Typhoon 8 ไม่ได้จริงจัง

“อื้อ...อ๊ะ...พี่ไต้ฝุ่นขา” นานิครางออกมาเมื่อถูกของใหญ่เล่นจนแทบจะไม่อยากลงจากเตียง เธอเพิ่งเคยขึ้นเตียงกับรุ่นพี่ครั้งแรก ก็เล่นเอาติดใจจนไม่อยากลงจากเตียง

ร่างใหญ่กระแทกสะโพกด้วยความหนักหน่วงโดยไม่กลัวว่าคนใต้ร่างจะเจ็บ เขาแค่ต้องการระบายเท่านั้นหลังจากที่หงุดหงิดมานานหลายวัน เขาต้องได้ปลดปล่อยไม่อย่างนั้นคงได้ตายกันพอดี

“อ๊ะ!!”

“อ่าส์”

ครั้งสุดท้ายเขากระแทกเข้าไปจนสุดลำและพ่นน้ำกามใส่เครื่องป้องกัน กันจะดันตัวเองลุกขึ้นโดยไม่สนใจคนใต้ร่างว่าจะเป็นเช่นไร

“ไม่ต่อเหรอคะ?”

“ไม่มีถุง นี่เงิน” เขาวางเงินจำนวนหนึ่งให้นานิ ที่เขาไม่ไปรับไลลาริณเพราะเรื่องนี้ ไม่ได้โกหกแต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องบอก

“มาทำแบบนี้กับนานิไม่กลัวแฟนพี่รู้เหรอคะ?”

“ถ้าเธอไม่พูดใครจะรู้ นอกจากอยากจับฉันจนตัวสั่น” เขาบอกกฎของเขาทุกครั้งเวลาจะมีอะไรกับใคร แต่ส่วนมากก็ไม่เห็นมีใครทำตามที่ตกลงกันได้

“แล้วถ้าเธอรู้เอง...”

“เธอจะโดนฉันกระทืบคนแรก”

“ขะ...เข้าใจแล้วค่ะ” คนหล่ออะไรใจร้ายจังเลย แต่นานิชอบและถูกใจมาก

เมื่อเขาออกไปจากห้องเธอจึงรีบส่งข้อความเข้าไลน์กลุ่มทันที พร้อมกับรูปของไต้ฝุ่นที่เธอแอบถ่ายตอนที่เขาเผลอ

Nani : แซ่บมาก เอาจนฉันหุบขาไม่ลง

.

ผับ X

ไต้ฝุ่นเดินเข้ามาที่ห้องวีไอพีตอนนี้เพื่อนของเขารออยู่แล้ว รวมไอ้เรียวตะด้วยขาก็แค่กองทัพน่าจะติดสาวอยู่ เขาทิ้งตัวลงนั่งที่โชฟาและหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“พี่ไต้ฝุ่นไหนรถผมละ?” เรียวตะทวงสัญญาทันที

“รถอะไร! มึงพาน้องกูไปทำอะไรเหี้*ๆ รึเปล่าวะ” แม็กนัสได้ยินแล้วใจคอไม่ดีทุกที

“กูเตรียมไว้ละหน้าผับมึงไปดูเอง สีถูกใจมึงแน่!”

“นั่นผมไปดูก่อนนะ”

อีกด้านกองทัพเพิ่งลงมาจากรถที่เขาต้องแปลกใจเพราะใครเอารถจักรยานมาจอดไว้ตรงที่จอดรถวีไอพี แถมยังสีชมพูบาดตามาก หรือลูกค้าจะปั่นจักรยานมาเที่ยวผับพิลึกดี

“เรียวตะมองหาใคร?”

“รถผมไงพี่เห็นรถบิ๊กไบค์ป่ะ” เรียวตะพยายามหาแล้วแต่ก็ไม่เจออะไรเลย นอกจากรถสีชมพูคันนี้ที่จอดอยู่

“ไม่ต้องหาหรอก”

“พี่เห็นแล้วเหรอไหนอ่ะ”

“นั่นไง มีชื่อนายติดไว้” เขาชี้ไปที่จักรยานสีชมพูที่มีชื่อของเรียวตะติดไว้

“พี่ไต้ฝุ่นหลอกผมอีกแล้ว” เสียรู้จนได้เขาเดินกลับห้องทันที คืนนี้ต้องแฉความลับเรื่องไต้ฝุ่นให้หมดเลย กล้ามาหลอกใช้เรียวตะได้อย่างไร

“พี่ไต้ฝุ่น!!”

