5

“นี่คือ?” คำถามเสียงบางเบาของขวัญที่พึ่งฟื้นขึ้นมาจากการหมดสติกะทันหัน

“คุณฟงให้ป้าเอามาให้และบอกให้ป้าเข้ามาช่วยคุณขวัญแต่งตัว” ขวัญเปลี่ยนสีหน้าทันทีและค่อยๆขยับพยุงตัวขึ้นจากเตียงนอนที่เธอไม่สงสัยเลยว่าใครเป็นคนพาเธอมาที่นี่

สาเหตุของการเป็นลมหมดสติไปนั่นก็คือว่า...ทำไมคุณฟงผู้หยิ่งยโสถึงดูเปลี่ยนไป เขาเข้าถึงเนื้อถึงตัวเธอมากเหลือเกินแล้วเธอเป็นลมหมดสติไปได้อย่างไรกันแต่ตอนนั้นเธอรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจที่รุนแรงมาก มากกว่าครั้งไหนๆ อะไรเป็นสาเหตุกันแน่ระหว่างการนอนไม่เพียงพอเพราะความฝันบ้าๆ หรือสิ่งที่ได้ยินพี่น้องฝาแฝดคุยกัน แต่ทั้งหมดนั้นก็เกี่ยวข้องกันทั้งนั้น

“ป้าภา...” ขวัญทอดกายลงนอนอีกครั้งเมื่อรำลึกสิ่งที่พึ่งเกิดขึ้นกับคำพูดของเขาตอนนั้น “ขวัญรู้สึกไม่ค่อยสบาย...” ควับ! พูดจบพร้อมกับดึงผ้าห่มผืนใหญ่คลุมโปงทันที

ป้าภาทำทีจะเอ่ยอะไรก็ต้องเงียบลงเมื่อร่างสูงปรากฎตัวขึ้น ป้าภาจึงต้องเป็นฝ่ายเดินออกจากห้องตามสัญลักษณ์มือของคนที่พึ่งเข้ามา

ฮะแฮ่ม!!! !!!! เสียงกระแอมทำให้คนที่อยู่ใต้ผ้าห่มโผล่ออกมาทันที

“ขวัญไม่ค่อยสบายอยากพักค่ะ”

“พักยาวจวบจนงานโรงเรียนที่อยากไปด้วยมั้ย” ดีแลนพูดพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งบนเตียงข้างกายครึ่งร่างที่อยู่ใต้ผ้าห่ม ขวัญเบิกตากว้าง เธอพึ่งจะเป็นลมล้มพับมาเองเพราะความใกล้ชิดกันแบบนี้ในที่รโหฐาน

“เข้าใจแล้วค่ะ...เอ่อ คุณฟงถอยไปหน่อยได้มั้ยคะ” เสียงเบาไปอีกและร่างใต้ผ้าห่มพยายามจะขยับถอยออกห่างเสียเอง เมื่อคนที่เธอขอร้องยังคงนิ่งเฉย ดีแลนยกยิ้มมุมปากน้อยๆ เมื่อเห็นอาการเอียงอายตัวสั่นๆของคนตรงหน้า

“ไม่อยากเชื่อว่าเด็กวัยแบบขวัญจะอินโนเซ้นท์” คำพูดแบบนี้ทำให้สาวน้อยเลือดขึ้นหน้านิดๆเสียแล้ว

“แล้วคุณฟงไม่ใช่ด้วยเหรอคะ ถ้าคำว่าอินโนเซ้นท์ เราสองคนเข้าใจตรงกันว่าคือเวอร์จิ้น” ดีแลนหลี่ตาทันที ยายเด็กนี้จริงๆด้วยที่แอบฟังพวกเขาเมื่อคืนนี้

“ควรให้ลาออกจากโรงเรียนดีมั้ยที่ไม่สอนมารยาทผู้ดีติดตัวให้แก่ศิษย์เสียบ้าง” ขวัญทำหน้ามู่ทู่กลับไปทันทีซึ่งเธอทำได้แค่นั้น

พึ่บ! ดีแลนในชุดสูทหรู ปกติเขาก็เนี๊ยบอยู่แล้วแต่วันนี้ทุกอย่างคูณสองทำให้เขาเป็นดั่งเทพบุตรบนสวรรค์ที่แปลงกายมายังโลกมนุษย์

