40 ฉันคือเพื่อนเขา

งานเลี้ยงส่งบัณฑิต

หลังจากฉันเสร็จพิธีแล้วคืนนี้เป็นงานเลี้ยงส่งที่ทุกต้องแต่งตัวสวยมาในงานเลี้ยงค่ำคืนนี้

ฉันก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นเค้ายืนอยู่ในงานวันนี้ด้วย และเขาก็เดินตรงมาหาฉัน

"ยินดีด้วยนะครับคุณสเตฟานี่"...เขาพูดเมื่อเดินมาหาฉันแล้วอย่างนุ่มนวล

ฉันรู้สึกเป็นกระแสไฟฟ้าจากผิวกายของเขาที่มาส่งมายังผิวกายฉัน

"คุณลืมผมได้หรือยัง...?...ผมรู้นะหลายวันวันนี้คุณยังคงทุกข์ใจกับเรื่องของเรา"...นี่คือคำพูดที่ออกมาจากปากเค้า

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆเค้าจะมาง้อฉันกลับมาพูดแบบนี้ หรือเค้าต้องการอะไรจากฉันกันแน่ นี่คือคำถามที่วนลูปอยู่ในหัวฉัน

"วันนี้ฉันอาจจะลืมคุณไม่ได้..แต่สักวันฉันจะลืมคุณได้อย่างแน่นอนค่ะ..มันอาจจะไม่ง่ายเลยสำหรับสาวผู้หญิงบริสุทธิ์คนหนึ่งที่เสียพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง...แล้วจะลืมมันไปได้ง่ายๆ...แต่ถ้าเกิดวันไหนฉันมีผู้ชายคนอื่น...ฉันคาดว่าฉันคงลืมคุณได้อย่างหมดหัวใจค่ะ...ตอนนี้ฉันก็ทำใจได้แล้ว 70% เหลืออีก 30% เท่านั้นเอง"...ฉันยิ้มเยาะให้กับเขา

"ผู้ชายคนนั้นที่คุณหมายถึงคือผู้ชายที่อยู่คอนโดเดียวกันกับคุณหรือเปล่า ?...ในตาของเขาดูเย็นและเยือกอย่างเห็นได้ชัด

"ฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่าเพื่อนทางนั้นรอฉันอยู่"...เมื่อฉันชี้นิ้วไปเพื่อนทุกคนต่างโบกมือให้กับฉัน บางคนก็ส่งเสียงโห่ที่เห็นฉันคุยอยู่กับท่านประธานลีโอนาร์โด บลูส์

"เดี๋ยวก่อนสิผมยังคุยกับคุณไม่จบเลย"...เค้าพยายามรั้งฉันไว้

"แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณค่ะ...มันจบไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว"....เมื่อพูดจบฉันก็หันหน้าเดินหนีเขาทันที

"ผมต้องการพบครอบครัวของคุณ"...เค้าพูดออกมา

ทำให้ฉันกำลังเดินอยู่หยุดเดินทันทีแล้วหันหลังกลับมามองเขาด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจและสงสัยเป็นที่สุด เมื่อฉันหยุดเดินเขาก็ก้าวเท้าเข้ามาหาฉัน

"ผมพูดจริงนะ..ถ้าคุณต้องการแบบนั้นผมไปพบครอบครัวคุณก็ได้"

"ฉันว่าคุณอย่าเจอเลยค่ะ และฉันไม่แน่ใจว่านั่นเป็นความคิดที่ดี !

"ทำไมเหรอการที่ผมไปพบครอบครัวของคุณทำให้คุณอับอายอย่างนั้นเหรอ ?

"ไม่ใช่ค่ะ...คุณจะให้ฉันแนะนำคุณกับครอบครัวของฉันในฐานะอะไรล่ะคะ ด้วยสถานะทุกอย่างเราแตกต่างกันเหลือเกินจะให้ฉันแนะนำคุณกับครอบครัวฉันว่าเรารู้จักกันยังไงดีคะ ? "...ตอนนี้ฉันเริ่มโมโหเขาบ้างแล้ว ฉันจ้องหน้าเขา ซึ่งเขาก็เงียบไม่มีคำตอบให้กับฉันเหมือนกันฉันจึงได้พูดต่อ

"คุณจะให้ฉันบอกว่าคุณคือคนที่ขโมยพรหมจรรย์ ฉันไป...แล้วผู้ชายคนนี้ก็บังคับให้ฉันเป็นเหยื่อรองรับอารมณ์เซ็กส์ซาดิสม์ของเขาแบบนายกับบ่าวยังงั้นเหรอคะ ? ... ฉันบอกกับเขาด้วยคำพูดที่ประชดประชัน

เขาก้มลงต้องฉันแล้วริมฝีปากก็กระตุกยิ้มแม้ว่าฉันจะกำลังโมโหอยู่เขาก็ยังคงยิ้มให้

"คุณก็บอกครอบครัวของคุณไปสิว่าผมเป็นเพื่อน"

" หะ....คุณจะให้ฉันบอกครอบครัวของฉันว่าฉันมีเพื่อนสุดแสนจะร่ำรวย แล้วก็เพอร์เฟคแบบคุณเนี่ยนะคะ...ครอบครัวฉันคงจะเชื่ออยู่หรอกค่ะ !

แล้วฉันก็กรอกตาให้กับเขา จิตใต้สำนึกฉันได้บอกว่าผู้ชายคนนี้เห็นแก่ตัวมากเกินไปแล้วนะ เห็นแก่ได้เห็นแก่ความสุขของตัวเอง ไม่นึกถึงใจฉันบ้างเลย

ตอนนี้เมื่อพูดจบเขาก็ได้แต่เงียบไป ฉันก็หันหลังให้เค้าอีกรอบแล้วก็เดินไปที่เต็นท์ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คนแน่นขนัด ทั้งนักศึกษาผู้ปกครอง และอาจารย์ และผองเพื่อนต่างก็พูดคุยกันอย่างรื่นเริง

"สเตฟานี่ยินดีด้วยนะ"....โจนาธานเดินมาหาแล้วก็ยิ้มกว้างให้กับฉัน

นัยตาสีเขียวเป็นประกาย ผมสีบรอนด์แลดูเซ็กซี่ ฉันยอมรับว่าเป็นผู้ชายอีกคนหนึ่งที่อยู่ในสต๊อกที่เขาพยายามจีบฉันเป็นแฟน

โจนาธานพยายามจีบและขอฉันเป็นแฟน เขาคือพี่ระหัสของฉัน เขาขอฉันเป็นแฟนในระยะเวลาที่ผ่านมา 4 ปี ซึ่งฉันก็ได้ปฏิเสธเขามาโดยตลอด

เค้าเป็นผู้ชายที่ดีมาก แต่ฉันกลับไปขึ้นเตียงกับผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเอง เห็นฉันเป็นเพียงเครื่องรองรับอารมณ์ซาดิสม์ของเขา

ทำไมฉันเป็นผู้หญิงแบบนี้นะ โจนาธานทั้งดีและสุภาพ แต่ฉันกลับไม่เลือกเขาแต่กลับไปเลือกท่านประธานซาดิสม์คนนี้แทน ...