Kyle & Queen - 6 หนูขอจีบพี่ได้ไหม

Kyle & Queen - 6

หนูขอจีบพี่ได้ไหม

“มานี่เลย..”

“โอ๊ยเบา ๆ แขนน้องจะขาดแล้ว” ฉันพูดขึ้นพร้อมพยายามสะบัดข้อมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จ ฉันโดนลากมาตั้งแต่ที่ผับจนถึงบ้านและพี่คิงส์ก็บ่นฉันไม่หยุดตลอดระยะทางจนถึงตอนนี้

“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับไอ้ไคล์” พี่คิงส์ปล่อยแขนฉันเมื่อเข้ามาในบ้านก่อนจะบ่นฉันอีกครั้ง ฉันทำหน้าไม่พอใจก่อนจะตอบกลับไป

“ก็น้องชอบพี่ไคล์นี่และพี่มีนาเองก็บอกว่าให้น้องจีบพี่ไคล์ได้เลยแถมยังเป็นกำลังใจให้ด้วย” ฉันโต้กลับทันทีตอนที่เราสองคนออกจากผับฉันก็เจอพี่มีนาที่หน้าผับพอดีเลยเข้าไปคุยด้วย ฉันถามย้ำเกี่ยวกับเรื่องพี่ไคล์และเจ้าตัวก็ยืนยันว่าเป็นเพื่อนกันและไม่ได้ชอบพี่ไคล์จริง ๆ ฉันเลยบอกต่อหน้าพี่เขาไปว่าฉันจะจีบพี่ไคล์ซึ่งพี่มีนาก็ยังยิ้มและให้กำลังใจกลับมา

“เฮ้ออ..พูดไม่ฟังเลยใช่ไหมก็บอกแล้วไงว่าไอ้ไคล์มันไม่เอาใครนอกจากมีนา” พี่คิงส์เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดที่ฉันไม่ยอมเชื่อฟัง

“ก็ช่างเรื่องของพี่ไคล์สิ น้องจะทำในส่วนของน้องให้ดีที่สุด ต่อให้สุดท้ายแล้วไม่ได้คบกันก็ตามที” ฉันพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหนีขึ้นห้องไป มาบอกให้ฉันยอมแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้ทำอะไรเนี่ยนะมันเป็นไปได้เหรอก็ต้องลองสักตั้งก่อนถึงจะรู้ว่ามันเป็นยังไง

“เออดี! แล้วอย่ามาร้องห่มร้องไห้ให้เห็นแล้วกัน!” พี่คิงส์ตะโกนอย่างประชดประชันกลับมาแต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะฉันรู้สึกว่าฉันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนที่พี่ไคล์ชอบเลยสักนิด

-มหาลัย-

ไคล์ PART

“หมดมวนยัง มีนารอนานแล้ว” ผมเอ่ยถามพวกเพื่อน ๆ ที่ยืนสูบบุหรี่ด้วยกัน

“ขอ5นาที” ไอ้คิงส์เอ่ยขึ้นแม้จะรู้สึกว่านานไปก็ตามทีแต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรออกไป วันนี้เป็นวันแรกที่มีนาจะกลับมาเรียนตามปกติพร้อมพวกผมแน่นอนว่าผมตื่นเต้นมากจนอยากจะรีบขึ้นไปหาเธอเสียเดี๋ยวนี้เลยก็ว่าได้

“นั่นน้องมึงรึเปล่าไอ้คิงส์?” คำพูดของไอ้อาร์มทำให้ผมมองตามไปด้วย ก่อนจะเห็นหญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาที่ดูสุภาพเรียบร้อย เธอ เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มอะไรมาก แน่นอนว่ามันดูสวยสะอาดตาผิดจากเมื่อวานลิบลับแต่ผมก็ยังคงไม่พอใจเธออยู่ดี

“งั้นกูขึ้นไปหามีนาก่อนนะ” ผมเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินแยกออกมาเพราะไม่อยากเจอหน้าน้องของไอ้คิงส์ให้หงุดหงิดตั้งแต่เช้า

“พี่ไคล์รอก่อนค่ะ!” เท้าของผมชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงเล็ก ๆ เรียกชื่อผม ผมหันกลับไปก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ มองน้องไอ้คิงส์ที่วิ่งตามมา ผมนึกว่าเธอจะมาหาพี่ชายซะอีก

“แฮก..แฮก” ผมยืนนิ่งมองอีกฝ่ายที่หอบหายใจหนัก ผมมองเธออย่างไม่พอใจอีกครั้ง

“พี่ไคล์หนูมีเรื่องจะพูดด้วยค่ะ”

“เรื่องอะไร” ผมถามกลับห้วน ๆ น้ำเสียงที่พูดออกไปคืออยากให้เธอรับรู้เลยว่าผมแม่งโคตรจะไม่อยากคุยด้วยสักนิด

“หนูขอโทษเรื่องเมื่อวานนะคะ หนูคงทำให้พี่อึดอัดมากเลยใช่ไหม..” เธอเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มฝืด ๆ

“ใช่..จะพูดแค่นี้ใช่ไหม?” ผมพูดอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะก้าวเดินต่อแต่ไม่กี่วินาทีต่อมาข้อมือของผมก็ถูกมือขาว ๆ เล็ก ๆ นั่นคว้าไว้พร้อมทั้งตัวเธอที่มายืนดักหน้าผมไว้ แน่นอนว่าการกระทำของเธอทำให้ผมโคตรจะหงุดหงิดเลยไหนจะมาจับเนื้อต้องตัวแบบไม่ขออีก แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นน้องของเพื่อนสนิทก็ตามแต่ผมคิดว่าเธอไม่มีสิทธิ์มาจับตัวผมแบบนี้ ผมจึงสะบัดมือทิ้งอย่างหงุดหงิดทันที

“อะเอ่อขอโทษค่ะ” คนตรงหน้าหน้าเสียก่อนจะเอ่ยขอโทษ ทำเป็นยิ้มและเงยหน้ามองผมอย่างสดใสอีกครั้ง

“มีอะไรอีก” ผมเว้นระยะห่างจากอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยถาม

“เรื่องเมื่อคืนหนูขอโทษจริง ๆ แต่ที่หนูบอกว่าหนูชอบพี่มันคือเรื่องจริงนะคะ” เธอเอ่ยขึ้นอย่างเขินอาย ผมได้แต่ขมวดคิ้วกับการกระทำของเธอ

“พี่ไคล์หนูขอจีบพี่ได้ไหม?”