ดีแลนมองหญิงร่างบางในชุดเดรสสีขาวบริสุทธิ์ เป็นชุดที่เหมาะกับขวัญจริงๆ ปกติขวัญจะไม่แต่งหน้าแต่ค่ำคืนนี้เธอกลับแต่งหน้าอ่อนๆ ดูมีออร่าเปล่งประกายมากขึ้น เสื้อผ้าหน้าผมผ่านร้อยเต็มร้อย เด็กคนนี้เป็นผลงานชิ้นดีของธรรมชาติอีกชิ้นหนึ่งจริงๆ

“คุณฟง พวกเครื่องประดับไม่ใส่ได้มั้ยคะ”

“ถ้าไม่จำเป็นฉันจะให้ป้าภาถือไปให้ทำไมกัน อย่าลืมสิว่าเธอต้องเดินกับใคร สิ่งที่เธอทำวันนี้คือหน้าที่ที่เธอต้องทำและต้องทำออกมาให้ดีที่สุด” ในที่สุดเธอก็ต้องตกเป็นทาสความต้องการของเขาอีกครั้ง แต่สิ่งที่เธอได้มาคือเธอจะได้ไปงานเลี้ยงของโรงเรียนสังสรรค์กับเพื่อนๆเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่แต่ละคนจะแยกย้ายกันไปตามเส้นทางของตน ของเธอคือการเรียนต่อที่ฮ่องกง

ขวัญถอนหายใจยกข้อมือมองนาฬิกาฝังเพชรสวยงามจนเธอตะลึงไปเลยตอนที่เห็นครั้งแรก และชิ้นอื่นๆอีก

“บนตัวขวัญชิ้นไหนแพงที่สุดค่ะ”

“เธอ” พึ่บพึ่บ ขวัญกระพริบตาถี่ๆ ยืนนิ่งงันไป ในขณะที่เขากำลังจะเดินออกจากบ้านไปยังรถที่จอดรออยู่แล้ว

“เมื่อกี้เขาหมายความว่าไง” ขวัญพึมพำกับตัวเองและเดินตามเขาออกไปอย่าง งงๆ

แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือดังมาจากมุมห้อง แฝดผู้พี่นี่เอง “เครื่องเพชรชุดนี้...”

“ได้เวลาแล้วไปกันเถอะ” ขวัญฉงนมองแฝดผู้พี่ทีผู้น้องทีสลับไปมา เมื่อกี้คุณอีวานจะพูดอะไร เครื่องเพชรที่เธอสวมอยู่หรือเปล่านะที่เขากำลังจะพูดถึง...ช่างเถอะ!

พึ่บพึ่บ สุภาพสตรีที่ถูกขนาบด้วยชายหน้าตาเหมือนกันซ้ายขวา มารยาททางสังคมขวัญก็พอเข้าใจแม้จะเป็นการออกงานครั้งแรก

“รู้นะ! ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ น้องสะใภ้ต้องไปกับสามีเท่านั้น” ขวัญพยักหน้าอย่างไม่เดือดร้อนเพราะสถานที่แบบนี้เธอไม่มีทางพบเจอคนรู้จักแน่นอน มั่นใจสุดๆ

“ว่าแต่เป็นงานเกี่ยวกับอะไรเหรอคะ” แม้อีวานจะบอกไปแล้วว่าขวัญต้องเป็นคู่ควงของดีแลน แต่พอขณะที่ทั้งสามกำลังเดินเข้างาน ขวัญกลับเดินอยู่ด้านหลังของดีแลนจากคู่ควงกลายเป็นผู้ติดตามไปเสียได้

“อ้าว! สามีไม่บอกเหรอ” ขวัญเริ่มชินกับคำพูดคำจาของอีวาน เธอจึงส่ายหน้า

“เป็นงานอัญมณีการกุศล” ขวัญยิ่งงง “ก็ประมาณว่าเศรษฐีเอาเครื่องเพชรของตนออกมาอวดกันและบริจาคของบางชิ้นเพื่อนประมูลและเอาเงินที่ได้ไปช่วยหน่วยงานต่างๆ” ขวัญพยักหน้าเข้าใจ

“แล้วพวกคุณจะมาประมูลเหรอคะ” คราวนี้อีวานส่ายหน้า

“บริจาคอัญมณีต่างหาก และมาเป็นเกียรติให้กับคนที่คลั่งไคล้ดีแลน เชื่อมั้ยว่าค่ำคืนนี้จะมีเศรษฐีมากมายสวมใส่เครื่องเพชรที่ดีแลนออกแบบกันอย่างล้นหลาม”

