ระยะทางไม่สำคัญ

ตอนที่ 1

ระยะทางไม่สำคัญ

บนท้องถนนเต็มไปด้วยรถมากมาย สองฝากฝั่งราวกับแข่งกันว่าฝั่งไหนจะมีรถหนาแน่นมากกว่ากัน เสียงบีบแตรดังสนั่นหวั่นไหว พร้อมๆกับเสียงผู้คนที่เริ่มบ่น เนื่องจากจราจรที่ติดขัดจนเกินไปทำให้พวกเขารู้สึกหงุดหงิดและเสียเวลา

ปรมะเดินทางออกจากบริษัทช่วงเย็น จนถึงตอนนี้รถของเขายังไม่เคลื่อนตัวออกจากกรุงเทพฯ

ชายหนุ่มเองก็นึกแปลกใจ ปกติเขาจะเดินทางออกต่างจังหวัดทุกอาทิตย์ วางแผนมาดีแล้วว่าวันนี้รถจะต้องไม่ติดอย่างแน่นอน แต่ผิดคาด รถติดมากกว่าทุกวัน มากกว่าในตัวเมืองแถวบริษัทของเขาเสียอีก

ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย จุดหมายปลายทางอาจจะถึงช้ากว่ากำหนด เขาจึงได้ต่อสายหาคนรักเพื่อแจ้งเธอว่าไม่ต้องรอ เพราะเขาอาจจะไปถึงเช้าของวันรุ่งขึ้น เนื่องจากระยะทางที่ค่อนข้างไกลและรถที่ติด

ชายหนุ่มเปิดเพลงคลอเบาๆ เป็นเพลงที่ทำให้เขาใจเย็นทุกครั้งที่ขับรถหรือทุกครั้งที่เจอสถานการณ์ที่เกินจะควบคุมอารมณ์

ปรมะก้าวมาขึ้นเป็นประธานบริษัทตอนอายุยังน้อย เขาได้รับความไว้วางใจจากหุ้นส่วน และได้รับการผลักดันจากพ่อแม่ที่เป็นเศรษฐีชื่อดังในเชียงใหม่

ตัวเขาเป็นคนเชียงใหม่ตั้งแต่กำเนิด พ่อแม่ก็เช่นกัน แต่มีช่วงหนึ่งที่พ่อกับแม่เดินทางมาทำธุรกิจที่กรุงเทพฯ ร่วมหุ้นกับเพื่อนสนิท เปิดบริษัทผลิตอุปกรณ์เกี่ยวกับไฟฟ้า น่าเสียดายที่หุ้นส่วนคนสำคัญดันเกิดอุบัติเหตุและจากไปเมื่อหลายปีก่อน อำนาจในบริษัทจึงตกเป็นของพ่อแต่เพียงผู้เดียว

แต่เพราะชายวัยกลางคนเกิดและเติบโตที่เชียงใหม่ ทำให้เขาเบื่อเมืองกรุง ตัดสินใจปลุกปั้น ลูกชายให้รับตำแหน่งสำคัญในบริษัทแทนตัวเอง เพื่อที่ตัวเขาและภรรยาจะได้กลับไปใช้ชีวิตบั้นปลายที่บ้านเกิด

ซึ่งปรมะที่วิ่งเล่นอยู่ในบริษัทตั้งแต่เล็กจนโต เขาได้มีโอกาสเรียนรู้งานตั้งแต่อายุยังน้อย รู้สึกว่านี่คือแนวทางที่ตัวเองชอบ จึงขอให้ผู้เป็นพ่อช่วยผลักดัน และเขาจะทำให้เต็มที่

หลังจากเรียนจบบริหาร ชายหนุ่มก็ไปฝึกงานที่โรงแรมของพ่อกับแม่ในตัวเมืองเชียงใหม่ และที่นั่นทำให้เขาได้พบกับคนรักเป็นครั้งแรก

อิษยาคือผู้หญิงที่เขาตกหลุมรักตั้งแต่พบหน้ากันครั้งแรก เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ผมยาวดำคลับถึงกลางหลัง ดวงตากลมโต ใบหน้าส่วนหนึ่งคล้ายคลึงกับทางตะวันตก

ในภายหลังเมื่อได้รู้จักสนิทสนมเขาจึงรู้ว่าพ่อของเธอเป็นลูกครึ่ง และตัวเธอก็เป็นลูกเสี้ยว มีเชื้อสายตะวันตกทำให้ใบหน้าโดดเด่นกว่าหญิงไทยทั่วไป

และนั่นเป็นเหตุผลที่ปรมะรู้สึกสะดุดตา ท่ามกลางหญิงสาวมากมายในวันนั้น อิษยาเป็นคนเดียวที่ปล้นความสนใจไปจากเขา

นึกถึงคนรักแล้วชายหนุ่มก็อดยิ้มไม่ได้ เขาเป็นประธานบริษัทงานล้นมือทุกวัน แต่ช่วงวันหยุดของทุกสัปดาห์ เขาจะขับรถไปหาเธอด้วยระยะทางหลายร้อยกิโลเมตร แม้ว่าจะเหนื่อยกับงานมาทั้งวัน แต่เขาก็ยินดีที่จะเดินทางไกลเพื่อไปพบหน้าคนรัก แม้ว่าบางสัปดาห์จะพบหน้าเธอไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยินดีที่จะเดินทางไป แม้ว่าจะเหนื่อยมากแค่ไหนก็ตาม

ชายหนุ่มเลือกที่จะไม่นั่งเครื่องบิน แม้ว่ามันจะถึงเร็วกว่าก็ตาม เขาแค่อยากพิสูจน์ให้หญิงสาวเห็น ว่าต่อให้อยู่ไกลกันแค่ไหนเขาก็พร้อมที่จะบุกป่าฝ่าดงเพื่อมาหาเธอ

