4

ข้าวหอมต้องกลั้นความอดสูใจเอาไว้ เธอหลับตาลงแล้วค่อย ๆ ถอดกางเกงในเนื้อบางเบาออกไปจากสะโพกงอนงาม

พายัพแตะลิ้นเลียริมฝีปากอันแห้งผาก มองร่างน้อยสั่นเทาที่หนีบขาเข้าหากัน และยังมีกระโปรงยาวปกปิดเรียวขาเอาไว้

“ถ้าไม่พร้อมก็ออกไปซะ” เขาไม่แตะต้องเธอ แต่ให้เธอทำทุกอย่างที่เขาต้องการด้วยตัวเอง

ข้าวหอมหลับตา เธอกลั้นใจถลกกระโปรงขึ้นเหนือเอว ก่อนจะค่อย ๆ อ้าขาออกให้เขาได้พิศมองร่องสวาทของเธอ

พายัพถึงกับกลืนน้ำลายลงคออันแห้งผาก กลีบสาวปิดสนิท บ่งบอกว่าเธอไม่เคยถูกล่วงล้ำมาก่อน

อา... แค่เห็นเขาก็รู้สึกกระหายในตัวเธอมากขึ้นไปอีกหลายเท่า

แสดงว่าเธอไม่ได้โกหก ไอ้แฟนหน้าอ่อนของเธอยังไม่เคยได้กระแทกเธอเลยสักครั้ง มันก็คงอยากเอาเธอ แต่ยังไม่มีโอกาส แต่เผลอเป็นไม่ได้ หมอนั่นคงหวังเคลมเธอให้สำเร็จ และเขาจะต้องฉกฉวยโอกาสนั้นเอาไว้ก่อน

เตียงกว้างไหวยวบทำให้ข้าวหอมต้องลืมตามอง เธอเห็นว่าเขากำลังคลานเข่าเข้ามาหา เด็กสาวเริ่มถอยหนี แต่เขาก็ตามมาตะครุบร่างของเธอเอาไว้เสียก่อน

พายัพขึ้นคร่อมทับร่างน้อยเอาไว้ ก่อนจะกระซิบถามเสียงแหบพร่า

“มาถึงขนาดนี้แล้วยังจะเปลี่ยนใจอีกเหรอ”

“หนู” เธอกัดปากอึกอักลังเล การกระทำนั้นทำให้พายัพต้องยกยิ้มมุมปาก

“แค่ให้ฉันเลีย เธอไม่ตายหรอก แค่เสียวเฉยๆ เท่านั้น”

“คุณลามกที่สุด”

“ผู้หญิงกับผู้ชายเขาก็ทำกันแบบนี้ทั้งนั้น ปีนี้เธออายุสิบแปดแล้ว น่าจะรู้ไม่ใช่เหรอ”

“หนูไม่รู้หรอกค่ะ” เธอกัดปากหน้าร้อนผ่าว

“เพิ่งอาบน้ำเหรอ ตัวหอมจัง” เขาก้มลงหอมแก้ม เธอก็เบี่ยงหลบ เขาเลยซุกจมูกสูดดมกลิ่นแก้มสาวของเธอหนัก ๆ จนข้าวหอมต้องหลับตาหนี พลางผลักร่างเขาออกห่าง แต่เหมือนผลักหินผาก้อนใหญ่อันหนักอึ้ง

“มาหาฉันก็ทำความสะอาดเนื้อตัวมาอย่างดี เธอตัวหอมมากนะ” เขาขยับลงไปเบื้องล่าง ก่อนจะแยกขาของเธอออก กลีบสวาทปิดสนิททำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงคอด้วยความกระหาย

“อย่านะคะ”

“ไม่ทันแล้ว”

“อ๊า...” ข้าวหอมร้องครางออกมาเมื่อเขาก้มลงตวัดเลียเบา ๆ มันสยิวและตื่นเต้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ท้องไส้ของเธอปั่นป่วน ร่างกายเกร็งสะท้าน หัวใจของเธอเต้นแรงราวกลองเพล