“เขาเก่งมากๆเลยเหรอคะ” ฮะแฮ่ม! เสียงกระแอมของคนข้างหน้า พร้อมกับฝีเท้าที่หยุด ขวัญที่เดินอยู่ด้านหลังแทบเบรกไม่ทัน

“เมื่อไหร่จะรู้จักหน้าที่ซักที”

“รับทราบค่ะ!” ท่าทางไม่ทุกข์ร้อนของขวัญทำให้อีวานถึงกับหัวเราะออกมา ปกติเขาเจอแต่พวกหงอให้กับน้องชาย พึ่งจะเห็นแต่ขวัญเนี่ยละที่ไม่ใยดีต่อความรู้สึกของดีแลน คงท้าทายไม่น้อยสำหรับเจ้าน้องชาย

“สวัสดีค่ะ" เริ่มต้นที่หญิงสาวสองสามคนหน้าตาเฉิดฉายเจิดจรัสปรี่เข้ามาหาดีแลนโดยทันทีเมื่อเขาปรากฎตัวในสถานที่จัดงาน และขวัญพยายามเก็บอาการขบขันของตัวเองไว้ ยามที่พวกเธอๆเหล่านั้นเห็นดีแลนสองคน พวกเธอไม่ได้ใกล้ชิดกับนักออกแบบจึงแยกไม่ออกว่าใครคือดีแลน ฟง ตัวจริง

คุณฟงไม่ใช่พวกตลกโปกฮาเขาไม่ล้อเล่นที่จะแกล้วพวกเธอเหล่านั้น “สวัสดีครับผมดีแลน” เขาเอ่ยบอกออกไปทันทีเมื่อเห็นว่าพวกเธอทำหน้าไม่ถูก และขวัญก็ไม่น้อยใจเลยสักนิดในทางตรงข้ามเธอกลับดีใจมากที่เธอไม่ได้อยู่ในสายตาของเหล่าสาวๆ เธอจึงฉวยโอกาสตอนที่ดีแลนถูกรุมเร้าค่อยๆดึงอีวานห่างออกมา

“หิวเหรอ” อีวานเอ่ยถาม

“เปล่า ตอนแต่งตัวป้าภาจัดอาหารมาให้กินถึงห้องนอนเลย อิ่มแปร่”

“แล้วมาทำไมตรงนี้”

“คนน้อยดี แปลกเนอะอาหารจัดไว้อย่างหรูหรา แต่กลับไม่ได้รับการสนใจ”

“เวลาการจัดงานไม่เยอะมาก ตรงโน้นน่าตื่นตาตื่นใจกว่าตั้งเยอะ”

“ถ้าหลงป่าอยู่ อะไรจะน่าตื่นตาตื่นใจกว่า แม้ไม่หลงป่าของพวกนั้นและพวกนี้...” ขวัญยกแขนยกมือและหมุนรอบตัวเองหนึ่งรอบ “ไม่ทำให้ชีวิตอยู่ต่อไปได้หรอก พวกนี้ต่างหาก” และกลับมาชี้ที่อาหารมากมายตรงหน้า

“ข้าน้อยขอคาราวะ” ขวัญหัวเราะด้วยเพราะสนใจอาหารมากกว่าแม้ปากจะบอกว่าอิ่มก็ตามที หมับ! ขนมเค้กขนาดพอดีกินมีอยู่หลายชิ้นในถาดแต่ทำไมชิ้นนี้จะต้องมีสองมือที่ต่างขนาดกันเลือกมันด้วย!

“เมฆ!” ขวัญเอ่ยขึ้นก่อนเพราะคนตรงหน้ามัวแต่ตะลึง แบบไม่แน่ใจเพราะวันนี้เพื่อนสาวที่ตัวเองแอบรู้สึกมากกว่าเพื่อนเปลี่ยนไป

“ขวัญเหรอเนี่ย...สวยอ๊ะ” เมฆพูดออกมาอย่างกับคนละเมอ

“อ้าวเจอกันอีกแล้ว” อีวานจำเมฆได้ก็พึ่งเมื่อวานเองที่ได้เจอกัน เมฆทักทายกลับตามมารยาทสังคม

