ตอนที่ 1 ย้อนเวลากลับมา

“นังหลี่เหมยตะวันขึ้นโด่งขนาดนี้ยังไม่ตื่นอีกรึไง ขี้เกียจตัวเป็นขน คิดว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่จะได้เป็นคุณหญิงภรรยานายพลอย่างสุขสบายหรือไง ออกมาทำหน้าที่ตัวเองสักที” เสียงตวาดต่อทอด้านนอกจากหญิงชราร่างท้วมยืนค้ำเอวใบหน้าแสดงออกว่าไม่ถูกชะตาและไม่พอใจกับหลี่เหม่ย เธอเดินเปิดประตูออกมาจ้องมองเขม็ง หากเป็นเมื่อก่อนคงจะรีบออกมาก้มหัวให้กับแม่สามีและรีบไปทำอาหารเช้าซักผ้าของตนเพื่อให้แม่สามีเอ็นดู แต่ตอนนี้จะไม่ทีทางเป็นอย่างนั้นอีกแน่นอน

“รู้ตัวว่าหิวก็ทำเองสิ มือเท้าก็มือทำไมต้องคอยคนอื่นด้วย สาวใช้ในบ้านมีตั้งหลายคนอยากกินอะไรเพียงเอ่ยปากคนพวกนั้นก็ทำให้ทุกอย่าง ฉันเป็นภรรยาของเฟิ่งเจี้ยนเฉินไม่ใช่สาวใช้ของตระกูลเฟิ่งเสียหน่อย พูดจบหรือยังฉันจะกลับไปนอนต่อ” แม่เฟิ่งเบิกตาโพลงโตไม่คิดว่าหญิงสาวที่เคยหวาดกลัวและทำตามที่เธอพูดไม่ว่าจะใช้อะไรหรือรังแกอะไรเธอก็ไม่เคยบ่นแต่มาวันนี้เธอกลับเปลี่ยนไปน้ำเสียงแข็งกร้าวดวงตาไม่มีแม้แต่ความหวาดกลัว

“นังหลี่เหมยแกรู้ตัวหรือไม่ว่าพูดอะไรออกมา ในที่สุดธาตุแท้ของแกก็เปิดเผยแล้วสินะ ว่าแล้ว ๆ ฉันดูคนไม่ผิดทำไมลูกชายของฉันถึงดูไม่ออกว่าแกนั่นร้ายขนาดไหน ”

“ฉันรู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นคนอย่างไร ฉันจะดีกับคนที่ดีกับฉันแต่ถ้าใครร้ายมาฉันก็ร้ายกลับ เอามือออกจากประตูเสียทีคนจะนอน” หลี่เหมยไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับหญิงที่เหี้ยมโหดไร้ความยุติธรรม เธอต้องวางแผนเอาคืนเรื่องที่แม่เฟิ่งทำร้ายลูกในท้องเมื่อชาติที่แล้วความแค้นยังคงเต็มอกเฝ้ารอวันเอาคืน ก่อนที่เธอจะหย่ากับเฟิ่งเจี้ยนเฉินขอแก้แค้นในส่วนที่เธอเคยถูกรังแกจากเฟิ่งซินหนานแม่สามีตัวดีคนนี้เสียก่อน

“มันชักจะเกินไปแล้วนะนังหลี่เหมยที่นี่คือบ้านตระกูลเฟิ่งและฉันก็ใหญ่ที่สุดในบ้านแกไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ฉันทำอะไรหรือไม่ทำอะไร ออกมาจากห้องไปทำงานเดี๋ยวนี้” เฟิ่งซินหนานใช้มือดันประตูให้เปิดกว้างมากกว่าเดิม มีหรือที่หลี่เหมยจะยอมเธอใช้มือดันอกของแม่เฟิ่งก่อนปิดประตูลงกลอนทันที

“น่ารำคาญจริง ๆ” หลี่เหมยเดินกลับเข้าในห้องปล่อยให้แม่เฟิ่งทุบประตูต่อว่าเธอด้วยความโมโห ตอนนี้เธอยังไม่ได้อยากจะรับมใอจากใครจะต้องคิดหาทางเพื่อจะออกไปจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด ความปลอดภัยของลูกในท้องสำคัญกว่าสิ่งใด

