อุ้มรักสามีที่ไม่ปรารถนา

ตอนที่ 1

ต่างเหตุผล

งานแต่งงานที่แสนยิ่งใหญ่สมศักดิ์ศรีทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวถูกจัดขึ้นใจกลางกรุงเทพฯพร้อมด้วยแขกผู้มาร่วมยินดีที่มาจากทั้งสังคมธุรกิจและผู้ค้าที่ดินรายใหญ่ที่ต่างก็มาร่วมยินดีด้วย

“มือเย็นไปหมดแล้วไม่มีอะไรต้องตื่นเต้นพี่จะจับมือเราไว้ตลอดนะ”

ปุณณวิชญ์หันมาพูดกับแกมแพรเจ้าสาวของเขาที่ตอนนี้ยืนมือสั่นเหงื่อไหลออกมือด้วยความตื่นเต้นเพราะไม่คิดว่างานแต่งงานของเธอจะยิ่งใหญ่และมีแขกมาร่วมงานมากมายแบบนี้

“รู้สึกเหมือนทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะดีนะคะที่พี่คอยอยู่ตรงนี้”

ทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวหันมองสบตาส่งยิ้มหวานให้กัน การแต่งงานครั้งนี้ถึงแม้มันจะไม่ได้เกิดจากความรักของทั้งคู่แต่ทั้งสองต่างก็เต็มใจที่จะแต่งงานและใช้ชีวิตร่วมกันโดยที่ต่างคนต่างก็มีคนละเหตุผลสำหรับปุณณวิชญ์เขาคิดว่าตัวเองเป็นลูกชายที่ไม่เคยทำอะไรให้พ่อแม่ภูมิใจ เรื่องนี้จะเป็นเรื่องเดียวที่จะทำให้พ่อของเขายิ้มได้ นั่นคือ การแต่งงานกับผู้หญิงที่พ่อของเขาต้องการ แต่สำหรับ แกมแพรผู้ชายที่เธอยืนจับมืออยู่คือชายหนุ่มที่เธอแอบรักมาตลอด เขาคือความอบอุ่นคือความเป็นผู้ใหญ่ที่เธอพร้อมจะฝากชีวิตไว้ ถึงแม้เธอจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่เขาแต่งงานกับเธอจะด้วยเหตุผลเดียวกับเธอหรือเปล่า

ถึงช่วงเวลาสำคัญของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวคือการเข้าหอโคมไฟหัวเตียงถูกดับลงภายใต้ความรู้สึกที่ทั้งตื่นเต้นและยังไม่คุ้นเคยกระตุ้นอารมณ์ความเป็นชายในหัวใจของปุณณวิชญ์เป็นอย่างดีสำหรับเขาแล้วแกมแพรเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยน่ารักและบริสุทธิ์

“เจ้าสาวของพี่สวยที่สุดเลยคืนนี้”

เจ้าบ่าวกระซิบข้างหูด้วยเสียงที่แผ่วเบาก่อนที่ปากหยักได้รูปจะบรรจงพรหมจูบประทับลงที่แก้มสวย อันแสนงดงามก่อนที่มือไม้จะสาระวนกับชุดนอนของเจ้าสาวที่ตอนนี้กำลังขวางเส้นทางความสุขของเขาอยู่

ลมพายุที่คิดว่ารุนแรงยังน้อยกว่าความรู้สึกของ ชายหนุ่มในเวลานี้สำหรับเขาแล้วแกมแพรคือความงดงามคือผู้หญิงที่สวยและมีเสน่ห์เกินกว่าที่อารมณ์ของเขาจะต้านทานไว้

ปุณณวิทย์ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำตัวเหมือนพระเอกในนิยายที่ไม่ได้แต่งงานกับนางเอกด้วยความรักจึงไม่แตะต้องเธอแต่สำหรับเขาในเมื่อแกมแพรได้ชื่อว่าเป็นภรรยาวันนี้เขาก็จะทำหน้าที่สามีให้เธอมีความสุขที่สุด

สองมือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างบางสาละวนกับจุดที่คิดว่าจะสร้างความสุขให้อีกฝ่าย ลมพายุมีทั้งพัดแรงและสลับกับลมโชย ความอ่อนโยนและรุนแรงสลับกันไปสร้างความสุขให้กับคนทั้งคู่ สองร่างกายรวมกันเป็นหนึ่ง ภายใต้ความงดงานและอ่อนละมุนของเจ้าสาวที่อ่อนโยนต่อทุกสัมผัสที่ผู้ชายที่เธอแอบรักมาตลอดมอบให้

“แพรเป็นเมียพี่แล้วนะ”

ปุณณวิชญ์จูบไปที่หน้าผากโหนกนูนของภรรยากอดเธอในร่างเปลือยเปล่าไว้แน่น เขารู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้นแกมแพรเป็นภรรยาที่เหมาะสมกับเขาที่สุดจริงๆแต่มีเพียงเรื่องเดียวที่เขาหวังว่าเธอจะทำให้เขามีความสุขยิ่งๆขึ้นไปนั่นก็คือแผนของเขาที่มันคงต้องใช้เวลาเขาจะทำให้เธอเชื่อใจเขาที่สุดก่อนที่จะเอ่ยถึงสิ่งที่เขาต้องการ

1 เดือนผ่านไป

“วันนี้พี่ปุณณ์จะกลับบ้านเย็นไหมคะ”

แกมแพรถามเพราะวันนี้เธอมีธุระต้องออกไปดูที่ดินกับมารดาจึงอยากรู้ว่าเธอจะต้องรีบกลับมาที่บ้านไหมเพราะไม่อยากให้สามีกลับมาแล้วไม่เจอเธอ

“วันนี้มีประชุมช่วงเย็นพี่น่าจะกลับถึงช่วงหัวค่ำ แพรล่ะวันนี้จะไปไหนกับคุณแม่”

นักธุรกิจหนุ่มหันมาส่งยิ้มให้ภรรยาเพราะเขาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับมารดาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำของเมื่อวานแล้วว่าวันนี้มีธุระจะต้องไปทำ

“คุณแม่จะไปขายที่ดินที่ต่างจังหวัดค่ะ เดินทางล่วงหน้าไปก่อนแพรจะตามไปช่วงสายๆน่าจะกลับมาถึงบ้านไม่มืดไว้เจอกันที่บ้านนะคะ”

ชีวิตครอบครัวของคนทั้งสองดูมีความสุขไม่ต่างจากคู่สามีภรรยาคู่อื่นสำหรับแกมแพรแล้วสามีของเธอเป็นผู้ชายที่น่ารักและอบอุ่นที่สุด ตลอดการแต่งงาน 1 เดือนที่ผ่านมาไม่เคยมีสักครั้งที่เขากับเธอจะทะเลาะกัน อาจจะมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกันบ้างแต่ปุณณวิชญ์จะเป็นฝ่ายที่ยอมเธอตลอดถึงแม้หญิงสาวจะสัมผัสได้ว่าเขาไม่ได้คิดและต้องการแบบนั้นจริงๆก็ตาม

“วันเสาร์อาทิตย์นี้เราไปพักผ่อนที่ทะเลกันไหม”

ชายหนุ่มหันมาพูดกับภรรยาเมื่อแกมแพรเดินมาส่งเขาที่รถด้วยสายตาที่มีความสุขเพราะนานแล้วที่ปุณณวิชญ์ไม่ได้ไปเที่ยวทะเลตั้งแต่แม่ของเขาจากไปเขากับพ่อก็ทำงานหนักจนแทบจะไม่มีเวลาได้พักผ่อน

“ไม่ดีกว่าค่ะช่วงนี้แพรเดินทางทุกวันเลยอยากนอนพักอยู่บ้านมากกว่า”

แกมแพรพูดออกไปแบบที่ใจคิดแต่ลืมคิดถึงหัวใจคนฟังไปเลยเพราะเขากับเธอมีการทำงานที่ต่างกันเธอต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อติดต่อเรื่องที่ดินกับมารดาอยู่ตลอดในขณะที่ชีวิตของปุณณวิชญ์มีแค่เพียงที่ทำงานและบ้านกว่าจะรู้ตัวว่าพูดในสิ่งที่ไม่ควรออกไปมันก็ไม่ทันแล้วเพราะอีกฝ่ายได้แต่ส่งยิ้มมุมปากและปิดประตูรถขับออกไปอย่างไม่แม้แต่จะหันมาพูดอะไร