ตอนที่ 1 แขกไม่ได้รับเชิญ

ตอนที่ 1

แขกไม่ได้รับเชิญ

หลังจากกลับจากงานเปิดตัวคอลเลกชันใหม่ของพิมพ์มาดาเพื่อนสาวคนสนิท พายุมุ่งหน้าไปคอนโดของณิชาตามนัดหมายกันไว้ ณิชานางแบบสาวคนใหม่ที่เขากำลังเลี้ยงดูในฐานะคู่นอน และไม่คิดจะเปลี่ยนสถานะอื่นให้แค่เธอ ทว่าจู่ ๆ พายุก็เปลี่ยนใจเลี้ยวรถกลับไปยังคฤหาสน์หรูที่เขาไม่ได้กลับมานานนับหลายเดือน

บ้านที่ใคร ๆ ก็เรียกว่าความสุข บ้านที่อยู่แล้วสบายใจที่สุดแต่สำหรับพายุ เขาไม่เคยมีความสุขกับบ้านหลังนี้เลย ตั้งแต่ปิ่นมุกเสียชีวิต ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป กว่าเขาจะอดทนรอให้ตัวเองโตพอที่จะออกจากบ้านคฤหาสน์หลังนั้นได้ ก็ทำให้เด็กหนุ่มกลายเป็นคนเย็นชาไร้ความรู้สึกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

เมื่อเขาโตขึ้นพายุได้ย้ายไปอยู่คอนโดส่วนตัว นาน ๆ ครั้งถึงจะกลับบ้าน มีเพียงหัวหน้าแม่บ้านคนเดียวที่ทำให้เขาอยากกลับไป นอกนั้นเหมือนกับอากาศธาตุที่ไม่อยู่ในสายตาของเขาเลยสักนิด

พายุ เจริญกุล ในวัยยี่สิบแปดปี ผู้ชายลุคมาดนิ่ง เข้าถึงตัวตนได้ยาก เจ้าคิดเจ้าวางแผน หากในกลุ่มเพื่อนมีปัญหาเขาคือมันสมองที่ดีที่สุดของกลุ่ม ตอนนี้เขาเป็นเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ยักษ์ใหญ่ที่รับตำแหน่งประธานต่อจากผู้เป็นพ่อ งานที่รับมาด้วยความไม่เต็มใจแต่เพราะเหตุผลบางอย่างทำให้เขาปฏิเสธไม่ได้

เอี๊ยด~ เสียงรถสปอร์ตคันหรูหยุดนิ่งในลานจอดรถ เขาเดินมุ่งหน้าเข้ามาในบ้าน เวลาเที่ยงคืนแบบนี้ทุกคนคงหลับหมดแล้วและไม่มีใครรู้ว่าเขาจะกลับจึงไม่มีใครออกมาต้อนรับแม้แต่ละอองที่เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวของพายุ

เพล้ง!!“เสียงใคร” พายุเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้าน เหลียวหน้าตามเสียงที่ได้ยินจากทางห้องครัว

หญิงสาวร่างบางนั่งก้มเก็บบางอย่างบนพื้น ผมยาวสลวยปัดรวบไปไว้ด้านหน้าโชว์แผ่นหลังขาวเนียนเด่นชัดเห็นแต่ไกล

“ทำอะไร” พายุเอ่ยทักขึ้นทันทีที่เห็นร่างบางกำลังทำบางอย่างอยู่

“เอ่อ... ขอโทษค่ะที่เสียงดังจน...” เธอลุกขึ้นพร้อมกล่าวออกมาไม่ทันได้มองต้นเสียง จนกระทั่งดวงตาหวานเงยหน้าไปสบตากับร่างสูงเข้าจัง ๆ

พายุสำรวจหญิงสาวตรงหน้าที่มีใบหน้าหวานซ่อนเปรี้ยว ดวงตากลมโต จมูกเล็กโด่งรับกับปากอมชมพูอ่อนสวมใส่ชุดนอนสายเดี่ยว กระโปรงยาวคลุมเข่าสีครีม ส่งให้เจ้าตัวผิวสว่างขาวมากขึ้น แววตาที่เห็นมันช่างเซ็กซี่มากเหลือเกินแต่ในแววตานั้นทำไมมันถึงคุ้นเหมือนเขาเคยรู้จักเธอมาก่อน

“ขอโทษนะคะที่เสียงดัง พอดีทำแก้วน้ำตกอะค่ะ” หญิงสาวรีบบอกชายหนุ่มออกไป

“เธอเป็นใคร เด็กรับใช้ใหม่เหรอ” พายุถาม ทั้ง ๆ ที่รู้สึกว่าไม่ใช่อย่างที่คิด

คือ...” เธออ้ำอึ้งไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี

“คุณหนู...”

