ตอนที่ 2 ฝากไว้ก่อนเถอะ（1）

“หุ่นโคตรยั่ว”

เบสท์ เพื่อนในกลุ่มของเควินพูดขึ้นมาเมื่อมองไอรินจากที่ไกลๆ หลังจากที่ช่วงเช้าทุกคนรับอุปกรณ์และตารางเรียนกันแล้ว ชั้นปีหนึ่งก็ยังต้องเข้าร่วมกิจกรรมที่รุ่นพี่จัดขึ้นเพื่อละลายพฤติกรรม

“ก็งั้นๆ แหละ แค่นมโต ก้นงอน แล้วก็หน้าตาดีนิดหน่อย”

เควินพูดพลางมองไปยังจุดหมายเดียวกับเบสท์เพื่อนเขา และอีก 2 คนในกลุ่ม แถมยังลูบคางมองเธออย่างพินิจ จริงๆ ก็ไม่อยากมองให้เสียสายตาหรอกนะ แต่หุ่นแม่งโคตรยั่วจริงๆ ถ้าให้เอาแค่ขัดก็พอไหว เขาคิดในใจแล้วจ้องมองเธออยู่แบบนั้น

รุ่นพี่ให้น้องใหม่ได้รู้จักกันทุกสาขา โดยจะมีสาขาวิศวกรรมโยธา ที่เควินและเพื่อนเลือกเรียนเพราะที่บ้านมีกิจการอสังหาริมทรัพย์มากมาย

สาขาออกแบบสถาปัตยกรรมที่พี่ธัญเรียนอยู่เพราะทางบ้านมีบริษัทรับเหมา เช่นเดียวกับที่คีย์เลือกเรียน ส่วนไอรินเลือกเรียนวิศวะโยธาสาขาเดียวกับพ่อเควินนั่นเอง

สาขาออกแบบสิ่งพิมพ์และบรรจุภัณฑ์ก็มีคนสนใจเรียนมาก สาขาออกแบบพัสตราภรณ์ หรือจะเรียกง่ายๆ ให้น้องๆ เข้าใจ คือ การเรียนการออกแบบเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายที่หลายคนเลือกเรียน รวมถึงอีกหลากหลายสาขาที่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงาน แต่ส่วนใหญ่นศ.จะมาจากครอบครัวที่มีธุรกิจด้านต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง

ระหว่างกิจกรรมละลายพฤติกรรมที่รุ่นพี่เรียกเพื่อเลี่ยงคำว่า “รับน้อง” เควินกับไอรินได้อยู่กลุ่มเดียวกันรวมกับเพื่อสาขาอื่นอีก 3 คน โดยพี่ๆ ได้มอบป้ายกระดาษให้รุ่นน้องเขียนชื่อตัวเองลงไป ให้พี่และเพื่อนได้จดจำได้ง่ายๆ ระหว่างทำกิจกรรม

“หืม ชื่อไอรินงั้นหรอ มาจากสลัมแต่ชื่อสวยหรูเชียวนะครับ” เควินเอ่ยกับไอรินทันทีที่เห็นชื่อเล่นของเธอ

“ถ้าทักทายคนอื่นดีๆ ไม่เป็น ฉันว่าคุณก็น่าจะเงียบไปเลยดีกว่าค่ะ มลพิษทางเสียงจะได้น้อยลง”

ไอรินย้อนกลับทันควันเช่นกัน ธิดาสลัมอย่างเธอกว่าจะโตมาได้ ต้องปากกัดตีนถีบแย่งงาน แย่งขนมกับเด็กผู้ชายที่ตัวโตกว่าหลายครั้งแม้ว่าจะไม่มีใครกล้าใช้กำลังก็เถอะแต่ไอรินก็ไม่ใช่คนยอมคน