บทที่ 1

“พี่ภัทรพูดแบบนี้แสดงว่าจะไม่รับผิดชอบเนตรกับลูกเหรอคะ! ตอนทำก็ทำด้วยกัน แต่ทำไมตอนนี้ถึงปล่อยให้เนตรรับผิดชอบคนเดียว เนตรไม่ยอมนะคะ! ยังไงพี่ภัทรก็ต้องรับผิดชอบเนตรกับลูก!” เนตรดาวตวาดกลับอย่างไม่คิดยอมแพ้ ยังไงเขาก็ต้องร่วมรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นไปพร้อมกับเธอ เธอจะไม่ยอมรับผิดเรื่องนี้คนเดียวแน่ อีกอย่างเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันก็เริ่มต้นจากเขาทั้งนั้น!

ถ้าเขาไม่ล่อลวงเธอ ความสัมพันธ์ลับๆ นี่ก็คงไม่มีวันเกิดขึ้น!

“แล้วเนตรจะให้พี่ทำยังไง!” อีกฝ่ายถามกลับด้วยน้ำเสียงที่อัดแน่นไปด้วยความไม่พอใจอย่างถึงที่สุด แม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าเด็กในท้องของเนตรดาวจะเป็นลูกของตัวเอง เพราะนอกจากเขาแล้วก็ไม่เห็นเธอไปยุ่งกับใครที่ไหน แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่าคนที่เขารักและอยากได้มาเป็นแม่ของลูกมีแค่คนเดียวเท่านั้น นั่นคือธารธารา ส่วนคนตรงหน้าก็แค่อารมณ์พาไปเท่านั้นเขาไม่รัก ไม่เคยคิดจะรักเธอ!

“รับผิดชอบเนตรกับลูกสิคะ ถอนหมั้นกับพี่น้ำแล้วมาแต่งงานกับเนตร! นะคะพี่ภัทร ไหนพี่ภัทรบอกว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้พี่ภัทรมีความสุขได้เท่าเนตรไงคะ เนตรรักพี่ภัทรนะคะ” คำสารภาพนั้นทำให้คนเป็นพี่แทบจะล้มทั้งยืนเมื่อได้ยิน ที่ผ่านมาเธอไม่เคยเอะใจหรือนึกสงสัยในตัวน้องสาวของตัวเองเลยสักครั้ง ไม่คิดกระทั่งว่าอีกฝ่ายจะแอบมีใจให้คู่หมั้นของตัวเอง ผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดจะฝากชีวิตเอาไว้ แต่จากนี้คงไม่ใช่อีกแล้ว

“พี่ทำแบบนั้นไม่ได้เนตรก็รู้! พี่รักน้ำ!” คำว่ารักของเขาไม่ได้ช่วยเรียกคืนความเสียใจที่มีอยู่ กลับกันมันยิ่งทำให้เธอเจ็บมากกว่าเดิมที่อยากรู้ตอนนี้คือยังมีอีกไหมเรื่องที่พวกเขาทำกันลับหลัง

“รักได้ก็เลิกรักได้! ไม่รู้แหละ ถ้าพี่ภัทรไม่ถอนหมั้นกับพี่น้ำเนตรจะเป็นคนไปสารภาพเรื่องนี้กับทุกคนเอง!” เมื่อถูกทำให้รู้สึกจนมุม เนตรดาวก็ทิ้งไพ่ใบสุดท้ายในมือลงทันที เธอพูดก่อนจะปรายตามองไปยังประตูห้องที่แง้มอยู่ นั่นเองถึงได้รู้ว่านอกจากเธอกับเขาแล้ว

ยังมีร่างบอบบางคุ้นตาของใครบางคน ยืนแน่นิ่งอยู่ไม่ไกล...

“พี่น้ำ!”ไม่เพียงแต่เนตรดาวเท่านั้นที่ตกใจเมื่อได้เห็นพี่สาว

ภัทรเองก็ถึงกลับหน้าถอดสี เมื่อหันไปพบเข้ากับคนรักสาวที่เอาแต่ยืนนิ่งไม่พูดอะไร แต่แค่นั้นก็ทำให้รู้แล้วว่าเธอคงยืนอยู่ตรงนั้นนานพอ ที่จะได้ยินความลับที่เขาตั้งใจจะปิดตายมันไปตลอดชีวิต

นี่มันวันซวยอะไรของเขากันวะ!

“น้ำ! มันไม่ใช่อย่างที่คุณเข้าใจนะครับ ผะ...ผมอธิบายได้! ผมกับเนตรเราก็แค่...น้องคุณเข้ามายั่วผมเอง มันก็แค่ความผิดพลาดไม่กี่ครั้ง! ผมไม่ได้รักเขา!” แล้วไม่กี่ครั้งของเขามันมากแค่ไหน ถึงได้ทำให้น้องสาวของเธอตั้งท้องแบบนี้ นั่นคือคำถามที่ดังขึ้นในใจ

“เก็บคำแก้ตัวของภัทรไว้เถอะค่ะ เพราะว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรกับน้ำอีกแล้ว!” ไม่มีแล้วจริงๆ ธารธาราคิดก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาคนที่เธอเคยคิด ว่าจะเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่หักหลังกัน

“ตั้งแต่วันที่พ่อฉันลงทุนอ้อนวอนขอร้องให้เธอกับแม่เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉัน...ฉันก็คิดมาตลอดว่าเธอเป็นน้องสาวที่ฉันต้องรักและดูแล ไม่นึก! ว่าสุดท้ายฉันจะเลี้ยงงูพิษเอาไว้ใกล้ตัวแบบนี้!” เนตรดาวเป็นคนสุดท้ายบนโลกที่เธอคิดว่าจะกล้าหักหลังเธอ ใครก็ได้บนโลกใบนี้ แต่ทำไมต้องเป็นคนที่เธอรักไม่ต่างจากน้องแท้ๆ

เพราะฉะนั้นอย่าได้ถามถึงความผิดหวังเสียใจที่มีอยู่ในตอนนี้ เพราะเธอเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่ามันมีมากมายแค่ไหน

“พี่น้ำ...เนตรขอโทษ” แม้จะรักคู่หมั้นของพี่มากแค่ไหน แต่สำหรับเนตรดาวแล้ว ธารธาราคือคนที่ดีกับเธอที่สุด อีกฝ่ายไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจกันให้ได้เห็นเลยสักนิดเมื่อรู้ว่าชาติกำเนิดของเธอมาจากที่ไหน แต่กลับช่วยส่งเสริมเธอให้มีชีวิตที่ดีขึ้น ดีกว่าที่เคยมีมา

เธอผิดที่ไปรักคนที่ไม่ควรรัก

และผิดที่ทำร้ายคนที่ดีที่สุดในชีวิต! แต่จะให้เธอทำยังไง ในเมื่อเธอเอง ก็ถูกบีบให้ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อ