ตอนที่1 ผู้ชายเย็นชา

ตอนที่1 ผู้ชายเย็นชา

ฟ้าน้ำค้างนอนแทบไม่หลับเมื่อคิดถึงคำพูดของผู้มีพระคุณ แถมเธอก็ตอบตกลงไปแล้วเสียด้วย ถึงแม้จะเป็นวิธีทางการแพทย์ที่ทำให้เธอมีลูกกับผู้ชายคนนั้น แต่พอมานึกถึงใบหน้าบึ้งตึงของชายหนุ่มก็ทำเอาเธออยู่ไม่สุขทันที คนอย่างพัฒน์พงษ์จัดว่าเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาไม่น้อย แถมหน้าที่การงานหน้าตาทางสังคมยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีใครบ้างไม่รู้จักเขากัน แต่ด้วยความที่ชายหนุ่มมักจะหาเรื่องพูดต่อว่าเธอต่างๆ นานามันเลยทำให้เธอไม่กล้าเข้าใกล้ชายหนุ่มไม่กล้าแม้แต่มองหน้าเขาอีกด้วยคนอะไรเย็นชาชะมัด 

"เฮ้อ ตอบตกลงคุณย่าไปแล้วด้วยสิ สุดท้ายก็ต้องมานอนเครียด ยัยน้ำนะยัยน้ำ!"หญิงสาวพึมพำออกมากว่าจะนอนหลับได้ก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน 

เช้าของวันใหม่ 

ฟ้าน้ำค้างตื่นแต่เช้าเฉกเช่นเคยที่เธอมักตื่นเวลานี้ หญิงสาวลงไปช่วยแม่บ้านทำอาหารเช้าถึงแม้จะโดนห้ามแต่เธอก็ยังดื้อมาช่วยอยู่ดี ในตอนนี้หญิงสาวเปิดร้านขนม ซึ่งเป็นความฝันที่เธอวาดฝันมาโดยตลอดคุณย่าวิไลวรรณเองก็ไม่ได้ห้ามอะไรแถมยังลงทุนเปิดร้านให้เธออีกด้วยเพราะเรื่องนี้ทำให้พัฒน์พงษ์พูดจาเหน็บแนมเธออยู่เรื่อย 

หลังจากที่ช่วยแม่บ้านทำอาหารเช้าเสร็จหญิงสาวก็ขึ้นไปยังห้องนอนก่อนจะอาบน้ำอาบท่าเตรียมตัวไปร้าน เพราะวันนี้ต้องทำขนมเค้กหลายอย่างเลย แต่ทว่ายังไม่ทันเดินลงบันไดหญิงสาวก็ต้องชะงักนิ่งไปเมื่อเห็นร่างสูงของพัฒน์พงษ์เดินออกมาจากห้องนอนของตนที่อยู่อีกทางด้าน ชายหนุ่มตวัดสายตาเย็นชามองมาที่เธออย่างดูถูกก่อนจะเดินลงบันไดไปไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เพียงเท่านี้ก็ทำให้ร่างบางอรชรเหมือนถูกสาปไว้ไม่มีผิด คนอะไรแค่สายตาก็ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกทันที 

"น่ากลัวชะมัด หึ่ย!"

ฟ้าน้ำค้างไม่ได้รับประทานอาหารเช้าด้วยกับคุณหญิงวิไลวรรณเพราะเธอต้องรีบไปที่ร้าน อันที่จริงก็ไม่ได้รีบอะไรหรอกเพียงแต่เธอไม่อยากร่วมโต๊ะกับชายหนุ่มเองเท่านั้น เธอไม่อยากถูกอีกฝ่ายหาเรื่องอีกเลยหนีหน้าออกมาดีกว่า 

"เอ๊ะ หนูน้ำไม่ลงมาทานข้าวอีกแล้วเหรอ?"หญิงชราเอ่ยถามออกมาเมื่อไม่เห็นหญิงสาวร่วมโต๊ะอีกแล้ว 

"เห็นว่าต้องรีบไปที่ร้านค่ะคุณท่าน มีลูกค้าสั่งขนมไว้เลยไม่อยากอยู่ร่วมรับประทานอาหาร"ป้าแม่บ้านพูดขึ้น ทำให้หญิงชราพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันไปมองหลานชายที่ไม่พูดไม่จาอะไรออกมา 

"เอ่อ พัฒน์หลานคิดเรื่องที่ย่าขอรึยัง?"คำถามของหญิงชราทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองทันที เมื่อคืนเขาคิดทั้งคืนแล้วผลสรุปคือเขาจะไม่มีวันมีลูกกับผู้หญิงใจง่ายอย่างฟ้าน้ำค้างแน่นอน 

