เกลียดนักซาตาน

เปิดเรื่อง

“ฉันหยิบก่อนนะ” เธอส่งเสียงเฉียบขาดพร้อมสายตาบาดจิต พิชิตขนมครกเต็มที่

“แต่บังเอิญว่า... พี่แย่งชิงมันมาได้พอดี” เขายิ้มอย่างภาคภูมิใจ ให้กับขนมครกชิ้นสุดท้ายในมือ... เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า ทำไมอยากจะแย่งชิงหนักหนาทั้งๆ ที่เขาก็โตขนาดนี้แล้ว

“ส่งมันคืนมาเดี๋ยวนี้!” ความที่ไม่เคยยอมใคร ทำให้เธออยากได้สิ่งที่ต้องการกลับมา

“เดี๋ยวป้าจัดให้ใหม่นะคะไม่ต้องแย่งกันค่ะ” ขณะที่ป้าแม่บ้านกำลังกุลีกุจอจัดขนมให้คนทั้งคู่ใหม่ สายตาของผู้เป็นใหญ่ก็ส่งสัญญาณมาว่า ไม่ต้องหรอกนะ...ปล่อยให้แย่งกันไป และแอบส่งยิ้มพอใจให้กัน

“อื้อหือ อร่อยเป็นบ้า” เขากัดหนึ่งคำไปอย่างหน้าตาเฉย พร้อมกับเอ่ยชมอย่างน่าหมั่นไส้

“นายมันไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษในตัวบ้างเลยหรือไง ฉันเกลียดนาย...อุ๊บ!” ปาริตาพ่นคำด่าอย่างไม่ยั้ง...แต่ขนมครกแสนอร่อยชิ้นสุดท้าย กลับมาทลายคำด่าเหล่านั้น เหลือเพียงความหวานนุ่มลิ้น

“เป็นไง อร่อยเป็นบ้ามั้ย” สายตายียวนรับกับผมยับยู่ยี่ มันจะทำให้เขาดูดี...ถ้าเขาไม่มีวาจาแย่

“อี๋ ขนมนี่นายกัดมันเข้าไปแล้วใช่มั้ย”

“ถ้าคาย โดนจูบแน่” เพียงแค่คำขู่กับแววตาเชิงดุจริงจัง ทำให้เธอกลืนขนมครกแสนหวานลงไปอย่างง่ายดาย แค่กินขนมชิ้นเดียวกับเขาเธอยังจะแทบคาย ถ้าโดนจูบเธอไม่ขาดใจตายหรอกเหรอ?