อุ้มรักเพื่อนสนิท

"ทำไม ทำไมคนคนนั้นถึงไม่เป็นแบงค์ส้ม ทำไมถึงไม่เป็นแบงค์ ทั้งที่แบงค์ก็รักนับไม่แพ้ติณณภัทรเลย"

เสียงตัดพ้อดังเล็ดลอดออกจากปากหมอหนุ่มผู้มีนิสัยเคร่งขรึมอย่างแบงค์เมื่อสติสัมปชัญญะของเขาถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำจนสูญเสียความเป็นตัวเอง

นับดาวเป็นเพื่อนสนิทที่เขาแอบรักมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมด้วยกันจนถึงตอนนี้ที่เข้าสู่วัยทำงานความรู้สึกที่มีต่อเธอก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

แต่เพราะคำว่าเพื่อนค้ำคอทำให้เขาไม่กล้าสารภาพกลัวจะเสียเธอไป อีกทั้งเธอยังป่าวประกาศชัดเจนว่าชาตินี้จะขอครองตัวเป็นโสดเพราะขยาดผู้ชายยิ่งทำให้เขาไม่กล้าเข้าไปใหญ่

ใครไหนจะรู้เลยว่าวันหนึ่งเธอกลับแต่งงานมีครอบครัว และกล้าบอกได้เต็มปากเต็มคำว่ารักผู้ชายคนนั้นมันยิ่งทำให้เขาชอกช้ำได้แต่ถามตัวเอง และเพื่อนสนิทอีกคนอย่างส้มหวานซ้ำ ๆ ว่าทำไมผู้ชายคนนั้นไม่เป็นเขา

วันนี้เป็นวันที่เพื่อนสนิทอย่างนับดาวมีความสุขที่สุด เธอได้ฉลองวันเกิดพร้อมหน้าพร้อมตากับคนที่รัก และได้ให้กำเนิดบุตรสาวแสนน่ารัก ความจริงเขาควรจะยินดี แต่ไม่ใช่เลยมันเป็นวันที่เขาชอกช้ำมากที่สุดต่างหาก

ชอกช้ำจนต้องใช้แอลกอฮอล์ช่วยหวังว่ามันจะบรรเทาความรู้สึก

โดยเขาไม่รู้เลยว่ายังมีอีกคนที่ชอกช้ำไม่ต่างกันก็คือส้มหวานคนที่ยอมนั่งดื่ม และรับฟังคำพูดตัดพ้อมากมายจากปากเขา เป็นคนที่แอบรักเขามาตลอดหลายปีแต่ทำได้แค่เก็บงำความรู้สึกเอาไว้เพราะรู้อยู่เต็มอกว่าเขารักใคร

เธอก็อยากจะถามแบงค์ไปเหมือนกันว่าทำไมคนที่เขารักถึงไม่เป็นเธอ เธอที่แอบรักเขามาตลอด แต่ทำได้เพียงแค่คิดในใจเพราะคำว่าเพื่อนมันค้ำคออยู่เช่นกัน

"ทำไมแบงค์ไม่ลองมองคนอื่นนอกจากนับบ้างล่ะ" เธอกระดกน้ำสีอำพันลงคออึกใหญ่แล้วลองพูดหยั่งเชิงเพื่อนชายดู

"ไม่ล่ะ.."

คำตอบจากริมฝีปากหนาเหมือนเข็มถิ่มแทงใจคนฟังแบบนี้เธอคงจะหมดสิทธิ์ลุ้น ต่อให้ตอนนี้จะไม่มีนับดาวแล้วก็ตาม

"หึ" เธอเค้นหัวเราะในลำคอเบา ๆ นึกเย้ยหยันตัวเองที่อุตส่าห์แอบหวังลม ๆ แล้ง ๆ มาตั้งนาน มือเรียวยกน้ำสีอำพันในแก้วขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด แล้วเทจากขวดใส่แก้วใหม่อีกครั้ง

ตอนแรกเป็นแบงค์ที่ขอซื้อเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มาดื่มที่คอนโดเธอหลังจากกลับจากโรงพยาบาลที่นับดาวคลอดลูกเพื่อต้องการเมาให้ลืมความเจ็บปวดในใจ แต่ตอนนี้เธอเองก็ต้องการดื่มให้ลืมความเจ็บปวดเช่นกัน

จากที่จะดื่มนิดหน่อยเป็นเพื่อนแบงค์ก็ยกน้ำเมากระดกลงคอครั้งแล้วครั้งเล่าจนหมดไปเป็นขวด สติสัมปชัญญะเริ่มถูกครอบงำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ตาแทบจะปิดอยู่รอมร่อแต่ก็พยายามปรือขึ้นมองอีกคนที่นั่งดื่มอยู่บนพื้นตรงโซฟาอีกฝั่ง สะบัดศีรษะพรึ่บ ๆ สองสามครั้งไล่อาการมึนออก ก่อนจะเค้นน้ำเสียงยานห้ามปรามเพื่อนชายที่เหมือนจะเมาจนหมดสภาพ "บะ..แบงค์ส้มว่าพอเถอะ แบงค์เมามากแล้วนะ"

