บทที่ ๓

ศิวัฒน์ ไชยวัฒนะกุล นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าพ่อวงการยานยนต์ ดีลเลอร์ใหญ่หนึ่งเดียวในประเทศไทยที่นำเข้ารถหรูราคาหลายสิบล้าน ที่สาว ๆ ต่างหมายปอง และต้องการกำราบความเจ้าชู้ในตัวเขาลงให้ได้ ทว่าดูไม่ใช่เรื่องง่ายเอาเสียเลยที่เสืออย่างเขาจะยอมถอดเขี้ยวเล็บออกได้

และอารมณ์ฉุนเฉียวแบบนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อย เอาจริง ๆ ต้องบอกว่าไม่เคยเกิดขึ้นด้วยซ้ำโดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง แต่ดูเหมือนผู้หญิงที่ยืนอิงแอบแนบกายชายหนุ่มในหน้าจอทีวี ทำให้เขาหัวเสียขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุเอาแบบนี้

อาจด้วยเพราะภาพที่เห็นมันทำให้เขารู้สึกไม่พอใจ ประจวบกับความรู้สึกเสียหน้าอย่างไม่น่าให้อภัย ในวันที่เขาได้พบกับหญิงสาวอีกครั้งในงานการกุศลหนึ่ง ซึ่งเธอมาร่วมงานในฐานะประธานมูลนิธิช่วยเหลือเด็กและสตรี

และยังเป็นเจ้าของเครื่องเพชรชุดใหญ่น้ำดีซึ่งเป็นชุดไฮไลท์สำหรับการประมูลในค่ำคืนนั้น และศิวัฒน์เป็นผู้ประมูลมันเอาไว้หวังเพื่อได้สานต่อกับเจ้าของเครื่องเพชรอีกครั้ง แต่ดูเหมือนมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เมื่อเขาโดนปฏิเสธกลับมาชนิดที่เรียกว่าหน้าแตกหมอไม่รับเย็บเลยทีเดียว

“เจอกันอีกแล้วนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการครับ คุณฟ้า”

ชายหนุ่มตรงปรี่เข้าไปทักทาย เรียกชื่อเล่นที่รู้ในไนต์คลับคืนนั้นอย่างสนิทสนมพร้อมกับส่งนามบัตร และทำยิ้มกรุ้มกริ่มเจ้าชู้ให้หญิงสาวด้วย

“ขอบคุณนะคะ...คุณศิวัฒน์ ไชยวัฒนะกุล ที่ช่วยประมูลเครื่องเพชร”

หญิงสาวเอ่ยขึ้น พลางกวาดสายตาอ่านออกเสียงชื่อในนามบัตรที่ทำจากกระดาษเกรดดี ดีไซน์หรูพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากให้เพียงแค่นั้น

“ขอตัวก่อนนะคะ”

หญิงสาวบอกแล้วก็เดินเบี่ยงตัวหลบร่างสูงใหญ่ที่ยืนขวางหน้าเธออยู่

แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น เมื่อเจ้าของเครื่องเพชรชุดหรูเดินพ้นเจ้าของนามบัตรไปเพียงไม่กี่ก้าว กระดาษใบเล็กที่เขาเพิ่งส่งให้เมื่อครู่ ก็ค่อยปลิวหล่นร่วงบนพื้นพรมของทางโรงแรม

“คุณฟ้า!!!”

ศิวัฒน์เรียกชื่อหญิงสาวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น พร้อมกับตรงปรี่เข้าหาร่างเล็กด้วยความโกรธจัด ทว่าไม่ทันได้ถึงตัวหญิงสาวการ์ดหนุ่มที่อยู่บริเวณนั้นก็ปรี่เข้าชาร์ตตัวเขาเอาไว้ทันที

ปกติแล้วนพจิราไม่ได้มีการ์ดตามติดตัวเช่นนี้ ทว่าคืนนี้หญิงสาวมาพร้อมกับเครื่องเพชร ท่านเจ้าสัวอนันต์ เลยส่งให้ลูกน้องที่คนสนิทของท่านมาประกบลูกสาวในคืนนี้

“ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมว่าคุณศิวัฒน์กลับไปก่อนดีกว่าครับ”

แน่นอนว่าไม่มีใครไม่รู้จักชายหนุ่มผู้ประมูลเครื่องเพชรชุดใหญ่นี้ไป

ถึงแม้จะเป็นคนเลือดร้อนไม่ยอมคน หากแต่วันนี้เขาจะยอมเชื่อฟังการ์ดหนุ่มที่เอ่ยน้ำเสียงแกมขอร้องนั้นอย่างว่าง่าย ไม่ใช่เพราะเกรงกลัวชายหนุ่มสี่คนนั้น แต่เพราะเขาให้เกียรติงาน สถานที่ และเจ้าของงานที่ไม่ได้ให้เกียรติเขาเลยสักนิด

“ฝากไว้ก่อนนะคุณฟ้า”

ศิวัฒน์เอ่ยขึ้นกับตัวเอง ทว่าเสียงนั้นไม่เบาและก็ไม่ดังเท่าไร แต่ที่แน่ ๆ การ์ดสี่คนได้ยินแน่นอน

“ได้ยินแล้วก็ฝากไปบอกเจ้านายคุณด้วยว่าผมเอาคืนแน่นอน และเมื่อถึงวันนั้นต่อจะพวกคุณสักกี่สิบคนก็เอาผมไม่ลง”

ชายหนุ่มบอกฝากการ์ดหนุ่มกลับไปด้วย เพราะมั่นใจว่าต้องได้ยินที่พูดเมื่อครู่นี้

“ครับ”

การ์ดหนุ่มรับคำอย่างว่าง่าย เพราะเชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่มันคือเรื่องจริง ในวงการนักธุรกิจรู้จัก ศิวัฒน์ ไชยวัฒนะกุล ดีว่าเขาใจนักเลงแค่ไหน