อ้อนรักคุณพ่อวายร้าย

107.0K · จบแล้ว
บุษบาบัณ/นศามณี
69
บท
16.0K
ยอดวิว
9.0
การให้คะแนน

บทย่อ

เกิดมาไม่เคยท้อง ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีลูกไม่ได้ ? ถังแตกแล้วไง พรพระพราย ท้อเสียที่ไหน เธอยอมปากกัดตีนถีบ ทำทุกอย่างเพื่อที่จะไม่ต้องแต่งงานล้างหนี้ให้ครอบครัว งานพี่เลี้ยงเด็กแฝด...โอ๊ย สบายมาก ยิ่งเป็นลูกชายของมหาเศรษฐี เงินก็ดี สวัสดิการก็งาม พรพระพายหวังได้ค่าตอบแทนเป็นกอบเป็นกำกลับเมืองไทยอย่างสบายใจ ถ้า แบรดลีย์ อาเชอร์ นายจ้างของเธอไม่มาแอบอ้างว่า เธอนั่นแหละคือแม่ที่แท้จริงของเด็กชายฝาแฝด เอาหัวเป็นประกันได้เลยว่า เธอไม่เคยความจำเสื่อมจนจำไม่ได้ว่าเคยเป็นเมียมหาเศรษฐีอย่างแน่นอน แต่เดี๋ยวนะ! หรือว่าการบริจาคไข่เมื่อหลายปีก่อนจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้! "ยิ้มอะไร" ดวงตาคู่หวานจ้องเขม็งขณะรอฟังคำตอบ "ไม่บอก ความลับสวรรค์" พรพระพายทำปากขมุบขมิบ ก่อนจะฉุกคิดอะไรออกเสียงเด็กที่เธอได้ยินในร้าน "คุณคงตามฉันมาตั้งแต่ร้านไอศกรีมสินะ เสียงเด็กในร้านคงเป็นพวกลูกๆ คุณเขามาด้วยใช่ไหม" "ใช่ จอร์แดนกับจัสตินมาด้วย พวกเขาอยากเจอแม่ เลยพามาตามหาแม่" น้ำเสียงของแบรดลีย์กระตือรือร้นขึ้นทันที แล้วจิ้มนิ้วชี้ไปที่อก "คุณมาตามหาเมียเหรอ" เขาพยักหน้า "เจอหรือยังล่ะ" ใบหน้าคล้าคมหล่อเหลามากด้วยเสน่ห์พยักหงึกๆ "เจอแล้ว นั่งมองหน้ากันอยู่นี่ไง" พรพระพายจิ้มนิ้วชี้เข้าหาตัว "ฉันเหรอ!" แบรดลีย์พยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบ พรพระพายส่ายหน้าหวือ รู้สึกอ่อนอกอ่อนใจ "ถามจริงๆ เถอะ เมื่อไรคุณจะเลิกยัดเยียดลูกๆ ของคุณมาเป็นลูกฉันสักที ระบบการคำนวณของสมองผิดพลาดหรือไงคะ ฉันไม่เคยท้อง ลูกจะออกมาทางไหนล่ะ" "ไม่เคยท้อง ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีลูกไม่ได้นี่" พรพระพายตกตะลึงระคนประหลาดใจ เรื่องนี้ชักแปลกๆเมื่อหันกลับไปเจอแววตาแฝงรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ดูมั่นใจของเขา มันทำให้เธอหวนคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "หรือว่า" เสียงหวานพึมพำเบาๆ "ไม่นะ ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้"

นิยายรักโรแมนติกนิยายปัจจุบันประธานเลขาคนรับใช้ผู้ชายอบอุ่นแต่งงานสายฟ้าแลบอุ้มบุญพระเอกเก่งจีบเมียเก่าพาลูกกหนีแต่งงานก่อนรักเศรษฐีดราม่า

ตอนที่ 1-1 หมาป่า แง้มฝาปลากระป๋อง

รัฐแมรีแลนด์ สหรัฐอเมริกา

รัฐแมรีแลนด์ตั้งอยู่ทางตะวันออกของสหรัฐอเมริกา เมืองหลวงของรัฐคือ ‘แอนนาโพลิส’ ในอดีตเคยเป็นเมืองหลวงชั่วคราวของสหรัฐอเมริกาในช่วงปี ค.ศ. 1783-1784

