EP2

ไร่ศิวะรักษ์คีรี

ไร่ศิวะรักษ์คีรีเป็นไร่ชาที่ใหญ่ที่สุดของทางภาคเหนือไร่แห่งนี้อยู่ภายใต้การดูแลและปกครองของพ่อเลี้ยงหนุ่มวัยสามสิบห้าปีอย่างคีรี ลูกชายคนโตของนายท่านศักดิ์ดาและคุณหญิงรตีผู้ทรงอิทธิพลทางภาคเหนือที่ใครต่างก็พากันเกรงขามและเกรงกลัว

ไร่แห่งนี้ขึ้นชื่อความสวยงามและบรรยากาศรบรื่นชวนให้จิตใจสดใสและสดชื่นทุกครั้งที่ได้มองหรือยามได้สูดดมกลิ่นอายธรรมชาติเข้าปอด

บรรยากาศภายนอกที่ชวนให้หลงใหลและผ่อนคลายไม่อาจสู้บรรยากาศมาคุภายในบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ภายในไร่แห่งนี้ได้เลยสักนิด

บรรยากาศภายในห้องรับรองบ้านใหญ่ปกคลุมไปด้วยความอึมครึมเมื่อประมุขใหญ่อันดับหนึ่งของบ้านประกาศเสียงแข็งกร้าวบังคับให้บุตรชายคนโตแต่งงานกับลูกสาวคนรู้จักที่เธอเอ็นดูและอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้จนตัวสั่นจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีประจวบเหมาะกับลูกชายคนโตที่อายุอานามของชายหนุ่มปาเข้าไปสามสิบห้าปีแต่ทว่ายังไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตน ในฐานะแม่ที่อยากมีหลานให้อุ้มชูก่อนตายจาก อยากเห็นลูกชายคนโตเป็นฝั่งเป็นฝาได้คิดหาวิธีต่าง ๆ นานาเพื่อให้ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ สุดท้ายแผนการของเธอก็กระจ่างออกอุบายให้ฝ่ายผู้หญิงมาอุ้มบุญให้กับลูกชายรบล้างหนี้สินที่พ่อและแม่มากู้ยืมเธอไว้ จากนั้นก็มาบังคับลูกชายที่ต่อให้หัวรั้นแค่ไหนแต่ไม่เคยปฏิเสธความต้องการของคนเป็นแม่อย่างเธอได้เลยสักครั้ง

"ผมไม่แต่ง" แต่ทว่าดูท่าแล้วครั้งนี้มันอาจจะไม่ง่ายเหมือนที่คิด เมื่อพ่อเลี้ยงหนุ่มคีรีปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมทำตามคำสั่งแม่ท่าเดียว

"ลูกไม่เคยปฏิเสธแม่เลยนะคีรี" คุณหญิงรตีที่เห็นว่าครั้งนี้บุตรชายคนโตไม่ยอมอ่อนข้อให้เธอง่าย ๆ ก็แสร้งบีบน้ำตาออกมาด้วยความเสียใจก่อนจะเอนศีรษะซบอกสามีที่นั่งมองเหตุการณ์ระหว่างภรรยากับลูกเงียบ ๆ อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัวตามประสาคนกลัวเมีย

"ก็เพราะว่าผมไม่เคยปฏิเสธแม่เลยคิดว่าจะบังคับผมยังไงก็ได้เหรอครับ" คีรีเลิกคิ้วถามผู้เป็นแม่อย่างสะกดกลั้นอารมณ์เดือดดาลไม่ให้มันประทุออกมา ที่ผ่านมาไม่ว่าผู้เป็นแม่เอ่ยปากขอให้เขาทำอะไรให้เขาไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้ดูเหมือนว่าความต้องการของผู้เป็นแม่จะเกินไปมากเลยทีเดียว เกินลิมิตในสิ่งที่เขาจะทำให้ได้

ให้เขาแต่งงาน

ให้ผู้หญิงคนนั้นมาอุ้มลูกให้เขา

เหอะ เกินไป แม่คิดว่าใครจะมาเป็นแม่ของลูกเขาก็ได้หรือยังไงกัน

แล้วยิ่งได้ฟังว่าผู้หญิงคนนั้นยอมแต่งงานกับเขา ยอมอุ้มบุญให้เพราะอยากปลดหนี้ให้ครอบครัว เขาก็ยิ่งสะอิดสะเอียนและรู้สึกเกลียดชังผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาทันทีทั้งที่ยังไม่ได้พบหน้า

"แล้วรอแกมีเมีย มีลูกเอง ฉันไม่ต้องนอนรออยู่ในโลงศพเหรอ" บรรยากาศภายในบ้านเริ่มแย่ลงเมื่อต่างคนต่างไม่ยอมกัน

คุณหญิงยืนหยัดที่จะให้ลูกชายแต่งงานให้ได้ ในขณะที่ลูกชายก็เอาแต่ปฏิเสธท่าเดียว

"ผมยอมแม่ได้ทุกเรื่อง แต่เรื่องนี้ผมคงยอมแม่ไม่ได้" เมื่อได้ยินในสิ่งที่ลูกชายพูดคุณหญิงรตีก็เชิดหน้าขึ้นมองอย่างคนเหนือกว่าก่อนจะเอ่ยประโยคหนึ่งออกมาที่ทำเอาชายหนุ่มถึงกับชะงัก

"ยอมไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ไร่แห่งนี้แม่ก็คงต้องให้ตาคีรันเข้ามาดูแลแทน" คุณหญิงรตีแสยะยิ้มร้ายมองบุตรชายคนโตที่กำลังจ้องหน้าเธอตาเขม็ง

"ไม่ได้" และแน่นอนว่าคีรีไม่มีทางยอมให้เป็นเช่นนั้นกว่าเขาจะดูแลไร่ให้เติบใหญ่ขนาดนี้ได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิด ไหนจะคนงานนับพันที่เขาดูแลมาเนิ่นนานหลายปี ถ้าไร่แห่งนี้้มีคนอื่นที่ไม่ใช่เขามาดูแลมันจะเป็นยังไง ถึงคนคนนั้นที่แม่พูดถึงจะเป็นน้องชายของเขาก็เถอะ แต่ยังไงเขาก็ยอมไม่ได้คีรันไม่ได้มีหัวด้านนี้เพราะฉะนั้นไม่มีทางที่น้องชายของเขาจะดูแลไร่แห่งนี้ได้เหมือนเขาแน่นอน

"ไม่ได้ ก็ยอมทำตามคำสั่งของแม่ซะแต่งงานกับหนูเพียงจันทร์ มีลูกกับเธอ เรื่องแค่นี้คีรีทำให้แม่ได้ไหม" สายตากดดันจ้องมองหน้าชายหนุ่มไม่ละไปไหน

เมื่อถึงทางตัน เมื่อหนทางมืดหม่นไร้ซึ่งทางออก มีทางเดียวที่คีรีจะอยู่รอดนั่นก็คือ

"ก็ได้ ผมจะยอมทำตามคำสั่งของแม่"

"ดีมาก ลูกรัก" คุณหญิงรตีที่ได้ยินคำตอบที่พึงพอใจก็ฉีกยิ้มร่าก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นยืนเดินมาสวมกอดบุตรชายพร้อมทั้งหอมแก้มสากของบุตรชายฟอดใหญ่อย่างรักใคร่ "คีรีของแม่น่ารักที่สุด"