พายัพแยกแย้มกลีบสวาทของสาวน้อยออกจากกัน ข้างในแดงฉ่ำน่ากลืนกิน

“อา... ร่องเธอน่าเลียมากนะ” เขาก้มลงไปเลียอย่างหิวกระหาย ตวัดลิ้นกับติ่งเสียวของเธอระรัว ข้าวหอมดิ้นพล่าน ผลักไสในคราแรก ก่อนจะสอดมือเข้าในกลุ่มผมของเขาด้วยความกระสันรัญจวน

เด็กสาวดิ้นพล่านด้วยความเสียว เขาทั้งเลีย ทั้งแหย่ลิ้นร้อนระอุเข้าไปสัมผัสกับซอกทางรักอันแสนคับแคบ

นิ้วของเขาเขี่ยอยู่ตรงติ่งเสียว บดบี้จนเธอร้องครางเสียงหลง

“อื้อ... ไม่นะคะ หนูเสียว อ๊าย!” ข้าวหอมเกร็งสะท้าน เสร็จสมเป็นครั้งแรก หยาดน้ำรักไหลซึมออกมาจากร่องเสียว ทำให้เขาดูดกลืนกินหยาดน้ำทิพย์หอมหวานของเธอเสียงดังลั่นเตียงอย่างเอร็ดอร่อย

เขาผละออกห่าง แตะลิ้นเลียริมฝีปากอย่างพึงพอใจ มองร่างที่นอนหอบหายใจระรวยอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาล้ำลึก

ข้าวหอมรีบหุบขาเข้าหากัน นำกระโปรงมาปิดบังท่อนล่างเอาไว้ รีบคว้ากางเกงในที่วางอยู่ข้างตัวมาถือเอาไว้ เพื่อที่จะสวมใส่ แต่พายัพกลับคว้าไปเสียก่อน

“กางเกงในของเธอฉันขอ” เขานำมาดมและมีสีหน้าพึงพอใจ

“คุณลามกเหลือเกิน” เธอกัดปากตัวสั่น

“เสียวไหมตอนฉันเลีย”

“ไม่ค่ะ”

“แน่ใจเหรอ” เขายกยิ้มมุมปาก

“หนูจะกลับแล้ว คุณอย่าลืมทำตามที่สัญญากับหนูเอาไว้ด้วยนะคะ”

“ได้สิ ฉันเป็นคนรักษาคำมั่นสัญญาอยู่แล้ว” เขาแตะลิ้นเลียริมฝีปาก ท่าทีบอกว่ารสชาติของเธอหวานล้ำอร่อยจนเขาติดใจ ทำให้ข้าวหอมหน้าแดงซ่าน อายแสนอายกับการกระทำของเขา

อีกหนึ่งเดือนบิดาคงจะมีเงินมาคืนเขา เธอคงไม่ต้องทำอะไรน่าอายแบบนี้อีก แต่พายัพรู้ดีว่าบิดามารดาของหล่อนไม่มีเงินมาคืนเขาแน่นอน ถึงเงินที่เขาให้บิดาของเธอจะเป็นเงินจำนวนมากก็จริง แต่เขามีเงินมากกว่านั้นหลายเท่า เขาจึงไม่ได้ใส่ใจหากจะไม่ได้คืน หากเขาได้ลิ้มรสนางกวางน้อยแสนหวานที่มักมีท่าทีตื่นกลัวเขา อีกทั้งยังทำท่าทีขยะแขยงเขาแบบข้าวหอมก็ถือว่าคุ้มเกินคุ้ม เพราะเขายังสามารถหาเงินได้มากกว่านั้นอีกเยอะ

“เป็นยังไงบ้าง เสร็จครั้งแรกเสียวมากไหม น้ำแตกเลยนี่”

“ลามากที่สุด”

“ครั้งต่อไปจะทำให้เสร็จอีกนะ จะได้รู้ว่าเสียวขนาดไหน”

“จะไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน คุณพ่อจะต้องนำเงินมาใช้หนี้คุณได้แน่ ๆ”

“มั่นใจจริงนะ ก็ขอให้เป็นแบบนั้น” เขายกยิ้มมุมปาก ข้าวหอมจึงรีบกลับบ้านไปโดยเร็ว เธอเดินไปก็เขินอายไป เพราะด้านล่างโล่งไร้กางเกงในปิดเนินสาว

