7 เขาทำใจฉันละลาย

ตอนนี้ฉันอยากจะมีเวทมนตร์หายเข้าไปสิงอยู่ในตัวของท่านประธานเสียจริง ฉันอยากเข้าไปอยู่ในหัวใจของเขาหรือหัวสมองของเขาฉันอยากรู้ว่าตอนนี้เค้าคิดยังไงกับฉันกันแน่ ทำไมเค้าถึงได้รู้สนใจและคำพูดของเค้าเหมือนกำลังจีบฉันอย่างนั้นแหละ

"คุณพักอยู่กับใคร"

"ดิฉันพักอยู่คนเดียวค่ะ"

"พ่อแม่ของคุณคงจะพอมีฐานะสินะที่ซื้อคอนโดให้กับลูกแล้วให้ลูกมาเรียนแยกบ้านอยู่แบบนี้ ?

"ไม่ใช่หรอกค่ะท่านประธาน.....คอนโดแห่งนี้ฉันเก็บเงินด้วยน้ำพักน้ำแรงซื้อมาในขณะที่มาเรียนอยู่ที่กรุงเทพที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้คะ .... ที่บ้านของดิฉันไม่ได้ร่ำรวยค่ะแค่พอมีพอกินค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นคนแถวนี้ล่ะสิ"

"คะ "......ฉันรับคำสั่นๆ

"คุณเกิดที่นี่เลยหรือเปล่า"....เขาถามต่อไม่หยุด

"ฉันไม่ได้เกิดอยู่ที่นี่ค่ะ...ดิฉันเป็นคนเพชรบุรีค่ะ...แต่พอดีฉันสอบชิงทุนของมหาวิทยาลัยได้ค่ะ.....ฉันก็เลยต้องเข้ามาอยู่ที่กรุงเทพค่ะแล้วฉันจะซื้อคอนโดพี่พักอาศัยค่ะ"

ฉันได้บอกกับท่านประธานส่วนท่านประธานก็ได้แต่พยักหน้ารับรู้ เมื่อตอบคำถามท่านประธานเสร็จฉันก็ได้เบือนหน้าหนีไปอีกทาง

ฉันไม่อยากเห็นหน้าท่านประธานเลย เพราะยิ่งมองมองหน้าเขาพูดคุยกับเขาหัวใจของฉันมันก็แทบจะระเบิดออกมาด้วยอาการแน่นอก

"ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้มีอิทธิพลต่อฉันมากมายเพียงนี้นะ"

ฉันได้แต่คิดในใจ

"การมาฝึกงานที่บริษัทของผมเป็นยังไงบ้างครับ ?

เค้าถามฉันพร้อมกับส่งยิ้มให้กับฉัน ตายแล้ว !!! หัวใจฉันจะวาย ขนาดเค้าไม่ยิ้มให้อกยังแทบจะระเบิดแล้ว ตอนนี้เค้ายิ้มให้กับฉันฉันอยากจะบ้าตาย อยากจะกัดลิ้นตายไปตอนนี้เลย

"การที่ได้มาฝึกงานที่บริษัทของท่านประธานเป็นสิ่งที่ดีมากค่ะ.....รุ่นพี่ที่ทำงานและเพื่อนร่วมงานที่ฝึกงานด้วยกันทุกคนต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าบริษัทของท่านประธานดูแลเอาใจใส่ลูกน้องอย่างจริงจังค่ะ....เทคโนโลยีที่ใช้ภายในบริษัทก็เป็นแบบสมัยใหม่.....เพื่อนร่วมงานและรุ่นพี่ที่ทำงานทุกคนต่างมีสุขภาพจิตที่ดี....ทุกคนขยันทำงาน ..... อาจจะเป็นเพราะว่าทุกคนมีท่านประธานที่ดูแลพนักงานดีอย่างคุณก็ได้มั้งคะ.....ทุกคนถึงได้ดูมีความสุขไปทั้งหมดค่ะ......ซึ่งแตกต่างจากที่ทำงานที่อื่นเพื่อนดิฉันได้บอกว่าไปทำงานที่อื่นแค่ไม่กี่วันก็เริ่มได้ยินเสียงซุบซิบนินทาต่างๆนานาสารพัดผิดกับที่ฉันทำงานอยู่ที่นี่ค่ะ.....ไม่มีเรื่องแบบนี้เลยค่ะ เพื่อนของดิฉันอิจฉาดิฉันมากที่ได้เข้ามาฝึกงานที่นี่"

