท่านแล้ว บ่าวจะตามไปอยู่รับใช้ท่านเจ้าคะ"