"แบงค์ยังไหว แบงค์ยังไหว" แบงค์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงยานพลางพยักหน้าหงึกหงักยืนยันกับเพื่อนสาวว่ายังไหวทั้งที่ความจริงแทบครองสติตัวเองไม่อยู่ มือหนายังคงยกอำสีอำพันในแก้วขึ้นดื่มครั้งแล้วครั้งเล่าเพื่อบรรเทาความเจ็บในใจ

"พอเถอะแบงค์" ถึงแม้เพื่อนชายจะบอกว่ายังไหวแต่ส้มไม่เชื่อเพราะสิ่งที่เธอเห็นในตอนนี้คือสภาพเพื่อนชายไม่ไหวจริง ๆ เมาจนหัวราน้ำ เมาจนเละแทะหมดคราบหมอผู้เคร่งขรึมไปสิ้นเชิง

เธอพยายามรวบรวมสติที่เหลือเพียงน้อยนิดใช้มือยันโต๊ะกระจกพาตัวลุกขึ้นยืน ก่อนเดินโซซัดโซเซเข้าไปหาอีกคน แย่งแก้วเหล้าจากมือของเขา "บอกว่าพอแล้วแบงค์"

"เอามาส้ม แบงค์จะดื่มให้ลืมนับ ให้ลืมความเจ็บข้างในนี้" แบงค์หาได้ยอมไม่ใช้มือกำแก้วไว้แน่นไม่ให้ส้มเอาไปได้ ส่วนอีกทั้งทุบลงบนอกด้านซ้ายที่มีก้อนเนื้อเต้นอยู่

"เอามานะแบงค์ ส้มบอกว่าพอแล้วไง ดื่มให้ตายก็ไม่ช่วยทำให้แบงค์ลืมนับ และหายจากความเจ็บปวดได้หรอก"

"ไม่แบงค์จะดื่ม ส้มอย่ามาห้าม"

"อย่าดื้อได้ไหมแบงค์"

"ว้าย!" ทั้งสองเยื้อแย่งแก้วกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนส้มจะต้องร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจในวินาทีที่พลาดท่าล้มลงใส่เพื่อนชายทำให้อีกคนที่ทรงตัวแทบไม่ได้อยู่แล้วเสียหลักล้มลงไปนอนหงายบนพื้นแข็ง ๆ โดยมือก็ดันดึงเธอลงไปด้วย

แก้วเหล้าในมือหนาอีกข้างตกกระทบพื้นจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ น้ำสีอำพันสาดกระเซ็นไปทั่วตัวทั้งสองคน แต่กลับไม่สามารถกระทบความรู้สึกของทั้งสองได้เลยในเมื่อตอนนี้มีสิ่งที่น่าตกใจมากกว่า

ส้มตาเบิกกว้างอีกครั้ง หัวใจดวงน้อยเต้นแรงคล้ายกับจะทะลุออกมานอกอก อาการเมาแทบจะหายไปกับเหตุการณ์ในตอนนี้ นอกจากเธอจะล้มทับเพื่อนชายแล้ว ปากยังจูบลงบนริมฝีปากหนาพอดิบพอดี

อึ้งค้างไปชั่วขณะเพราะทำอะไรไม่ถูกกระทั่งคนใต้ร่างเริ่มขยับจึงได้สติ รีบผละปากออกใช้มือทั้งสองยันพื้นแล้วค่อย ๆ พาตัวลุกขึ้น

"อ๊ะ!" ทว่าเธอก็ต้องหลุดร้องออกมาเบา ๆ ครั้นถูกอีกคนตวัดมือกอดรัดทำให้ล้มลงไปทาบทับเขาอีกครั้ง หนำซ้ำวงแขนแกร่งยังกอดรัดรอบเอวแน่นจนขยับตัวไม่ได้ ทุกส่วนบนร่างกายแนบชิดไปกับร่างกำยำจนสัมผัสได้ถึงไอร้อน

เธอถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พยายามรวบรวมสติไม่ให้แตกกระเจิงทั้งที่หัวใจมันกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง ใช้มือดันอกแกร่งหวังให้หลุดจากพันธนาการ "แบงค์ปล่อยส้ม"