วันต่อมาเธอแอบได้ยินพายัพคุยกับบิดามารดา เขายอมให้ผัดผ่อนหนี้สินไปอีกหนึ่งเดือน และบิดากับมารดาของเธอก็ดีใจมาก รับปากว่าจะหาเงินมาใช้หนี้ให้ได้ในหนึ่งเดือน

ข้าวหอมดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้น คิดว่าบิดามารดาคงทำสำเร็จ แต่แท้ที่จริงแล้ว กรกันต์กันนงครามรู้ดีว่าทำไม่ได้ แต่ก็รับปากพายัพไปก่อน เพราะจะได้อยู่บ้านหลังนี้ไปอีกหนึ่งเดือน

ข้าวหอมชะงักฝีเท้าที่เดินอยู่กับดรัณเพราะกำลังเลิกเรียน เมื่อเห็นรถยนต์คันหรูราคาแพงลิ่วจอดอยู่เบื้องหน้า

“คุณข้าวหอมครับ นายท่านอยากคุยกับคุณน่ะครับ” ข้าวหอมกลืนน้ำลายลงคอ คำว่าหนี้สินค้ำคอ ทำให้เธอรู้สึกกังวลจนแทบหายใจไม่ออก เมื่อเช้าเธอได้ยินบิดากับมารดาปรับทุกข์กันว่าจะหาบ้านใหม่อยู่ เพราะไม่มีเงินไปใช้หนี้พายัพอีกเช่นเคย เธอยังกังวล แต่คิดว่าบางทีก็คงต้องปล่อยให้เขายึดบ้านไป แล้วไปหาที่อยู่ใหม่ บ้านอาจจะหลังเล็กลงนิดหน่อย แต่ก็ยังดีกว่าเป็นหนี้แล้วไม่มีเงินจ่าย

“นายท่านอะไรนี่ใครกันเหรอข้าวหอม”

“เพื่อนคุณพ่อน่ะจ้ะ”

“แล้วทำไมต้องให้คนมารับข้าวหอมแบบนี้ด้วย”

“เอ่อ... คุณพ่อคงมีธุระต้องคุยกับเพื่อนของท่าน เลยให้คนมารับน่ะจ้ะ งั้นหอมไปก่อนนะ เอาไว้ค่อยเจอกัน” ข้าวหอมไม่รอให้ดรัณเอ่ยถามอะไรอีก หล่อนก็รีบก้าวขึ้นรถคันหรูไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ดรัณมองตามไปอย่างงุนงงระคนสงสัย

ข้าวหอมได้เจอกับพายัพที่รีสอร์ทชายทะเล เป็นรีสอร์ทส่วนตัวของเขา เมษส่งเธอเสร็จเขาก็ผละจากไป ปล่อยให้เจ้านายได้อยู่กับเด็กสาวเพียงลำพัง

“เพิ่งเลิกเรียนคงหิว กินข้าวกับฉันไหม ฉันเองก็กำลังหิวเหมือนกัน” เขาเชื้อเชิญ ผายมือไปที่โต๊ะอาหาร มุมนี้เป็นระเบียงกว้าง สามารถมองทะเลเบื้องหน้าได้อย่างชัดเจน และเป็นมุมที่สวยมาก

รีสอร์ทหลังนี้ค่อนข้างเป็นส่วนตัว เธอไม่ได้ยินเสียงใครหรืออะไรเลย นอกจากเธอกับเขา และลูกน้องของเขาก็คงปลีกตัวไปแล้วนั่นเอง

“ไม่ละค่ะ คุณคุยธุระของคุณมาดีกว่า หนูจะรีบกลับบ้าน”

“พ่อกับแม่ของเธอไม่มีเงินมาใช้หนี้”

“หนูรู้แล้ว และได้ยินพวกท่านบอกว่าจะย้ายออกไปจากบ้าน ไปหาบ้านใหม่ คุณอยากจะยึดบ้านของเราก็ยึดไปเถอะค่ะ เจ้าหนี้หน้าเลือดอย่างคุณทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว” เธอสาดคำพูดใส่เขาอย่างเกลียดชัง