EP.5-1 ฟ้องแม่

ยิม

“อ๊ะๆ พี่ยิม อ๊ะๆๆๆ โอย อ๊ะๆๆๆ” เสียงครางของผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างผมดังขึ้น

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ ผมไม่ได้สนใจเสียงร้องโหยหวนเหมือนจะขาดใจของเธอและยังคงกระแทกตัวตนเข้าร่องของเธอเหมือนเดิม

Rrrrrrrrrr แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ปลดปล่อยอีกรอบ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นขัดจังหวะก่อน ทำให้ผมหงุดหงิดและรำคาญเลยใส่แรงลงไปที่ร่องของผู้หญิงคนนี้หนักกว่าเดิม

พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ

“อ๊ะๆๆ อ่า พี่ยิม โอว อ๊ะๆๆๆ”

Rrrrrrrrrrrr แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอีกครั้งไม่หยุด ทำให้ผมต้องเอื้อมมือไปหยิบ และต้องหยุดกิจกรรมทันที

“พี่ยิม หยุดทำไมคะ” เสียงผู้หญิงที่ผมควงวันนี้ถามขึ้นอย่างขัดใจเพราะกำลังค้าง

“เงียบ” ผมสั่งเธอออกไปคำเดียวก่อนจะกดรับสายสำคัญ

“ครับ”

(ตายิม แกอยู่ที่ไหน ทำไมไม่กลับห้อง!) แม่ยิงคำถามใส่ผมด้วยน้ำเสียงแข็งๆทันที ซึ่งท่านจะรู้ได้ยังไงว่าตอนนี้ผมไม่ได้อยู่ห้อง ถ้าไม่ใช่ยัยเด็กนั่นฟ้อง

“ทำธุระครับ”

(ธุระอะไรของแกไม่ได้กลับห้องตั้งแต่เมื่อวาน! แกรู้ไหมว่าน้องไม่สบายอยู่คนเดียว เป็นคู่หมั้นภาษาอะไรทำไมทำตัวแบบนี้!) ชัดแล้วครับว่าเป็นยัยนั่นฟ้องจริงๆถึงได้รู้ว่าผมไมได้กลับห้องตั้งแต่เมื่อวานแล้ว อีกอย่าง วันนี้ผมก็เห็นยัยนั่นปกติดี อะไรคือแม่บอกว่าไม่สบาย มารยาสิ้นดี

“ผมไม่ว่าง”

(ไม่ว่าง! ทำไมไม่ว่าง อีกอย่างจะไปไหนมาไหนทำไมไม่บอกน้อง รู้ไหมว่าน้องเป็นห่วงเราแค่ไหน น้องไม่รู้จะติดต่อเรายังไงเลยต้องโทรมาถามแม่เนี่ย)

“ครับ”

(แกไม่ต้องมาครับเลยนะ กลับห้องไปอยู่เป็นเพื่อนน้องเดี๋ยวนี้ อีกยี่สิบนาทีแม่จะโทรไปหาใหม่ แล้วถ้าไม่ได้ยินเสียงน้องได้เห็นดีกันแน่!) แล้วแม่ก็ตัดสายไปผมเอาโทรศัพท์ออกจากหูด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยคงที่ ก่อนจะถอดถอนตัวตนออกจากร่องของผู้หญิงคนนี้

“พี่ยิม ทำไม...”