"ไม่..แบงค์จะไม่ปล่อยนับไปไหนอีกแล้ว แบงค์รักนับนะรักมานานมากแล้ว" เหมือนในตอนนี้แบงค์จะหูตาพร่าเบลอเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เห็นใบหน้าเพื่อนสาวอย่างส้มที่ลอยอยู่ใกล้ ๆ เป็นหน้าผู้หญิงที่แอบรัก พร่ำรำพันออกมาเสียงแผ่วพริ้ว และยิ่งกอดรัดร่างบางแน่นขึ้น ๆ ราวกับกลัวจะหายไป

คนได้ยินถึงกับเจ็บจี๊ดในใจขอบตาร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ แต่ก็พยายามสะกดกลั้นเอาไว้สุดฤทธิ์ยิ่งออกแรงดันอกแกร่งพลางพูดเรียกสติ "นี่ส้มเองแบงค์ ตั้งสติหน่อยสิ ปล่อยส้มก่อนแบงค์"

"ไม่.." คำพูดเรียกสติของส้มไม่ได้ผลนอกจากแบงค์จะไม่ปล่อยแล้วยังพลิกตัวขึ้นอยู่ด้านบนแทนกลับกลายเป็นว่าเธอถูกเขาทาบทับไว้

"แบงค์กำลังทำอะไรรู้ตัวรึเปล่า ปล่อยส้มก่อน มีสติหน่อยแบงค์" ส้มตกใจไม่น้อยกับการกระทำของเพื่อนชายพยายามดิ้นใช้มือผลักไสร่างสูงพัลวัน แต่กลับถูกเขาจับมือกดตรึงกับพื้นเย็นเฉียบข้าง ๆ ศีรษะ

"แบงค์รู้ดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ เป็นของแบงค์นะนับ"

ดวงตากลมพลันเบิกกว้างด้วยความตกใจระคนอึ้งกับประโยคตอบกลับจากริมฝีปากหนาไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากเพื่อนชายที่เธอมองว่าสุขุมนุ่มลึกมาตลอด

"แบงค์ตั้งสติหน่อย นี่ส้มไม่ใช่นับ มองดี ๆ สิ มองดี ๆ แบงค์" พยายามเรียกเตือนสติเพื่อนชายพัลวันพร้อมทั้งดิ้นรนหวังให้หลุดพ้นจากพันธนาการ ต่อให้เธอจะรักเพื่อนชายแค่ไหนแต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ

เธอไม่ต้องการเป็นเงาของใคร ที่เธออยากได้คือหัวใจของเขา และหากจะมีอะไรกันมันต้องมาจากความรักไม่ใช่ความเมาหรือเพราะเหตุผลอื่น ๆ

"แบงค์รักนับนะ" แบงค์ในตอนนี้ถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์ครอบงำจนสมองปิดการรับรู้ต่อให้เพื่อนสาวพูดยังไงก็ไม่สามารถดึงสติเขากลับมาได้ ทว่ายิ่งคนใต้ร่างพยายามต่อต้านมากเท่าไรก็เหมือนยิ่งกระตุ้นด้านมืดในกายให้ตื่นขึ้นมา

สมองสั่งการเพียงอย่างเดียวคือต้องครอบครองคนใต้ร่างเอามาเป็นของตัวเองให้ได้

"บะ.." ริมฝีปากหนาโน้มลงกดจูบปิดเรียวปากอิ่มที่กำลังส่งเสียงพูดไว้ไม่ต้องการให้เธอเอ่ยอะไรได้อีก ส่งลิ้นเข้าไปกวาดต้อนโพรงปากฉ่ำไล่เกี่ยวกวัดลิ้นเล็กที่พยายามหลบหลีกอย่างเอาแต่ใจ

"อื้อ.." ส้มพยายามขืนมือออกจากการกดตรึง ส่ายหน้าหนีริมฝีปากหนาแต่ก็ไร้ผล หนำซ้ำคนด้านบนยิ่งบดขยี้ริมฝีปากหนักหน่วงจนเธอเหมือนจะขาดอากาศหายใจเสียให้ได้

ร่างกายเริ่มรุ่มร้อนขึ้นมาดื้อ ๆ ครั้นคนด้านบนบดเบียดท่อนเนื้อที่ตั้งเป็นลำภายใต้กางเกงกับเนินเนื้อสาว สมองเริ่มพร่าเบลอเหมือนถูกฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าครอบงำอีกครั้ง

จากที่พยายามต่อต้านก็คล้อยตาม หลับตาอ้าเผยอปากรับสัมผัสแสนหวามจากคนด้านบน เธอรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยากจะปฏิเสธแต่ร่างกายกลับไม่ให้ความร่วมมือ

ทั้งที่บอกกับตัวเองว่าจะไม่ยอมมีอะไรกับเขา แต่ก็มิอาจต้านทานความต้องการทางร่างกาย และส่วนลึกในหัวใจได้