"ผมหวังว่าคำพูดของคุณเมื่อสักครู่มันจะถูกเขียนลงไปในเล่มรายงานการฝึกงานของคุณที่ต้องส่งไปให้มหาวิทยาลัยนะครับ"

เขาพูดเหมือนออกคำสั่งกับฉัน

"แน่นอนค่ะท่านประธาน...ดิฉันได้จดบันทึกลงไปในสมุดทดลองงานแล้วค่ะ...แล้ววันนี้ตอนบ่ายดิฉันต้องเข้ามหาวิทยาลัยไปส่งรายงานกับอาจารย์ที่ปรึกษาค่ะ"

"ผมต้องการทราบว่าคุณมีแผนการอะไรบ้างหลังจากที่คุณเรียนจบแล้ว"

ฉันได้แต่ปลาดใจที่เค้าอยากจะรู้เรื่องส่วนตัวของฉันตั้งมากมาย ตั้งแต่เข้ามานั่งข้างฉันตั้งแต่ฉันลืมตาขึ้นมาเค้ายังไม่หยุดถามคำถามบ้าๆพวกนี้กับฉันเลย ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเขาสามารถดูได้จากประวัติของฉันที่อยู่กับผู้จัดการฝ่ายบุคคล ฉันไม่เข้าใจท่านประธานคนนี้เลยจริงๆเค้าจะมาสอบถามฉันทำไมนะ...?

"ฉันยังไม่ได้วางแผนเลยค่ะท่านประธาน...ฉันแค่อยากให้การฝึกงานของฉันที่บริษัทของท่านประธานผ่านไปก่อนค่ะ"

"ผมต้องการอยากรู้ทัศนคติของคุณเกี่ยวกับบริษัทของผม"

"ดิฉันตอบไปแล้วตอนสัมภาษณ์งานกับผู้จัดการฝ่ายบุคคลแล้วนะคะ.."

ตอนนี้ฉันไม่อยากจะพูดคุยกับผู้ชายคนนี้อีกแล้วยิ่งพูดยิ่งคุยกับเขา จิตใจของฉันก็ยิ่งถลำลึกลงไป ฉันกลัวว่าฉันจะต้องตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อย่างแน่นอน ฉันจึงต้องรีบตัดบทโดยการบอกกับเค้าไปว่าฉันได้ถูกสัมภาษณ์กับพนักงานฝ่ายบุคคลไปแล้ว

"ผมต้องขอโทษคุณด้วยนะที่ผมอยากให้คุณบอกเหตุผลกับผมอีกสักครั้ง...เพราะว่าวันที่คุนมาสัมภาษณ์งานกับฝ่ายบุคคลผมไม่ได้อยู่สัมภาษณ์ด้วย....ผมจึงอยากให้คุณบอกกับผมอีกครั้งถึงทัศนคติของคุณที่มีต่อบริษัทของผม...ผมหวังว่าคุณคงไม่ลืมคำตอบของตัวเองที่เคยได้ตอบไปแล้วนะ"

ฉันได้แต่คิดในใจว่าผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะตามตื๊อฉันเหลือเกิน ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะยิ่งได้เห็นริมฝีปากหนาของเค้าฉันยิ่งอยากจะเข้าไปจูบปากหนาๆได้รูปที่ได้แต่ถามคำถามต่างๆจากฉันอยู่เวลานี้

ทุกครั้งที่เค้าพูดฉันอดมองดูริมฝีปากของท่านประธานไม่ได้เลยจริงๆ ทั้งที่ฉันไม่เคยจูบกับผู้ชายคนไหนมาก่อน แต่กับท่านประธานมันเหมือนมีแรงดึงดูดใจอะไรบางอย่างทำให้ฉัน อยากรู้อยากลองในสิ่งที่ไม่เคยได้รู้ได้ลองในขณะนี้จัง

"ว่างัยล่ะ ? คุณอย่าเงียบไปสิ....ผมอยากรู้จริงๆนะได้โปรดเถอะ"

ตอนนี้ฉันอยากจะบ้าตายกับคำพูดของเขา ฉันเป็นแค่พนักงานฝึกงานแต่เขาพูดกับฉันว่า "ได้โปรดเถอะ" ผู้ชายคนนี้จะน่ารักไปกันใหญ่แล้วนะ...