“ขวัญมีเพื่อนแล้ว คุณอีวานไปช่วยน้องชายของคุณเถอะ”

“ก็ช่วยอยู่นี่ไง” ห๊า! ขวัญเอียงคอไม่เข้าใจ และอีวานก็ไม่ไปไหน แถมยังมายืนคั่นกลางระหว่างขวัญกับเมฆเสียอีก ผู้ชายด้วยกันแค่มองแววตาก็มองกันออกแม้จะต่างวัยกันก็ตาม

“ขวัญขอไปห้องน้ำนะคะ” อีวานพยักหน้าและดักทางเมฆที่จะเดินไปเป็นเพื่อนว่า

“เดี๋ยวฉันอยู่เป็นเพื่อนกับเพื่อนของขวัญให้” ขวัญมุ่นคิ้ว จำเป็นเหรอที่ต้องอยู่เป็นเพื่อนกันแต่ขวัญก็ไม่รู้จะเอ่ยอะไรออกไปดี จริงๆแล้วเธอก็อยากอยู่กับเมฆเพียงลำพังมากกว่า

“ผมชอบขวัญ” เมฆที่เข้าใจว่าอีวานคงเป็นญาติผู้ใหญ่ของขวัญ ซึ่งเมฆเข้าใจไม่ผิดเพราะพี่ชายของสามีก็ถือเป็นญาติคนหนึ่งเช่นกัน

“ก็เรื่องของนาย ความรู้สึกของนายใครจะไปห้ามได้ แต่ความรู้สึกของขวัญฉันก็ห้ามไม่ได้ แต่มีคนที่ห้ามได้ ซึ่งเขาคนนั้นไม่มีทางอนุญาตเรื่องนี้อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นตัดใจตั้งแต่เนิ่นๆเลย มันคือหนทางที่ดีที่สุด แนะนำอย่างผู้หวังดี”

“ไม่เห็นจะเข้าใจ”

“ก็เรื่องของนาย” ทั้งสองจับจ้องมองกันอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ ในขณะที่หญิงสาวที่ถูกเอ่ยถึงกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ

“คุณฟง” ใบหน้าของดีแลนบ่งบอกถึงอารมณ์อย่างไม่ต้องเดา

“เสร็จธุระแล้วก็เข้าไปด้วยกันและต่อจากนี้ห้ามอยู่ห่างฉันเกินครึ่งฟุตเข้าใจมั้ย”

“เข้าใจค่ะ”

“ดี”

“แต่…” ดีแลนที่กำลังจะหมุนตัวหันควับกลับมา หลี่ตาเล็กลงทันที “ขวัญกลัวเป็นลมไปอีกนะคะ”

“ช่างมัน ถ้ามันจะเป็นก็ปล่อยให้มันเป็นไป” ขวัญกลอกตาไปมาและเดินตามแผ่นหลังเขาในระยะที่เขาบอก

หมับ! ดีแลนหงุดหงิดจึงคว้าเธอมาจูงและเดินเคียงข้างกัน กลับเข้าไปในงาน

“สวยจริงๆ” ขวัญมองคนโน้นทีคนนี้ที แต่พวกเขากลับไม่ได้สบตาเธอเลย แล้วคำชมพวกนั้นคือ อ่อ! เครื่องเพชรที่เธอสวมอยู่นี่เอง เมื่อกี้นี้เธอเอาตัวเองถอยออกมาจากวงพวกเขาเลยไม่ทันเห็นเครื่องประดับบนตัวเธอนี่เอง

“เสียดายจังเลยนะคะที่ไม่ออกขาย เหมาะกับหญิงสาววัยประมาณนี้มาก”

“เป็นของขวัญสำหรับภรรยาของผมเท่านั้นครับ” !!!!! คราวนี้ทุกคนชะงัก รวมถึงขวัญด้วย เธอเงยหน้ามองดีแลนทันที

“ข่าวลือคือเรื่องจริง”

“ครับ” จู่ๆขวัญก็หูอื้อตาลาย เธอกำลังจะเป็นลมจริงๆ เพราะตอนนี้สายตาของทุกคนที่ได้ยินคำพูดของเขา ต่างมองมาที่หน้าเธอแล้ว ชมสิ! ว่าสวยไม่ใช่ทำหน้าเหมือนกำลังเห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกแบบนี้

ฮื้อ ฮื้อ ฮื้ออออออ!!!!