ในคืนวันศุกร์ เวลาประมาณเที่ยงคืนสิบห้านาที รถซิตี้คาร์สีขาวแล่นมาด้วยความเร็ว ตัวรถส่ายไปมาเป็นที่น่าหวาดเสียวของคนที่พบเห็น คนขับคงไม่รู้ตัวว่ามีใครบางคนที่ขับรถตามหลังจับตาดูอยู่

ใครอีกคนที่เร่งเหยียบคันเร่งตามมาติดๆ กำลังส่ายหน้าระอาใจ เขาเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเร็วๆ นี้

และต่อจากนั้นไม่นาน เสียงยางรถเบียดกับถนนและเสียงโครมก็ดังก้องตามมาติดๆ โชคดีเหลือเกินที่อุบัติเหตุครั้งนี้เกิดขึ้นบนถนนชนบทสายเล็กๆ ที่เงียบเหงา จึงไม่มีใครได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต ความเสียหายแค่เกิดขึ้นกับด้านหน้าของรถยนต์ที่ยุบเข้าไปเกือบครึ่ง ส่วนแบริเออร์ที่ถูกชนไม่ได้เสียหายแต่เคลื่อนที่ออกไป บนถนนเต็มไปด้วยเศษกระจกหน้ารถที่แตกกระจายเกลื่อน

ร่างเล็กของสาวสวยซึ่งเป็นผู้ขับขี่กำลังอยู่ในอาการตระหนก ใบหน้าซีดขาว สมองมึนงง ร่างกายนอกจากถูกเศษกระจกบาดเล็กน้อย ศีรษะกระแทกเข้ากับพวงมาลัยรถยนต์ก็ไม่มีอาการอะไรรุนแรง

“ซวยแล้ว!” หญิงสาวยังอยู่ในอาการมึนเมายกมือลูบหน้าด้วยความเคร่งเครียด แล้วเลื่อนมือลงไปทาบหน้าอก สัมผัสได้ถึงหัวใจดวงน้อยที่เต้นตุบๆ ด้วยความตกใจ

ซวยแน่เพราะรถคันนี้เป็นของลิซ่า เพื่อนสาวชาวสิงคโปร์ที่ให้เธอยืมมาใช้ แล้วบอกทิ้งท้ายไว้ว่าประกันใกล้จะขาดแล้วนะยูโปรดขับด้วยความระมัดระวัง

‘พรพระพาย’ กะพริบตาปริบๆ พยายามสลัดไล่ความมึนงง ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอเมาม็อกเทลสปาร์กลิ่งสีม่วง ซึ่งเป็นเครื่องดื่มแก้วเดียวในผับที่หญิงสาวสั่งมาดื่มเพื่อลืมความทุกข์ หลังจาก ‘กานดา’ เพื่อนสนิทสาวชาวไทยส่งคลิปวิดีโอการแต่งงานของ ‘รังสิโรจน์’ อดีตคนรักที่กลับเมืองไทยไปก่อนหลังเรียนจบ ส่วนเธอขอทำงานเก็บเงินอีกหน่อยแล้ววาดฝันว่าจะกลับไปแต่งงานกัน แต่เขาไม่รอเธอและตัดสินใจชิงสละโสดไปก่อนกับไฮโซสาวคนดัง ซึ่งเป็นข่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์หลายฉบับ

วันนี้เธอเลยขอดื่มให้เขาซะหน่อย ดื่มอวยพรให้เขาจากที่ไกลๆ แบบนี้ล่ะดีแล้ว ดีใจกับเขาที่ได้เจอคนที่ใช่ แล้วก็ฉลองให้กับตัวเองที่กลับมาโสดอีกครั้ง พร้อมกับการสูญเสีย...สูญเสียคนที่ไม่รักเราจริง มาทิ้งกันไปแบบนี้!

เออ...ว่าแต่ดีไม่ใช่เหรอที่เราเสียคนที่ไม่รักเราไป น่าจะรู้สึกแฮปปี้ หลั่นล้า ดี๊ด๊าเหมือนปลากระดี่ได้อาบน้ำแร่จากเทือกเขาหิมาลัยสิ แต่ทำไมพอนึกถึงหน้าผู้ชายเฮงซวยคนนั้นขึ้นมาทีไร ก็เจ็บจี๊ดที่กระดองใจแบบนี้!!

“เฮงซวยชะม้าดดด...มันวันอะไรของช้านเนี่ยยย!!”