"ผมไม่พร้อมครับ อีกอย่างการมีลูกไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ผมว่าคุณย่าอย่าเพิ่งเลยดีไหมครับ"

"รออะไรอีกกัน อยากเห็นย่าตายก่อนรึไงกัน!"คุณหญิงวิไลวรรณเผยสีหน้าไม่พอใจออกมา เธออยากมีเหลนอยากอุ้มเหลนใจจะขาดทั้งๆ ที่อุตส่าห์ไปขอร้องฟ้าน้ำค้างแล้วหญิงสาวก็ตอบตกลงแต่ทำไมหลานชายของเธอถึงทำให้ไม่ได้

"ย่าจะให้หลานใช้วิธีทางการแพทย์ไม่ได้ให้ไปหลับนอนกับหนูน้ำเสียหน่อย"

"วิธีแพทย์ ดูเหมือนจะหมดไม่น้อยเลยนะครับ ส่วนผู้หญิงคนนั้นคุณย่าจ่ายไปเท่าไหร่ละครับ?"

"หนูน้ำไม่ได้เรียกร้องอะไร แต่ย่าก็จะให้อยู่ถ้าหากมีลูกกับหลานได้ ย่าปรึกษาหมอนพแล้วด้วยอายุของหนูน้ำสามารถมีลูกได้แน่นอน หลานเองก็สามสิบต้นๆ ก็เป็นช่วงเวลาที่ดีเลย ทำไมหลานต้องทำลายความหวังของย่าแบบนี้ ที่ย่าทำก็เพราะเห็นแก่หลานนะ หลานทำแต่งานไม่รู้จะมีลูกให้ย่าตอนไหน อีกอย่างผู้หญิงที่รอบตัวหลานมีแต่ปลิงทั้งนั้นย่าไม่วางใจ กลัวว่าหลานจะถูกผู้หญิงจับเข้าสักวัน"

"แล้วหนูน้ำของคุณย่าแตกต่างจากผู้หญิงพวกนั้นตรงไหนผมก็เห็นว่าหน้าเงินไม่ต่างกัน"

"เอ๊ะ ทำไมไปว่าน้องแบบนั้นเจ้าพัฒน์?"

"ผมมีประชุมต้องรีบไปบริษัทขอตัวก่อนนะครับคุณย่า"ชายหนุ่มไม่อยากมีปากเสียงกับหญิงชราต่อจึงพูดขอตัวทันที วันนี้เขามีประชุมจริงๆ ไม่ได้โกหกและก็ไม่ต้องการให้เรื่องพวกนี้ไปทำให้เขาเสียการเสียงาน 

"จริงๆ เลยหลานคนนี้ เฮ้อเห็นที่ฉันจะหมดหวังแล้วแม่อ่อน"คุณหญิงวิไลวรรณหันไปหาแม่บ้านคนสนิทที่อยู่กับเธอมานานหลายสิบปี 

"ใจเย็นๆ ก่อนนะคะคุณท่านหนูน้ำยอมตกลงแล้วบางทีอาจจะพอมีหวัง เอ่อ ถ้าคุณพัฒน์ไม่ยอมเราก็ต้องใช้วิธีอื่นสิคะ"

"หมายความว่าไงแม่อ่อน"หญิงชราหันหน้าไปมองอย่างสงสัยในคำพูดของแม่บ้านคนสนิททันที ใบหน้าของป้าอ่อนเผยรอยยิ้มออกมาก่อนจะเข้าไปกระซิบกระซาบข้างๆ หูเจ้านาย

"อะไรนะ แบบนั้นไม่เอาด้วยหรอก หนูน้ำต้องโกรธฉันแน่"

"แต่อ่อนเชื่อว่าหนูน้ำคงเข้าใจคุณท่านนะคะ ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ก็คงยากที่คุณพัฒน์จะยอมมีเหลนให้กับคุณท่าน แถมไม่รู้ว่าจะโดนผู้หญิงพวกนั้นจับเข้าวันไหน คุณท่านยอมรับได้งั้นเหรอคะ?"

"ไม่มีทางรับได้แน่นอน เฮ้อ อย่างนั้นก็ทำอย่างที่ว่า ฉันไม่มีทางอื่นแล้วหนูน้ำคงเข้าใจฉันนะ"หญิงชราพ่นลมหายใจออกมา เธอไม่มีทางยอมให้หลานชายคนเดียวคว้าปลิงที่ไหนมาเป็นหลานสะใภ้แน่นอน อย่างน้อยถ้าหากแผนการของเธอสามารถทำให้ฟ้าน้ำค้างท้องลูกของหลานชายของเธอได้มันก็คงดี 

"อ่อนจะจัดการให้นะคะ คุณท่านวางใจได้"