“...คุณหนูจริง ๆ ด้วย” หญิงวัยกลางคนเอ่ยทักดีใจรีบสาวเท้าเข้ามาในห้องครัวเมื่อได้ยินเสียงคุ้นหู

“...” พายุยังคงนิ่งมองหน้าร่างบางไม่วางตา

“คุณหนูมาทำไมไม่บอกป้าก่อนคะ”

“ป้าละออง ตื่นขึ้นมาทำไมครับ” เสียงเรียบและอบอุ่นมีเพียงละอองคนเดียวเท่านั้นที่พายุจะคุยด้วย ละอองเธอเป็นพี่เลี้ยงพายุตั้งแต่เกิดและเป็นคนรับใช้คนโปรดของปิ่นมุกแม่ของพายุเช่นกัน

“ป้าได้ยินเสียงรถของคุณหนูอะค่ะ เลยรีบลุกขึ้นมาหา นาน ๆ จะกลับบ้านป้าคิดถึงจังเลยค่ะ” ละอองเดินเข้าไปกอดร่างสูงที่เป็นเสมือนหัวแก้วหัวแหวนของเธอ จนกระทั่งเหลือบมองไปเห็นใครบางคนด้านหลังพายุ

“แล้วนี่เธอมายืนทำไรตรงนี้” ละอองตะเบ็งเสียงไม่พอใจทันที

“พอดีขิงลงมาดื่มน้ำอะค่ะ แต่มือไปปัดโดนแก้วน้ำ”

“ซุ่มซ่าม! แล้วดูแต่งตัวจะลงมาอ่อยใครยะ” เอ่ยเสร็จพร้อมมองด้วยแววตาสมเพช

“ใครครับป้า!?” พายุถามหลังจากสงสัยตั้งแต่แรกเห็น

“คุณหนูไปนั่งที่โซฟาดีกว่า ยืนอยู่ตรงนี้เสียลูกตาหมด” ละอองไม่ยอมบอก ลากมือหนาให้เดินตามออกจากห้องครัวแทน ถึงพายุจะยอมเดินออกไปแต่สายตายังคงจับจ้องร่างบางไม่ยอมวางตา หญิงสาวหลบหน้าไม่กล้าสบตาตอบ ละความสนใจก้มลงไปเก็บเศษเเก้วต่อก่อนจะรีบกลับไปห้องนอนตัวเอง

“ตกลงใครครับ” เขาหย่อนตัวนั่งลงโซฟารับแขกแล้วเอ่ยถามอย่างคาใจ

“ลูกยายน้ำตาลน่ะค่ะ สงสัยเตรียมลูกสาวมาจับคุณท่านอีกคน” ละอองเดิมที่ไม่ชอบน้ำตาลอยู่แล้วก็รีบใส่ไฟสองแม่ลูกทันที เพราะละอองเธอเป็นเพื่อนและคนรับใช้สนิทของแม่พายุจึงรู้เรื่องทุกอย่างของครอบครัวนี้เป็นอย่างดี

“ไหนบอกจะไม่ให้มาเหยียบที่นี่อีกไง” เมื่อรู้ว่าร่างบางคือใคร พายุถึงกับกัดฟันแน่น เเค่ทนเห็นหน้าผู้หญิงที่ทำลายครอบครัวของเขาพังแค่คนเดียวพายุแทบไม่อยากกลับบ้านหลังนี้ แต่เวลานี้กลับดึงลูกสาวมาอยู่ร่วมชายคาด้วยอีกคน คงอยากได้ทุกอย่างจากเขาไปจริง ๆ สินะ เห็นทีเขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้จบสิ้นสักที

“คงหวังให้มากอบโกยสมบัติของคุณท่าน คุณท่านก็ไม่รู้หลงอะไรแม่นั่นนักหนา เชื่อไปหมดทุกอย่าง” ได้ทีป้าแม่บ้านรีบใส่ไฟต่อ

“ไม่ต้องห่วง... ผมไม่มีทางปล่อยให้พวกเขาได้ทุกอย่างแน่นอน!!” พายุนั่งประสานมือมองไปยังห้องครัวที่มีใครบางคนอยู่ด้วยแววตาแดงก่ำ เกมนี้จะไม่มีแค่แม่ของเขาคนเดียวที่แพ้ เพราะเขาจะทำทุกอย่างเพื่อเรียกชัยชนะกลับคืนมา