‘ฉันจะต้องหาทางหย่าโดยไม่ให้เฟิ่งเจี้ยนเฉินรู้ว่าฉันกำลังท้องลูกของเขาไม่อย่างนั้นเขาคงไม่มีทางยอมหย่าให้ฉันแน่ ๆ วันนี้เขาจะกลับมาช่วงเย็น ระหว่างนี้ฉันจะต้องหาทางรับมือจากเฟิ่งซินหนาน ฉันคิดออกแล้วจะทำอย่างไรถึงเขาจะยอมหย่า ในเมื่อพยายามทำให้เอ็นดูแต่กลับไม่แยแสและรังเกียจกันฉันจะเอาเรื่องที่ผ่านมาบอกกับเจี้ยนเฉินพร้อมบอกว่าฉันไม่สามารถทนอยู่ในบ้านหลังนี้ได้อีกต่อไป ใช่แล้วไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องยอมฉันแน่นอน’ หลี่เหมยคิดในใจก่อนจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกจากห้องไปหาอะไรลงท้อง

“นังหลี่เหมยมันร้ายกาจจริง ๆ ฉันจะทำยังไงกับมันดี เฟิ่งเจี้ยนเฉินก็เหมือนกันทำไมไม่เชื่อแม่ เพียงแค่แลตามองก็มองออกว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการเข้ามาเพื่อหวังสมบัติของตระกูลเฟิ่ง คนมาจากชนบทอย่างไรก็เป็นคนไม่ดีมักโลภ แถมวันนี้ยังมีท่าทีเปลี่ยนไปอีกเธอคงเริ่มจะแข็งข้อกับฉันแล้ววสินะ วันนี้เจี้ยนเฉินกลับมาฉันจะบอกเรื่องนี้กับเขาทุกอย่างเพื่อขับไล่นังหลี่เหมยออกจากบ้าน” เฟิ่งซินหนานนั่งบ่นอยู่ที่เก้าอี้อย่างเจ็บใจหลังจากที่เธอไปเรียกหลี่เหมยแต่กลับถูกเธอตอกหน้ากลับมา ในใจของเธอร้อนรุ่มด้วยความเกลียดไม่มีทางดีกับผู้หญิงชนบทอย่างนี้แน่นอน

“คุณป้าคะทำไมสีหน้าถึงเป็นแบบนั้นไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าคะ หรือมีเรื่องให้คิดมาก”หญิงสาวหน้าตาสะสวยเดินเข้ามาในบ้านท่าทางสง่างามนอบน้อมคำพูดคำจาอ่อนหวานทำให้ใบหน้าของเฟิ่งซินหนานพลันเปลี่ยนสี เป็นรอยยิ้มคลี้เต็มดวงหน้า

“เสี่ยวลี่ป้ากำลังคิดถึงหนูพอดี ที่ป้านั่งเครียดเพราะนังสะใภ้ตัวดีคนนั้นนะสิ มันเผยธาตุแท้ความร้ายกาจของมันออกมาแล้ว จากที่เคยนอบน้อมยอมทำตามทุกอย่างกลับแข็งข้อไม่สนใจคำพูดของฉัน คอยดูเถอะเมื่อไหร่ที่เฟิ่งเจี้ยนเฉินกลับมาป้าจะขับไล่มันออกจากบ้านเอง”

“ทำไมกันคะ พี่หลี่เหมยนะหรือคะที่ร้ายกาจ เธออาจจะแค่เหนื่อยก็ได้ เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับเธอให้นะคะ ยิ่งวันนี้พี่เฟิ่งเจี้ยนเฉินกลับมาถ้ารู้ว่าคุณป้ากับพี่หลี่เหม่ยไม่ถูกกันจะเป็นเขาเองที่ทำใจลำบาก”

“โธ่ ๆ หนูเสี่ยวลี่ช่างเป็นคนจิตใจงามจริงๆ เข้าอกเข้าใจคนอื่นทำไมถึงไม่เป็นหนูที่มาเป็นลูกสะใภ้ตระกูลเฟิ่ง เฮ้อ ! สวรรค์ไม่ยุติธรรมเลยให้ฉันต้องมาเจอกับสะใภ้ปีศาจอย่างนังหลี่เหม่ย”

“คุณป้าใจเย็น ๆ นะคะ ฉันจะไปคุยกับพี่หลี่เหมยให้เองทุกอย่างอาจจะดีขึ้นก็ได้ค่ะ ” เสี่ยวลี่จับมือของหญิงชราที่อยู่ตรงหน้าปลอบใจยิ้มบางๆ ให้ซินหนานคลายความกังวลในใจ