37 เขาทวงสัญญา

"ผมขอโทษด้วยที่ผมปล่อยให้คุณกลับกับลูกน้องของผม เพราะผมต้องการให้เราสองคนเว้นระยะห่างให้แก่กัน เพื่อการตัดสินใจของคุณ" เค้าบอกด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบและดูเย็นชา 

"ถ้านั่นมันคือการเว้นระยะห่างแล้วตอนนี้คุณมาทวงสัญญาฉันมันคือการเว้นระยะห่างเหรอคะท่านประธาน ?? ฉันถามพร้อมกับมองไปทีนัยตาคมของเขา แพขนตาเขางอนยาว

"คือ ...ผม.... "ท่านประธานเลิกคิ้วแล้วพูดไม่ออก เขานิ่งไปชั่วครู่แล้วเอายออกมา

"ทำไมคำพูดของคุณทำให้ผมรู้สึกผิดแบบนั้นนะ "....นัยตาคมจ้องมาที่ฉัน

"ท่านประธานไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกค่ะ เพราะท่านประธานผู้คนถูกต้องเสมอ ท่านคือคนที่ถูกเสมอ คนที่ผิดตลอดนั่นมันก็คือฉันค่ะ"

นั่นไง ! ฉันประชด ฉันโกรธ ฉันโมโห ฉันอยากให้เขารับรู้ว่าฉันไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เขาทำกับฉันแบบนี้ เหมือนคนที่มีค่าแค่เซ็กส์สำหรับเขา

"ผมรับรู้ได้นะว่าคุณกำลังโกรธผมอยู่"

"ฉันไม่ได้โกรธค่ะ ฉันแค่ตกใจ ! และตั้งรับไม่ทันที่คุณทำแบบนั้นกับฉัน !

"คุณตกใจเรื่องอะไรเหรอ ?....เขาทำหน้าสงสัย

"ฉันตกใจที่ผู้ชายคนที่ฉันมอบให้ทั้งตัวและหัวใจเขากลับทิ้งฉันไว้ที่ร้านอาหารคนเดียว ฉันควรจะรักเค้ามั้ยคะ ฉันควรจะเซ็นสัญญากับเขาไหม ? คุณช่วยตอบฉันด้วยสิ "....ฉันสบตาเขา

" คุณไม่ควรรักผม เพราะผมไม่เคยรักใคร "

" อ่อ ขอบคุณที่บอก หึ ! ฉันกอดอกพร้อมจ้องหน้าเขา อารมณ์ของฉันเริ่มโมโหพรุ่งพล่าน

"ฉันเข้าใจว่าคนพิเศษของคุณคือคุณอาจจะแอบชอบฉันหรือว่ารักฉันบ้างสักนิดก็ยังดี หึ ! ขอโทษที่ฉันคิดผิด" น้ำเสียงของฉันบ่งบอกว่าฉันไม่สบอารมณ์จากการกระทำของเค้าอย่างมากและฉันก็โมโห 

"สเตฟานี่ ผมขอโทษ" เสียงของเค้าเหมือนคนสำนึกผิด

" คุณไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ เพราะคนอย่างคุณแค่ใช้เงินก็ขอโทษได้แล้ว "

" ผมรู้ว่าคุณประชด "

"พอเถอะคะ อย่าคุยกันอีกเลยเอาเป็นว่าฉันต้องการทำงานนะคะเพราะตอนนี้อยู่ในเวลางาน...แล้วฉันก็เหนื่อยเรื่องที่คุณทวงสัญญาฉันมามากแล้ว...ฉันขอทำงานนะคะฉันกลัวฉันจะไม่ผ่านงานคะ"

"ถ้าคุณผ่านงานแล้วได้มาทำงานที่บริษัทของผมผมก็เงินเดือนเริ่มต้น 15,000 บาทก็คือคนที่จบปริญญาตรีเพิ่งจบใหม่ฐานเงินเดือนขึ้น 15,000 บาท คุณทำงานที่นี่หนึ่งปีคุณจะได้เงินเดือนทั้งหมด = 180,000 บาท คุณกินอยู่ใช้กับชีวิตประจำวันบวกลบคูณหารคุณจะเหลือเงินไม่เกิน 80,000 บาท ถ้าคุณประหยัดที่สุด ... แต่ถ้าคุณไม่ประหยัดคุณอาจจะไม่เหลือเงินเลย.....แต่ถ้าคุณยอมเป็นทาสให้กับผมเพียงแค่สามเดือนผมยินดีเซ็นเงินสดให้คุณตอนนี้เลย 3,000,000 บาทเท่ากับว่าคุณจะได้เดือนละหนึ่งล้านบาทซึ่งมันมากมายมหาศาลนะคุณไม่จำเป็นต้องทำงานหลังขดหลังแข็งแบบนี้ก็ได้"...เขาบอกฉันอย่างภาคภูมิและเดินมาที่โต๊ะทำงานของฉัน และฉันก็ปรี้ดกับคำพูดเขา

"ขอบคุณมากนะคะท่านประธานที่แนะนำ...ฉันขอตัวทำงานจะได้ไหมคะ...ขอความกรุณาให้ท่านประธานกลับไปนั่งที่ทำงานของท่านประธานด้วยค่ะ...ฉันต้องการทำงานจริงๆ...แล้วฉัน จะเก็บข้อเสนอของท่านประธานไปคิดดูนะคะดิฉันสนใจข้อเสนอนี้เป็นอย่างมากค่ะ...ดิฉันอยากจะได้เงินก้อนจากท่านประธานมากๆค่ะ"

ฉันบอกกับท่านประธานแล้วท่านประธานก็รู้สึกพอใจในคำตอบของฉัน แล้วท่านก็กลับไปนั่งที่ทำงานของตัวเอง ฉันแค่พูดให้เขารู้สึกดี และไปจากที่นี่โดยเร็วเพราะฉันต้องการทำงานฉันจึงจำเป็นต้องพูดแบบนั้นออกไป 

"ผมหวังว่าคุณจะเซ็นสัญญานั้นนะสเตฟานี่"

"ค่ะท่านประธาน"...ฉันยิ้มให้กับท่านประธาน

ฝันไปซะเถอะฉันไม่มีทางรับข้อเสนอของท่านประธานโดยเด็ดขาดผู้ชายเจ้าชู้เอาแต่ใจ เช๊อะ...

จนกระทั่งเลิกงาน

"ได้เวลาเลิกงานแล้วนะ"

ตอนนี้เค้าเท้าแขนลงบนโต๊ะทำงานของฉันนัยน์ตาสีเทาของเขามีประกายด้วยอารมณ์บางอย่างที่อ่านไม่ออก