บางครั้งอิษยาก็บ่น เพราะเป็นห่วง ความปลอดภัย ไม่อยากให้เขาต้องสละเวลาไปหาเธอทุกสัปดาห์แบบนี้

แต่หัวใจของเขามันร้อนรุ่มทุกครั้งที่ไม่ได้ไปหาหญิงสาว ปรมะอยากใช้ชีวิตกับเธอ เขาเปรยเรื่องแต่งงานหลายครั้ง แต่อิษยาก็ยังไม่ตอบตกลง ขอสร้างฐานะตัวเองให้มั่นคงเสียก่อน เพราะเธอไม่อยากให้ใครมาพูดได้ว่าที่เธอแต่งงานกับเขาก็เพราะเงิน

ชายหนุ่มใช้เวลานานหลายชั่วโมงกว่าจะหลุดออกมาจากเมืองหลวง เขารีบเหยียบคันเร่งมุ่งตรงไปยังเชียงรายทันทีโดยไม่หยุดพัก แม้ว่าน้ำมันจะใกล้หมดแล้วก็ตามแต่เขาก็ยังฝืนขับไปเรื่อยๆ

เมื่อเริ่มเข้าสู่จังหวัดที่ติดกับเชียงราย เขาจึงได้แวะปั๊มน้ำมันเพื่อยืดเส้นยืดสาย และพักสายตาสักเล็กน้อยเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุ

ตอนนี้ใกล้เช้าแล้ว เขาใช้เวลานานหลายชั่วโมงในการเดินทางเพราะเสียเวลาอยู่กับการจราจรที่หนาแน่นในเมืองกรุง

หลังจากที่งีบหลับไปเกือบครึ่งชั่วโมง ตื่นมาชายหนุ่มก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากขึ้น เขาดูเวลาตอนนี้ใกล้เช้าแล้ว จึงรีบขับรถมุ่งตรงเข้าสู่ตัวเมืองเชียงรายทันที

บ้านของหญิงสาวอยู่ในตัวเมือง อยู่ไม่ไกลจากห้างสรรพสินค้า ตลาดและวัด ถือว่าย่านที่หญิงสาวอยู่ค่อนข้างเจริญ ผู้คนพลุกพล่านทั้งเช้ากลางวันเย็น

บ้านของอิษยา เป็นทาวน์เฮ้าส์มีรั้วรอบขอบชิด แต่เพราะแม่ของเธอซื้อมาตั้งแต่สมัยที่เริ่มเป็นครูแรกๆ จึงทำให้ตอนนี้ตัวบ้านมีร่องรอยของกาลเวลา แม้ว่าชายหนุ่มจะเสนอช่วยรีโนเวทให้ แต่สองแม่ลูกก็ปฏิเสธ พวกเธอไม่อยากให้ใครมาดูถูก และพยายามทำงานเก็บเงิน โดยไม่ร้องขอความช่วยเหลือจากใคร

เพราะอิษยาไม่เคยคิดจะเอาเปรียบเขา ทำให้ปรมะยิ่งรักเธอ เพราะรู้ว่าหญิงสาวคบหากับเขาด้วยความรักไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์ ต่างจากผู้หญิง คนอื่นที่พยายามเข้าหาเขา ทันทีที่รู้ว่าเขาเป็นทายาทเศรษฐีและเป็นประธานบริษัทใหญ่

แต่ชายหนุ่มรู้ทันและไม่เคยเผลอใจให้ผู้หญิงเหล่านั้น ต่อให้พวกเธอจะสวยกว่าคนรักของเขาเป็นร้อยเป็นพันเท่า แต่หัวใจของคนเหล่านั้นก็สวยงามไม่เท่ากับผู้หญิงที่ชื่ออิษยา

ชายหนุ่มเดินทางมาถึงในช่วงเวลาที่พระกำลังออกบิณฑบาต หญิงวัยกลางคนสวมชุดข้าราชการยืนอยู่หน้าบ้าน มีโต๊ะตัวเล็กๆวางตั้งไว้ มีโถใส่ข้าวและถุงกับข้าววางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ

ชายหนุ่มจอดรถใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน ลงไปพร้อมกับถุงขนมซึ่งเป็นของฝากที่เขานำมาจากกรุงเทพฯ

“สวัสดีครับแม่”

ชายหนุ่มยกมือไหว้ อรดีเมื่อเห็นคนรักของ ลูกสาวเดินทางมาถึงก็รู้สึกโล่งใจ เมื่อคืนเธอนอนไม่ค่อยหลับ รู้ว่าปรมะจะเดินทางมาที่นี่แต่ปกติเขาจะมาถึงเร็วกว่านี้ พอเห็นว่าชายหนุ่มยังเดินทางมาไม่ถึงเสียทีเธอก็ใจไม่ดี กลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุระหว่างทาง

“แม่ใจหายใจคว่ำ นึกว่าเป็นอะไรไปหรือเปล่า ปกติยังไม่เช้าก็มาถึงแล้ว”

เธอเองก็ไม่กล้าถามลูกสาวเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหลับไปแล้วหรือยัง

“ที่กรุงเทพฯรถติดมากครับแม่ ผมก็เลยออกมาช้า”

“แม่ก็โล่งใจแล้วล่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก เป็นห่วงความรู้สึกอิมเขาน่ะ”

ในเมื่อชายหนุ่มเดินทางมาถึงโดยสวัสดิภาพ หญิงวัยกลางคนจึงได้ชวนอีกฝ่ายใส่บาตรด้วยกัน