3 น่าเลี้ยงไว้ดูเล่น

ตอนที่3 น่าเลี้ยงไว้ดูเล่น

มือหนาถูกปัดออกอย่างไม่ใยดี พิมลดาในตอนนี้เหมือนแมวเปอร์เซียสีขาวขนปุยที่อารมณ์ไม่ดีเท่าใดนัก แต่เจ้าป่าตัวใหญ่อย่างเขามีหรือจะอ่อนกำลังเพราะท่าทางขู่ฟ่อนั่น

“ถอยไปนะคะ”

“อยู่ต่อหน้าแบบนี้ดีกว่าคุยกันผ่านแชตอีก น้องใบคิดเหมือนกันมั้ยคะ”สองเท้าของหญิงสาวถอยกรูดจนบั้นท้ายเธอชนเข้ากับขอบระเบียงที่อยู่ติดกับห้องของน้ำขิงแต่เขาก็ยังขยับเข้ามาประชิดจนใบหน้าหญิงสาวอยู่ชิดกับแผงอกของคนที่ตัวสูงกว่าเธอ

“เตี้ย”

“ยุ่ง”

“แต่มันก็ไม่ได้สำคัญอะไรหรอก เพราะเวลาที่อยู่ในแนวนอน.. เราก็เข้ากันได้อยู่ดี”

“ลามก ออกไปให้ห่างใบด้วยค่ะ”มือบางดันแผงอกเขายิก ๆ แต่แทบไม่สะทกสะท้านคนตัวหนาแม้แต่นิดเดียว

“ถอย.. อื้อออ”

กลีบปากที่กำลังเอ่ยพูดให้เขาถอยออกห่างถูกเขาจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งแต่ พิมลดาลืมหายใจไปชั่วขณะแข้งขาไร้เรี่ยวแรงที่จะหยัดยืนบนพื้นต่อไปได้ทิ้งตัวลงพื้นแต่กระนั้นราชสีห์ที่ปล้นจูบเธอก็ไม่ปล่อยให้เป็นอิสระได้ง่าย ๆ เขาคุกเข่าและกอดรัดเอวคอดกิ่วให้ปากยังคงถูกเซาะเล็มอยู่อย่างนั้น

“ใจเต้นแรงจัง พี่เป็นจูบแรกของใบหรือเปล่า”

“เลว”หญิงสาวตอบกลับเขาเสียงแข็งกร้าวอีกทั้งยังสูดเอาอากาศเข้าปอดอย่างหนักหน่วง ก่อนที่จะถูกเขาปล้นจูบอย่างร้อนแรงอีกครั้ง

นนท์นภัทรจับล็อกศีรษะของเธอไม่ให้เบี่ยงหนี เขาตะโปมดูดดึงลิ้นอ่อนนุ่มของเธออย่างหยอกเหย้า น้ำลายของทั้งสองไหลเผลอะมาถึงลำคอแต่มันก็ไม่ได้รับความสนใจจากใครทั้งสิ้น จนกระทั่งมือเย็น ๆ กำลังลูบไล้แผ่นหลังของหญิงสาวภายใต้เสื้อที่พิมลดายังคงสวมอยู่

พลั่ก!

นนทท์นภัทรถูกร่างเพรียวบางรวบรวมกำลังทั้งหมดผลักออกจนเขาหงายนั่งจ้ำอยู่ที่พื้น แต่กลับไร้ความโกรธเคืองที่เธอทำแบบนั้นแถมยังเลียริมฝีปากแดงกล่ำของตัวเองอย่างล้อเลียนเธอ

“จูบเธออร่อยฉิบหายเลย”

“ทุเรศ! ใบไม่น่าลดตัวไปรู้จักคนอย่างพี่เลย”

“เหอะ”เขาครางสบถในลำคอแต่ก็ยังยกยิ้มมุมปากเย้ยหยันให้เธอ ในจังหวะที่เจ้าของห้องเลือกจะเดินผ่านเข้าที่นั่งอยู่ไปกรงเล็บอินทรีย์ก็ฉุดรั้งเธอให้ลงมานั่งบนตักตัวเองและป้อนจูบให้เธอโดยที่หญิงสาวเลี่ยงได้ยาก

“อื้อออ”

“ซี้ดดด”เจ้าของตักที่กอดรัดร่างบางไว้แน่นร้องขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อเธอกัดริมฝีปากบนของเขาจนได้รสเลือด แต่เธอกลับได้รับสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียนที่สุดเมื่อร่างหนาแบ่งบันรสชาติประแล่มนั้นให้กับเธอด้วย

“อื้อออ”

“คิดว่าทำพี่เจ็บได้คนเดียวเหรอวะใบเฟิร์น”พิมลดาไม่ตอบแต่หันดวงตาที่ฉ่ำชื้นหนีไปทางอื่นอย่างแค้นเคือง ในที่สุดเขาก็ยอมคืนอิสระทางร่างกายให้แก่เธอ