“อะไรรถถูกใจไหม?” เขารู้ว่าเรียวตะต้องโวยวายที่เขาซื้อจักรยานให้ ใช้งานแค่นั้นแต่จะเอารถราคาไม่ใช่น้อยๆ

“พี่ไม่รักษาคำพูดผมจะแฉพี่ให้หมดเลย”

“เรื่องอะไรที่พวกกูยังไม่รู้บ้าง” กองทัพเอ่ยขึ้นเรื่องที่ขอรุ่นน้องเป็นแฟน พวกเขาว่าตกใจแล้วยังมีเรื่องไหนอีก มันลงทุนทำถึงขนาดนั้นเลย

“เอาเรื่องนี้ก่อน มึงลงทุนขอน้องเขาเป็นแฟนเลยเหรอ เกิดวันที่มึงทิ้งน้องเขาไปแล้ว น้องเขาจะไม่โดนสมน้ำหน้าเหรอวะ” แม็กนัสพูดประโยคยาวเหยียดอยากเตือนสติเพื่อน

“ไม่อยากเสียหน้าถึงขั้นทำเรื่องเลวๆ เลยเหรอวะ”

“ไอ้แม็กมึงอย่ามาเป็นพ่อพระแถวนี้มึงก็ใช่ย่อย” ถามว่าเพื่อนด่าเขาสำนึกไหมก็ไม่นะ ไม่น่าต้องมานั่งด่าให้เมื่อยปากเลย

“แค่ล้านหนึ่งมึงถึงขั้นทำขนาดนี้ แสดงว่าอยากชนะจริงๆ แล้วถ้าถึงวันนั้นมึงรักน้องเขาขึ้นมาจะทำไงวะ”

“ก็ไม่เคยรักใคร ไม่มีทางรัก”

“กูจะเชื่อแล้วกัน” แต่การกระทำของมันเหมือนจะไม่เป็นไปตามที่ปากพูด ล้มเมื่อไรเขารอกระทืบซ้ำทันที

“แล้วมึงไปตกลงอะไรกับน้องกู หรือจะเกี่ยวกับพิมพ์? ถ้ามึงไม่พูดความจริงกูจะกระทืบมึงอีกคน” แม้กนัสหันไปถามน้องชายเพื่อเค้นเอาความจริง ไต้ฝุ่นมันคงไม่ยอมพูด

“ถ้ามึงพูดกูจะกระทืบมึง!”

“โอ๊ย! อะไรๆ ก็เรียวตะพี่ไต้ฝุ่นจ้างคนไปกระทืบพี่พิมพ์ ก็ตามคลิปนั่นแหละที่เหลือเคลียร์กันเอานะเรียวตะไปก่อน”

“ไอ้เหี้*” ไต้ฝุ่นตะโกนด่าเรียวตะตามหลัง

“...”

ทั้งห้องเกิดความเงียบกองทัพถึงกับส่ายหน้าเพราะไต้ฝุ่นมันเริ่มบ้ามากขึ้นทุกวัน แกแค่สี่วันคนปากเก่งจะเก่งสักแค่ไหน

“แค่ 4 วันมึงยอมแพ้ไหมล่ะ?”

“น้องเขายอมตอบตกลงแล้วโว๊ยมึงรอดูได้เลย”

ความจริงคือไลลาริณยังไม่ตอบตกลงด้วยซ้ำ เขากลัวเสียหน้าจึงพูดออกไป ระหว่างนี้เขาต้องรีบทำคะแนนแต่มารผจญเขาเยอะมาก

“ผู้หญิงเขาชอบคนใส่ใจ”

“กูก็ใส่ใจ” เขาตอบแบบลอยหน้าลอยตา

“ใส่ใจเหี้*ไร น้องเขาไปฉลองวันเกิดกับสายรหัสอยู่เลย” แม็กนัสเห็นเตชินสาขาโลจิสติกโพสต์รูปลงอยู่เลย บอกเลยว่าไอ้หมอนี่มันไม่ธรรมดา เพราะครั้งหนึ่งมันเคยแย่งจีบผู้หญิงคนเดียวกับไต้ฝุ่น

“อะไรวะ”

“อย่าบอกนะว่ามึงไม่รู้?”

ก็กูไม่รู้ไงถึงถามแล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกเขาว่าวันนี้เป็นวันเกิด เขาจะได้เตรียมของขวัญและอยู่ฉลองวันเกิดด้วยกัน

.

