บทที่ 6

หญิงสาวรับเงินจากชายหนุ่มมาไว้ซื้ออาหารให้สัตว์ต่างๆที่เธอรับดูแล เขาหล่อแถมยังใจดีอีกแฮะ

"กลับมาแล้วค่าา" หญิงสาวเดินเข้ามาภายในบ้านแล้วเอ่ยทักทายมารดาแต่ก็ไม่ได้รับการตอบกลับ

"แม่!" แล้วทุกอย่างก็เหมือนพังทลายเมื่อหญิงสาวมองเห็นมารดาของตนนอนหมดสติอยู่บนพื้น เธอพยายามจะยกจะขยับมารดาก็ทำไม่ไหวเพราะว่าเธอตัวเล็ก เธอทำได้เพียงต้องหาใครสักคนมาช่วยแทน

"ขะ ขอโทษที่รบกวนนะคะ คุณมาช่วยแม่ฉันหน่อยได้ไหมคะ ท่านเป็นลมไม่ได้สติ" เพราะเธอเพิ่งจะได้รับเบอร์โทรศัพท์จากชายหนุ่ม เธอจึงนึกถึงเขาก่อนใคร

"ครับ ส่งโลเคชั่นมาหน่อยแล้วรอสักครู่ครับ" ชายหนุ่มซึ่งก่อนหน้ากำลังจะล้มตัวลงที่โซฟาก็ต้องลุกขึ้นยืนกระทันหันเมื่อมีคนขอความช่วยเหลือ เขาไม่รอช้ารีบไปหาเธอทันที

"ค่อยๆนะคะ"

"ครับ" ทั้งสองรีบพาคุณนภามารดาของหญิงสาวไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด

"คุณหมอคะ ช่วยแม่ของดิฉันด้วยนะคะ"

"ญาติขอให้รอข้างนอกก่อนนะคะ"

"ฮึกฮือออ" หญิงสาวร้องไห้อย่างกลั้นไม่ได้ มารดาของเธอไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้เลยสักครั้ง

"คุณสชาใจเย็นๆนะครับ"

"ฮึกๆ ยังไงก็ต้องขอบคุณคุณมากนะคะ ฉันมันไม่ได้เรื่องเลยอุ้มท่านไม่ไหวค่ะ"

"มันไม่ใช่ความผิดของคุณเลยนะครับ"

"ฉัน ฉันดูแลท่านไม่ดีแน่ๆเลยค่ะ" เธอเริ่มคิดมาก ทั้งที่ความเป็นจริงการเจ็บป่วยมันไม่อาจคาดเดาได้

"คิดมากอีกแล้วนะครับ เรามาตั้งสติรอคุณหมอดีไหมครับ"

"ฮึกๆ กะ ก็ได้ค่ะ" คนที่ร้องไห้โยเยก่อนหน้านี้หายไปทันที

"คุณหมอ! แม่ของฉันเป็นอย่างไงบ้างคะ"

"คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับ แต่ที่น่าห่วงคือคนไข้มีโอกาสที่จะเป็นโรคหัวใจครับ"

"โรคหัวใจเหรอคะ"

"ใช่ครับ แต่ยังแค่ระยะแรกยังพอมีวิธีรักษาครับ ง่ายๆก็ทานยารักษาตามอาการ"

"ค่ะ ฉันจะให้ท่าาเข้ารับการรักษา"

"ครับ งั้นหมอขอตัวก่อน"

"คุณขุนเขาคะ แม่ของฉันปลอดภัยแล้ว"

"ผมดีใจด้วยนะครับ"

"แม่ แม่เป็นยังไงบ้างคะ"

"แม่ก็รู้สึกหน้ามืดแล้วก็จำอะไรไม่ได้เลยลูก ขอโทษที่ทำให้หนูเป็นห่วง"

"หนูรักแม่นะคะ แม่ต้องแข็งแรงๆเข้าไว้นะคะ หนูมีแม่แค่คนเดียวนะคะ"

"แล้วพ่อหนุ่มนั่นใครล่ะลูก"

"นี่คุณขุนเขาค่ะ เขาเป็นคนพาแม่มาหาหมอค่ะ"

"ขอบคุณมากเลยนะจ้ะ ว่าแต่มีแฟนหรือยังล่ะจ้ะ"

"แม่! ไปถามเขาทำไมละคะเนี่ย"

"แม่ก็แค่อยากรู้เผื่อยังเป็นโสดจะแนะนำลูกสาวให้" ประโยคของแม่หญิงสาวทำเอาเขาแอบหัวเราะไม่นึกฝัน

"ลูกป้าน่ะทำแต่งานไม่รู้ชาตินี้จะหาแฟนได้ไหม"

"ฮ่าๆ คุณสชาสวยออกขนาดนี้ต้องหาแฟนได้อยู่แล้วละครับ จริงไหมครับคุณหมอสชา"

"แน่นอนสิคะ แม่อย่ากังวลไปเลยนะคะ"

"ไม่กังวลได้ยังไงล่ะลูก แม่รู้นะว่าอาการแม่ไม่ค่อยจะดี เกิดวันใดแม่เป็นอะไรไปแล้วลูกจะอยู่กับใครล่ะ"

"แม่อย่าพูดอย่างงั้นสิคะ"

"มันคือเรื่องจริงนี่ลูก แม่แค่เป็นห่วงเป็นกังวล"

"สชาขอโทษที่ไม่ได้เรื่องค่ะ"

"คุณหมอมาตรวจอาการค่ะ"

"เป็นยังไงบ้างครับ"

"รู้สึกดีขึ้นมากแล้วค่ะคุณหมอ"

"คนไข้ทราบมาก่อนไหมครับว่ามีโอกาสเป็นโรคหัวใจ"

"ทราบค่ะ" คำตอบของมารดาทำให้หญิงสาวเกิดเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด เมื่อคุณหมอออกไปท่านก็ได้สั่งยาสำหรับมารดาเธอทันที คุณหมอให้พักดูอาการหนึ่งคืน วันรุ่งขึ้นก็ให้กลับบ้านได้

"ค่อยๆนะครับ"

"ขอบคุณมากจ้ะ ให้ป้านั่งตรงนี้แหละลูก"

"ครับผม"

"คุณขุนเขาต้องไปทำงานแล้วค่ะ"

"มาถึงก็ไล่ผมเลยนะครับ"

"ก็คุณมีงานต้องไปทำนี่คะกลัวว่าคุณจะไปสายตั้งหาก"

"ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ"

"ไม่ได้ห่วงซะหน่อย ยังไงก็ขอบคุณมากๆเลยนะคะ ถ้าไม่ได้คุณฉันก็ยังไม่รู้จะไปพึ่งใคร

"หาแฟนเถอะครับ ผมแนะนำ"

"ใครดีละคะ"

"ผมยังว่างนะครับ"

"อี๋ คุณรีบไปเลยค่ะ ไปค่ะๆ" เธอดันเขาออกไปจากบ้านทันทีเพราะจะเก็บอาการความเขินไว้ไม่อยู่แล้ว