หญิงสาวยืนซวนเซ ปากก็สบถเสียงอ้อแอ้ฟังไม่ได้ศัพท์ อุบัติเหตุครั้งนี้ไม่ถึงกับรุนแรงนัก แค่รถพังบางส่วน แต่ทำให้สมองของเธอมึนเบลอไปหมด จนกระทั่งเห็นว่ามีรถหรูคันหนึ่งขับมาจอดด้านหน้า

ร่างสูงกำยำก้าวลงมาจากรถยนต์แม็คลาเรน พีวัน แอลเอ็ม สีดำมันปลาบ ไฮเปอร์คาร์ที่หายากที่สุดคันหนึ่งของโลก ท่าทางของเขาดูรีบร้อน และที่ทำให้พรพระพายมองอย่างตะลึงก็เพราะเขาคือ

‘ซูเปอร์ฮีโร่’

‘ซูเปอร์ฮีโร่กำลังลงจากรถเพื่อมาช่วยเธอ’

“พระเจ้า...นี่เขา เป็นฮีโร่ในจอไม่พอ ตามมาช่วยฉันถึงที่นี่ รักคุณจังค่ะกัปตัน...” หญิงสาวยกมือขึ้นโบกเรียกเขา พร้อมเสียงอ้อแอ้ นัยน์ตาหวานเชื่อมแปลกๆ

“ช่วยฉันด้วยค่ะ ฉันอยู่ทางนี้ ทางนี้ค่ะ กัปตานนน...”

ร่างสูงที่ก้าวยาวๆ เข้ามายังจุดเกิดเหตุด้วยความรีบเร่ง ไม่กี่ก้าวก็ถึงรถคันที่ประสบอุบัติเหตุ เขาไม่ใช่ซูเปอร์ฮีโร่ แต่เขาคือ ‘แบรดลีย์ อาเชอร์’ ทายาทหนึ่งเดียวของตระกูลอาเชอร์ที่ทรงอิทธิพลตระกูลหนึ่งในประเทศเสรีนี้ ตระกูลอาเชอร์ประกอบธุรกิจด้านเรือเดินสมุทร เรือสำราญ และมีโรงแรมห้าดาวหลายแห่ง รวมถึงเป็นเจ้าของคอนโดฯ ระดับไฮเอนด์ในหลายรัฐ และยังขยายสาขาไปอีกหลายประเทศ

สีผิวเดิมของแบรดลีย์ค่อนข้างขาวจัด แต่เขาเป็นคนชอบออกกำลังกายและอาบแดดบ่อยครั้ง เวลานี้ผิวที่ขาวจัดจึงมีสีแทน น่ามองมากขึ้นไปอีก

ร่างสูงกำยำราวนายแบบอยู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมสีน้ำตาลเข้ม อวดมัดกล้ามแน่นๆ แข็งแรงมาก สวมกางเกงยีนสีเข้มยิ่งทำให้เขาดูสูงเพรียว เร้าใจ เพราะมันเน้นสัดส่วนชัดเจนเหมือนกับที่เธอเคยเห็นในภาพยนตร์ ในมือยังถือโล่ซึ่งเป็นอาวุธประจำตัว...

แบรดลีย์รีบเปิดประตูรถยนต์ฝั่งคนขับและอุ้มเธอลงมา

“เธอเป็นยังไงบ้าง” เสียงหล่อสมกับใบหน้าเอ่ยถามหญิงสาว กวาดตาคมมองไปทั่วร่างเล็ก

พรพระพายกะพริบตาปริบๆ แล้วส่งยิ้มเผล่ให้ครั้งหนึ่ง “จักรวารไปทางไหนคะ”

แบรดลีย์มองแม่สาวขาซิ่งตรงหน้าแล้วขำไม่ออก อาการท่าจะหนัก ดวงตาคมเข้มจ้องใบหน้าสวย แล้วตอบเสียงเครียด

“จักรวารอยู่อีกไกล แต่ถ้าเธอไปไม่ไหว คืนนี้คงต้องไปกับฉัน”

พรพระพายส่งยิ้มเรื่อยเปื่อย รู้สึกเหมือนกำลังลอยคว้างอากาศราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง เธอไม่เคยเชื่อเรื่องทฤษฎีโลกกลมมาก่อน จนกระทั่งเวลานี้ เธอกับเขาพบกันในโรงภาพยนตร์รอบมิดไนต์ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง เธอจองตั๋วอย่างยากลำบาก แต่ในที่สุดก็ได้ดูหนังดังซึ่งทำรายได้สูงสุดในอเมริกาและกำลังทำรายได้สูงสุดไปทั่วโลก เขาเป็นฮีโร่ที่ออกมาแต่ละทีสาวๆ ไม่ยอมกะพริบตา