“นี่ของขวัญของพี่ครับสุขสันต์วันเกิดและยินดีต้อนรับเข้าสายรหัส” เตชินยิ้มกว้างแต่พอนึกถึงใบหน้าของไต้ฝุ่นเขาถึงกับหุบยิ้มทันที มันจะจีบผู้หญิงคนเดียวกันกับเขาให้ได้เลย

“ขอบคุณพี่ชินมากนะคะ ขอบคุณทุกคนที่มาค่ะ”

“แฟนเราไปไหน”

“คะ?”

“ไต้ฝุ่นไม่มาเหรอทำไมถึงกล้าปล่อยให้แฟนมาฉลองวันเกิดคนเดียว” เตชินถามด้วยความอยากรู้และคนอื่นก็อยากรู้เช่นกัน

“เอ่อ...คือ”

“เราอย่าพูดถึงคนอื่นเลยมาฉลองกันดีกว่า” ริสารีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะรู้ว่าไลลาริณลำบากใจที่จะพูดเรื่องไต้ฝุ่น ทั้งโต๊ะจึงเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

แต่เตชินไม่ยอมจบแค่นั้นเพราะอยากรู้ว่าน้องรหัสคิดอะไรกับไต้ฝุ่นหรือไง หรือถูกรุ่นพี่มัดมือชกเขาจะได้ช่วยทัน

“ถูกมันบังคับหรือเปล่า”

“ดูเหมือนพวกมึงอยากรู้เรื่องคนอื่นจังเลยนะ!!” ไต้ฝุ่นเดินเข้ามาในร้านเหล้า พอเขารู้พิกัดเขาจึงรีบมาทันที และมาได้ยินประโยคที่เอ่ยถึงเขาพอดี

“สวัสดีค่ะรุ่นพี่”

“กลับได้หรือยังดึกแล้ว”

“ตะ...แต่หนูเพิ่งมา”

“ถ้าไม่ยอมกลับพี่จะพังร้านนี่ทิ้ง” เขากระซิบให้ไลลาริณได้ยิน พร้อมทำใบหน้าที่ตึงเครียด

ไลลาริณมองใบหน้าของเพื่อๆ และรุ่นพี่เป็นการขอโทษ พอทุกคนบอกว่าแยกย้ายกันกลับเธอจึงโล่ง เธอถูกเขาลากออกมาขึ้นรถ

“พี่ไต้ฝุ่นมาได้ยังไงคะ”

“ทำไมไม่บอกพี่เลยว่าวันนี้วันคล้ายวันเกิด”

“หนูพยายามโทรหาพี่แล้วแต่ไม่รับ” ตอนเลิกเรียนเธอทั้งโทรทั้งส่งข้อความ แต่เขาบอกว่าติดโปรเจคเธอจึงไม่เซ้าซี้

“พี่บอกทำโปรเจค”

“...” ไต้ฝุ่นคิ้วขมวดเขาจำได้แล้วมัวแต่ไปหม้อสาวอยู่จึงไม่ได้รับสาย แต่ก็ควรจะบอกเขาสักนิดไม่ใช่ปล่อยให้เขารู้เอง

“แต่ควรจะบอกพี่เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”

“ก็พี่ไม่ว่างหนูเลยไม่รบกวน แล้วไปทำโปรเจคท่าไหนคะกินเหล้าถึงได้ติดตัวขนาดนี้” เธอได้กลิ่นเหล้าออกมาจากตัวเขาตั้งแต่อยู่ไหนร้าน

“พี่เพิ่งดื่มมา”

“...”

“กลับห้องกันดีกว่าพี่ไปส่ง” เขาขับรถออกไป และเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะไม่อยากให้รุ่นน้องโฟกัสเรื่องของเรา เดี๋ยวความลับแตกเป็นเรื่องอีก

“พี่ไต้ฝุ่นขับรถเร็วจังเลยค่ะ”

“พี่ขับปกติเหมือนทุกวัน”

เมื่อเห็นว่าไลลาริณเริ่มกลัวเขาจึงค่อยเบาคันเร่ง แค่เห็นใบหน้าของเธอตื่นตระหนกเขาใจอ่อนทันที เขายื่นมือข้างหนึ่งไปกุมมือของเธอ

“ตั้งใจขับรถสิคะ”

“พี่อยากจับมืออยากอยู่ใกล้น้องไลลาตลอดเลย”

และอยากเอามากด้วยบอกตัวเองให้อดทนไว้ ไม่นานเขาก็เข้ามาจอดรถเทียบฟุตบาทข้างรั้วหอพักของรุ่นน้อง เพราะในหอไม่มีที่จอดรถ