อีกด้านของเมืองหลวง 

ฟ้าน้ำค้างทำขนมเค้กไว้ขายหน้าร้านร่วมถึงออเดอร์ที่มีคนสั่งมาจนเสร็จเรียบร้อยก่อนจะนั่งพัก ดีที่เธอจ้างพนักงานสองคนให้มาช่วยไม่งั้นก็คงไม่ไหวแน่นอน ผลสำเร็จของการเปิดร้านของเธอนับว่าดีมากๆ เพียงไม่นานก็มีลูกค้าประจำแล้ว สมกับที่ตั้งใจทำสุดๆ 

"สวัสดีค่ะ รับอะไรดีคะคุณลูกค้า เอ่อ คุณวาตะสวัสดีค่ะ"พนักงานสาวพอเห็นว่าเป็นเพื่อนเจ้านายก็รีบทักทายทันที 

"กาแฟเหมือนเดิมแก้วนึงนะ บอกเจ้านายเธอออกมาหาฉันหน่อย"

"ได้ค่ะคุณวาตะ"วาตะเป็นเพื่อนสนิทของฟ้าน้ำค้างมานานหลายปี ภายนอกของชายหนุ่มดูเหมือนผู้ชายทั่วไปแต่ทว่ามีเพียงฟ้าน้ำค้างกับพลอยพรรณเพื่อนอีกคนเท่านั้นที่รู้ว่าใจของชายหนุ่มเป็นหญิงไม่ต่างจากเธอ 

"ว่าไงมาหาแต่เช้าเลย"เสียงหวานเอ่ยทักทายเพื่อนสนิทก่อนจะยิ้มออกมาให้กับอีกฝ่าย

"เหนื่อย เบื่อด้วย"พูดแบบนี้ไม่พ้นทะเลาะกับที่บ้านมาแน่นอน 

"ทะเลาะกับที่บ้านมาอีกแล้วเหรอ?"

"อืม น่าเบื่อชะมัด"ที่บ้านของวาตะไม่ยอมรับตัวตนของชายหนุ่มแถมจะให้แต่งงานอีกด้วย เขาไม่ต้องการทำตามคำสั่งของคนเป็นพ่อก็เลยมีปากเสียงแบบนี้ตลอดเลย 

"ฉันเข้าใจ อยากระบายอะไรก็ว่ามาเพื่อนคนนี้พร้อมรับฟังเสมอ"

"ขอบใจนะน้ำ เธอเป็นเพื่อนที่เข้าใจฉันมากจริงๆ ในตอนนี้ฉันจะบ้าตายอยู่แล้วไหนจะต้องรับช่วงต่อบริษัทจากพ่อไหนจะเรื่องที่พ่ออยากให้แต่งงาน ใจฉันไม่ชอบผู้หญิงจะแต่งได้ไงวะ"

"แบบนี้แกจะเอาไง"

"ไม่รู้ดิ เพราะคิดไม่ออกไงเลยเบื่อๆ แบบนี้ เฮ้อเกิดเป็นฉันทำไมมันเหนื่อยแบบนี้"พอเห็นสีหน้าของเพื่อน ฟ้าน้ำค้างก็ถอนหายใจออกมาเหมือนกัน ในตอนนี้ไม่ใช่แค่เธอสินะที่เจอเรื่องหนักใจ

"ฉันเองก็ไม่ต่างกัน"คำพูดของหญิงสาวทำให้วาตะขมวดคิ้วทันที 

"เธอมีเรื่องไม่สบายใจเหมือนกันเหรอ เรื่องอะไรระบายออกมาได้นะฉันพร้อมจะรับฟัง"

"เฮ้อ คุณย่าอยากให้ฉันอุ้มท้องเหลนให้กับคุณย่า"

"อะไรนะ ท้องกับใครอย่าบอกว่าเป็นคุณพัฒน์พงษ์?"

"จะใครได้ก็คุณย่ามีหลานชายคนเดียวหนิ"

"ฉันว่าเรื่องฉันหนักแล้วนะเนี่ย แล้วไงต่อเธอตอบไปว่าไง?"

"ฉันตอบตกลงไป แกก็รู้ว่าท่านมีพระคุณกับฉันมาก อีกอย่างคุณย่าบอกว่าจะใช้วิธีแพทย์ฉันเลยยอม"

"แบบนั้นก็ดี แต่น้ำการมีลูกไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะ แกอายุแค่นี้ต้องมีสามีในอนาคตผู้ชายคนนั้นของแกจะรับได้เหรอถ้ารู้ว่าแกเคยมีลูกมาก่อน ในตอนนี้ไม่มีแฟนก็แล้วไปแต่อนาคตล่ะแกคิดบ้างไหม?"คำพูดของวาตะทำให้หญิงสาวเผยสีหน้าหนักใจออกมาทันที