“ฉันจะกลับ” ยังไม่ทันที่ผู้หญิงคนนี้จะถามจบ ผมก็พูดแทรกขึ้นก่อนจะถอดถุงยางทิ้งแล้วเดินแต่งตัว

“ทำไมคะ เรายังไม่เสร็จกันเลยนะ”

“ฉันมีธุระ” ผมตอบกลับไปแต่งตัวไป

“แต่...” ผมเงยหน้าไปมองผู้หญิงคนนั้นอีกครั้งเมื่อเธอเริ่มพูดกันไม่รู้เรื่อง แล้วเธอก็เงียบไป ผมเลยหยิบเงินก้อนหนึ่งวางไว้ที่หัวเตียงให้เธอก่อนจะเดินออกจากห้องเธอ เพื่อกลับห้องตัวเอง

มัตซี

ปัง! หลังจากวางสายจากคุณป้ามณีรัตน์ได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เสียงประตูห้องก็ปิดอย่างดัง ซึ่งแน่นอนว่าคนปิดเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ยิม แล้วฟังจากเสียงปิดประตูแล้วเค้าคงจะไม่พอใจมากแน่ๆเลย

ฉันแกล้งหลับทันที เพราะไม่นานเค้าก็คงจะเข้ามาเอาเรื่องกับฉันแน่ และฉันก็เดาไม่ผิด เมื่อฉันได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอนดังขึ้นก่อนจะตามด้วยเสียงฝีเท้าที่ดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

“ฉันรู้ว่าเธอยังไม่หลับ” เสียงเข้มๆของพี่ยิมดังอยู่ข้างๆฉัน แต่ฉันนิ่งทำเหมือนไม่ได้ยิน และไม่ตอบกลับไป

“ถ้าเธอไม่ตื่นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน” เสียงที่ดังออกมาแต่ล่ะทีไม่ต่างกับเสียงของเสือที่กำลังขู่คำรามเลยแม้แต่น้อย แต่ฉันก็อยากรู้ว่าผู้ชายอย่างพี่ยิมเค้าจะทำอะไรกับผู้หญิงอย่างฉันได้บ้าง

ฉันนอนหลับนิ่งๆเหมือนเดิมไม่ตอบโต้อะไรพี่ยิมออกไป แล้วสักพัก เสียงฝ่าเท้าหนักๆก็เดินไกลออกไป แต่ฉันยังไม่กล้าลืมตาหรอก ยังต้องรอดูสถานการณ์ต่อไปก่อน

ซ่า!

“อื้อ! พี่ยิม ทำอะไรของพี่เนี่ย” และสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึงว่าพี่ยิมจะทำกับผู้หญิงอย่างฉันได้ นั่นคือการเอาน้ำใส่แก้วมาสาดใส่หน้าฉันเต็มๆนี่ไง จนฉันต้องลุกขึ้นนั่งโวยวายออกไปอย่างไม่พอใจก่อนจะมองหน้าพี่ยิมอย่างเอาเรื่อง แต่มันทำให้ฉันพบว่าสายตาพี่ยิมตอนนี้มันไม่ได้มองอยู่ที่หน้าฉัน แต่กลับมองต่ำลงไปกว่านั้น

ก็แน่สิ วันนี้ฉันใส่ชุดนอนผ้าซาตินที่เกือบจะเข้าข่ายชุดนอนไม่ได้นอนที่ฉันพาเพื่อนไปถอยมาวันนี้ตั้งหลายตัว บวกกับหน้าอกคู่ใหญ่ของแท้ที่แม่ให้มาแล้วด้วย เจ้าชายน้ำแข็งก็เจ้าชายน้ำแข็งเถอะ

เมื่อเห็นว่าพี่ยิมกำลังหลงมัวเมาอยู่กับสิ่งอื่นที่ไม่ใช่หน้าของฉัน มันก็ทำให้ฉันยิ่งได้ใจ รีบลุกลงจากที่นอนทันที

“ซีไปทำอะไรให้พี่อีก ทำไมต้องทำกับซีแบบนี้” ฉันพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับเหนื่อยและไม่มีแรง แต่ประเด็นที่ฉันลุกลงจากที่นอนเพราะต้องการให้พี่ยิมได้มองชัดๆกว่าเดิม ด้วยกระโปรงที่ยาวแค่ครึ่งน่องโชว์เรียวขาขาวๆแล้วด้วย พี่ยิมก็พี่ยิมเถอะ