บทที่ 21 อ่อนโยนสักนิดได้หรือไม่

รอยยิ้มนั้นทำให้ดวงตาของนางเป็นประกายขึ้นมา แสงเทียนยังคงสะท้อนอยู่ในดวงตาเล็กนั้นอย่างชัดเจน มองแล้วช่างงดงามยิ่งนัก

ไม่รอให้เขาได้สติกลับมา ก็ได้ยินนางหัวเราะ น้ำเสียงเย้ายวน “ผู้ใดไม่กลัวตายกัน ข้าแค่รู้สึกว่า เจ้าคงไม่ฆ่าข้าหรอก”

เขาจะไม่ฆ่านาง?

ไม่ ถึงแม้ว่านางจะทำให้เขารู้สึกพิเศษมากๆ ดูเหมือนว่าจะมีประโยชน์เล็กน้อย คนใต้มือเขาก็ขาดอยู่จริงๆ เมื่อก่อนเขาก็เคยคิดที่จะดูแลนางดีๆ ถ้าหากนางสามารถผ่านบททดสอบไปได้ จะให้นางเข้าวงศ์ตระกูลกู่ ตั้งนามให้นาง และก็ให้กู่อิ่งกับกู่หลีมีเพื่อนเพิ่ม…… แต่ว่า ในตอนนี้เขาต้องการเลือดของนาง เลือดอุ่นๆ แน่นอนว่าเขามีชีวิตสำคัญกว่ากู่อิ่งและกู่หลีมาก ดังนั้น แน่นอนว่าเขาจะต้องฆ่านาง……

แรงอาฆาตหนักแน่นขึ้นอีกครั้ง แต่เพียงชั่วครู่ จู่ๆ จี้ชางหลิงก็พบว่าผิดปกติ！

การฆ่าอยู่ในกำมือแล้ว เหตุใดเขายังต้องคิดอะไรมากอีก?

เมื่อไหร่กันที่เวลาเขาฆ่าใครสักคนต้องมีคำอธิบายให้ตนฟัง?

แล้วก็ ที่นี่ตอนนี้ เหตุใดเขายังนึกถึงเรื่องอยากให้นางเข้าวงศ์ตระกูลกู่ ให้มาเป็นผู้พิทักษ์ข้างกายของเขา！

ช่างประหลาด！

สตรีนางนี้ยังใช้มนตร์คาถา！

แต่ว่า มันสายไปแล้ว หยุนฉือได้ลุกขึ้นไปอยู่ข้างกายเขาแล้ว ล็อกแขนเขาเอาไว้ พลิกตัว ใช้หลังดันเขาเอาไว้ และใช้ไหล่อย่างชาญฉลาด ได้ทุ่มเขาอย่างแรงผ่านไหล่ไป！

ปัง！

ชายร่างสูงใหญ่ถูกจับทุ่มลงพื้นอย่างแข็งแรง

ท่วงท่าของหยุนฉือเร็วจนเกินขีดจำกัดความเร็วที่ผ่านมาหลายปีของตน งอเข่า กระทุ้งไปทางท้องน้อยของเขาอย่างจนคุกเข่าลงไป ขณะเดียวกัน หมัดที่มีพลังแรงอย่างหาที่ใดเปรียบไม่ได้ ก็พุ่งเข้าไปปะทะตรงส่วนหัวของเขา

นางรู้ตนเองว่ามีเวลาไม่ถึงสามวินาที ดังนี้แม้แต่หายใจก็ยังไม่ทัน ท่วงท่าหลายท่วงท่าทำออกมาได้ลื่นไหลราวกับสายน้ำ เร็วราวกับสายฟ้าแลบ รุนแรงดั่งสายลม ใช้พลังทั้งหมดที่ร่างนางมี

หากไม่สำเร็จ ก็ไร้โอกาสแล้ว！

ปัง！

หมัดหนักๆ ของนางชกเฉียดที่ข้างหูของเขา กระแทกลงไปบนพื้น

ข้อนิ้วทั้งห้าราวกับจะหักทั้งหมดทันที เจ็บปวดจนสีหน้าทั้งใบของนางบิดเบี้ยว นอกจากนั้น ความหนาวเย็นที่ผ่านมาจากพื้นดินทำให้นางตัวสั่นเทาอีกครั้ง

นางก่นด่าอยู่ในใจ รู้ว่าการโจมตีครั้งนี้ของตนสุดท้ายก็ล้มเหลว ขณะที่ถอยออกมาอย่างเร่งรีบ เขาก็ได้ใช้แขนกวาดนางล้มลงกับพื้น จากนั้นก็กดนางอยู่ใต้ร่าง มือข้างนึงบีบและบิดหน้านางอย่างแรง เผยให้เห็นลำคอเรียวของนาง

“เจ้าช่างกล้าดีจริงๆ ถ้ากับกล้าใช้มารยากับข้า！”

“เช่นกันๆ เจ้าก็เป็นปีศาจ สัตว์ประหลาด！” หยุนฉือโจมตีกลับไปอย่างไม่ลังเล แม้ว่าตอนนี้ชีวิตของนางจะอยู่ในกำมือของเขาแล้ว

นัยน์ตาของเขามืดมนอย่างไร้ที่เปรียบ ก้มลงไป อ้าปากและกัดเข้าไปที่คอของนาง

หยุนฉือตกใจมาก คนผู้นี้ไม่ใช่ปีศาจ แต่เป็นผีดิบ? ถึงต้องดูดเลือดของนาง?

นางดิ้นรนสุดชีวิต แต่ว่าแผ่นหลังอยู่ที่พื้น ความเย็นยะเยือกจากพื้นที่ขนาดใหญ่นี้ได้บุกรุกเข้าสู่ร่างกายของนาง และบนร่างยังถูกทับอยู่ สิ่งนี้เย็นยะเยือกกว่าพื้นดินอยู่หลายเท่า แถมยังหนักอีกด้วย กดทับนางจนแทบจะหายใจไม่ออก

“ช่วยด้วย มีคนล่วงเกิน ข่มขืน！” นางร้องตะโกนเสียงดัง สองมือทุบไปทางร่างของเขาไม่หยุด งอขาขึ้น กะจะใช้หัวเข่ากระแทกที่จุดอ่อนของเขา

ล้อเล่นน่า หยุนฉือนางแต่ไหนแต่ไรไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ศึกยังไม่จบ นางจะยอมแพ้ และหยุดตอบโต้ได้อย่างไร?

“ล่วงเกิน? ข่มขืน?”

ดูเหมือนว่าสองคำนี้จะรู้สึกแปลกใหม่มาก ฟันขาวๆ ของจี้ชางหลิงเพิ่งจะสัมผัสผิวบางๆ ที่อ่อนโยนของนาง ก็ชะงักอยู่ครู่ ขณะเดียวกัน ขาของเขาก็หนีบหัวเข่าของนางที่กระแทกขึ้นมา ใช้มือข้างนึงจับแขนของนางไว้ และกดลงบนพื้นเหนือศีรษะ