พรึ่บ

“เดี๋ยวจะมาหาใหม่”

“ไม่มีวัน”

“มีหรือไม่มีเดี๋ยวได้รู้”เขาตอบกลับทิ้งท้ายก่อนจะยืนมองเธออีกครู่หนึ่ง เรือนผมสีน้ำตาลอ่อนมันเคยนุ่มตรงสลวยบัดนี้กลับกระเซอะกระเซิงเพราะถูกเขากอดรัดฟัดเหวี่ยง รอยยิ้มซาตานเผยออกมาอย่างชอบใจเมื่อเหยื่อเกรดพรีเมี่ยมช่างน่าไว้เลี้ยงไว้ดูเล่นเหลือเกิน ‘แต่อย่าดีกว่า เหยื่อมีไว้ล่อน่ะดีแล้ว’

.....

วันต่อมา

น้ำขิงฝืนลืมตาเมื่ออาการปวดหัวรบกวนจนเธอไม่สามารถนอนต่อไปได้อีก เพดานห้องก็ดูคุ้นเคยแต่ข้าวของเครื่องใช้ที่สายตาเพิ่งไล่มองนั้นทำให้รู้ว่านี่คือห้องของพิมลดาต่างหาก

“ใบเฟิร์น แกตื่นแล้วหรือยังไม่ได้นอน?”เธอถามเจ้าของห้องแบบนั้นเพราะสงสัยที่พิมลดานั่งเหม่อลอย

“ใบ”

“หืม อ้าวขิงตื่นแล้วเหรอเราว่าจะปลุกพอดี”

“ทำไมเรามานอนที่นี่ล่ะ แล้วใครลากเรามา” ประโยคคำถามหลังสุดเธอหวังว่าจะเป็นเขาคนนั้น เธออยากใกล้ชิดแต่เขาก็ทำตัวลึกลับจนเข้าถึงเขายากเกินไป

“เขาอุ้มขิงมาส่งนั่นแหละ แต่เราหาคีย์การ์ดของขิงไม่เจอขอโทษด้วยนะ”

“กระเป๋าเราอยู่ไหน”

“นี่”พิมลดารีบเอากระเป๋าส่งให้เจ้าของ น้ำขิงเริ่มทำการค้นหาสิ่งที่เพื่อนบอกว่าหาไม่เจอและเธอก็ไม่เจอมันเหมือนกัน

“ลืมไว้ในห้องแน่เลย”

“น้ำขิง เราขอถามอะไรสักอย่างได้มั้ย”

“อือ ถามมาสิ”

“ผู้ชายคนเมื่อคืน ขิงรู้จักเขานานหรือยัง”พิมลดาถูกเพื่อนของเธอมองหน้าไปชั่วขณะ จนเธอต้องอธิบายเหตุผลของการตั้งคำถาม

“คือแบบนี้นะ เรากลัวเขาหลอกเธอไงขิง กลัวเขาเป็นคนไม่ดี”

“อ่อ เธอไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกนะใบ เขาหลอกฉันก็หลอก”

“หมายความว่าไงน้ำขิง เราไม่เข้าใจ”ในขณะที่อีกคนสงสัยแต่อีกคนกับระบายยิ้ม น้ำขิงนั้นรู้ดีว่าเขาคนนั้นเป็นเช่นไรก็อยากลองเล่นกับไฟดู เธอเองก็ไม่ต่างกับไฟเท่าใดนักคงไม่เจ็บเกินทนหรอกมั้ง

“เพื่อนเธอคนนี้ไม่ได้คนโง่หรอกนะใบเฟิร์น เขามีเราก็มีไง”

“หมายถึงต่างคนต่างมีคนอื่นด้วยอย่างนั้นน่ะเหรอ เราว่าถอยเถอะขิงเขาดูไม่ใช่คนน่ายุ่งด้วยเลย”

“มีอะไรจะบอกงั้นเหรอ”พิมลดาหน้าเจื่อนเมื่อสีหน้าของน้ำขิงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ถ้าบอกไปว่าผู้ชายคนนี้เธอคุยมาตลอดห้าเดือนและก็มั่นใจว่าความสัมพันธ์มันมากกว่าคุยกันธรรมดาแน่นอน น้ำขิงจะโกรธเธอหรือเปล่า?

“คือ...”

“เราชอบเขามาก มากกว่าผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาจีบเลยล่ะ”

“อืม... ขิงก็ดูเอาเองแล้วกันว่าเขาเป็นยังไง”พิมลดาพูดได้เพียงเท่านี้เพราะรู้ว่าคนที่อยู่บนเตียงของเธอตอนนี้มีนิสัยเชื่อมั่นในตัวเองสูง หากไปตักเตือนอาจถูกเธอไม่พอใจ ‘เธอจะถอยห่างจากผู้ชายคนนั้นไปเงียบ ๆ ก็แล้วกัน’